Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-122/13-4/KC
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11.02.2013 r. (data wpływu 14.02.2013 r.), uzupełnionym w dniu 02.04.2013 r. (data wpływu 04.04.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20.03.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 26.03.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego dla nabycia towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.02.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego dla nabycia towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 27.03.2013 r., złożonym w dniu 02.04.2013 r. (data wpływu 04.04.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 20.03.2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik nabywa towary spoza obszaru celnego Unii Europejskiej i dokonuje odprawy celnej w kraju należącym do Unii Europejskiej innym niż Polska na ogół korzystając z usług pośrednika. Sprzedawca towarów ustala cenę w walucie obcej. Wartość celna towarów ustalana jest w walucie kraju, w którym dokonuje zgłoszenia celnego, na ogół innej niż używana przez sprzedawcę towarów. Następnie towar jest transportowany do Polski a opłatę za tę usługę otrzymuje inny podmiot niż sprzedawca towarów. Opłata może być ustalona w złotych lub w walucie obcej. Adres, pod który towary mają być dostarczone w Polsce, jest znany zanim towar zostanie zgłoszony do odprawy celnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Ile wynosi podstawa opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów i kiedy powstaje obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary przetransportowano do Polski. Wynika to z art. 20 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik uważa, że nie mają do niego zastosowania wyjątki z art. 20 ust. 8 ani 9.

Zdaniem Wnioskodawcy podstawą opodatkowania jest wartość towarów wyrażona na fakturze sprzedawcy w walucie kraju, w którym składa się zgłoszenie przeliczona na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary przetransportowano do Polski. Wartość towarów należy powiększyć o kwotę cła, ale nie o wartość usługi pośrednika zgłaszającego towar do odprawy celnej, transportu do Polski ani ubezpieczenia towaru w czasie transportu. Wynika to po części z art. 31 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na liście opłat powiększających podstawę opodatkowania są w tym przepisie wymienione prowizje, koszty transportu i ubezpieczenia, są one również wyliczone w art. 29 ust. 15 ustawy i nazwane jako „pierwsze miejsce przeznaczenia na terytorium kraju” jednak jako niepobierane przez sprzedawcę towarów nie są objęte dyspozycją tych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabywa towary spoza obszaru celnego Unii Europejskiej i dokonuje odprawy celnej w kraju należącym do Unii Europejskiej innym niż Polska na ogół korzystając z usług pośrednika. Sprzedawca towarów ustala cenę w walucie obcej. Wartość celna towarów ustalana jest w walucie kraju, w którym dokonuje zgłoszenia celnego, na ogół innej niż używana przez sprzedawcę towarów. Następnie towar jest transportowany do Polski, pod adres znany już w momencie zgłoszenia go do odprawy a opłatę za tę usługę, w złotych lub w walucie obcej, otrzymuje inny podmiot niż sprzedawca towarów.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia podstawy opodatkowania w zaistniałej sytuacji i momentu powstania obowiązku podatkowego.

Na wstępie zauważyć należy, iż w zaistniałej sytuacji dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego w myśl ww. uregulowań art. 11 ust. 1 ustawy.

Odnośnie kwestii ustalenia podstawy opodatkowania w przedmiotowym przypadku należy mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Stosownie do art. 31 ust. 2 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku,
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

W myśl art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy wyraża zasadę, że w skład podstawy opodatkowania wchodzą wszelkie obciążenia publicznoprawne, jakimi obciążona jest dostawa i przemieszczenie towarów, które w kraju stają się przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Tak więc podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje wszelkie obciążenia publicznoprawne związane z dostawą i sprowadzeniem towaru do kraju, poza polskim podatkiem od towarów i usług należnym od tegoż nabycia.

Podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje także wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, ale tylko wówczas gdy są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Do podstawy opodatkowania powinny być więc włączone tylko te koszty, którymi dostawca obciąża nabywcę towarów. Koszty pobierane przez firmy trzecie (niebędące dostawcą ani niedziałające w jego imieniu) nie podlegają włączeniu do podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru opisanego we wniosku, należy uznać cenę nabycia tych towarów (koszt zakupu), a więc cenę ustaloną przez sprzedawcę towarów. Ponadto do podstawy opodatkowania należy również włączyć cło kierując się przesłankami wynikającymi z art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Natomiast opłata za usługę pośrednika dokonującego odprawy celnej, czy koszty transportu nie są pobierane przez sprzedawcę towarów. Tym samym tego rodzaju koszty nie będą zwiększały podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Ponadto zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Aby zatem ustalić podstawę opodatkowania w złotych, należy określić, kiedy powstaje obowiązek podatkowy w zaistniałej sytuacji.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b.(…).

Wnioskodawca nabywa towar spoza obszaru Unii Europejskiej, tym samym należy stwierdzić, że nie będzie posiadał faktury wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej. Zatem obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (przemieszczenia) towaru do Polski.

Uwzględniając powyższe, prawidłowe będzie stwierdzenie Wnioskodawcy, iż do przeliczenia kwot wchodzących w skład podstawy opodatkowania (ustalonej na podstawie wartości towarów w walucie stosowanej przez sprzedawcę, wynikającej z wystawionej przez niego faktury, powiększonej o należne cło ze zgłoszenia celnego) można zastosować (zgodnie z art. 31a ustawy) kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. poprzedzający 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (przetransportowania) towarów na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.