INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością P. reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku z tytułu aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku z tytułu aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

B. Sp. z o.o. (dalej Spółka) prowadziła działalność gospodarczą w dwóch obszarach. Pierwszym były badania, produkcja i dystrybucja leków, natomiast drugim zarządzanie i utrzymanie nieruchomości, w tym zwłaszcza ośrodków szkoleniowych. Spółka została w dniu 1 października 2009 r. podzielona w trybie art. 529 § 1 pkt 4 K.s.h. poprzez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki P. Sp. z o.o. (Spółka nowozawiązana). Wydzielenie organizacyjne zorganizowanej części przedsiębiorstwa B. Sp. z o.o. obejmującej wszystkie nieruchomości spółki wraz ze środkami trwałymi, wyposażeniem, umowami związanymi z tymi nieruchomościami i pracownikami zajmującymi się ich obsługą zostało przeprowadzone na podstawie uchwały zarządu Spółki z dnia 19 grudnia 2008 r. do dnia 27 kwietnia 2009 r., tj. do dnia zatwierdzenia planu podziału Spółki. Wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa miało charakter zarówno organizacyjny jak i finansowy. Objęło ono wszystkie nieruchomości Spółki dzielonej wraz ze środkami trwałymi, ich wyposażeniem oraz umowami związanymi z tymi nieruchomościami. Zgodnie z art. 231 kodeksu pracy doszło też do przejścia na Spółkę wydzieloną pracowników zajmujących się obsługą nieruchomości.

Wskazać należy, iż wydzielony majątek spółki P. Sp. z o.o. umożliwił jej uzyskanie samodzielności finansowej. Częścią wydzielonego majątku były środki pieniężne, które zwiększały niezależność i samodzielność finansową Spółki. Z momentem zarejestrowania, wydzielenia, Spółka P. Sp. z o.o. rozpoczęła samodzielne ewidencjonowanie przepływów finansowych, przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem działalności. Spółka założyła własne księgi handlowe obejmujące wszelką dokumentację dotyczącą wydzielonego majątku i prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Spółka założyła własny rachunek bankowy i stała się podmiotem praw i obowiązków wynikających z umów najmu, umów o pracę, jak również wynikających z prawa podatkowego. Te wszystkie czynności pozwalają Spółce P. Sp. z o.o. funkcjonować na rynku jako niezależne przedsiębiorstwo, które samodzielnie w oparciu o własne środki majątkowe realizuje zadania gospodarcze. Przeprowadzone wyodrębnienie przedsiębiorstwa spółki P. Sp. z o.o. odpowiadało zatem definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyrażonej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, co znajduje potwierdzenie w fakcie, iż spółka P. Sp. z o.o. posiada samodzielność finansową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z czynnością podziału Spółki, przeprowadzoną zgodnie z procedurą kodeksu spółek handlowych, poprzez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wystąpi po stronie spółki powstałej z podziału, tj. P. Sp. z o.o., będącej nabywcą majątku, obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, w sytuacji gdy przeznaczenie majątku nie uległo zmianie i służy on czynnościom opodatkowanym...

Zdaniem Wnioskodawcy, podział Spółki z o.o. B. zgodnie z treścią art. 529 § 1 pkt 4 K.s.h. poprzez przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki na spółkę P. nie spowoduje ograniczenia zakresu prawa B. do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z majątkiem będącym przedmiotem wydzielenia.

W konsekwencji Spółka, jako następca prawny nie będzie zobowiązana do korygowania kwoty podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem środków trwałych będących przedmiotem wydzielenia, w sytuacji gdy dalszy sposób korzystania z tych środków nie uległ zmianie i służą one czynnościom opodatkowanym.

Zgodnie z art. 5 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535. z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa została zdefiniowana w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, jako „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

W analizowanym przypadku zespół składników przeniesionych do spółki P. Sp. z o.o. spełnia niewątpliwie powyższą definicję. Przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wyłączający z zakresu tej ustawy opodatkowanie transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy rozumieć jako implementację art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06.347.1) – dalej Dyrektywa 112. Przepis Dyrektywy 112 brzmi następująco: „W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu”. Treść art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie wskazuje, aby ustawodawca polski skorzystał z możliwości ograniczenia zakresu implementowanego przepisu z uwagi na zapobieżenie zakłóceniom konkurencji bądź też uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania przez wykorzystanie zasady braku dostawy (art. 19 Dyrektywy 112). Jednocześnie zauważyć należy, iż „transakcją zbycia”, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa. Nie budzi wątpliwości, że przewidziany w art. 529 § 1 pkt 4 K.s.h. podział dokonywany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowozawiązaną (podział przez wydzielenie), powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku. Złożoność procedur związanych z podziałem spółki nie ma przy tym znaczenia. Istotny jest ich końcowy efekt – przeniesienie własności. Zatem podział spółki przez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 ust 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 531 K.s.h, spółki nowozawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Powołany przepis stanowi wyjątek od zakazu sukcesji administracyjnoprawnej.

Potwierdzeniem powyższej regulacji na gruncie prawa podatkowego jest art. 93c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż „osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku”. Art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że „przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa”. Naczelną zasadą wynikającą z ustawy o VAT jest powiązanie prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego ściśle z osobą podatnika, co m.in. oznacza, że odliczenia podatku naliczonego VAT od podatku należnego VAT może dokonać jedynie zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nowozawiązana (P.) powstała w wyniku wydzielenia, przeprowadzonego zgodnie z planem podziału, wchodzi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki dzielonej, w tym również w zakresie podatku VAT w zakresie związanym ze „zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa”, która została przeniesiona do Spółki nowozawiązanej.

Oznacza to, że przedmiotem sukcesji będzie też prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, jakie przysługiwało Spółce, w związku ze sprzedażą opodatkowaną która była prowadzona przez B. i P. – odpowiednio przez zorganizowane części przedsiębiorstwa, które przeszły na rzecz spółki P. i zorganizowaną część przedsiębiorstwa, która została w Spółce. Tym bardziej, iż sposób korzystania ze środków trwałych (towarów) przez nowopowstałą spółkę nie uległ zmianie i środki te są nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Biorąc pod uwagę, że przedmiotowa transakcja podziału Spółki spełnia przesłanki art. 529 ust 1 pkt 4 K.s.h, oraz w świetle przytoczonych powyżej przepisów P. wchodzi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki dzielonej, w tym również w zakresie podatku VAT związanego ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawową przesłanką warunkującą prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Tak więc, jeśli podatek naliczony, którego sukcesorem jest spółka P. będzie związany z czynnościami opodatkowanymi, a nie ulegnie zmianie dotychczasowe przeznaczenie środków trwałych, spółce tej będzie przysługiwało prawo do jego odliczenia. Potwierdzeniem przedstawionego stanowiska jest m.in. Interpretacja Indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 14 listopada 2008 r. (sygnatura IPPP1-443-1593/08-3/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna, bowiem na mocy art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 powołanej ustawy).

Należy podkreślić, iż ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi związane jest z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

W tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 91 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym przepisy art. 91 ust. 1–6 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (art. 91 ust. 7c ustawy).

W świetle art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów, środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powołanych powyżej przepisów prawa wynika, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1, pozostaje dla sprzedającego bez wpływu na wcześniejsze odliczenia podatku naliczonego dokonane na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z zakupami, które służyły podatnikowi do wykonywania czynności opodatkowanych w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części. Równocześnie przepis art. 91 ust. 9 ustawy nakłada na nabywcę, jako beneficjenta praw i obowiązków zbywcy, obowiązek dokonania stosownych korekt w zakresie podatku naliczonego, określonych w art. 91 ust. 1-8, do których byłby zobligowany podmiot, który dokonał odliczenia, w przypadku gdyby nie doszło do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Jeżeli jednak majątek (przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część) będący przedmiotem aportu, był przez zbywającego wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz majątek ten będzie również u nabywcy wykorzystywany do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych, wówczas obowiązek korekty w zakresie podatku naliczonego, stosownie do art. 91 ust. 9 ustawy nie wystąpi.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka dzielona prowadziła działalność gospodarczą w dwóch obszarach. Pierwszym były badania, produkcja i dystrybucja leków, natomiast drugim zarządzanie i utrzymanie nieruchomości, w tym zwłaszcza ośrodków szkoleniowych. Spółka została w dniu 1 października 2009 r. podzielona w trybie art. 529 § 1 pkt 4 K.s.h. poprzez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki nowozawiązanej (Wnioskodawca). Wydzielenie organizacyjne zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki dzielonej obejmującej wszystkie nieruchomości spółki wraz ze środkami trwałymi, wyposażeniem, umowami związanymi z tymi nieruchomościami i pracownikami zajmującymi się ich obsługą zostało przeprowadzone na podstawie uchwały jej zarządu z dnia 19 grudnia 2008 r. do dnia 27 kwietnia 2009 r., tj. do dnia zatwierdzenia planu podziału Spółki dzielonej. Wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa miało charakter zarówno organizacyjny jak i finansowy. Objęło ono wszystkie nieruchomości Spółki dzielonej wraz ze środkami trwałymi, ich wyposażeniem oraz umowami związanymi z tymi nieruchomościami. Zgodnie z art. 231 kodeksu pracy doszło też do przejścia na Spółkę nowozawiązaną pracowników zajmujących się obsługą nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy przeprowadzone wyodrębnienie przedsiębiorstwa Spółki nowozawiązanej odpowiadało zatem definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyrażonej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, co znajduje potwierdzenie w fakcie, iż posiada ona samodzielność finansową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem w przedmiotowej sprawie doszło – jak wskazał Wnioskodawca – do czynności wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która z uwagi na treść art. 6 pkt 1 ustawy wyłączona będzie spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego od towarów handlowych i środków trwałych, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na nabywcę, czyli w analizowanym przypadku na Zainteresowanego. Jednak w sytuacji, gdy Spółka dzielona prowadziła sprzedaż wyłącznie opodatkowaną i nie była zobowiązana do dokonywania korekt, o których mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, to również spółka przejmująca – Zainteresowany, prowadząc wyłącznie sprzedaż opodatkowaną i nie dokonując zmiany przeznaczenia nabytego majątku, nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego, stosownie do postanowień art. 91 ust. 9 ustawy.

Reasumując, jeżeli w związku z czynnością podziału spółki polegającą na wydzieleniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa i wniesienia jej do nowoutworzonej Spółki (Zainteresowanego) przeznaczenie wydzielonego majątku nie uległo zmianie i służy ono czynnościom opodatkowanym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty stosownie do postanowień art. 91 ust. 9 ustawy.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności zagadnienia sukcesji praw i obowiązków podatkowych na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej oraz uznania wnoszonego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa .

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.