INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2010 r. (data wpływu: 28 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty ewidencji i deklaracji VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty ewidencji i deklaracji VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni nabyła w dniu 25 kwietnia 2007 r. niezabudowaną nieruchomość składającą się z działki oznaczonej numerem 140/3 o powierzchni 01,82,00 ha (jeden hektar osiemdziesiąt dwa ary), położoną we wsi, gmina - akt notarialny Repertorium A numer x.

Nabycie to zostało poprzedzone warunkową umową sprzedaży zawartą także w formie aktu notarialnego z dnia 28 marca 2007 r. - Repertorium A numer x. Przedmiotowa działka - zgodnie z wypisem z rejestru gruntów - posiada charakter gruntów ornych.

Do warunkowej umowy sprzedaży, zbywający (osoby fizyczne), okazali zaświadczenie wydane przez Urząd Gminy z dnia 27 marca 2007 r., w którym stwierdzono, że wszystkie plany przestrzenne uchwalone przed rokiem 1995 – między innymi dla działki oznaczonej numerem 140/3 - straciły swą moc obowiązującą w dniu 31 grudnia 2002 r.

Wymieniona działka - zgodnie z rejestrem gruntów - składała się z gruntów ornych następujących klas: RIlla - 0,55 ha, RIllb - 0,90 ha, RV - 0,24 ha, RVI - 0,13 ha. Bezpośrednio po nabyciu tej działki, Wnioskodawczyni wprowadziła nabytą nieruchomość gruntową do ewidencji prowadzonej działalności gospodarczej. Celem nabycia tej nieruchomości było jej późniejsze odsprzedanie w ramach tej działalności.

Przedmiotowa działka została następnie podzielona na cztery mniejsze działki o numerach: 140/8 - 0,3300 ha, 140/9 - 0,3470 ha, 140/10 - 0,3886 oraz 140/11 - 0,6513 ha.

W dniu 31 sierpnia 2007 r., Zainteresowana aktem notarialnym z dnia 31 sierpnia 2007 r. (Repertorium A numer x), poprzedzonym warunkową umową sprzedaży z dnia 27 sierpnia 2007 r. (Repertorium A numer x) zbyła część przedmiotowej nieruchomości na rzecz osób fizycznych (działka nr 140/9 o powierzchni 3.470 m kw.).

W warunkowej umowie sprzedaży strony oświadczyły, że cena sprzedaży zawiera podatek od towarów i usług w stawce 22%. Wnioskodawczyni stosownie do tego oświadczenia zaewidencjonowała ww. sprzedaż w rejestrze sprzedaży prowadzonym dla celów rozliczeń podatku VAT. Podatek ten został wykazany w deklaracji VAT-7 i odprowadzony do urzędu skarbowego.

Podobnie jak w roku 2007, Wnioskodawczyni w roku 2008 zbyła na rzecz osób fizycznych następną działkę o numerze 140/10 (powstałą z podziału działki nr 140/3) - akt notarialny z dnia 9 maja 2008 r. (Repertorium A numer x), poprzedzony warunkową umową sprzedaży z dnia 30 kwietnia 2008 r. (Repertorium A numer 4609/2008), gdzie strony umowy także oświadczyły, że cena sprzedaży obejmuje podatek VAT. Także i w tym przypadku Wnioskodawczyni dokonała rozliczenia tego podatku zgodnie z tą deklaracją.

Po dokonanej w roku 2007 sprzedaży, Wnioskodawczyni zaplanowała na działce oznaczonej numerem 140/11 (powstałej na skutek podziału działki 140/3) inwestycję polegającą na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych. W związku z tym wystąpiła do Starosty z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W dniu 15 listopada 2007 r. Starosta wydał postanowienie numer x, z którego wynika, że nie dokonano uzgodnień projektu decyzji o warunkach zabudowy z uwagi na brak zgody Ministra Rolnictwa na przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości na zabudowę, a przyczyną nie wyrażenia takiej zgody było ustalenie, że nieruchomość objęta projektem decyzji stanowi grunty rolne klasy trzeciej wchodzące w skład zwartego kompleksu przekraczającego powierzchnię 0,50 ha klasy lII pochodzenia mineralnego.

Wnioskodawczyni zamierza w najbliższej przyszłości sprzedać pozostałe działki (nr 140/8 i 140/11).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, a w szczególności, gdy dla przedmiotowej nieruchomości brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz z uwagi na to, że nieruchomość ta stanowi w większości grunt rolny klasy III (ziemia orna), dla którego nie uzyskano zgody na jej przeznaczenie pod zabudowę, Wnioskodawczyni może skorygować ewidencje i deklaracje VAT obejmujące przedstawione transakcje, poprzez uznanie tych transakcji jako zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w powołanych aktach notarialnych oświadczając o objęciu dokonanych transakcji podatkiem VAT w stawce 22% uczyniła to na podstawie posiadanej przez nią wiedzy, ponieważ dokonywała zbycia przedmiotowych nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (będąc podatnikiem VAT czynnym w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Wnioskodawczyni uznawała, że obrót nieruchomościami co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Grunty - według dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy VAT - są bowiem towarem, a z mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu.

W związku z tym, że dopiero niedawno powzięła wiadomość, iż dokonując sprzedaży opisanych wcześniej części nieruchomości (działki 140/9 i 140/10) - w stosunku do tej nieruchomości opisana zasada podlega ograniczeniu przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, w myśl której zwalnia się od tego podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W celu ustalenia czy nieruchomość ta (jej części) podlega temu zwolnieniu należało przeanalizować charakter gruntów będących przedmiotem dostawy, a w szczególności podstaw ustalenia, czy przedmiotowe grunty położone są na terenach przeznaczonych pod zabudowę.

Z zaświadczeń wydanych przez Urząd Gminy, które zostały przedłożone do wymienionych aktów notarialnych wynika, że wszystkie plany przestrzenne uchwalone przed rokiem 1995 - między innymi dla działki oznaczonej numerem 140/3 we wsi z której następnie wydzielono sprzedane działki - straciły swą ważność z końcem roku 2002. W związku z tym, że sam brak obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego nie przesądza uznania prawa do wymienionego zwolnienia od podatku VAT, pomocnym w jego uznaniu może być ustalenie, czy dla danego terenu ustalone zostały warunki jego zabudowy.

W związku z tym, że w roku 2007 Wnioskodawczyni wystąpiła do Starosty o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla części przedmiotowej nieruchomości, tzn. dla działki 140/11 - dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych - i w odpowiedzi na ten wniosek otrzymała postanowienie, z którego wynika nie uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy z uwagi na to, że w skład przedmiotowej działki wchodzą grunty rolne klasy trzeciej, wchodzące w skład zwartego kompleksu przekraczającego powierzchnię 0,50 ha klasy III pochodzenia mineralnego, na którego przekształcenie na cele nie rolnicze Minister Rolnictwa, zgodnie z pismem Wójta Gminy z dnia 9 listopada 2007 r., nie wydał zgody, należy zdaniem Wnioskodawczyni uznać, że zarówno pierwotnie nabyta nieruchomość (działka 140/3), jak i jej części powstałe w wyniku podziału - przy ich sprzedaży powinny korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Tym samym oświadczenie złożone do wymienionych na wstępie aktów notarialnych dotyczące podlegania opodatkowaniu przedmiotowych dostaw należy uznać za nieważne z mocy prawa.

Zasadnym jest zatem złożenie przez Wnioskodawczynię stosownych korekt deklaracji VAT-7 za okresy obejmujące przedmiotowe transakcje bez konieczności dokonywania sprostowania wymienionych na wstępie aktów notarialnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie powyższych przepisów, stwierdzić należy, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawczyni dokonała dostawy działek jako czynny podatnik podatku VAT.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), ustawa określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww.plan. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę. W przypadku braku planu, zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Natomiast dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o „przeznaczeniu” danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu od podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a jedynie obejmują dane, w przypadku gruntów, dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych – art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze. zm.).

Ponadto zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29 ust. 4a ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w dniu 25 kwietnia 2007 r. niezabudowaną nieruchomość składającą się z działki oznaczonej numerem 140/3 o powierzchni 01,82,00 ha. Przedmiotowa działka - zgodnie z wypisem z rejestru gruntów - posiada charakter gruntów ornych.

Do warunkowej umowy sprzedaży, zbywający (osoby fizyczne), okazali zaświadczenie wydane przez Urząd Gminy z dnia 27 marca 2007 r., w którym stwierdzono, że wszystkie plany przestrzenne uchwalone przed rokiem 1995 – między innymi dla działki oznaczonej numerem 140/3 - straciły swą moc obowiązującą w dniu 31 grudnia 2002 r.

Wymieniona działka - zgodnie z rejestrem gruntów - składała się z gruntów ornych następujących klas: RIlla - 0,55 ha, RIllb - 0,90 ha, RV - 0,24 ha, RVI - 0,13 ha. Bezpośrednio po nabyciu tej działki, Wnioskodawczyni wprowadziła nabytą nieruchomość gruntową do ewidencji prowadzonej działalności gospodarczej. Celem nabycia tej nieruchomości było jej późniejsze odsprzedanie w ramach tej działalności.

Przedmiotowa działka została następnie podzielona na cztery mniejsze działki o numerach: 140/8 - 0,3300 ha, 140/9 - 0,3470 ha, 140/10 - 0,3886 oraz 140/11 - 0,6513 ha.

W dniu 31 sierpnia 2007 r., Zainteresowana aktem notarialnym z dnia 31 sierpnia 2007 r., poprzedzonym warunkową umową sprzedaży z dnia 27 sierpnia 2007 r. zbyła część przedmiotowej nieruchomości na rzecz osób fizycznych (działka nr 140/9 o powierzchni 3.470m2). Cena sprzedaży zawierała podatek od towarów i usług w stawce 22%. Wnioskodawczyni stosownie do tego oświadczenia zaewidencjonowała ww. sprzedaż w rejestrze sprzedaży prowadzonym dla celów rozliczeń podatku VAT. Podatek ten został wykazany w deklaracji VAT-7 oraz odprowadzony do urzędu skarbowego.

Podobnie jak w roku 2007, Wnioskodawczyni w roku 2008 zbyła na rzecz osób fizycznych następną działkę o numerze 140/10 (powstałą z podziału działki nr 140/3) - akt notarialny z dnia 9 maja 2008 r., poprzedzony warunkową umową sprzedaży z dnia 30 kwietnia 2008 r., gdzie strony umowy oświadczyły, że cena sprzedaży obejmuje podatek VAT. Także i w tym przypadku Wnioskodawczyni dokonała rozliczenia tego podatku zgodnie z tą deklaracją.

Po dokonanej w roku 2007 sprzedaży, Wnioskodawczyni zaplanowała na działce oznaczonej numerem 140/11 (powstałej na skutek podziału działki 140/3) inwestycję polegającą na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych. W związku z tym wystąpiła do Starosty z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W dniu 15 listopada 2007 r. Starosta wydał postanowienie numer x, z którego wynika, że nie dokonano uzgodnień projektu decyzji o warunkach zabudowy z uwagi na brak zgody Ministra Rolnictwa na przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości na zabudowę, a przyczyną nie wyrażenia takiej zgody było ustalenie, że nieruchomość objęta projektem decyzji stanowi grunty rolne klasy trzeciej wchodzące w skład zwartego kompleksu przekraczającego powierzchnię 0,50 ha klasy lII pochodzenia mineralnego.

Wnioskodawczyni zamierza w najbliższej przyszłości sprzedać pozostałe działki (nr 140/8 i 140/11).

Sprzedaż gruntu rolnego korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem, że ani z planu zagospodarowania przestrzennego, ani ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie wynika, iż jest to teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę oraz, że dla przedmiotowej nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej, dla której brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, stanowiącej grunt orny oraz dla której nie uzyskano zgody na jej przeznaczenie pod zabudowę – mogła korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem, że ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie wynika, iż jest to teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

W myśl art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Przepis § 2 tego przepisu stanowi, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z art. 81 b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą,
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Art. 81b 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji ma zatem na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Skorygowane zeznanie (deklaracja) zastępuje zeznanie (deklarację) złożone uprzednio.

Ponadto w świetle art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonych przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Wobec powyższego w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni może skorygować ewidencje i deklaracje VAT obejmujące przedstawione transakcje, poprzez uznanie tych transakcji jako zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jednakże zobowiązana jest skorygować również dokumenty źródłowe, np. faktury z uwzględnieniem przepisów art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty ewidencji i deklaracji VAT.

Natomiast w części dotyczącej stwierdzenia, czy w celu skorygowania ewidencji i deklaracji VAT niezbędne jest sprostowanie wymienionych we wniosku aktów notarialnych, postanowieniem nr ILPP1/443-594/10-3/BD z dnia 20 sierpnia 2010 r. tut. Organ odmówił wszczęcia postępowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.