INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani (…), przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2010 r. (data wpływu 23 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2010 r. (data wpływu 9 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 9 września 2010 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nie prowadzącą działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana jako płatnik VAT. Pobiera świadczenie przedemerytalne, a poza tym nie posiada żadnych innych dochodów.

W roku 2009 Zainteresowana otrzymała od syna w formie darowizny 1/2 udziału w dwunastu działkach, z których 11 w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczonych jest jako niska zabudowa mieszkaniowa i zagrodowa, natomiast jedna działka stanowi drogę dojazdową do szeregu działek.

Z wypisu z rejestru gruntów wynika, że łączna powierzchnia działek to 1,5970 ha, stanowiących grunty orne klasy V i VI, oznaczone symbolem R.

W bieżącym roku 2010 zostały podpisane warunkowe umowy sprzedaży dwóch z ww. działek. Jeśli Agencja Nieruchomości Rolnych w ciągu 1 miesiąca nie skorzysta z prawa pierwokupu, działki zostaną ostatecznie sprzedane osobom trzecim. Ponadto Wnioskodawczyni w przyszłości ma zamiar dokonać sprzedaży pozostałych działek.

Ze złożonego w dniu 9 września 2010 r. uzupełnienia do wniosku wynika, że:

1. w przeszłości Zainteresowana nie wykorzystywała przedmiotowych działek w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej,
2. przedmiotowe działki nie byty uprawiane i nie następowała z nich sprzedaż produktów rolnych. Działki nie były wykorzystywane w działalności rolniczej,
3. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT,
4. przedmiotowe działki nie były udostępniane na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia),
5. w przeszłości Zainteresowana nie dokonywała transakcji sprzedaży innych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając ww. działki, Wnioskodawczyni powinna je opodatkować podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, iż jest na świadczeniu przedemerytalnym, działki sprzedaje z majątku osobistego jako osoba prywatna i nie prowadzi działalności gospodarczej w jakimkolwiek zakresie, a dochód uzyskany ze sprzedaży ww. działek stanowi źródło jej utrzymania, ww. czynności nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołuje pismo z dnia 17 czerwca 2005 r., nr ZP-443/7/P105, zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, w „Archiwum wydanych interpretacji”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W roku 2009 Zainteresowana otrzymała od syna w formie darowizny 1/2 udziału w dwunastu działkach, z których 11 w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczonych jest jako niska zabudowa mieszkaniowa i zagrodowa, natomiast jedna działka stanowi drogę dojazdową do szeregu działek.

Z wypisu z rejestru gruntów wynika, że łączna powierzchnia działek to 1,5970 ha, stanowiących grunty orne klasy V i VI, oznaczone symbolem R.

W bieżącym roku 2010 zostały podpisane warunkowe umowy sprzedaży dwóch z ww. działek. Jeśli Agencja Nieruchomości Rolnych w ciągu 1 miesiąca nie skorzysta z prawa pierwokupu, działki zostaną ostatecznie sprzedane osobom trzecim. Ponadto Wnioskodawczyni w przyszłości ma zamiar dokonać sprzedaży pozostałych działek. W przeszłości Zainteresowana nie wykorzystywała przedmiotowych działek w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej. Działki nie były uprawiane i nie następowała z nich sprzedaż produktów rolnych. Ponadto Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, a przedmiotowe działki nie były udostępniane na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia). W przeszłości Zainteresowana nie dokonywała transakcji sprzedaży innych działek.

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic bowiem nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu, Zainteresowana działała w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w formie darowizny. Zainteresowana sprzedając grunt korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz informacji zawartych w opisie stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do opodatkowania podatkiem od towarów i usług przedmiotowej dostawy działek.

Ponadto zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w analizowanej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.