INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2012 r. (data wpływu 15 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na obojga małżonków oraz ich przechowywania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na obojga małżonków oraz ich przechowywania. Wniosek uzupełniono w dniu 23 stycznia 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem na początku lat 90-tych nabyli prawo własności całej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, objętej wspólnością majątkową małżeńską. Prawo własności całej przedmiotowej nieruchomości Zainteresowana nabyła z małżonkiem częściowo na podstawie umowy darowizny w roku 1991 częściowo na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej w roku 1993 oraz częściowo w drodze dziedziczenia po zmarłym w roku 1984 teściu, a częściowo w drodze dziedziczenia po zmarłym w roku 1991 bracie małżonka. Z uwagi na zły stan techniczny budynku Zainteresowana wraz z małżonkiem w roku 2007 podjęła decyzję o rozbiórce tegoż budynku. W miejsce rozebranego budynku Wnioskodawczyni postanowiła wybudować nowy budynek wielorodzinny z przeznaczeniem na cele prywatne. Celem realizacji powyższego (budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami w parterze) Zainteresowana wraz z małżonkiem zawarła umowę o roboty budowlane, której przedmiotem było kompleksowe wykonanie przez wykonawcę wszelkich prac mających na celu wzniesienie budynku. W budynku tym mieścić się będzie 8 lokali mieszkalnych oraz 2 lokale użytkowe, jak również części wspólne takie jak np. klatka schodowa.

W trakcie realizacji budowy przez wykonawcę pogorszeniu uległa sytuacja majątkowa Wnioskodawczyni i jej małżonka. Z uwagi na powyższe, chcąc wywiązać się finansowo wobec wykonawcy, Zainteresowana z małżonkiem zaproponowała wykonawcy, iż w zamian za należne wynagrodzenie z tytułu realizacji przedmiotu umowy (wzniesienia budynku) przeniesie (poprzez sprzedaż) na jego rzecz własność 7 lokali mieszkalnych wybudowanych przezeń, w ramach przedmiotu umowy.

Tym samym, umową przedwstępną Wnioskodawczyni z małżonkiem zobligowali się do ustanowienia w nowo wybudowanym budynku odrębnej własności lokali mieszkalnych oraz ich sprzedaży wykonawcy (wraz z udziałem w gruncie), zaś ten wyraził zgodę na możliwość potrącenia wzajemnych wierzytelności jakie w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej będą posiadać wobec siebie strony.

Zainteresowana jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prywatnego wynajmu nieruchomości na cele niemieszkalne. Nie jest przedsiębiorcą i nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Małżonek jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Podobnie jak małżonek, Wnioskodawczyni nie dokonywała uprzednio sprzedaży nieruchomości, jak również podobnych czynności nie zamierza wykonywać w przyszłości. Jednak, jak wynika z uzyskanej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 września 2012 r. o nr (…), przenosząc własność (poprzez sprzedaż) lokali mieszkalnych na rzecz wykonawcy Zainteresowana występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym sprzedaż rzeczonych lokali mieszkalnych na rzecz wykonawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z tytułu kompleksowego wykonania wszelkich prac mających na celu wzniesienie budynku wykonawca wystawi fakturę VAT. Spośród znajdujących się w budynku 8 lokali mieszkalnych, 7 lokali mieszkalnych zostanie, jako że objęte są wspólnością majątkową małżeńską, przeniesionych przez Zainteresowaną oraz jej małżonka na wykonawcę, zaś pozostały 1 lokal mieszkalny służyć będzie Wnioskodawczyni i małżonkowi do celów prywatnych. Natomiast znajdujące się w parterze budynku 2 lokale użytkowe zostaną przez Zainteresowaną wynajęte w ramach tzw. najmu prywatnego.

Ponadto, z pisma z dnia 20 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.) stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż przedmiotowych 7 lokali mieszkalnych nie jest zwolniona od podatku od towarów i usług, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Na kogo winny zostać wystawione faktury VAT dokumentujące kompleksowe wykonanie przez wykonawcę wszelkich prac mających wzniesienie budynku oraz w czyjej dokumentacji należy przechowywać oryginał faktury...

Zdaniem Wnioskodawczyni, faktura VAT, dokumentująca wykonanie wszelkich prac mających na celu wzniesienie budynku winna zostać wystawiona na oboje małżonków i winna ona być przechowywana, bądź to w dokumentacji małżonka, bądź Wnioskodawczyni.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy, prawodawca upoważnił ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego szczegółowe zasady wystawiania faktur dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

W oparciu o wyżej powołaną delegację ustawową Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży winna zawierać co najmniej następujące elementy:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 10 i 11,
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży również datę sprzedaży,
   w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży pod warunkiem podania daty wystawienia faktury,
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług,
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto)
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
9. stawki podatku,
10. sumę wartości sprzedaż netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu,
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Wskazać należy również, iż uregulowanie zawarte w § 19 ust. 1 rozporządzenia wskazuje, że faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Z § 21 ww. rozporządzenia wynika, że:

1. podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2. podatnicy przechowują faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
   • autentyczność pochodzenia integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego,
   • łatwe ich odszukanie,
   • organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej umożliwiający tym organom również przetwarzanie danych w nich zawartych,
3. autentyczność pochodzenia o której mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury;
4. integralność treści, o której mowa w ust. 2 pkt 1 oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.
   
   

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z treści przywołanych przepisów nie wynika więc zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru, czy usługi może być więcej niż jedna osoba, zaś dane zawarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy jak i sprzedawcy.

Zarówno małżonek, jak i Wnioskodawczyni z tytułu dostawy (przeniesienia własności) na rzecz wykonawcy 7 lokali mieszkalnych, jak wynika z uzyskanej interpretacji indywidualnej będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Oprócz powyższego (przeniesienia własności 7 lokali mieszkalnych), 2 lokale użytkowe znajdujące się w przedmiotowym budynku będą przez Zainteresowaną wynajmowane (stroną umowy najmu będzie Wnioskodawczyni - jako wynajmująca oraz najemca).

Zgodnie z uregulowaniami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9 poz. 59 ze zm.), istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej zarówno ustawowej jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W myśl bowiem art. 31 § l ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jak zauważył Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 14 października 2005 r. sygn. akt III CK 92/05): „Na tle prawa polskiego brak jest podstaw dla traktowania udziału we współwłasności jako odrębnego prawa. Nawet więc, jeżeli określony podmiot nabył udziały w nieruchomości na podstawie różnych zdarzeń prawnych to jest on właścicielem nieruchomości, a nie uprawnionym z trzech udziałów we współwłasności tej nieruchomości”.

Wobec powyższego, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występują małżonkowie prowadzący - w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług - odrębne działalności gospodarcze, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży na ich rzecz powinna być wystawiona na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska odrębnym numerem identyfikacji podatkowej. Ten ostatni wymóg zgodny jest z przepisem § 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia, stosownie do którego tylko faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy określonych w § 5 ust. 1 pkt 2.

Przepis ten nie dotyczy więc sytuacji gdzie jako nabywca występuje osoba fizyczna prowadząca - w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarczą, w takim bowiem przypadku umieszczanie Numeru Identyfikacji Podatkowej na fakturze sprzedaży jest obligatoryjne. Wskazać przy tym należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze nie określają sposobu w jaki faktury winny być wystawiane.

Jak wskazano wyżej, art. 109 ust. 3 ustawy - obok podmiotów zobowiązanych do prowadzenia ewidencji wskazuje także na elementy które powinna ona zawierać. Zauważyć należy w tym miejscu, że ustawa nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie byle zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy, w tym kwoty podatku naliczonego, ale wyłącznie te, które podlegają odliczeniu. Również w deklaracji podatkowej dla celów podatku od towarów i usług uwzględnieniu podlegają tylko te kwoty podatku naliczonego, które mogą obniżać podatek należny.

Zatem z uwagi na to, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem Wnioskodawczyni i jej małżonek wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest odrębnym podatnikiem tego podatku oraz uwzględniając to, iż Zainteresowana samodzielnie wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu w stosunku do działalności gospodarczej męża, wskazać należy, że występując jako odrębny podatnik podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni zobowiązana jest do odrębnego (w stosunku do działalności męża) prowadzenia rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż w sytuacji, gdy z tytułu nabycia zarówno przez Zainteresowaną, jak i małżonka usług mających na celu wzniesienie budynku, Zainteresowana nie będzie w posiadaniu oryginału faktury zakupu (oryginał znajdować się będzie w ewidencji podatkowej małżonka), to w dokumentacji Wnioskodawczyni dotyczącej podatku od towarów i usług powinna znajdować się kopia (kserokopia) oryginału faktury, na podstawie której Wnioskodawczyni wykaże w prowadzonym przez siebie rejestrze zakupu dla celów podatku od towarów i usług i dokona odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w odpowiedniej, przysługującej jej części. Posiadany przez Zainteresowaną dokument powinien także wskazywać miejsce, w którym przechowywany jest oryginał faktury VAT, a także opis procentowego udziału podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z tytułu wykonywanych przez nią czynności opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zauważyć, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 788 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m. in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w powołanym art. 43 § 1 Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy jednak zaznaczyć, iż autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Zasady dokumentowania sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą reguluje art. 106 ustawy oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

I tak, w myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie natomiast do § 4 ust. 1 pkt 1 powołanego wyżej rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Powyższy przepis wskazuje, że prawo do wystawiania faktur VAT mają czynni podatnicy podatku, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. m. in. dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Z treści powyższych przepisów nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jedna osoba, a dane zwarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Wobec powyższego, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występują małżonkowie prowadzący odrębnie działalność gospodarczą, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży, powinna być wystawiona na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, numerem identyfikacji podatkowej.

Ponadto, zgodnie z § 21 ust. 1 cyt. rozrządzenia, podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur,
2. otrzymane faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur

   - w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem na początku lat 90-tych nabyli prawo własności całej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, objętej wspólnością majątkową małżeńską. Prawo własności całej przedmiotowej nieruchomości Zainteresowana nabyła z małżonkiem częściowo na podstawie umowy darowizny w roku 1991, częściowo na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej w roku 1993 oraz częściowo w drodze dziedziczenia po zmarłym w roku 1984 teściu, a częściowo w drodze dziedziczenia po zmarłym w roku 1991 bracie małżonka. Z uwagi na zły stan techniczny budynku Zainteresowana wraz z małżonkiem w roku 2007 podjęła decyzję o rozbiórce tegoż budynku. W miejsce rozebranego budynku Wnioskodawczyni postanowiła wybudować nowy budynek wielorodzinny z przeznaczeniem na cele prywatne. Celem realizacji powyższego (budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami w parterze) Zainteresowana wraz z małżonkiem zawarła umowę o roboty budowlane, której przedmiotem było kompleksowe wykonanie przez wykonawcę wszelkich prac mających na celu wzniesienie budynku. W budynku tym mieścić się będzie 8 lokali mieszkalnych oraz 2 lokale użytkowe, jak również części wspólne takie jak np. klatka schodowa. W trakcie realizacji budowy przez wykonawcę pogorszeniu uległa sytuacja majątkowa Wnioskodawczyni i jej małżonka. Z uwagi na powyższe, chcąc wywiązać się finansowo wobec wykonawcy, Zainteresowana z małżonkiem zaproponowała wykonawcy, iż w zamian za należne wynagrodzenie z tytułu realizacji przedmiotu umowy (wzniesienia budynku) przeniesiemy (poprzez sprzedaż) na jego rzecz własność 7 lokali mieszkalnych wybudowanych przezeń, w ramach przedmiotu umowy. Tym samym umową przedwstępną Wnioskodawczyni z małżonkiem zobligowali się do ustanowienia w nowo wybudowanym budynku odrębnej własności lokali mieszkalnych oraz ich sprzedaży wykonawcy (wraz z udziałem w gruncie), zaś ten wyraził zgodę na możliwość potrącenia wzajemnych wierzytelności jakie w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej będą posiadać wobec siebie strony. Zainteresowana jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prywatnego wynajmu nieruchomości na cele niemieszkalne. Nie jest przedsiębiorcą i nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Małżonek jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Podobnie jak małżonek, Wnioskodawczyni nie dokonywała uprzednio sprzedaży nieruchomości, jak również podobnych czynności nie zamierza wykonywać w przyszłości. Jednak, jak wynika z uzyskanej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 września 2012 r. o nr (…), przenosząc własność (poprzez sprzedaż) lokali mieszkalnych na rzecz wykonawcy Zainteresowana występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym sprzedaż rzeczonych lokali mieszkalnych na rzecz wykonawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Z tytułu kompleksowego wykonania wszelkich prac mających na celu wzniesienie budynku wykonawca wystawi fakturę VAT. Spośród znajdujących się w budynku 8 lokali mieszkalnych, 7 lokali mieszkalnych zostanie, jako że objęte są wspólnością majątkową małżeńską, przeniesionych przez Zainteresowaną oraz jej małżonka na wykonawcę, zaś pozostały 1 lokal mieszkalny służyć będzie Wnioskodawczyni i małżonkowi do celów prywatnych. Natomiast znajdujące się w parterze budynku 2 lokale użytkowe zostaną przez Zainteresowaną wynajęte w ramach tzw. najmu prywatnego. Wnioskodawczyni jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż przedmiotowych 7 lokali mieszkalnych nie jest zwolniona od podatku od towarów i usług, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powyższego wynika zatem, iż nabywcami kompleksowego wykonania przez wykonawcę wszelkich prac związanych z wzniesieniem budynku są małżonkowie prowadzący odrębnie działalność gospodarczą.

Wobec powyższego, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży, powinna być wystawiona na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, numerem identyfikacji podatkowej.

Odnośnie kwestii przechowywania oryginału faktury stwierdzić należy, iż przedmiotowa faktura może być przechowywana przez któregokolwiek z małżonków będących nabywcami danego towaru bądź usługi. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia istnienia oryginału faktury i wskazania miejsca, w którym się znajduje, a same faktury winny być przechowywane zgodnie z wymogami określonymi w § 21 cyt. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług co nakłada na podatnika (m. in.) taki sposób przechowywania dokumentów, który pozwala na łatwe ich odszukanie.

Reasumując, faktury VAT dokumentujące kompleksowe wykonanie przez wykonawcę wszelkich prac związanych z wzniesieniem budynku winny być wystawione na obojga małżonków. Oryginały tych faktur mogą być przechowywane przez któregokolwiek z małżonków.

Informuje się ponadto, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie wystawiania faktur VAT na obojga małżonków oraz ich przechowywania. Natomiast kwestia dotycząca prawa do odliczenia wynikającego z faktur wystawionych na obojga małżonków została załatwiona wydaną w dniu 18 lutego 2013 r. interpretacją nr ILPP1/443-1057/12-5/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.