INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 01.09.2010 r. (data wpływu 06.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów premii pieniężnych przyznanych kontrahentom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów premii pieniężnych przyznanych kontrahentom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności podstawowej Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów handlowych. Na podstawie ustnych umów o dostawy z klientami stosowane są bonusy pieniężne - premie pieniężne z tytułu realizacji dostaw ponad minimalny próg wartościowy od całości sprzedaży w zadanym okresie. Firma A. po spełnieniu warunków zakupu towarów ponad limit w zadanym okresie przez odbiorcę towarów wystawia notę korygującą stosując bonus w postaci premii pieniężnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wystawiając notę korygującą na bonus wg wskazanych zasad, należy dokonać korekty podatku należnego w świetle obowiązującego prawa, czy ewentualnie tak stosowany bonus, który nie dokonuje korekty poszczególnych dostaw, czy też wybranych pozycji tych dostaw jest czynnością poza ustawy o podatku od towarów i usług... Czy stosowana zasada przez jednostkę jest poprawna...,
2. Czy udzielona premia-bonus, o którym mowa w rozpatrywanym zagadnieniu dotyczącym podatku od towarów i usług winna skutkować korektą przychodów (zmniejszenie) czy też stanowi koszt uzyskania przychodu...
   
   

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług została udzielona interpretacją indywidualną z dnia 15.11.2010 r. Nr IPPP2/443-665/10-4/RR.

Zdaniem Wnioskodawcy stosowane bonusy wpływają na koszt uzyskania przychodów, a nie na zmniejszenie przychodów ze sprzedaży. Mając na uwadze także art. 24 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszt ten należy kwalifikować jako pozostałe koszty operacyjne.

Biorąc pod uwagę jednak treść art. 24 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, a takie sprawozdanie sporządza wnioskodawca można wskazać, że ustawa o rachunkowości rozróżnia koszty i straty oraz pozostałe koszty operacyjne (art. 3 ust. 1 pkt 31 i 32). Z załącznika nr 1 do ustawy wynika, że ustawodawca rozróżnia w Rachunku zysków i start (wariant porównawczy poz. B III i poz. E ) zarówno koszty usług obcych jak i pozostałe koszty operacyjne. Ustawa o rachunkowości zatem ma ścisłe powiązanie z art. 24 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie ustnych umów o dostawy z klientami stosuje bonusy pieniężne - premie pieniężne z tytułu realizacji dostaw ponad minimalny próg wartościowy od całości sprzedaży w zadanym okresie.

Wypłacona premia pieniężna bez wątpienia stanowi instrument pozytywnie wpływający na intensyfikację sprzedaży towarów oraz ma charakter motywacyjny.

Mając powyższe na uwadze, wydatki, które Wnioskodawca ponosić będzie w związku z udzielaniem premii pieniężnych kontrahentom, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Moment potrącania wydatków uznanych za koszt uzyskania przychodu określony został w art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodem, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Art. 22 ust. 5a stanowi: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5c koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodem, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich cześć dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast w świetle art. 22 ust. 5d ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerwy albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W myśl art. 24 ust. 1 u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Dodać należy, iż stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 pkt 2 ustawy -Ordynacja podatkowa, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast na mocy art. 3 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do powyższych definicji ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 1223 ze zm.) nie jest ustawą podatkową a więc interpretacja ich przepisów nie byłaby interpretacją przepisów prawa podatkowego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania przepisów innych niż przepisy prawa podatkowego. Organ nie ocenia zatem stanowiska w zakresie klasyfikacji kosztów w myśl ww. ustawy o rachunkowości.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy że, udzielona premia-bonus stanowi koszt uzyskania przychodów.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż stosowane bonusy wpływają na koszt uzyskania przychodów, a nie na zmniejszenie przychodów ze sprzedaży należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.