INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku (data wpływu 12.08.2010 r.) oraz w piśmie z dnia 09.10.2010 r. (data nadania 11.10.2010 r., data wpływu 13.10.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 04.10.2010 r. (data nadania 04.10.2010 r., data odbioru 05.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu tytułem ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup zestawu rehabilitacyjnego poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu tytułem ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup zestawu rehabilitacyjnego poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania z powodu chorób układu ruchu i oczu. Z uwagi na fakt, iż od ponad 14 lat Wnioskodawczyni cierpi na postępującą chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, Wnioskodawczyni zamierza zakupić zestaw rehabilitacyjny (materac, pled, poduszka) – wyrób zarejestrowany w Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych w W., który posiada certyfikat Akademii Medycznych w P. i G. Od dnia 06.05.1998 r. Wnioskodawczyni ma ustalony „lekki” stopień niepełnosprawności. Głównym i jedynym źródłem utrzymania Wnioskodawczyni jest emerytura.

Wnioskodawczyni wskazała, iż zestaw rehabilitacyjny będzie służył wyłącznie do osobistego użytku i jest przystosowany do Jej niepełnosprawności. Lekarz specjalista reumatolog potwierdził, że przedmiotowy sprzęt jest niezbędny w rehabilitacji i ułatwi Wnioskodawczyni wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Pismem z dnia 04.10.2010 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Powyższe uzupełniono w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni, będąc osobą posiadającą orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa, może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej zakup zestawu rehabilitacyjnego (materac, pled, poduszka)...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W zeznaniu rocznym Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z odliczenia. Uważa, że korzystanie z zestawu rehabilitacyjnego przy postępujących zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa pomoże Jej bardziej normalnie funkcjonować w życiu codziennym. Zgodnie z certyfikatami medycznymi wydanymi przez Akademie Medyczne w P. i G., zestaw ten jest niezastąpiony przy leczeniu chorób na tle reumatycznym i zwyrodnieniowym kręgosłupa. Wyrób zarejestrowany jest w Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych w W. Wnioskodawczyni nadmienia, że w dniu 02.09.2010 r. Powiatowy Zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności postanowił zaliczyć Wnioskodawczynię do „umiarkowanego stopnia niepełnosprawności”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7c cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na ww. cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie ( art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności

2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie ”indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że: pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiać wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada lekki stopień niepełnosprawności (od dnia 02.09.2010 r. Wnioskodawczyni została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności). Od ponad 14 lat Wnioskodawczyni cierpi na postępującą chorobę zwyrodnieniowa kręgosłupa. Wnioskodawczyni zamierza zakupić zestaw rehabilitacyjny (materac, pled, poduszka), który będzie służył wyłącznie do osobistego użytku i jest przystosowany do Jej niepełnosprawności. Lekarz specjalista reumatolog potwierdził, że przedmiotowy sprzęt jest niezbędny w rehabilitacji i ułatwi Wnioskodawczyni wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zatem, ww. wydatek będzie mógł zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust.7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Jednocześnie jednak podkreślić należy, iż wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 ww. ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy).

Reasumując należy stwierdzić, iż zakup przez Wnioskodawczynię będącą osobą niepełnosprawną z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa, zestawu rehabilitacyjnego jest wydatkiem podlegającym odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.