INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą obejmującą sprzedaż detaliczną:

• kwiatów (ciętych, doniczkowych, sztucznych),

• drobnych upominków (wyroby dekoracyjne z wikliny, szkła, porcelany itp., świece ozdobne, kartki okolicznościowe, torby ozdobne),

• drobnych artykułów ogrodniczych (ziemia do kwiatów, nawóz, donice), oraz

• w niewielkim zakresie samochodów.
  
  

Zainteresowana ma obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. W związku z tym pojawia się problem nazw towarów drukowanych na paragonach fiskalnych. Asortyment sprzedanych towarów obejmuje na bieżąco kilkaset pojedynczych nazw jednostkowych. Niektóre towary (zwłaszcza przemysłowe) trafiają do sklepu tylko raz, później nie są już sprowadzane. Problem dotyczy także kwiatów, które nie występują tylko pod potocznymi nazwami typu „róża” albo „goździk” lecz są to długie nazwy łacińskie, które nie mają polskich odpowiedników. Ponadto, kwiaty są sprzedawane pojedynczo, bez przybrania, ale są także sprzedawane z tzw. przybraniem (liście, wstążka, drut powlekany, tasiemka – folia lub tasiemka są konieczne aby utrzymać kwiaty razem) i mogą być zapakowane w folię ozdobną.

Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru określa grupę asortymentową sprzedawanego towaru. Jest przy tym przyporządkowana do odpowiedniej stawki podatkowej. Użyta nazwa jest co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a powiązanie tej nazwy z ceną pozwala na indywidualne określenie sprzedawanego towaru. W ten sposób w pamięci kasy zaprogramowano kilkadziesiąt nazw grup asortymentowych. Najważniejsze nazwy pojawiające się na paragonach fiskalnych przedstawiają się następująco:

• kwiaty cięte – obejmuje kwiaty jednorodne, kwiaty mogą być spięte tasiemką lub drutem powlekanym, może być do nich dodana np. wstążka (przy tym dodanie drutu lub wstążki nie powoduje zmiany – wzrostu ceny),

• kwiaty doniczk. – obejmuje rośliny ozdobne żywe sprzedawane w doniczkach,

• bukiet okolicz. – obejmuje kompozycję z różnych rodzajów kwiatów, kwiaty są spięte tasiemką lub drutem jw., może być do nich dodana wstążka, co nie zmienia ceny, jeśli jednak kwiaty mają być ozdobnie zapakowane, to oddzielnie jest na paragonie wskazywane to opakowanie (jako dodatkowa pozycja asortymentowa),

• kwiaty sztuczne – kwiaty wykonane najczęściej z tworzyw sztucznych,

• szkło – drobne wyroby ze szkła, np.: wazoniki, figurki itp.,

• wiklina – drobne wyroby z wikliny, np.: pudełka, fotele, stoliki,

• porcelana – drobne wyroby z porcelany, np.: figurki, wazoniki,

• obrazy – reprodukcje obrazów,

• świece – świece ozdobne,

• kadzidła – kadzidełka zapachowe do spalania,

• kartki okol. – kartki ślubne, imieninowe, komunijne, urodzinowe itd.,

• torby ozdob. – torby, najczęściej papierowe do upominków,

• donica ceram. – donice z materiałów ceramicznych,

• donica plast. – donice z tworzyw sztucznych,

• ziemia – ziemia tzw. ogrodnicza do kwiatów doniczkowych,

• znicze – różne rodzaje zniczy,

• nasiona – nasiona kwiatów i warzyw,

• samochód – obejmuje samochody, przy czym każda sprzedaż samochodu jest dodatkowo potwierdzana fakturą zawierającą szczegółowe dane samochodu, paragon jest dołączany do kopii faktury.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przedstawiony powyżej sposób oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych jest zgodny z przepisami o podatku od towarów i usług... Jeśli nie, to jak należy zaprogramować kasę, aby sprzedaż wymienionych wcześniej towarów była zgodna z przepisami prawa...

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosowany sposób oznaczenia towarów jest prawidłowy i zgodny z przepisami prawa.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. następujące informacje: „(…) e) nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy”.

Z przytoczonego przepisu wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest właśnie wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany opisać na paragonie każdy towar, podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa za bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby do użytej nazwy towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a nadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru. Nie ma przeszkód, by nazwa pochodziła z języka potocznego, tak by była w pełni zrozumiała dla klienta. Nie ma więc obowiązku umieszczania na paragonie nazwy każdego pojedynczego towaru.

Analogiczne stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: z dnia 10 września 2009 r. nr IBPP4/443-771/09/EJ oraz z dnia 29 lutego 2008 r. nr IBPP1/443-533/07/AS.

Dokonując oceny analizowanej sprawy należy brać pod uwagę także cel przepisów o prowadzeniu ewidencji za pomocą kas rejestrujących. Bez wątpienia paragon fiskalny ma pozwalać na potwierdzenie, że określona transakcja miała miejsce i jednocześnie eliminować ewentualne oszustwa podatkowe, tak by sprzedawca pod jedną nazwą nie mógł ewidencjonować zupełnie różnych towarów, zwłaszcza o dużych różnicach w cenach jednostkowych np. pod nazwą „odzież” – asortymentu od płaszczy po skarpetki.

Potwierdzeniem tej tezy jest wyrok ETS z dnia 27 września 2007 r. (C-146/05, Albert College), w którym stwierdzono, iż wymagania dokumentacyjne państw członkowskich nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia celów określonych w dyrektywie – prawidłowego poboru podatku i uniknięcia oszustw podatkowych. Stanowisko ETS jest uniwersalne i można je odnieść do wszystkich przypadków, gdy przepisy państwa członkowskiego nakładają na podatnika różne obowiązki ewidencyjne lub dokumentacyjne. ETS wyraźnie stwierdza, że takie obowiązki nie mogą być celem samym w sobie. Jeśli zatem są przesadne, niejednoznaczne lub zbyt uciążliwe, to należy je pominąć, powołując się na niezgodność z przepisami wspólnotowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.