INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu 24.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kwalifikacji podatkowej podpisanych umów na świadczenie usług - jest nieprawidłowe,
• obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z podpisanymi umowami na świadczenie usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kwalifikacji podatkowej podpisanych umów na świadczenie usług,
• obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z podpisanymi umowami na świadczenie usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka podpisała 3 umowy na świadczenie usług z firmami będącymi rezydentami w Republice Włoskiej. Jedna umowa dotyczy kontroli prawidłowości montażu linii produkcyjnej opakowań ze styropianu, kontroli prawidłowości wdrożenia technologii produkcji opakowań styropianowych, dokonywanie szkoleń pracowników obsługujących w/w linię produkcyjną oraz kontrola produkcji urządzeń, technologii i jakości.

Druga umowa związana jest ze świadczeniem usług w zakresie prac administracyjnych i doradztwa finansowego w działalności bieżącej prowadzonej przez Spółkę, a szczególnie zarządzania rachunkowością przemysłową, prowadzeniem gospodarki magazynowej, wystawianiem i ewidencjonowaniem faktur sprzedażowych, nadzór nad realizowaniem zobowiązań przez Spółkę. Osoby zaangażowane do wykonywania tych usług świadczą usługi objęte zakresem tej umowy w przeważającym zakresie w siedzibie swojego pracodawcy - X, a w przypadkach niezbędnych do realizacji tej umowy w siedzibie Spółki. Obie wymienione umowy zawarte są z głównym udziałowcem Spółki - X z siedzibą w P. - którego udziały stanowią 80% udziałów w kapitale Spółki.

Trzecia umowa dotyczy usług w zakresie doradztwa ekonomicznego, inwestycyjnego oraz innych usług konsultingowych. Spółka Y świadcząca powyższe usługi jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością włoskiego prawa, usługi te świadczone są poza Polską.

Spółka posiada certyfikaty rezydencji obydwu firm świadczących usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy powyższe usługi należą do tzw. należności licencyjnych...
2. Czy zapłaty za powyższe usługi rodzą obowiązek zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego - jeśli tak, to w jakiej wysokości...

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że należności uzyskiwane od podmiotów polskich przez podmioty zagraniczne z tyt. m.in. praw autorskich lub praw pokrewnych, a także za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, którego stawka wynosi 20% kwoty brutto tych należności.

Ostateczna stawka tego podatku zależy jednak od tego czy podmiot zagraniczny uzyskujący ten dochód jest rezydentem państwa, z którym Polska posiada obowiązującą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartego między Polską a Republiką Włoską, podatek z tytułu należności licencyjnych wynosi 10% (a w wyniku art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Rozporządzenia Ministra Finansów - od 1 lipca 2009 r. do 30 czerwca 2013 r. - 5%).

Jednakże Spółka ponosząc koszty wynikające z umowy 1 (za kontrolę) nie nabyła żadnych praw ani licencji, ani prawa do korzystania z tych praw. Nie jest to również należność za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej, lecz jest to zapłata za usługę kontroli wynikająca z wiedzy i doświadczenia nabytego przez usługodawcę.

W świetle powyższego, przekazanie przez Spółkę należności na rzecz podmiotu zagranicznego nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się z kolei do umów związanych z usługami administracyjnymi, doradztwa finansowego, ekonomicznego i inwestycyjnego - czyli do usług o charakterze niematerialnym, należy również zastosować zasady uwzględniające umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Postanowienie umowy z 21 czerwca 1985 r. o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Republiką Włoską przewiduje w art. 7, że zyski z przedsiębiorstwa umawiającego się państwa mogą być opodatkowane tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Kolejne artykuły tej umowy postanawiają o opodatkowaniu dywidend, odsetek, należności licencyjnych, wolnych zawodów, prac najemnych, wynagrodzeniu dyrektorów, artystów i sportowców, emerytur, wynagrodzeń pracowników państwowych, profesorów i naukowców, studentów.

Art. 22 tejże umowy dotyczący dochodu osoby (prawnej, fizycznej) mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie mówi o tym, że bez względu na to skąd one pochodzą (dochody), a o których nie było mowy w poprzednich artykułach tejże umowy, będą opodatkowane tylko w tym państwie.

O usługach doradczych i konsultingowych - czyli niematerialnych - nie było mowy w poprzednich artykułach.

W związku z tym, Spółka posiadając certyfikaty Firm, z którymi ma podpisane umowy na świadczenie takich usług ma prawo nie pobrać podatku od wypłaconego wynagrodzenia za usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie kwalifikacji podatkowej podpisanych umów na świadczenie usług,
• prawidłowe w zakresie obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z podpisanymi umowami na świadczenie usług.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Polska ustawa podatkowa nie posługuje się określeniem „należności licencyjne”, jakkolwiek wymienia prawa, które składają się na to pojęcie. Przez licencję uważa się ogólne zezwolenie na korzystanie z praw na dobrach niematerialnych (np. z utworu, wynalazku). Pojęcie „licencji” odnosi się w języku prawnym i prawniczym do umów o korzystanie z różnego rodzaju własności przemysłowej lub intelektualnej.

Stosownie natomiast to treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatek dochodowym z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W odniesieniu do ww. przepisu zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka podpisała 3 umowy na świadczenie usług z firmami będącymi rezydentami w Republice Włoskiej. Jedna umowa dotyczy kontroli prawidłowości montażu linii produkcyjnej, kontroli prawidłowości wdrożenia technologii produkcji, dokonywanie szkoleń pracowników obsługujących w/w linię produkcyjną oraz kontrola produkcji urządzeń, technologii i jakości. Druga umowa związana jest ze świadczeniem usług w zakresie prac administracyjnych i doradztwa finansowego w działalności bieżącej prowadzonej przez Spółkę. Natomiast trzecia umowa dotyczy usług w zakresie doradztwa ekonomicznego, inwestycyjnego, oraz innych usług konsultingowych.

Tym samym, przedmiotowe umowy są umowami o świadczenie usług doradczych i kontrolnych, gdyż ich podstawowym przedmiotem jest zapewnienie świadczenia tychże usług. Mieszczą się one zatem w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie jednak do treści art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Dokonując zatem ustalenia wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskanego w kraju przez nierezydenta, należy w pierwszej kolejności zweryfikować czy Polska jest stroną zawartej z krajem tego podatnika umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w przypadku istnienia takiej umowy, stwierdzić czy nie przewidziano w niej innych reguł opodatkowania (lub wyłączenia z podatku).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności, m.in. z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wskazała, iż posiada certyfikaty rezydencji obydwu włoskich firm świadczących usługi.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, zapłata za świadczone usługi doradcze i kontrolne nie spowoduje obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy art. 7 polsko – włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.