Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-631/12/IK
z 5 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 27 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi organizacji targów,
• -nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi organizacji targów oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 21 września 2012 r. znak: IBPP2/443-631/12/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny, uzupełniony pismem w dniu 1 października 2012 r.:

Wnioskodawca jest firmą produkcyjną, która corocznie bierze udział w międzynarodowych targach A. we Frankfurcie nad Menem. Targi odbywają się w lutym danego roku, zaś w roku poprzedzającym targi Wnioskodawca otrzymuje od organizatora targów fakturę VAT za całość usługi.

W roku 2010 w listopadzie Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT o numerze 1900336403 za wynajem powierzchni wystawienniczej na targi A. 2011, odbywające się w lutym 2011 roku, faktura zawierała 19% podatek VAT, z terminem płatności na listopad 2010 r. W grudniu 2010 Wnioskodawca dokonał częściowej zapłaty za fakturę w wysokości 60% ceny, a następnie w styczniu 2011 roku zapłacił pozostałą część w wysokości 40% ceny. W lutym 2011 roku Wnioskodawca wziął udział w targach jako wystawca.

W 2012 roku Wnioskodawca otrzymał fakturę anulującą fakturę pierwotną o numerze 1900336403, z datą wystawienia 30 listopada 2011 r.

Jednocześnie Wnioskodawca otrzymał nową fakturę na kwotę netto faktury pierwotnej, data wystawienia 30 listopada 2011 r., faktura zawierała 0% podatek VAT oraz informację, że "ta faktura zastępuje fakturę 1900336403" oraz adnotację, że dostawa podlega procedurze odwrotnego opodatkowania.

W okresie do 31 grudnia 2010, na mocy art. 2 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług w dziedzinie kultury, (…), rozrywki oraz podobnych usług takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.

Zgodnie z ww. przepisem kontrahent obciążył Wnioskodawcę podatkiem i rozliczył podatek od świadczonych usług w Niemczech tj. w państwie gdzie usługa była świadczona. Wnioskodawca zaś złożył wniosek VAT-REF o zwrot niemieckiego podatku VAT, tym samym została zachowana zasada neutralności podatku VAT.

Od 01 stycznia 2011 roku miejsce świadczenia usług targowych na podstawie art. 28b ustawy o VAT (poza usługami wstępu) wyznacza miejsce siedziby nabywcy lub stałe miejsce zamieszkania nabywcy, o ile będzie nim podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, w przypadku Wnioskodawcy miejscem świadczenia usługi jest Polska.

W uzupełnieniu do wniosku, w związku z nieścisłościami w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca dokonał uporządkowania i doprecyzowania stanu faktycznego, wyjaśniając że:

1.Przedmiotowy wniosek dotyczy usługi wykonanej przez kontrahenta niemieckiego na rzecz Wnioskodawcy, polegającej na wynajmie powierzchni wystawienniczej na targach A. we Frankfurcie w Niemczech, w lutym 2011 roku.

Dokumentujące usługę:

• Faktura nr 1 za wynajem powierzchni wystawienniczej wystawiona została dnia 11 listopada 2010 r. ze stawką 19% na kwotę netto 8053,00 EURO, VAT 1530,07 EURO,
• dnia 2 grudnia 2010 r. zapłata częściowa za fakturę, w wysokości 60% wartości faktury nr 1,
• styczeń 2011 zapłata końcowa za fakturę,
• luty 2011 udział w targach – wykonanie usługi,
• dnia 30 listopada 2011 r. organizator targów wystawił fakturę nr 2, jest to faktura anulująca do „zera" fakturę nr 1, na kwotę netto - (minus) 8053,00 EURO, VAT 19% - (minus) 1530,07 EURO;
• dnia 30 listopada 2011 r. organizator targów wystawił fakturę nr 3 za wynajem powierzchni wystawienniczej, faktura zawiera uwagę: „TA FAKTURA ZASTĘPUJE FAKTURĘ NR 1”, kwota netto 8053,00 EURO, VAT STAWKA 0%. Ponadto faktura zawiera adnotację, że „miejsce dostawy usługi podlega procedurze odwrotnego opodatkowania".

2.Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE;

3.Usługa opisana we wniosku była świadczona dla siedziby działalności gospodarczej Wnioskodawcy, która jest stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej;

4.Wnioskodawca nabył kompleksową usługę w skład której wchodziły:

• wynajęcie powierzchni wystawienniczej
• obligatoryjny pakiet mediów
• obligatoryjna opłata środowiskowa

Wnioskodawca nie nabywał usługi wstępu na targi, gdyż uczestniczył w nich jako wystawca.

5.Przedmiotem umowy i zamówienia z organizatorem targów było wynajęcie powierzchni wystawienniczej, z czym wiązał się wymóg zakupu obligatoryjnego pakietu mediów oraz opłata środowiskowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Pytanie dotyczy momentu rozpoznania obowiązku podatkowego dla świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług, polegających na wynajęciu powierzchni wystawienniczej na targach, w związku z tym właściwego określenia miejsca świadczenia tych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 27 września 2012 r.), miejscem świadczenia usług targowych - bez usługi wstępu na targi, świadczonych po 01 stycznia 2011 roku, jest miejsce siedziby nabywcy (miejsce prowadzenia działalności) w opisywanym przypadku jest to Polska, Sanok.

W opinii Wnioskodawcy należy rozpoznać obowiązek podatkowy dla importu usług w miesiącu listopadzie 2011 roku.

Uzasadnienie powstania obowiązku podatkowego w listopadzie 2011 roku:

Dnia 30 listopada 2011 r. organizator targów wystawił fakturę nr 3 za usługę ze stawką podatku VAT 0%, która ZASTĘPUJE fakturę nr 1 z 11 października 2010 r., z podatkiem VAT 19%. Faktura nr 3 zgodnie z wolą wystawcy staje się dla nas wiążąca. Wg faktury nr 1 podatek został rozliczony przez świadczącego usługę tj. organizatora targów wg przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2010 r., tj. został rozliczony na terenie Niemiec, w miejscu faktycznego świadczenia usługi. Faktura nr 3 została wystawiona w listopadzie 2011 r. i powinna zostać rozliczona wg przepisów obowiązujących od 01 stycznia 2011 r. przez nabywcę usługi. Odbiorca usługi został zobligowany do rozliczenia podatku VAT zgodnie z procedurą odwrotnego opodatkowania, gdyż na gruncie zmienionych przepisów miejscem świadczenia usługi będzie miejsce siedziby nabywcy, równoznaczne z miejscem prowadzenia działalności gospodarczej.

Kierując się jasną zasadą neutralności podatku VAT, oraz w związku z brakiem przepisów przejściowych, obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług takich jak targi i wystawy (bez usług wstępu) powstał, w przypadku będącym przedmiotem tej interpretacji podatkowej, w listopadzie 2011 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi organizacji targów,
• nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.
  
  

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia opisanego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) – dalej zwana ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumiane jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” ustawy o VAT w art. 28a ustawodawca zawarł definicje podatnika.

W myśl art. 28a ww. ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym na dzień wykonania usługi), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ust. 3 art. 28b stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą zwykle prowadzi działalność lub, w którym ma zwykłe miejsce pobytu.

Zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Ustęp 1 art. 28g dotyczy usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, zaś po drugie, usług pomocniczych do usług, o których mowa wyżej. Przepisy odnoszą się do usług wstępu na te imprezy. Usługa wstępu to usługa, na mocy której nabywcy przyznane zostaje prawo do uczestniczenia w danej imprezie, znajdowania się w miejscu, w którym ta impreza się odbywa. Omawiana reguła ustalania miejsca świadczenia będzie miała zastosowanie także do usług pomocniczych do usług wstępu. Nie chodzi tutaj o usługi pomocnicze do usług z dziedziny kultury, sportu, nauki, edukacji, rozrywki lub podobnych, lecz wyłącznie o usługi pomocnicze do usług wstępu na te imprezy.

Miejsce świadczenia dla usług w dziedzinach kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, które nie obejmują wstępu, ustalane jest na zasadach ogólnych, wynikających z art. 28b ustawy, tzn. w miejscu siedziby (miejscu zamieszkania, stałym miejscu prowadzenia działalności).

Natomiast ust. 2 tegoż artykułu, dotyczy usług z ww. dziedzin świadczonych na rzecz konsumentów (osób niebędących podatnikami). Reguła ta dotyczy usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach. Regulacja ta odnosi się do wszystkich usług w ww. zakresie, nie tylko do usług wstępu.

Miejscem świadczenia jest to miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana. Będzie to więc to państwo, w którym dana usługa "dzieje się" (w czasoprzestrzeni).

Zaznaczyć należy jednakże, że na podstawie art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195,poz. 1504), art. 28g w powyższym brzmieniu wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.. Do tego dnia miejsce świadczenia przedmiotowych usług określał przepis – art. 2 ww. ustawy zmieniającej, zgodnie z którym, w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. w przypadku świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, miejscem świadczenia usług było miejsce, gdzie usługi były faktycznie świadczone.

Powyższa regulacja zakładała zatem, że do 31 grudnia 2010 r. wszelkie usługi (a nie tylko usługi wstępu) w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz usługi podobne (targi i wystawy), a także usługi pomocnicze, czy to świadczone na rzecz podatników, czy to świadczone na rzecz konsumentów (osób niebędących podatnikami), miały miejsce świadczenia w miejscu faktycznego wykonywania tych usług.

Natomiast zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W tym miejscu wskazać należy, że za usługi związane z nieruchomościami uznano usługi polegające na użytkowaniu i używaniu nieruchomości. Dotyczy to sytuacji, w której usługodawca pozwala usługobiorcy używać (użytkować) nieruchomości w ramach umów o charakterze umowy najmu lub dzierżawy (bądź podobnych), czy też ustanawiając na jego rzecz prawo użytkowania nieruchomości bądź służebności gruntowe, jak i w ogóle w ramach wszelkich transakcji, na mocy których usługobiorca ma prawo używać nieruchomości.

Omawiana reguła ustalania miejsca świadczenia dotyczy także usług polegających na oddaniu do używania (użytkowania) części nieruchomości.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE. Wnioskodawca nabył od kontrahenta niemieckiego, usługę polegającą na wynajmie powierzchni wystawienniczej na targach w Niemczech, była to kompleksowa usługa w skład, której wchodziły: wynajęcie powierzchni wystawienniczej, obligatoryjny pakiet mediów, obligatoryjna opłata środowiskowa.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, stwierdzić należy, że nabyta usługa obiektywnie tworzy - w aspekcie gospodarczym - jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Usługą zasadniczą w niniejszej sprawie jest wykonanie usługi związanej z targami. Na usługę tą składa się szereg usług, w tym najem powierzchni targowej wraz z zakupem pakietu mediów oraz opłata środowiskowa. Wymienione usługi pomocnicze służą lepszemu wykonaniu usługi związanej z targami w Niemczech i pojedynczo nie stanowią celu samego w sobie. Zatem miejscem świadczenia usługi związanej z targami, nabytej przez Wnioskodawcę od kontrahenta z Niemiec, będzie zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejsce siedziby działalności Wnioskodawcy (usługobiorcy), czyli terytorium kraju. Nie znajdzie natomiast zastosowania przepis art. 28e ustawy o VAT, bowiem nabyta usługa stanowi kompleksową usługę, obejmującą oprócz usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej pakiet mediów oraz opłatę środowiskową. Zastosowania nie znajdzie również art. 2 ustawy z dnia 23 października 2009 r., określający miejsce świadczenia usług organizowania targów w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., bowiem jak wynika z opisu stanu faktycznego wykonanie usługi nastąpiło w lutym 2011 r.

Reasumując miejscem świadczenia dla nabytej usługi jest miejsce siedziby usługobiorcy, tj. Wnioskodawcy, czyli terytorium kraju, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca obowiązany jest zatem do rozliczenia podatku należnego z tytułu nabycia tejże usługi. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie miejsca świadczenia jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług, należy odwołać się do art. 19 ust. 19 ustawy, stanowiącego , że przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Zgodnie z art. 19a, ustawy o VAT, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

W myśl art. 19b ustawy o VAT, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Natomiast godnie z art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), w którym w Rozdziale 4 „szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposobu i okres ich przechowywania” określono szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz faktur korygujących.

W myśl § 23 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 21a stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy (…).

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych. A zatem w analizowanej sprawie, stosownie do § 13 ust. 1 faktura wewnętrzna winna być wystawiona nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14 i 15.

Zatem dla wyznaczenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług należy odpowiednio stosować regulacje definiujące moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tej samej usługi, gdyby była wykonywana przez podmiot krajowy. Zatem, co do zasady obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wykonania usługi, a jeżeli jej świadczenie powinno być potwierdzone fakturą – z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od wykonania usługi (art. 19 ust. 4). Usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi.

W przedmiotowej sprawie nabyta usługa została wykonana, jak wskazano we wniosku, w miesiącu lutym 2011 r., owszem płatności za fakturę Wnioskodawca dokonał w dwóch częściach (nierównych), jednakże nie wskazuje to aby dla nabytej usługi ustalane były następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, czy też usługa była świadczona w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok. Zatem w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał z chwilą wykonania usługi, nie później jednak niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi. Zatem Wnioskodawca w terminie do 7. dnia od momentu wykonania usługi winien wystawić fakturę wewnętrzną i naliczyć należny podatek z tytułu importu nabytej usługi.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy powstał w listopadzie 2011 r., tj. w chwili wystawienia faktury nr 3 przez kontrahenta Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi organizacji targów
• nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta, 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.