INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu 26.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zakupionej windy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 14.02.2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zakupionej windy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wspólnota Lokalowa to wspólnota, w której istnieją tylko lokale użytkowe, tworzą Ją przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą. Wspólnota Lokalowa jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rozlicza się z podatku od towarów i usług kwartalnie.

Wspólnota uzyskuje przychody z wpłat na fundusz remontowy dokonywanych przez właścicieli lokali oraz pożytki z najmu powierzchni części wspólnych. Przedmiotem najmu jest dach wynajmowany operatorom sieci komórkowych. Od wszystkich uzyskiwanych przychodów Wspólnota odprowadza zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób prawnych.

Remonty dokonywane w budynku Wspólnoty pokrywane są ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym. Rozliczenia między Wspólnotą a właścicielami z tytułu przeprowadzonych remontów dokonywane są w formie not księgowych, ponieważ:

• nie istnieje bezpośredni związek nabytych usług z uzyskaniem sprzedaży podlegającej opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług,
• zaliczki wpłacane przez członków Wspólnoty na pokrycie kosztów dotyczących części wspólnych nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.
  
  

Naliczony podatek z faktur za usługi remontowe nie był zatem odliczany ani przez Wspólnotę, ani przez członków Wspólnoty.

W budynku, w którym istnieje Wspólnota są dwie 20-letnie windy. Uchwałą z dnia 18 września 2012 r. członkowie Wspólnoty Lokalowej powzięli zamiar przeprowadzenia w roku 2013 inwestycji polegającej na usunięciu jednej z wind, która ulegała częstym awariom i zamontowaniu nowej. Przewidywany koszt zakupu i montażu windy wyniesie 110.000,00 zł netto. W uwagi na wysoki koszt inwestycji, inwestycję Wspólnota zamierza sfinansować w części ze środków własnych, a w części z kredytu zaciągniętego na ten cel. Wspólnota ma zamiar podpisać umowy na korzystanie z nowej windy z najemcami, niebędącymi właścicielami lokali we Wspólnocie i czerpać z tego tytułu pożytki.

W piśmie z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 14.02.2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Wspólnota wskazała, iż:

Faktura zakupu zostanie wystawiona na Wspólnotę.

Właścicielem windy będą wszyscy współwłaściciele nieruchomości (własność łączna), zgodnie z art. 3 ustawy o własności lokali, właścicielom lokali przysługuje udział w nieruchomości wspólnej. Nieruchomość wspólną stanowią m.in. części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, a więc m.in. winda. Wspólnota nie jest właścicielem windy i nie będzie właścicielem w przyszłości.

Podmiotem czerpiącym korzyści z tytułu opłat za korzystanie z windy będzie Wspólnota.

W dniu przyjęcia do używania winda będzie kompletna i zdatna do używania.

Winda jest trwale wbudowana w budynek, nie ma możliwości na jej konstrukcyjne odłączenie, można ją tylko wyłączyć - zaprzestać użytkować.

Okres użyteczności ekonomicznej będzie dłuższy niż jeden rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wspólnoty w sprawie zaliczenia zakupionej windy do środków trwałych Wspólnoty i amortyzowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien On przyjąć zakupioną windę do ewidencji środków trwałych i dokonywać comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wspólnota składa się tylko z lokali użytkowych, którą tworzą przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą. W budynku Wspólnoty znajdują się dwie 20-letnie windy. Członkowie Wspólnoty powzięli zamiar przeprowadzenia inwestycji polegającej na usunięciu jednej z wind, która ulegała częstym awariom i zamontowaniu nowej. Z uwagi na wysoki koszt zakupu i montażu windy, inwestycję Wspólnota zamierza sfinansować w części ze środków własnych, a w części z kredytu zaciągniętego na ten cel. Wspólnota zamierza zaliczyć zakupioną windę do Jej środków trwałych i dokonywać od niej odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1 - 3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  

Jak wskazała Wspólnota, faktura zakupu windy zostanie wystawiona na Wspólnotę. Właścicielem windy będą wszyscy współwłaściciele nieruchomości (własność łączna) zgodnie z art. 3 ustawy o własności lokali. Podmiotem czerpiącym korzyści z tytułu opłat za korzystanie z windy będzie Wspólnota. W dniu przyjęcia do używania winda będzie kompletna i zdatna do używania. Okres użyteczności ekonomicznej będzie dłuższy niż jeden rok.

Aby środek trwały podlegał amortyzacji musi stanowić własność lub współwłasność podmiotu chcącego dokonywać tych odpisów (w tym przypadku Wspólnoty). Z cytowanych powyżej przepisów ustawy o własności lokali (co potwierdza również Wspólnota)wynika natomiast, iż współwłaścicielami wszelkich urządzeń, które wchodzą w skład tzw. nieruchomości wspólnej (m.in. windy) są poszczególni właściciele lokali w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku.

Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 i art. 14 ustawy o własności lokali, w skład majątku wspólnoty mieszkaniowej wchodzą jedynie prawa i obowiązki związane z gospodarowaniem nieruchomością wspólną oraz prawa wynikające z umów zawieranych w ramach gospodarowania nieruchomością wspólną. Gospodarowanie w tym zakresie nieruchomością wspólną nie skutkuje jednak przysporzeniem majątkowym Wspólnoty, w postaci własności poczynionych nakładów. Nakłady inwestycyjne zwiększają bowiem wartość własności członków Wspólnoty.

Tym samym, mimo iż faktura zakupu windy zostanie wystawiona na Wspólnotę, jak i podmiotem czerpiącym korzyści z tytułu opłat za korzystanie z windy również będzie Wspólnota, przedmiotowa winda nie może zostać zaliczona do środków trwałych Wspólnoty.

Reasumując, stanowisko Wspólnoty w sprawie zaliczenia zakupionej windy do środków trwałych Wspólnoty i amortyzowania jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, nadmienia się, iż w zakresie opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.