INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17.06.2010r. (data wpływu 22.06.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.06.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dokonała sprzedaży na licytacji publicznej nieruchomości stanowiącej:

• nieruchomość zabudowaną zespołem budynków magazynowych z częścią biurową o łącznej pow. 1589,40m²
• zgodnie z ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy N zatwierdzonego uchwałą z dnia 04.10.2004 Rady Gminy N, przedmiotowa nieruchomość położona jest w strefie MU, tj. teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej i częściowo w strefie MU/MR - tereny z zabudową siedliskową
• nieruchomość należy do dłużnika, zam. w W.; dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta przez SR P Wydział Ksiąg Wieczystych,
• w/w dłużnik aktualnie nie prowadzi działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej, związanej z nieruchomością,
• budynki na nieruchomości wzniesione w latach 50-tych, w momencie prowadzenia egzekucji – budynki nieużytkowane, zaniedbane – wg oceny biegłego sądowego w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego – wyceny nieruchomości Iwony M.
• nieruchomość nabyta przez dłużnika w udziale #189; na początku lat 90. XX wieku na podstawie umowy sprzedaży,
• od chwili wszczęcia pierwszej egzekucji wobec dłużnika, tj. od 03.12.1998, Komornik nie widział, by były prowadzone jakiekolwiek prace remontowo-budowlane na terenie obiektu.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od dokonanej sprzedaży w trybie licytacji publicznej w/w nieruchomości – winien zostać obliczony i odprowadzony podatek od towarów i usług (podatek VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Z dotychczasowego orzecznictwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz przedstawionej przez Sędziego Wizytatora do spraw egzekucyjnych opinii wynika, iż nie jest możliwe w obowiązującym stanie prawnym ustalenie i odprowadzenie przez Komornika Sądowego podatku od towarów i usług od sprzedawanych w drodze egzekucji nieruchomości. W ocenie Komornika Sądowego nie jest on płatnikiem podatku VAT od czynności sprzedaży w drodze licytacji publicznej opisanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy, i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem towarów, zdefiniowanym w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika, stwierdzić należy, iż komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Podatnikami w podatku od towarów i usług są, w myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dokonał sprzedaży na licytacji publicznej nieruchomości stanowiącej nieruchomość zabudowaną zespołem budynków magazynowych z częścią biurową. Zgodnie z ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, przedmiotowa nieruchomość położona jest w strefie zabudowy mieszkaniowo-usługowej i częściowo w strefie terenów z zabudową siedliskową. Nieruchomość należy do dłużnika, dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta. Dłużnik aktualnie nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z nieruchomością. Budynki znajdujące się na nieruchomości zostały wzniesione w latach 50-tych, w momencie prowadzenia egzekucji – budynki nieużytkowane, zaniedbane. Nieruchomość została nabyta przez dłużnika w udziale #189; na początku lat 90. XX wieku na podstawie umowy sprzedaży i od chwili wszczęcia pierwszej egzekucji wobec dłużnika, tj. od 03.12.1998, Komornik nie widział, by były prowadzone jakiekolwiek prace remontowo-budowlane na terenie obiektu.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten stanowi zatem, iż przy dostawie gruntu zabudowanego stosuje się zasady analogiczne jak przy dostawie budynków i budowli posadowionych na tym gruncie. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli na tym gruncie posadowionego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009r., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
   
   

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. w istotny sposób zmieniono definicję "pierwszego zasiedlenia". Po pierwsze bowiem - co jest związane z nowym zakresem zwolnienia od podatku dostawy budynków - pierwsze zasiedlenie dotyczy nie tylko obiektów budownictwa mieszkaniowego, ale wszystkich budynków. Po drugie zaś - pierwsze zasiedlenie ma miejsce nie tylko w przypadku pierwszego wydania danego budynku, ale również po przeprowadzeniu na nim istotnych prac ulepszeniowych (co z kolei jest związane z umożliwieniem prawa do odliczenia podatnikom prowadzącym takie prace). Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje poprzez wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem będzie zatem pierwsza czynność opodatkowana dotycząca danych budynków (ich części) lub budowli. Jednocześnie zaznaczyć należy, iż pierwsze zasiedlenie dotyczy tylko określonych budynków (ich części) lub budowli:

• to budynki (ich części) lub budowle "wybudowane",
• to budynki (ich części) lub budowle "wybudowane", które zostały poddane ulepszeniom podnoszącym ich wartość początkową (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) o co najmniej 30%.
  
  

Ponadto w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawodawca dodał, że zwalnia się od podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Mając na uwadze powyższe regulacje oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, iż sprzedaż wymienionej we wniosku nieruchomości, dokonywana przez dłużnika korzystałaby ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy. Wymieniony we wniosku dłużnik nie ponosił bowiem wydatków na ulepszenie budynków, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do tych obiektów.

W rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż przedmiotowe budynki nie zostały przez dłużnika zasiedlone w myśl definicji art. 2 pkt 14 ustawy (nie zostały oddane do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu). Dłużnikowi nie przysługiwało bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budynkami i nie ponosił wydatków na ich ulepszenie. Dopiero sprzedaż tych budynków przez Komornika była czynnością oddania ich do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (sprzedaż budynków równoznaczna jest z dostawą towarów), a zatem odbyła się w ramach pierwszego zasiedlenia co uniemożliwia zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, skoro sprzedaż wymienionej we wniosku nieruchomości, dokonywana przez dłużnika korzystałaby ze zwolnienia, to dostawa tej samej nieruchomości będzie stanowić dla Wnioskodawcy (komornika) również dostawę zwolnioną od podatku od towarów i usług i nie ma tu obowiązku obliczenia i odprowadzenia podatku VAT. Ponieważ dostawa budynków korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy - zbycie gruntu również podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bez względu jednak na powyższe rozstrzygnięcie należy stwierdzić, iż nieprawidłowe jest ogólne stwierdzenie Wnioskodawcy, iż „organ egzekucyjny w licytacyjnej sprzedaży nieruchomości nie jest płatnikiem podatku VAT od czynności dostarczenia w drodze licytacji nieruchomości”, gdyż jak zostało wykazane powyżej, organ egzekucyjny jest płatnikiem podatku VAT od czynności dostarczenia w drodze licytacji nieruchomości, jeśli do zapłaty podatku VAT w związku ze sprzedażą tej nieruchomości zobowiązany byłby dłużnik. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.