INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni podaje, iż dnia 31 października 2006 r. wspólnie z mężem wykupiła od miasta mieszkanie komunalne za kwotę 43 799 zł, korzystając przy tym z dwóch bonifikat w wysokości 30 659,30 zł oraz 3 284,92 zł. Następnie, dnia 18 kwietnia 2008 r. ww. mieszkanie zostało sprzedane na rzecz osób trzecich za kwotę 140 000 zł. Celem przedmiotowej transakcji było przeznaczenie uzyskanych ze sprzedaży mieszkania środków na dokończenie rozpoczętej budowy budynku mieszkalnego (pozwolenie na budowę uzyskano dnia 30 stycznia 2006 r.). Zgodnie z prawem, małżonkowie zostali tym samym zobowiązani do zwrotu zrewaloryzowanych bonifikat udzielonych Im przy wykupie ww. mieszkania, mimo iż kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania chcieli wykorzystać na budowę budynku mieszkalnego. Zainteresowana wskazuje, iż zrewaloryzowane bonifikaty zostały zwrócone do urzędu miasta w kwocie 35 374,75 zł. Jednocześnie, w celu zwolnienia z opodatkowania małżonkowie zadeklarowali – w formie oświadczenia złożonego do urzędu skarbowego – wydatkowanie uzyskanych środków na dokończenie budowy ww. budynku mieszkalnego. Dnia 2 czerwca 2010 r., tj. po upływie dwóch lat, Wnioskodawczyni wraz z mężem złożyła wymagane deklaracje PIT-23 o osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia nieruchomości objętych zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Urząd skarbowy naliczył małżonkom podstawę opodatkowania w wysokości 140 000 zł, natomiast kwotę przychodu zwolnioną od opodatkowania w wysokości 81 696,58 zł (kwota wynikająca z faktur za zakupione materiały oraz usługi budowlane). Podstawa opodatkowania wyniosła 58 304 zł, zaś podatek należny – 5 830 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota zwróconych do urzędu miasta zrewaloryzowanych bonifikat nie powinna zostać zaliczona przez urząd skarbowy jako kwota wydatkowana na własne cele mieszkaniowe...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustalona przez urząd skarbowy kwota należnego podatku jest zbyt duża. W opinii Zainteresowanej, część wydatkowana na budowę domu powinna być powiększona o kwotę zwróconych do urzędu miasta zrewaloryzowanych bonifikat udzielonych przy wykupie mieszkania. Wnioskodawczyni wyraziła pogląd, iż kwota ta, tj. 35 374,75 zł nie była przychodem małżonków, tylko przychodem urzędu miasta. Wyżej wymienieni nie mogli skorzystać z niej przy budowle budynku mieszkalnego, ponieważ byli zobowiązani do jej zwrotu Pomijając kwestię zasadności żądania zwrotu bonifikaty przez urząd miasta Zainteresowana wskazuje, iż kwota zwróconej bonifikaty stanowiła w istocie wydatek poniesiony na nabycie prawa do lokalu mieszkalnego, aczkolwiek nie w chwili zakupu lokalu, a w momencie jego sprzedaży. Jest to cena, do której zapłaty małżonkowie zostali zobowiązani za nabyte od miasta mieszkanie w związku z jego sprzedażą przed upływem 5 lat. Wnioskodawczyni podaje, iż nie mogła niestety czekać przez tak długi okres ze sprzedażą przedmiotowego mieszkania, ponieważ chciała jak najszybciej dokończyć rozpoczętą inwestycję budowy budynku mieszkalnego. Zainteresowana podaje, iż chciała w ten sposób poprawić warunki bytowe swojej rodziny. Nadmieniła, iż sprzedane mieszkanie było kawalerką o powierzchni 34,06 m2. Bez środków ze sprzedaży mieszkania małżonkowie nie byliby w stanie kontynuować rozpoczętej inwestycji.

Końcowo, na poparcie swojego stanowiska, Zainteresowana przywołała pismo Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy sygn. PD3.3-423-48/04 z dnia 29 grudnia 2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z uwagi na to, iż prawo do przedmiotowego mieszkania zostało nabyte dnia 31 października 2006 r., w przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.

Zgodnie bowiem z art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w tej ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 28 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.), podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e)

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy, wynika, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wykupiła od urzędu miasta prawo do mieszkania. W związku z ww. wykupem Zainteresowana skorzystała z dwóch bonifikat. Następnie, dnia 18 kwietnia 2008 r. ww. mieszkanie zostało zbyte. Środki uzyskane z tej sprzedaży Zainteresowana wydatkowała m. in. na zakup materiałów budowlanych oraz robociznę w związku z budową domu. Ponadto, Zainteresowana wskazała, iż z uwagi na fakt, że sprzedaż ww. lokalu nastąpiła przed upływem pięciu lat – zgodnie z odrębnymi przepisami – była zobowiązana do zwrotu zrewaloryzowanych bonifikat, o których mowa wyżej. Po stronie Zainteresowanej wystąpiły wątpliwości co do możliwości uznania środków przeznaczonych na zwrot ww. bonifikat jako wydatkowanych na cel mieszkaniowy.

Tut. Organ pragnie podkreślić, iż zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przytoczone wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania – w części dotyczącej wydatków poniesionych na zwrot zrewaloryzowanych bonifikat – nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. Wskazać bowiem należy, iż wydatek ten nie znajduje się w zamkniętym katalogu celów mieszkaniowych, określonym w ww. przepisie. Tym samym, brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania w odniesieniu do kwoty przeznaczonej na zwrot ww. bonifikat.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię, tj. jednego z byłym współwłaścicieli zbytego mieszkania, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli, tj. męża Zainteresowanej.

Mąż Zainteresowanej chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Z kolei w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, tut. Organ informuje, że zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.