INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2009r. (data wpływu 14 lipca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2009r. (data wpływu do tut. organu 6 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy proporcja stosowana do prawidłowego rozliczenia podatku VAT wynikającego z wydatków kosztowych związanych z administrowaniem powierzchnią wynajmowaną i pozostałą przeznaczoną na własne potrzeby powinna być wyliczona w oparciu o całość powierzchni administrowanych budynków, czy też oddzielnie o powierzchnię każdego z nich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy proporcja stosowana do prawidłowego rozliczenia podatku VAT wynikającego z wydatków kosztowych związanych z administrowaniem powierzchnią wynajmowaną i pozostałą przeznaczoną na własne potrzeby powinna być wyliczona w oparciu o całość powierzchni administrowanych budynków, czy też oddzielnie o powierzchnie każdego z nich.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 września 2009r. (data wpływu 6 października 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu podatkowego nr IBPP1/443-722/09/MS z dnia 21 września 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca jest samorządową jednostką budżetową powołaną do obsługi Urzędu Miasta.

W statucie Wnioskodawcy określono, że podstawowym przedmiotem działalności jest w szczególności:

• zarządzanie budynkami Urzędu, w tym wynajmowanie lub wydzierżawienie lokali (pomieszczeń),
• prowadzenie prac remontowych, modernizacyjnych i inwestycyjnych w budynkach Urzędu,
• zawieranie umów najmu z użytkownikami nie będącymi jednostkami organizacyjnymi Urzędu.
  
  

Wnioskodawca prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów podatkowych i zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uznawany jest za podatnika. Będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym od dnia 1 lipca 1999r. Zakład prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ww. ustawy oraz odprowadza do Urzędu Skarbowego należny podatek wynikający m. in. z czynszu za wynajem powierzchni na rzecz podmiotów gospodarczych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powierzchnie użytkowe w budynkach, którymi zarządza Wnioskodawca, zajmowane przez:

• wydziały Urzędu Miejskiego użytkowane są nieodpłatnie,
• jednostki budżetowe podległe Gminie, wynajmowane są nieodpłatnie na podstawie umów użyczenia.
  
  

Obecnie Wnioskodawca administruje trzema budynkami, zlokalizowanymi w różnych częściach miasta, w których mieszczą się poszczególne wydziały Urzędu.

Powierzchnie (użytkowe i przynależne) przedstawiają się następująco:

1. w budynku Nr 1 – 7.160,00 m², w tym: powierzchnie użytkowane przez wydziały Urzędu Miasta i komórki organizacyjne Wnioskodawcy – 6.907,34 m² oraz powierzchnia wynajmowana dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (bank, punkt gastronomiczny) - 252,66 m²,
2. w budynku Nr 2 – 3.269,00 m², w tym: powierzchnie użytkowane przez wydziały Urzędu Miasta - 1.447,68 m², powierzchnia użyczona dla jednostki organizacyjnej podległej Gminie K. – 1.819,32 m² oraz wynajmowana powierzchnia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - 2,00 m²,
3. w budynku Nr 3 – 3.783,30 m², w tym: powierzchnie użytkowane przez wydziały Urzędu Miasta i komórki organizacyjne Wnioskodawcy – 3.768,10 m², powierzchnia użyczona dla jednostki organizacyjnej podległej Gminie K. - 76,46 m² oraz wynajmowana powierzchnia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - 15,2 m².
   
   

Razem powierzchnia – 14.212,30 m², w tym wynajmowana powierzchnia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - 269,86 m².

W bieżącym roku Wnioskodawca zamierza rozpocząć realizację zadania inwestycyjnego polegającego na wykonaniu zabudowy dziedzińca budynku nr 1.

W wyniku tej inwestycji powstanie nowa powierzchnia użytkowa - ok. 1 500 m², w której planowane jest usytuowanie wydziałów, zajmujących się bezpośrednią obsługą mieszkańców, a które dotychczas mieściły się w budynku nr 2 w innej części miasta. Dzięki temu zwolniona powierzchnia użytkowa w budynku nr 2 przeznaczona zostanie pod wynajem, częściowo (50% powierzchni) dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i częściowo (50%) dla podmiotów nie prowadzących takiej działalności (np. jednostek budżetowych).

Budynek nr 1, w którym zostanie przeprowadzona inwestycja polegająca na zabudowie dziedzińca, a tym samym poszerzeniu powierzchni użytkowej (o ok. 1.500 m²) w budynku nr 1, będzie służył czynnościom opodatkowanym w związku z wynajmowaną powierzchnią dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (bank, punkt gastronomiczny) - 252,66 m² oraz czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu (w powstałej zabudowie -usytuowanie wydziałów, zajmujących się bezpośrednią obsługą mieszkańców). Przeniesienie wydziałów nastąpi z budynku nr 2. W związku z tym po przeprowadzce wydziałów powstanie w budynku nr 2 wolna powierzchnia (ok. 1 447,68 m²), która zostanie przeznaczona na wynajem. Wynajem tej powierzchni będzie podlegał czynnościom podlegającym opodatkowaniu (jeśli najemcami będą podmioty prowadzące działalność gospodarczą).

Powierzchnię obiektu powstałego w wyniku realizowanej inwestycji będą użytkowały nieodpłatnie wydziały Urzędu Miasta, a Wnioskodawca będzie zarządzał tym obiektem (działalność wynikająca ze statutu). W tym przypadku nie ma zastosowania żadna forma umowy, ponieważ właścicielem budynku jest Gmina a Wnioskodawca zarządza nieruchomością.

Nieodpłatny wynajem powierzchni użytkowych przez wydziały Urzędu Miejskiego i jednostki podległe Gminie K. nie spełnia warunków wynikających z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i nie należy go traktować jak odpłatne świadczenie usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak prawidłowo ustalić proporcję w celu rozliczania kosztów i podatku VAT związanych z powierzchnią wynajmowaną/dzierżawioną i pozostałą przeznaczoną na własne potrzeby – w odniesieniu do całości administrowanych budynków, czy też oddzielnie dla każdego z nich...

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że jego pytanie dotyczy odliczenia podatku naliczonego związanego z administrowaniem wszystkimi budynkami.

Zdaniem Wnioskodawcy realizując zadania statutowe dokonuje sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT z tytułu wynajmu pomieszczeń podmiotom gospodarczym na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych. Obrót opodatkowany podatkiem VAT dotyczy wynajmu/dzierżawy powierzchni użytkowych w budynkach Urzędu Miasta oraz należności za media (energia elektryczna, cieplna, zużycie wody, połączenia telefoniczne). Zdaniem Wnioskodawcy spełniony zostanie warunek do obniżenia kwoty podatku należnego wynikający z art. 86 ust. 1 przedmiotowej ustawy zgodnie, z którym podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przypadku Wnioskodawcy wskutek realizacji inwestycji zwiększy się powierzchnia użytkowana przeznaczona na cele wynajmu będącego czynnością opodatkowaną. Wnioskodawca uważa również, że w celu prawidłowego rozliczenia podatku VAT naliczonego należy przyjąć proporcję powierzchni wynajmowanej (269,86 m²) plus planowanej do wynajmu (3.269 m² x 50% = 1.634,50 m²) w stosunku do całkowitej powierzchni wszystkich budynków administrowanych (14.212,30 m²) plus powierzchnia z inwestycji (1.500m²).

W przypadku Wnioskodawcy wskutek realizacji inwestycji zwiększy się powierzchnia użytkowa przeznaczona na cele wynajmu, będącego czynnością opodatkowaną. Budynek Nr 1, w którym zostanie przeprowadzona inwestycja polegająca na zabudowie dziedzińca, a tym samym poszerzeniu powierzchni użytkowej (o ok. 1.500 m²) w budynku Nr 1, będzie służył czynnościom opodatkowanym w związku z wynajmowaną powierzchnią dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (bank, punkt gastronomiczny) - 252,66 m² oraz czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu (w powstałej zabudowie -usytuowanie wydziałów, zajmujących się bezpośrednią obsługą mieszkańców). Przeniesienie wydziałów nastąpi z budynku Nr 2. W związku z tym po przeprowadzce wydziałów powstanie w budynku nr 2 wolna powierzchnia (ok. 1.447,68 m²), która zostanie przeznaczona na wynajem. Wynajem tej powierzchni będzie podlegał czynnościom podlegającym opodatkowaniu (najemcami będą podmioty prowadzące działalność gospodarczą).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Z wniosku z dnia 8 lipca 2009r. wynikało, iż wątpliwości Wnioskodawcy objęte pytaniem nr 2 dotyczą kwestii prawidłowego rozliczania kosztów i podatku VAT związanych z powierzchnią wynajmowaną/dzierżawioną i pozostałą przeznaczoną na własne potrzeby – w odniesieniu do całości administrowanych budynków, czy też oddzielnie dla każdego z nich.

W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu z dnia 21 września 2009r. znak: IBPP1/443-722/09/MS o to, czy powyższe pytanie dotyczy tylko odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji w budynku nr 1 czy ogólnie odliczenia podatku VAT w związku z administrowaniem budynkami nr 1 i nr 2, czy też w związku z administrowaniem wszystkimi budynkami, w piśmie z dnia 30 września 2009r. Wnioskodawca wskazał, że pytanie nr 2 zawarte we wniosku ORD-IN z dnia 8 lipca 2009r. dotyczy odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji w budynku nr 1 oraz administrowaniem wszystkimi budynkami.

W związku z powyższym kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją polegającą na rozbudowie budynku nr 1 objęta została odrębną interpretacją indywidualną z dnia 23 października 2009r. znak: IBPP1/443-722/09/MS natomiast przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT oraz właściwego sposobu ustalenia proporcji w związku z ponoszonymi przez Wnioskodawcę kosztami administrowania wszystkimi budynkami, którymi Wnioskodawca zarządza.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 cyt. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3).

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6).

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu (art. 90 ust. 8).

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 w przypadku gdy proporcja, o której mowa wyżej:

1. przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.
   
   

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest samorządową jednostką budżetową powołaną do obsługi Urzędu Miasta.

W statucie Wnioskodawcy określono, że podstawowym przedmiotem działalności jest w szczególności:

• zarządzanie budynkami Urzędu, w tym wynajmowanie lub wydzierżawienie lokali (pomieszczeń),
• prowadzenie prac remontowych, modernizacyjnych i inwestycyjnych w budynkach Urzędu,
• zawieranie umów najmu z użytkownikami nie będącymi jednostkami organizacyjnymi Urzędu.
  
  

Obecnie Wnioskodawca administruje trzema budynkami, zlokalizowanymi w różnych częściach miasta, w których mieszczą się poszczególne wydziały Urzędu.

Powierzchnie (użytkowe i przynależne) przedstawiają się następująco:

• w budynku Nr 1 – 7.160,00 m², w tym: powierzchnie użytkowane przez wydziały Urzędu Miasta i komórki organizacyjne Wnioskodawcy – 6.907,34 m² oraz powierzchnia wynajmowana dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (bank, punkt gastronomiczny) - 252,66 m²,
• w budynku Nr 2 – 3.269,00 m², w tym: powierzchnie użytkowane przez wydziały Urzędu Miasta - 1.447,68 m², powierzchnia użyczona dla jednostki organizacyjnej podległej Gminie K. – 1.819,32 m² oraz wynajmowana powierzchnia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - 2,00 m²,
• w budynku Nr 3 – 3.783,30 m², w tym: powierzchnie użytkowane przez wydziały Urzędu Miasta i komórki organizacyjne Wnioskodawcy – 3.768,10 m², powierzchnia użyczona dla jednostki organizacyjnej podległej Gminie K. - 76,46 m² oraz wynajmowana powierzchnia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - 15,2 m².

Razem powierzchnia – 14.212,30 m², w tym wynajmowana powierzchnia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - 269,86 m².

Jak już wyżej wskazano, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku natomiast gdy towary i usługi wykorzystywane są przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – art. 90 ust. 1 ustawy o VAT.

Jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy o VAT), a sposób obliczenia proporcji regulują dalsze przepisy art. 90 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie odliczanie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczy. Ponadto brak jest w ustawie przepisów, które dopuszczałyby możliwość odliczenia w rozpatrywanej sytuacji.

Zatem uregulowania dotyczące proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego określone w art. 90 ustawy o VAT dotyczą wyłącznie czynności zaliczonych do podlegających opodatkowaniu (tj. opodatkowanych i zwolnionych) w rozumieniu ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Sprzedażą natomiast – w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy – jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przy obliczaniu proporcji istotne jest ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. W sytuacji, gdy są to czynności niebędące sprzedażą (niestanowiące obrotu, tj. czynności niepodlegające opodatkowaniu) – wówczas nie uwzględnia się ich przy ustalaniu proporcji.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca administruje trzema budynkami, zlokalizowanymi w różnych częściach miasta.

Pomieszczenia znajdujące się w tych budynkach (w różnym stopniu w każdym z budynków) są:

• wykorzystywane przez komórki organizacyjne Wnioskodawcy,
• nieodpłatnie użytkowane przez wydziały Urzędu Miasta,
• użyczone (na podstawie umowy użyczenia) jednostce organizacyjnej podległej Gminie,
• wynajmowane /dzierżawione podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.
  
  

Z podatku naliczonego związanego z administrowaniem tymi budynkami, Wnioskodawca ma obowiązek wyodrębniania podatku, który związany jest z czynnościami opodatkowanymi. Dotyczyć to będzie przede wszystkim tych wydatków, w przypadku których nabywane dobra w całości służą sprzedaży opodatkowanej. W przedmiotowej sprawie mogą to być np. wydatki na odsprzedawane przez Wnioskodawcę należności za tzw. media dotyczące pomieszczeń wynajmowanych w ramach wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wówczas bowiem cały taki podatek może być odliczany jako podatek związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Pozostałe wydatki (związane z administrowaniem budynkami), które nie służą Wnioskodawcy tylko i wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, ale wykorzystywane są przez Wnioskodawcę zarówno do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i do czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, Wnioskodawca winien przyporządkować do poszczególnych budynków, których one dotyczą. W stosunku do wydatków przyporządkowanych poszczególnym budynkom, w których Wnioskodawca wykonuje czynności mieszczące się w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT (czynności opodatkowane i ewentualnie czynności zwolnione) oraz wykonuje czynności nieodpłatne (niepodlegające podatkowi VAT), zdaniem tut. organu, mając na uwadze regulacje zawarte w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, dla ustalenia kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia, należy zastosować odpowiedni klucz podziału podatku naliczonego.

I tak, z całości podatku naliczonego w zakupach związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę w danym budynku działalnością, którego Wnioskodawca nie potrafi bezpośrednio przyporządkować działalności opodatkowanej, powinien wydzielić tę część podatku naliczonego, która związana jest z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu i część, która związana jest z działalnością gospodarczą (w tym przypadku tylko z działalnością opodatkowaną, ponieważ w przedstawionej we wniosku sytuacji Wnioskodawca nie wskazał aby występowała w którymś z budynków działalność zwolniona. Aby tego dokonać Wnioskodawca powinien posłużyć się wybranym przez siebie miarodajnym i uzasadnionym kluczem. Przy czym Wnioskodawca może zastosować więcej niż jeden klucz podziału (w zależności od charakteru czynności), jeżeli uzna, iż jeden rodzaj klucza zastosowany do różnych czynności (zakupów) nie będzie równie miarodajny do każdej z tych czynności (zakupów) z uwzględnieniem celów jakim dany zakup ma służyć.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż gdyby jednak u Wnioskodawcy wystąpiła również sprzedaż zwolniona od podatku, to po wydzieleniu z całości podatku naliczonego części tego podatku związanej z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, pozostała część związana z działalnością gospodarczą (zarówno opodatkowaną jak i zwolnioną), której nie można byłoby jednoznacznie przyporządkować do którejś z tych działalności gospodarczych, podlegałaby rozliczeniu proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

Natomiast wydatki (związane z administrowaniem budynkami), które nie służą Wnioskodawcy tylko i wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i których Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować poszczególnym budynkom, gdyż związane są z wszystkimi wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami, należy rozliczyć w stosunku do całej prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Zdaniem tut. organu, dla ustalenia kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia zawartego w wydatkach dotyczących wszystkich budynków administrowanych przez Wnioskodawcę, również należy zastosować odpowiedni klucz podziału podatku naliczonego. W tym celu, z całości podatku naliczonego w zakupach związanych z całą prowadzoną przez Wnioskodawcę we wszystkich budynkach działalnością, którego Wnioskodawca nie potrafi bezpośrednio przyporządkować działalności opodatkowanej, Wnioskodawca winien wydzielić tę część podatku naliczonego, która związana jest z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu i część, która związana jest z działalnością gospodarczą (działalnością opodatkowaną). Aby tego dokonać Wnioskodawca powinien posłużyć się wybranym przez siebie miarodajnym i uzasadnionym kluczem.

W świetle powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z administrowaniem budynkami na zasadach opisanych w niniejszej interpretacji, pod warunkiem, że zastosowane przez Wnioskodawcę klucze podziału są miarodajne i faktycznie stanowią odzwierciedlenie rzeczywistych wartości dotyczących działalności opodatkowanej podatnika.

Należy zaznaczyć, iż wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i strukturę wykonywanych w poszczególnych budynkach czynności jest w stanie dokonać oceny prawidłowości stosowanego klucza (kluczy) podziału, zatem prawidłowość stosowanego klucza podziału nie może być przedmiotem oceny tut. organu.

Jednocześnie należy wskazać, że przy obliczaniu przedmiotowych kluczy podziału i proporcji (proporcji dla wszystkich administrowanych budynków i proporcji dla poszczególnych budynków) Wnioskodawca jest zobowiązany ujmować tylko i wyłącznie rzeczywiście wykorzystywane w danym czasie powierzchnie. W konsekwencji ujęcie we wskazanych kluczach i proporcjach powierzchni użytkowej, która ma dopiero powstać w wyniku inwestycji w budynku nr 1, jak i przewidywanej do wynajmu powierzchni w budynku nr 2 może nastąpić dopiero z chwilą i w zakresie w jakim objęta ona zostanie czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (najem/dzierżawa).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie stwierdzić należy, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 (w tym podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione przez Wnioskodawcę zakupy związane z administrowaniem budynkami) będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca będzie miał prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, zgodnie z zasadami określonymi w art. 87 ust. 2-6 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania lub nie nieodpłatnie użytkowanych przez wydziały Urzędu Miasta pomieszczeń Wnioskodawcy ani powierzchni użyczonej jednostce organizacyjnej podległej Gminie czy też wynajmowanej na cele działalności gospodarczej - gdyż nie zadano pytania w tym zakresie oraz nie przedstawiono własnego stanowiska.

Kwestia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją polegającą na zabudowie dziedzińca w budynku nr 1 załatwiona została odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.