INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 10 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 16 czerwca 2009r. Sąd Rejonowy w swoim postanowieniu stwierdził nabycie przez Wnioskodawczynię spadku po spadkodawczyni zmarłej w dniu 11 listopada 2007r. oraz po spadkodawcy zmarłym w dniu 24 lutego 2009r. Dziedziczenie nastąpiło na podstawie testamentu sporządzonego w formie aktu notarialnego z dnia 18 lipca 1995r. otwartego i ogłoszonego w Sądzie Rejonowym w dniu 16 czerwca 2009r.

Przedmiot spadku stanowiła nieruchomość składająca się między innymi z działki gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym 2304/2.

W dniu 29 marca 2010r. Wnioskodawczyni otrzymała ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty zachowku w wysokości 100.000 zł. Obecnie toczy się w tej sprawie postępowanie, które najprawdopodobniej skończy się ugodą sądową. Dnia 28 lipca 2010r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni sprzedała działkę gruntu o numerze ewidencyjnym 2304/2 za cenę 193.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacony zachowek może pomniejszyć wartość sprzedaży, która powinna stanowić podstawę opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów, innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą taką, zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19 a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają pojęcia kosztów odpłatnego zbycia nieruchomości ani też nie podają przykładowych rodzajów takich kosztów. W doktrynie przyjmuje się, iż są to wszelkie poniesione przez zbywającego wydatki, które umożliwiły zawarcie umowy, takie jak np. podatek od czynności cywilno-prawnych, taksa notarialna, prowizja pośrednika, koszty wyceny rzeczoznawcy itp.

Zgodnie z wyrokiem NSA we Wrocławiu (I SA/Wr 1679/00 wyrok NSA z dnia 29 listopada 2000r. we Wrocławiu): „ wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę zwrotu „wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie jest to wydatek wyliczony w art. 23 ustawy z 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wyłączony z kosztu podatkowego. Warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy jest również to, by jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.” NSA w Lublinie w wyroku (I SA/Lu 1307/97 wyrok NSA z dnia 06 stycznia 1999r.) stwierdził, iż „kosztem uzyskania przychodów są nie wszystkie wydatki podatnika, ale tylko takie wydatki (nie wymienione w art. 23 ustawy z 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu, a więc które racjonalnie rzecz oceniając, wpływają (co najmniej – w danych okolicznościach powinny wpływać) na uzyskanie przychodu z danego źródła.”

Instytucja zachowku określona została w przepisach ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514). Art. 7 ust. 1 stanowi, że podstawę opodatkowania w zakresie podatku od spadków i darowizn stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. W ust. 3 tego artykułu określono co zalicza się do długów i ciężarów. Zgodnie z w/w przepisem do ciężarów zalicza się m.in. wypłaty z tytułu zachowków oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.

W zaistniałym przypadku kwota zapłaconego zachowku, związana była bezpośrednio z uzyskanym przychodem i pomniejsza przychód ze sprzedaży nieruchomości.

Obowiązek zapłaty zachowku wynika z przepisów Kodeksu cywilnego (art. 991 § 1 i 2) i jest niezależny od woli spadkobiercy. Biorąc pod uwagę okoliczność oraz wskazane wyżej przepisy prawa kwota zapłaconego zachowku powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodu pomniejszający podstawę opodatkowania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu uzyskanego z jej zbycia, istotne jest z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Stosownie do powyższego należy stwierdzić, że własność nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku w dacie śmierci spadkodawców, czyli odpowiednio w 2007r. oraz w 2009r. Tym samym skutki podatkowe sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy oceniać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w dwóch różnych stanach prawnych tj.:

• w stosunku do udziału nabytego w spadku w 2007r. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych według stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2008r.
• w stosunku do udziału nabytego w spadku w 2009r. przepisy ww. ustawy według stanu prawnego obowiązującego od dnia 01 stycznia 2009r.
  
  

Ustawą z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209 poz. 1316) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie zgodnie z art. 14 tej ustawy do przychodów uzyskanych od dnia 01 stycznia 2009r. Jednakże z art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej wynika, że do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2008r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

Zaznaczyć jednak należy, iż podstawa opodatkowania i stawka podatku z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych na dzień 31 grudnia 2008r. obowiązują również po dniu 01 stycznia 2009r. Nie uległ również zmianie sposób ustalania kosztów uzyskania przychodu oraz kosztów odpłatnego zbycia nieruchomości. Ustawodawca zmieniając zasady opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości dokonał jedynie zmian w zakresie zwolnień przedmiotowych. Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spowodowała zlikwidowanie tzw. ulgi meldunkowej i zastąpienie jej zwolnieniem z opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości, jeśli podatnik w ciągu dwóch lat przeznaczy uzyskane środki finansowe na cele mieszkaniowe.

Z opisanego we wniosku zdarzenia wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 29 lipca 2010r. sprzedała działkę gruntu, którą nabyła w drodze spadku odpowiednio w 2007r. i w 2009r. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia czy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości można pomniejszyć o wartość zachowku, o wypłatę którego toczy się aktualnie postępowanie przed sądem. Przedmiotem niniejszej interpretacji będą zatem jedynie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie objętym wnioskiem tj. w zakresie kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości oraz możliwości pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę zachowku.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie natomiast z art. 30e ust. 5 ww. ustawy dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż przy sprzedaży nieruchomości mogą wystąpić koszty dwojakiego rodzaju:

• koszty odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
• koszty uzyskania przychodu.
  
  

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszt sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W świetle prawa zobowiązanym z tytułu zachowku jest spadkobierca, w stosunku do osoby niewskazanej w testamencie, a mającej prawo do spadku z mocy ustawy, której przysługuje roszczenie o zachowek względem wyznaczonych przez spadkodawcę spadkobierców. Uprawniony do zachowku otrzymuje pieniężną rekompensatę. Korzyść ta stanowi równowartość części udziału spadkowego, który przypadałby uprawnionemu, gdyby dziedziczył z ustawy.

Jednakże przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, iż kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  

Przepis ten jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera ogólną definicję kosztów. Dlatego też w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku koszty uzyskania przychodu ustala się na podstawie art. 22 ust. 6d a nie art. 22 ust. 1 ustawy. Warto wspomnieć, że sama Wnioskodawczyni cytuje tezy wyroków, które jednoznacznie potwierdzają prawidłowość stanowiska organu. Z powołanych przez Wnioskodawczynię orzeczeń wynika bowiem, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie poniesione przez podatnika wydatki, lecz tylko te, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu. Wyroki stwierdzają też, że warunkiem uznania wydatku za koszt jest to, aby jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Oczywistym jest zatem w świetle powyższego, że definicji z art. 22 ust. 1 ustawy nie można zastosować do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości. Zapłata zachowku nie powstaje bowiem w żadnym związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu, gdyż nie zależy w żaden sposób od przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Zapłata zachowku jest osobistym zobowiązaniem z racji bycia spadkobiercą testamentowym w sytuacji wystąpienia z roszczeniem przez spadkobiercę ustawowego. Bezspornym jest też, że nie ma nic wspólnego z wysokością przychodu ze sprzedaży, gdyż cena nieruchomości zależy od uregulowań rynkowych. Dlatego właśnie ustawodawca sposób ustalania kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości uregulował w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc stwierdzić należy, iż poniesiony w przyszłości przez Wnioskodawczynię wydatek związany z wypłatą zachowku stanowiącego osobiste zobowiązanie Wnioskodawczyni względem osób pominiętych w testamencie, nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia (nie jest bezpośrednio związany z czynnością sprzedaży), jak również nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Kwota przeznaczona przez Wnioskodawczynię na wypłatę zachowku nie będzie miała wpływu na wysokość podatku z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zasady opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości nie zależą w żaden sposób od przyczyny zbycia. Zauważyć jednak należy, że na gruncie prawa podatkowego zachowek podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U z 1997 r. Nr 16, poz. 89 ze zm.). Oznacza to, że nie stosuje się do niego przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaznaczyć należy, iż zachowek może być odliczony od podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jako ciężar spadkowy, nie czyni to jednak z niego automatycznie kosztu odpłatnego zbycia lub kosztu uzyskania przychodu w podatku dochodowym. Jest to całkowicie zasadne, bo zapobiega zmniejszeniu podstawy opodatkowania dwukrotnie, z tytułu tego samego wydatku, lecz w różnych podatkach.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni uiszczając należny podatek dochodowy z tytułu sprzedaży nieruchomości nie może pomniejszyć podstawy opodatkowania o kwotę wypłaconego zachowku, gdyż takiej możliwości nie przewidują obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wypłacony zachowek nie stanowi kosztów odpłatnego zbycia ani kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. W świetle przepisów prawa podatkowego, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu. Wypłacenie zachowku nie nastąpi w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i nie stanowi niezbędnego wydatku, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów źródłowych. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.