INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18.08.2010r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku 07.09.2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 20.10.2010r. (data wpływu 25.10.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.09.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20.10.2010r. (data wpływu 25.10.2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-869/10-2/KT z dnia 11.10.2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Umową przekazania własności i posiadania z dnia 21.05.1982r. Wnioskodawca otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne składające się z: domu mieszkalnego, budynków inwentarskich, inwentarza żywego i martwego, zasiewów. Powierzchnia gruntów stanowiła ogółem 7,53 ha. Gospodarstwo to Wnioskodawca uprawiał do 1989r., uzyskane produkty przeznaczając na potrzeby własne. W sierpniu 1989r. wyjechał wraz z rodziną na stałe do Niemiec. Pozostawione przez niego grunty nie były w tym czasie użytkowane, ani tez dzierżawione.

W dniu 30.07.1998r. za pośrednictwem pełnomocnika aktem notarialnym sprzedał całość budynków wraz z działką 64 ary 61 m². Nabywcami nie były osoby mające zamiar prowadzić gospodarstwo rolne, ani też osoby dokonujące zakupu celem powiększenia prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W dniu 31.12.2003r. zawarł umowę dzierżawy pozostałych posiadanych gruntów rolnych (umowa aktualna na dzień sporządzenia zapytania). Dzierżawcą jest szwagier Wnioskodawcy. Zgodnie z tą umową z tytułu dzierżawy Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych należności. Umową tą, z uwagi na stały pobyt w Niemczech, zobowiązał On również dzierżawcę do uiszczania w Jego imieniu podatku rolnego oraz innych należności wobec Skarbu Państwa. Ogólnych rozliczeń w zakresie opłat Wnioskodawca dokonuje z dzierżawcą raz do roku, zwracając dzierżawcy uiszczone kwoty.

Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy od 21 lat znajduje się w Niemczech. Uzasadnia to sprzedaż posiadanej w Polsce ziemi. Uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na leczenie (jest po wylewie), spłatę kredytu mieszkaniowego i pomoc dzieciom.

W celu ułatwienia sprzedaży gruntu, a także z uwagi na sąsiedztwo innych budynków mieszkalnych, Wnioskodawca zamierza dokonać jego podziału na kilkadziesiąt mniejszych działek z przeznaczeniem pod budowę budynków mieszkalnych. Nakładów typu: uzbrojenie terenu w media – Wnioskodawca nie będzie ponosił. Aktualnie (jeszcze przed podziałem gruntu) Wnioskodawca zwrócił się z wnioskiem i otrzymał decyzję ustalającą warunki zabudowy polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Przy sprzedaży Wnioskodawca nie planuje korzystania z pomocy biur pośrednictwa, ani z profesjonalnej reklamy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując planowanej sprzedaży Wnioskodawca obowiązany jest do naliczenia należnego podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy charakter planowanej sprzedaży nie uzasadnia jej opodatkowania należnym podatkiem od towarów i usług. Sprzedaży Pytający ma zamiar dokonać po 28 latach od daty nabycia, w tym również po ponad 20 latach od daty zaniechania przez Niego rolniczego użytkowania gruntu. Podkreślić również należy, że gospodarstwo rolne służyło zaspokajaniu potrzeb własnych. Okoliczności te nie pozwalają na uznanie Wnioskodawcy za rolnika będącego podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zawarta w grudniu 2003r. umowa dzierżawy ma charakter nieodpłatnego użyczenia. Takiej czynności, w związku z zapisem w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług), nie można uznać za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto, opisane powyżej okoliczności wskazują, że fakt jej zawarcia nie jest efektem planowanych działań mających na celu osiągnięcie materialnych korzyści – a więc umowy tej nie można uznać za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nie można również przyjąć, że dokonując sprzedaży przedmiotu dzierżawy Wnioskodawca wyzbywa się majątku służącego prowadzeniu tej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (…).

Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Grunty spełniają zatem definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 powołanej ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą (...), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne – zgodnie z art. 2 pkt 20 ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ww. ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Zatem właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca od roku 1982 jest w posiadaniu gospodarstwa rolnego o powierzchni 7,53 ha, otrzymanego od rodziców na podstawie umowy przekazania własności. Gospodarstwo to Wnioskodawca uprawiał do 1989r., uzyskane produkty przeznaczając na potrzeby własne. W sierpniu 1989r. wyjechał wraz z rodziną na stałe do Niemiec. Pozostawione przez niego grunty nie były w tym czasie użytkowane, ani też dzierżawione. W roku 1998 sprzedał znajdujące się na terenie nieruchomości budynki wraz z działką 64 ary 61 m². W roku 2003 zawarł (ze szwagrem) umowę dzierżawy pozostałych posiadanych gruntów rolnych (umowa aktualna do tej pory). Zgodnie z tą umową z tytułu dzierżawy Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych należności, jedynie, z uwagi na stały pobyt w Niemczech, zobowiązał On dzierżawcę do uiszczania w Jego imieniu podatku rolnego oraz innych należności wobec Skarbu Państwa. Ogólnych rozliczeń w zakresie opłat Wnioskodawca dokonuje z dzierżawcą raz do roku, zwracając dzierżawcy uiszczone kwoty.

Wnioskodawca od 21 lat przebywa w Niemczech, czym uzasadnia sprzedaż posiadanej w Polsce ziemi. Uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na leczenie, spłatę kredytu mieszkaniowego i pomoc dzieciom.

W celu ułatwienia sprzedaży gruntu, Wnioskodawca zamierza dokonać jego podziału na kilkadziesiąt mniejszych działek z przeznaczeniem pod budowę budynków mieszkalnych. Wnioskodawca nie będzie ponosił nakładów na uzbrojenie terenu w media. Wnioskodawca otrzymał decyzję ustalającą warunki zabudowy polegającej na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności stwierdzić należy, iż wprawdzie Wnioskodawca posiadane nieruchomości rolne wykorzystywał do prowadzenia działalności rolniczej, jednakże, jak podkreśla, wyłącznie na własne potrzeby. Produkty rolne wytworzone w tym gospodarstwie były przeznaczone na potrzeby własne Wnioskodawcy. Działalności tej Wnioskodawca zaprzestał w roku 1989 (21 lat temu), kiedy to wyjechał na stałe za granicę. Z opisu sprawy nie wynika, aby przez następne lata grunty te były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów zarobkowych, z uwagi na fakt, iż przez dłuższy czas nie były użytkowane, a zawarta w 2003 roku umowa dzierżawy ma charakter, jak wskazuje Wnioskodawca, nieodpłatnego użyczenia.

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę cyt. przepisy ustawy o VAT, nie można uznać Wnioskodawcy za rolnika ryczałtowego prowadzącego działalność gospodarczą - rolniczą, bowiem, jak wynika z wniosku, nie dokonywał On sprzedaży produktów rolnych, tylko wykorzystywał przekazane gospodarstwo wyłącznie na własne potrzeby.

Z treści wniosku wynika zatem, że Wnioskodawca, planując sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, działa w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania, gdyż dokonując tej transakcji nie będzie On występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Dostawę opisanych działek (niezależnie od ich ilości) należy uznać za transakcję okazjonalną, gdyż nic nie wskazuje na to, aby Wnioskodawca dokonując tej sprzedaży działał w charakterze handlowca. Gospodarstwo otrzymał od rodziców w formie przekazania własności i uprawiał je na własne potrzeby, nie można zatem stwierdzić, że nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszej odsprzedaży. Nieruchomość, stanowiąca składnik majątku osobistego Podatnika, nie była przez Niego w żaden sposób wykorzystywane dla celów zarobkowych. Dokonując zatem sprzedaży przedmiotowych gruntów Wnioskodawca korzysta jedynie z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując, sprzedaż opisanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.