Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1189/12-4/KT
z 5 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 21.11.2012 r. (data wpływu 30.11.2012 r.), uzupełnionym w dniu 04.02.2013 r. (data wpływu 07.02.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28.01.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 01.02.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania zakupu towarów na terenie UE w informacji podsumowującej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania zakupu towarów na terenie UE w informacji podsumowującej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 04.02.2013 r., złożonym w dniu 04.02.2013 r. (data wpływu 07.02.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-1189/12-2/KT z dnia 28.01.2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca czasami dokonuje zakupów towarów w Niemczech. Kilkakrotnie spotkał się z sytuacją, że sprzedawca nie chciał wystawić faktury – Wnioskodawca otrzymał tylko paragon. W jednym przypadku na paragonie jest podany nr VAT UE sprzedawcy, na drugim brak tego numeru. Towary wykazane są w wartościach brutto, czyli łącznie z podatkiem VAT.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 04.02.2013 r. Wnioskodawca wskazał, że dokonywane zakupy są ściśle związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej jako osoba fizyczna i jednocześnie jako wspólnik spółki cywilnej. Wszystkie czynności dokonywane w ramach prowadzonej działalności są opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a także zarejestrowanym jako podatnik VAT UE.

Zakupione towary to ubrania i dodatki odzieżowe, które jako towar handlowy przeznaczone są do dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawca nie jest w stanie określić, czy we wszystkich przypadkach sprzedawca jest podatnikiem zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdyż, o ile w dwóch przypadkach jest podany numer VAT UE, to w jednym przypadku na paragonie nie figuruje żaden numer VAT.

Wnioskodawca wskazał, że całkowita wartość zakupów z terenów UE nie przekroczyła kwoty 50.000 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy towary zakupione na terenie UE udokumentowane paragonem należy wykazać w informacji podsumowującej, nawet w przypadku, gdy brak nr VAT UE sprzedawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z definicją zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu, przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Z wewnątrzwspólnotowym nabyciem mamy do czynienie wtedy, gdy:

• nabywcą towarów jest polski czynny podatnik VAT, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej,
  

• dokonujący dostawy jest podatnikiem VAT lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.
  
  
  

Jak wynika z tego, zdaniem Wnioskodawcy, z wewnąrzwspólnotowym nabyciem mamy do czynienia również w przypadku, gdy sprzedawca nie jest podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z podanej wyżej definicji wynika również, że otrzymanie paragonu nie zwalnia podatnika z obowiązku rozliczenia takiej transakcji jako WNT, jeśli zostały spełnione powyższe warunki. Obliguje to również do wykazania tej transakcji w informacji podsumowującej, nawet, gdy brak nr VAT UE sprzedawcy.

Informacja podsumowująca to informacja o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, ale niekoniecznie dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podatnikami, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
   
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  

• po drugie, w wyniku dokonanej dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  
  

A zatem, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1, nabywanych przez:

1. rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej,
   
2. podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług,
   
3. podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   
4. osoby prawne, które nie są podatnikami
   - jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50.000 zł.
   
   
   

W myśl art. 10 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł.

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy stanowi, iż podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do treści art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Zatem, obowiązek rejestracji został nałożony na tych podatników, którzy zawsze rozpoznają transakcje wewnątrzwspólnotowe. Są to podatnicy VAT niebędący rolnikami ryczałtowymi, niebędący podatnikami wykonującymi czynności nieopodatkowane lub niebędący zwolnionymi podmiotowo od podatku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność, w ramach której wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT - jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a także zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca dokonuje zakupów towarów w Niemczech (towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży). Całkowita wartość zakupów z terenów UE nie przekroczyła kwoty 50.000 PLN.

Powyższe wskazuje, iż, w świetle powołanych przepisów prawa, Wnioskodawca, jako czynny podatnik VAT, zarejestrowany również jako podatnik dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, nabywając na warunkach określonych w art. 9 ust. 1 ustawy w krajach Unii Europejskiej towary, pomimo że ich wartość nie przekroczyła kwoty 50.000 zł, zobowiązany jest traktować je jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów i opodatkować je podatkiem od towarów i usług w Polsce. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Wnioskodawca wskazał, że w niektórych przypadkach sprzedawca niemiecki nie wystawił faktury na sprzedane towary – Wnioskodawca otrzymał tylko paragon, na którym towary wykazane są w wartościach brutto (łącznie z podatkiem). Przy czym, Wnioskodawca nie jest w stanie określić, czy we wszystkich przypadkach sprzedawca jest podatnikiem zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdyż, o ile w większości przypadków na paragonie jest podany numer VAT UE sprzedawcy, to w jednym przypadku na paragonie brak tego numeru.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy stwierdzić należy, iż nabycie przez Wnioskodawcę, zarejestrowanego czynnego podatnika VAT, od podatnika podatku od wartości dodanej w Niemczech towarów opodatkowanych tym podatkiem na zasadach ogólnych (transakcja udokumentowana paragonem fiskalnym), które w wyniku dostawy zostały przywiezione na terytorium Polski dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Podkreślić trzeba, że WNT występuje wówczas, gdy zarówno nabywca jak i dostawca towarów są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy lub podatnikami podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 99 ust. 14 ustawy , Minister Finansów określił wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.). Wzór deklaracji podatkowej VAT-7 został określony w załączniku nr 1 do tego rozporządzenia. Natomiast w załączniku nr 4, w części C dotyczącej rozliczenia podatku należnego, zawarte są objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-D), gdzie wskazano, iż w poz. 33 i 34 deklaracji VAT-7 wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów Wnioskodawca powinien wykazać w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7.

Ponadto, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Na podstawie art. 102 ust. 1 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 21 grudnia 2009 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. Nr 222, poz. 1761). W § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia określono wzór tej informacji wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. W objaśnieniach tych wskazano m.in., iż w części D informacji (VAT-UE) oraz w części B załącznika do informacji (VAT-UE/B) w kolumnie c należy wpisać łączną wartość nabyć dokonanych w okresie, za który składana jest informacja, dla poszczególnych kontrahentów.

Zatem, Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zobowiązany jest także do wykazania przedmiotowej transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W świetle powyższego, Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zobowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej, zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy, która jest podstawą do wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej VAT-UE.

Art. 100 ust. 8 ustawy stanowi, iż informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.
   
   

Z objaśnień do informacji podsumowującej wynika, iż w części D informacji (VAT-UE)

• w kolumnie a należy wpisać kod kraju kontrahenta (dostawcy towaru),
  

• w kolumnie b należy wpisać poprawny numer identyfikacyjny kontrahenta (dostawcy towaru) nadany przez państwa członkowskie właściwe dla kontrahenta.
  
  
  

Jak wynika z powołanego art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, w przypadku informacji o dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, powinna ona zawierać m.in. właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspółnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Jak poinformował Wnioskodawca, w jednym przypadku otrzymany przez niego paragon fiskalny potwierdzający dokonanie zakupu zawiera wyodrębniony podatek od wartości dodanej, nie zawiera natomiast numeru NIP UE kontrahenta.

Zatem, jeśli Wnioskodawca nie dysponuje właściwym i ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych kontrahenta, nadanym przez państwo członkowskie właściwe dla dostawcy niemieckiego, może On załączyć pisemne wyjaśnienie przyczyn braku wypełnienia tej pozycji w informacji podsumowującej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w Polsce powołano z dniem 1 stycznia 2004 r. Biuro Wymiany Informacji o VAT Ministerstwa Finansów wraz z Ośrodkiem Zamiejscowym. Natomiast, z dniem 1 grudnia 2008 r. przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), wyznaczono Izbę Skarbową w Poznaniu, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 7 ustawy.

Ponadto, zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy, na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. W takiej też formie udzielana jest odpowiedź.

Jednocześnie, Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

System VIES jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Wnioskodawca posiada zatem różne środki, aby sprawdzić, czy kontrahent posiada ważny i prawidłowy nr VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z zapytaniem, czy kontrahent jest zarejestrowany w swoim kraju jako podatnik VAT-UE i czy posługuje się ważnym i prawidłowym numerem VAT, jak wskazano wyżej, Wnioskodawca może:

• zwrócić się do Biura Wymiany Informacji o VAT,
• zwrócić się do naczelnika urzędu skarbowego lub
• samodzielnie dokonać takiej weryfikacji, korzystając z powołanego wyżej adresu strony internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies).
  
  

Informacje tam zawarte pozwalają wykluczyć, że odbiorcą towarów jest kontrahent niezarejestrowany na potrzeby VAT-UE (niemający unijnego numeru NIP), a podjęcie takiej weryfikacji służy ustaleniu, że został spełniony jeden z warunków do uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową.

Należy podkreślić, że przez podatnika „zidentyfikowanego” na potrzeby podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 100 ust. 1 ustawy, należy rozumieć podatnika zarejestrowanego do VAT – UE. Oznacza to, że polski podatnik VAT zidentyfikowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych w kraju, nabywając towar od podatnika niemieckiego nie zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej (czyli nie zarejestrowanego do transakcji wewnątrzwspólnotowych), nie jest zobowiązany wykazać WNT w informacji podsumowującej (art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy). W takim przypadku bowiem nie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie indywidualnej sprawy Wnioskodawcy, tj. Pana P. K., nie rozstrzyga natomiast o prawach i obowiązkach innych podmiotów, w tym spółki cywilnej wskazanej przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.