INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010r. (data wpływu 17 sierpnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2010r. (data wpływu 26 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych, które powstaną na poddaszu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych, które powstaną na poddaszu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 października 2010r. (data wpływu 26 października 2010r.), będącym odpowiedzią na telefoniczne wezwanie tut. organu z dnia 25 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na podstawie umowy sprzedaży z dnia 8 marca 2005 roku sporządzonej w formie aktu notarialnego nabył prawo własności nieruchomości, składającej się z działki o powierzchni 0,0527 ha zabudowanej domem dwupiętrowym, wpisanej w całości do rejestru zabytków miasta. Sprzedaż nieruchomości (nabycie przez Wnioskodawcę) była zwolniona od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy VAT w ówczesnym brzmieniu. Notariusz pobrał natomiast podatek od czynności cywilnoprawnych w należnej wysokości.

Na parterze budynku i w jego piwnicach znajdują się lokale użytkowe, natomiast na pierwszym i drugim piętrze lokale mieszkalne. Lokale na parterze budynku i w jego piwnicach zostały oddane do użytkowania na podstawie umów najmu, a od czynszu odprowadzany jest podatek VAT.

Wnioskodawca przeprowadził modernizację parteru, piwnicy oraz I i II piętra. Prace zostały zakończone w 2008 roku. Wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w odniesieniu do całego budynku przekroczyły 30% wartości początkowej całego budynku, niemniej niektóre lokale wymagały większych nakładów, inne mniejszych. Dlatego w stosunku do niektórych lokali poziom nakładów przekroczył 30% ich wartości początkowej, a w przypadku innych poziom ten nie został przekroczony. Poziom nakładów, których nie można było przyporządkować do danego lokalu, liczony był stosunkiem powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku.

Jako że Wnioskodawca prowadzi także działalność opodatkowaną (najem lokali użytkowych znajdujących się w piwnicach budynku oraz na parterze), a niektóre nakłady ponoszone były na budynek jako całość, Wnioskodawca odlicza VAT od tych nakładów zgodnie z proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 1 w zw. z art. 90 ust. 8 ustawy o VAT. Proporcja określana była przy założeniu, iż dostawa lokali mieszkalnych będzie zwolniona z podatku VAT (ustalono to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług obowiązujących przed nowelizacją, która weszła w życie 1 stycznia 2009 roku, co znalazło odzwierciedlenie w uzyskanej interpretacji przepisów prawa podatkowego).

Od nakładów inwestycyjnych przypisanych bezpośrednio do lokali mieszkalnych, Wnioskodawca nie odliczał podatku VAT z powyższych względów. Natomiast od nakładów inwestycyjnych przypisanych bezpośrednio do lokali użytkowych Wnioskodawca odliczał VAT w pełnej wysokości.

I tak adaptowano parter i piwnicę na lokal użytkowy (restauracja i pub). Od wydatków bezpośrednio z tym związanych odliczano cały VAT naliczony. VAT naliczony od kosztów ogólnych budynku takich jak elewacje, wejście, klatka schodowa, system klimatyzacji, kotłownia, odliczany był proporcjonalnie. W przypadku kosztów adaptacji lokali mieszkalnych nie odliczano w ogóle VATu.

Na pierwszym i drugim piętrze ustanowiono odrębne własności lokali. Część z tych lokali została sprzedana, a ich dostawa zwolniona była z podatku VAT. Na drugim piętrze budynku pozostały do sprzedaży jeszcze dwa lokale mieszkalne (nr 3 i 4). Nakłady na ich ulepszenie przekroczyły jednak 30 procent wartości początkowej. Lokale te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę, w szczególności nie były przedmiotem najmu.

Obecnie Wnioskodawca planuje także ulepszyć poddasze, gdzie powstanie III piętro budynku. Prace jeszcze się nie rozpoczęły, a Wnioskodawca jest na etapie uzyskiwania niezbędnych pozwoleń oraz tworzenia projektów planowanych prac. Po ich zakończeniu powstaną nowoczesne lokale mieszkalne, przeznaczone kolejno do sprzedaży. Także i w tym wypadku poziom nakładów na ulepszenie przekroczy 30% wartości początkowej.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, iż na poddaszu znajduje się kotłownia, która obsługuje cały budynek. Powierzchnia III pietra budynku przeznaczona na sprzedaż po modernizacji nie obejmuje kotłowni. Powierzchnia III piętra, która ma być zmodernizowana i sprzedana, od momentu zakupu przez Wnioskodawcę nie była wykorzystywana przez niego, ani też nie była udostępniana jako część wspólna budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokali, które powstaną na poddaszu w ww. budynku będzie zwolniona od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa lokali na poddaszu nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 z przyczyn tam wskazanych. Zwolnienie będzie jednak wynikało z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunki powyższe muszą być spełnione łącznie. Realizacja warunku pierwszego (lit. a) jest niewątpliwa z uwagi na fakt, iż nabycie przedmiotowego budynku w 2005 roku było zwolnione z podatku VAT, w związku z czym w stosunku do tego obiektu nie było uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony. Problem stanowi jednak ustalenie, czy spełnione zostały przesłanki wskazane w lit. b) powołanego przepisu. Z jednej strony, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Z drugiej jednak strony, art. 43 pkt 1 ust. 10a lit b) wymaga dla zwolnienia, aby podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nakładów.

Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszym stanie faktycznym przepisy te tworzą błędne koło. Mianowicie Wnioskodawca ponosząc nakłady na lokale na poddaszu musi ustalić, czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych nakładów. Prawo to z kolei zależy od tego, czy dostawa lokalu będzie opodatkowana podatkiem VAT czy też będzie z niego zwolniona. Należy więc przeprowadzić analizę art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Skoro nie zostały spełnione warunki pkt 10, należy przeanalizować, czy zostały spełnione warunki pkt 10a. Punkt ten w literze b wymaga z kolei ustalenia, czy podatnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego od nakładów. Aby to ustalić, należy znowu przejść do art. 86 ustawy o VAT i ponownie przejść powyższą drogę rozumowania.

Zdaniem Wnioskodawcy warunki ustawowe zapętlają się. W przypadku Wnioskodawcy brak jest bowiem elementu stanu faktycznego, który przerwał by to błędne koło. W szczególności Wnioskodawca modernizuje lokale na poddaszu pod planowaną sprzedaż, a nie najem (lokale te nie są także najmowane). Wnioskodawca nie wykorzystuje ich także do prowadzenia swojej działalności. Rozwiązania należy więc szukać w przepisach ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT należy wyprowadzić zasadę, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona z podatku VAT. Art. 43 ust. 1 pkt 10 stanowi bowiem wyraźnie, na zasadzie odstępstwa od ogólnej zasady, iż dostawa tych towarów jest zwolniona z podatku. Dopiero spełnienie dodatkowych warunków (pkt 10) powoduje, iż dostawa jest opodatkowania. Nawet jeżeli dojdzie do opodatkowania na podstawie pkt 10, to ustawodawca przewidział jeszcze dodatkową możliwość zwolnienia transakcji z VAT, tak aby transakcja mogła być zwolniona. Innymi słowy ustawodawca dąży do zwolniona dostawy budynków, budowli lub ich części z podatku VAT. Z tego względu przy ustalaniu prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od nakładów powinno wyjść się od założenia, że dostawa ta będzie zwolniona z podatku VAT, jeżeli nie zostaną spełnione dodatkowe warunki ustawowe. W przypadku Wnioskodawcy oznacza to, że nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nakładów ponoszonych na ulepszenie lokali na poddaszu, w efekcie czego spełnione zostały warunki zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy i dostawa tych lokali także będzie zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się w myśl ust. 12a cyt. wyżej art. 41 ustawy o VAT, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Natomiast zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie …są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, czyli lokali.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyżej przedstawione prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi implementację prawa do odliczenia wyrażonego w przepisach wspólnotowych.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 ze zm.).

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień artykułu 1 Dyrektywy 2006/112/WE, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ustępie 2 artykułu 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami artykułu 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ustępie 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy. Z tego powodu należy uznać, że przepisy tego Tytułu należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy), jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

1. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;
2. VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;
3. VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);
4. VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;
5. VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.
   
   

W tym miejscu należy podkreślić również, że Europejski Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż Wnioskodawca na podstawie umowy sprzedaży z dnia 8 marca 2005 roku sporządzonej w formie aktu notarialnego nabył prawo własności nieruchomości, składającej się z działki o powierzchni 0,0527 ha zabudowanej domem dwupiętrowym, wpisanej w całości do rejestru zabytków miasta. Sprzedaż nieruchomości (nabycie przez Wnioskodawcę) była zwolniona od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy VAT w ówczesnym brzmieniu.

Na parterze budynku i w jego piwnicach znajdują się lokale użytkowe, natomiast na pierwszym i drugim piętrze lokale mieszkalne.

Wnioskodawca przeprowadził modernizację parteru, piwnicy oraz I i II piętra. Prace zostały zakończone w 2008 roku.

Obecnie Wnioskodawca planuje także ulepszyć poddasze, gdzie powstanie III piętro budynku. Prace jeszcze się nie rozpoczęły, a Wnioskodawca jest na etapie uzyskiwania niezbędnych pozwoleń oraz tworzenia projektów planowanych prac. Po ich zakończeniu powstaną nowoczesne lokale mieszkalne, przeznaczone kolejno do sprzedaży. Także i w tym wypadku poziom nakładów na ulepszenie przekroczy 30% wartości początkowej.

Na poddaszu znajduje się kotłownia, która obsługuje cały budynek. Powierzchnia III piętra budynku przeznaczona na sprzedaż po modernizacji nie obejmuje kotłowni. Powierzchnia III piętra, która ma być zmodernizowana i sprzedana, od momentu zakupu przez Wnioskodawcę nie była wykorzystywana przez niego, ani też nie była udostępniana jako część wspólna budynku.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe, wskazać należy, iż z opisu sprawy wynika, że w wyniku nakładów inwestycyjnych powstaną (zostaną wytworzone) nowe lokale mieszkalne, które będąc przedmiotem obrotu – stanowią towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawcy w stosunku do mających powstać w przyszłości na poddaszu lokali mieszkalnych przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Bowiem dostawa nowopowstałych lokali mieszkalnych podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT, stosownie do cyt. wyżej przepisów art. 41 ustawy o VAT i § 37 rozporządzenia Ministra Finansów.

Wnioskodawca bowiem po zakończeniu prac i wytworzeniu lokali mieszkalnych, planuje je przeznaczyć do sprzedaży - czyli w celu wykonania czynności opodatkowanej podatkiem VAT. We wniosku nie wskazano, by lokale – choćby krótkotrwale – miały służyć czynnościom zwolnionym lub niepodlegającym opodatkowaniu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w wyniku inwestycji powstanie III piętro w istniejącym budynku oraz powstaną nowe mieszkania, których sprzedaż powinna być opodatkowana stawką 7% podatku VAT.

Wnioskodawca będzie zatem miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach przeprowadzonej inwestycji w zakresie lokali przeznaczonych na sprzedaż.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, iż planowana dostawa nowopowstałych lokali nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż - o ile nie będą przed sprzedażą wynajmowane ani dzierżawione - powyższa czynność nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia.

Z konstrukcji katalogu zwolnień wymienionego w art. 43 ustawy o VAT wynika jednakże, że jeżeli nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, konieczna jest weryfikacja, czy dana czynność nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na okoliczność, iż Wnioskodawca wskazał, że III piętro budynku dopiero powstanie, jak również lokale mieszkalne także powstaną dopiero po zakończeniu planowanych prac. Stąd też nie można mówić o ponoszeniu nakładów na ulepszenie lokali, termin ten bowiem odnosi się do istniejących lokali, a nie do nakładów na wytworzenie nowych lokali. W tym stanie rzeczy w stosunku do lokali, które powstaną wskutek poniesionych nakładów inwestycyjnych przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia. Bowiem w tej sytuacji nie będzie miało miejsca ulepszenie istniejących już lokali mieszkalnych.

Tym samym w przedmiotowej sprawie analizie winien być poddany przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT, a nie art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b.

Jak wskazano powyżej, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nakładów poniesionych w ramach przeprowadzonej inwestycji, w wyniku której powstaną nowe lokale mieszkalne przeznaczone na sprzedaż.

Mając powyższe na uwadze, zbycie nowopowstałych mieszkań mających powstać na poddaszu nie będzie korzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT, jak również ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych, które powstaną na poddaszu. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych ulepszonych w 2008 roku została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.