INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 01 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 września 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) oraz o brakującą opłatę – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W otoczeniu kościoła znajduje się plac kościelny stanowiący otwarty teren będący własnością Parafii, na który wjeżdżają samochody osobowe, a w niektórych przypadkach również ciężarowe różnych wielkości, co utrudnia wejście do kościoła i biura parafialnego oraz wykonywania czynności liturgicznych podczas pogrzebów lub procesji dookoła kościoła.

Celem usunięcia tego nieporządku, Rada Parafialna na życzenie, a nawet żądanie parafian, uchwaliła konieczność usunięcia wybojów na terenie okalającym kościół, utwardzenie nawierzchni i wyznaczenie miejsc dla ewentualnego postoju samochodów.

Podjęte działania okazały się niewystarczające dla utrzymania porządku obok kościoła, wobec tego postanowiono zatrudnić osoby bezrobotne za wynagrodzeniem na umowę o pracę lub umowę zlecenie, które z jednej strony kierują wjeżdżające na teren kościelny pojazdy w odpowiednie miejsca, pobierając jednocześnie ofiarę, która będzie przeznaczona na cele kultu religijnego oraz na pomoc osobom znajdującym się w trudnych warunkach materialnych.

Osoby korzystające z możliwości postoju na terenie kościelnym otrzymują potwierdzenie złożonej kwoty ofiary, która jest objęta prowadzoną przez parafię ewidencją.

O podjętych działaniach i zamierzonej formie dokumentacji oraz ewidencji zebranych ofiar Wnioskodawca poinformuje Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawione w poz. 54 zdarzenie przyszłe w formie otrzymanych ofiar może spowodować powstanie obowiązku podatkowego w ramach podatku dochodowego od osób prawnych (art. 17 ust. 1 pkt 4a Iit. b)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zamierzone działania nie naruszają obowiązującego systemu prawa w zakresie uiszczania podatku dochodowego od osób prawnych.

Według Parafii, przyjęte ofiary są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ stanowią dochody kościelnej osoby prawnej z pozostałej działalności - przeznaczonej w całości na cele kultu religijnego, oświatowo - wychowawczego, naukowego, kulturalnego i charytatywno - opiekuńczego oraz konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycji sakralnych w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno - opiekuńcze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.), osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła: (...) parafie.

Z kolei, stosownie do uregulowań zawartych w art. 1 i 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz podatkowe grupy kapitałowe.

Zatem Parafia jako terytorialna jednostka organizacyjna Kościoła posiadająca osobowość prawną, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo -wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno - opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odnowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno -opiekuńcze.

Na podstawie art. 17 ust. 1b ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

W art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowano zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Wynika z niego, że cel na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia. Co więcej w odniesieniu do tego rodzaju dochodów podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Natomiast zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) powyższej ustawy, ma charakter warunkowy co oznacza, że dochody kościelnych osób prawnych z innej działalności niż niegospodarcza działalność statutowa, będą wolne od podatku tylko z części przeznaczonej i wydatkowanej na cele wymienione w tym przepisie.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, Parafia w celu zapewnienia porządku w otoczeniu kościoła pobiera od osób korzystających z możliwości postoju na terenie kościelnym ofiary, które są ewidencjonowane. Z powyższego wynika zatem, iż działalność ta nie stanowi niegospodarczej działalności statutowej prowadzonej przez kościelne osoby prawne; ma ona charakter zarobkowy. Środki uzyskane z tytułu pobieranych ofiar przeznaczone będą na cele kultu religijnego oraz na pomoc osobom znajdującym się w trudnych warunkach materialnych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawne, stwierdzić należy, iż dochody uzyskane przez Parafię z pozostałej działalności, które przeznaczone zostaną na cele wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.