Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1129/12-2/JK
z 30 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2012 r. (data wpływu 08.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu zakupu samochodu osobowego w USA - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.11.2012 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu zakupu samochodu osobowego w USA.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca chce dokonać zakupu auta osobowego na terenie Stanów Zjednoczonych. Przedmiotowy pojazd będzie lekko uszkodzony (po stłuczce), o przebiegu poniżej 6000 km oraz wieku poniżej 6 miesięcy. Z terytorium USA auto zostanie przetransportowane na terytorium Niemiec gdzie zostanie z tego tytułu zapłacony podatek VAT oraz cło. Na rachunek właściwego organu podatkowego w Rzeczpospolitej Polskiej zostanie zapłacona kwota podatku akcyzowego po sprowadzeniu do kraju. Wnioskodawca pojazd zakupi dla celów użytkowych, gdyż nie prowadzi i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze, iż podatek VAT zostanie zapłacony na terytorium Niemiec, czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do ponownego uiszczenia podatku od towarów i usług na rachunek właściwego Organu podatkowego w Rzeczpospolitej Polskiej po jego sprowadzeniu z Niemiec z tytułu zakupu pojazdu osobowego w USA w związku z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Importu pojazdu z USA na terytorium Niemiec Wnioskodawca dokona na podstawie art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Nr 347, poz. 1 ze zm.) zgodnie z którym: „import towarów oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 traktatu”. Natomiast jak stanowi przywołany art. 24 Traktatu ustanawiającego wspólnotę europejską (Dz. U. z 30.04.2004 r.) „Produkty pochodzące z państw trzecich są uważane za będące w swobodnym obrocie w jednym z Państw Członkowskich, jeżeli dopełniono wobec nich formalności przywozowych oraz pobrano wszystkie wymagane cła i opłaty o skutku równoważnym w tym Państwie Członkowskim i jeżeli skorzystały z całkowitego lub częściowego zwrotu tych ceł lub opłat”.

Mając na uwadze powyższe obowiązek podatkowy z tytułu importu powstanie na terytorium Niemiec jako pierwszym państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego granicę przekroczy zakupiony przez Wnioskodawcę pojazd. Niniejsze pozostaje w zgodzie z art. 60 wspomnianej wyżej Dyrektywy stanowiącym, iż „Miejscem importu towarów jest państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia do Wspólnoty”. Z chwilą uiszczenia przez Wnioskodawcę wszelkich należności związanych z importem zakupiony pojazd będzie uważany za będący w swobodnym obrocie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy rozumie się przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie rozumieć należy zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT - nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Jak stanowi ust. 2 art. 9 - wewnatrzwspólnotowe nabycie występuje pod warunkiem, że dostawcą towarów jest podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej, bądź też osoba prawna niebędąca podatnikiem, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Przywołane przepisy jednoznacznie wskazują, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru występuje w sytuacji prowadzenia działalności gospodarczej, której Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi i prowadzić nie będzie, użytkując zakupiony pojazd do celów prywatnych, konsumpcyjnych.

Kolejną istotną okolicznością w niniejszej sprawie będzie charakterystyka zakupionego pojazdu tj. przebieg poniżej 6000 km, wiek pojazdu nieprzekraczający 6 miesięcy oraz nieznaczne uszkodzenia fizyczne karoserii. Może zatem zostać uznany za pojazd nowy w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT stanowiącym, iż pojazdem nowym jest pojazd lądowy w tym również samochód osobowy napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 43 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 km lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy, przy czym za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on po raz pierwszy zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Mając na uwadze brzmienie art. 9 ust. 3, który uniezależnia status podmiotu bycia czy też nie podatnikiem VAT mogłoby zaistnieć błędne przekonanie iż zaistnieją przesłanki do uznania, że wewnątrzwspólnotowe nabycie w sytuacji Wnioskodawcy wystąpi. W tym miejscu należy dokonać analizy przepisu art. 9 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT tj. przesłanek pozytywnych, których zaistnienie jest niezbędne do zdefiniowania pojęcia wewnątrzwspolnotowego nabycia towarów. Z przepisu powyższego wynika wprost, że „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane...”. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia ewentualnych wątpliwości ma fakt, że przemieszczenie przez Wnioskodawcę zakupionego w USA pojazdu z Niemiec na terytorium których zostanie jedynie zaimportowany nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. Należy zauważyć, iż właścicielem pojazdu Wnioskodawca zostanie w chwili jego zakupu na terytorium USA i od tego momentu nabędzie prawo do rozporządzania nim jak właściciel. W okresie pobytu na terytorium Niemiec prawem do rozporządzania zakupionego pojazdu (np. sprzedaż, wynajem) będzie dysponować tylko Wnioskodawca, gdyż właścicielem zostanie już w momencie zakupu w USA a nie w czasie jego fizycznego pobytu na terenie Niemiec czy Polski.

Reasumując prawo do rozporządzania przedmiotowym pojazdem Wnioskodawca nabędzie tylko i wyłącznie na skutek umowy kupna zawartej z podmiotem dokonującym sprzedaży pojazdu w USA. Nie sposób zatem uznać, iż zaistnieje fakt nabycia przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania pojazdem o którym mowa w art. 9 ust. 1 na terytorium Niemiec skąd będzie przemieszczany do Polski, jak również nie zaistnieje przesłanka wynikająca z art. 11 ust. 1 tejże ustawy w odniesieniu do towarów zaimportowanych, gdyż nie będzie elementu „służenia” zakupionego pojazdu działalności gospodarczej, której Wnioskodawca nie będzie prowadził a które to elementy muszą zaistnieć łącznie na co wskazuje łącznik „i”.

Stanowisko to jest w pełni akceptowane również przez doktrynę prawa podatkowego. W Komentarzu do ustawy o podatku od towarów i usług - Zdzisław Modzelewski, Arkadiusz Mularczyk czytamy, że: „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Istotne elementy konstytuujące to zdarzenie jako przedmiot opodatkowania to:

1. nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
2. przemieszczenie towarów będących przedmiotem transakcji dostawy z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego,
3. państwem członkowskim, z którego towar jest wysyłany lub transportowany, jest państwo, na którego terytorium następuje rozpoczęcie wysyłki lub transportu tego towaru,
4. towar jest transportowany przez dostawcę, nabywcę lub podmiot trzeci działający na rzecz dostawcy lub nabywcy.
   
   

Jeśli dana transakcja spełnia wyżej wymienione warunki, to mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. Niespełnienie którejkolwiek z tych przesłanek oznacza, że transakcja nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów u podmiotu, który w wyniku dokonanej transakcji (lub szerzej — zdarzenia gospodarczego) otrzymał towar”.

Wobec powyższego w sytuacji nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium USA a jedynie przemieszczenie pojazdu z terenu Niemiec na terytorium Polski nie spowoduje obowiązku zapłaty w Polsce podatku od towarów usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (samochodu), gdyż nie zaistnieją przesłanki definiujące wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Należy również zauważyć, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel jest rozumiane dość szeroko — wystarczające jest przeniesienie własności w sensie ekonomicznym, czyli przeniesienie na inny podmiot praktycznej kontroli nad towarem i możliwości dysponowania tym towarem (dysponowania „podobnie jak właściciel”, „tak jakby było się właścicielem”). W tym miejscu zasadnym jest również przywołanie bogatego orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (wyroki z dnia 8 lutego 1990 r., C-320/88, z dnia 21 kwietnia 2005 r., C-25/03, z dnia 4 października 1995 r., C-291/92, z dnia 6 lutego 2003 r., C-185/0l), uznające za kluczową przesłankę do stwierdzenia dostawy towarów przeniesienie prawa do faktycznego dysponowania rzeczą, jak gdyby było się jej właścicielem, a które w przypadku Wnioskodawcy zaistnieje w chwili zawarcia umowy kupna na terenie Stanów Zjednoczonych.

Celem dobitnego podkreślenia prawidłowości prezentowanej oceny stanu prawnego w związku z zaistnieniem opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku Wnioskodawca przytacza obszerny fragment wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/08 w którym wskazano:

„...Stan faktyczny istniejący w niniejszej sprawie jest natomiast odmienny od wymogów stawianych przez w/powołany przepis wewnątrzwspólnotowemu nabyciu.

Przede wszystkim, rozpoczęcie wysyłki towaru nastąpiło na rzecz nabywcy środka transportu, tj. skarżącego. Nadto miejscem zawarcia umowy kupna-sprzedaży, oraz miejscem rozpoczęcia wysyłki nie było terytorium innego państwa członkowskiego. Obydwa powyższe, obligatoryjne w świetle art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, elementy stosunku obligacyjnego, zaistniały na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki. Nie został więc spełniony warunek wskazany w omawianym przepisie, jakim jest rozpoczęcie wysyłki w innym państwie członkowskim. Tym samym, wobec odpadnięcia powyższej przesłanki, nabycie przedmiotowego środka transportu nie może zostać uznane, jako noszące cechy wewnątrzwspólnotowego. To zaś sprawia, iż do omawianej transakcji nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe stanowisko jest zbieżne z poglądem zaprezentowanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 lutego 2008 r. w sprawie III SA/Wa 1960/07, w którego uzasadnieniu wskazano, iż: „każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami członkowskimi, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT”. W powołanym orzeczeniu także więc przesądzono, iż niezbędnym elementem, dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, jest dokonanie nie tylko przemieszczenia towaru pomiędzy państwami członkowskimi, ale towarzyszyć temu musi także nabycie własności towaru, które ma miejsce w innym kraju członkowskim.

W tym stanie sprawy, uznając iż zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane z naruszeniem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nabycie prawa własności przemieszczanego towaru nie miało miejsca w innym kraju członkowskim, tut. Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i art. 152 p.p.s.a. (…).

Stanowisko niniejsze potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 216/2009 podnosząc, iż: „Aby mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towaru, trzeba go nie tylko przewieźć, ale podatnik musi dodatkowo uzyskać prawo do rozporządzania nim jak właściciel”.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie Wnioskodawca uważa, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie zaistnieją przesłanki pozwalające uznać zakupiony w USA przez Wnioskodawcę pojazd za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów co w konsekwencji powoduje, że obowiązek zapłaty podatku VAT od jego sprowadzenia nie powstanie na terytorium Polski tym samym Wnioskodawca nie będzie musiał dokonać jego ponownej zapłaty w kraju, zatem stanowisko jest prawidłowe i zasługuje na uwzględnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Wskazać należy, iż art. 2 pkt 7 ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, wystąpi import towarów na terytorium kraju (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do ust. 2 niniejszego artykułu przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Natomiast zgodnie z ust. 3 cytowanego artykułu przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
   - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.
   
   
   

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce, gdy dokonujący dostawy, jak i nabywca towarów nie są podatnikami, o których mowa wyżej, a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (ust. 3 tegoż artykułu).

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 ustawy. Stosownie do zapisu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy za nowy środek transportu należy uznać przeznaczony do transportu osób lub towarów pojazd lądowy napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechał nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia jego do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Ponadto, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  
  

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Poza tym mając na uwadze treść art. 9 ust. 3 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Ponadto zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca chce dokonać zakupu auta osobowego na terenie Stanów Zjednoczonych. Przedmiotowy pojazd będzie lekko uszkodzony (po stłuczce), o przebiegu poniżej 6000 km oraz wieku poniżej 6 miesięcy. Z terytorium USA auto zostanie przetransportowane na terytorium Niemiec gdzie zostanie z tego tytułu zapłacony podatek VAT oraz cło. Na rachunek właściwego organu podatkowego w Rzeczpospolitej Polskiej zostanie zapłacona kwota podatku akcyzowego po sprowadzeniu do kraju. Wnioskodawca pojazd zakupi dla celów użytkowych, gdyż nie prowadzi i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca - mając na uwadze, iż podatek VAT zostanie zapłacony na terytorium Niemiec - powziął wątpliwości, czy zobowiązany będzie do ponownego uiszczenia podatku od towarów i usług w Rzeczpospolitej Polskiej po jego sprowadzeniu z Niemiec.

Biorąc pod uwagę wskazane informacje oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, a samochód nie będzie służył działalności gospodarczej podatnika (przemieszcza osoba fizyczna na własne potrzeby).

Z zapisu art. 72 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137) wynika, że jednym z dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu jest zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzający:

1. uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub
   
2. brak obowiązku, o którym mowa w lit. a
   – jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a.
   
   
   

Zgodnie z art. 105 ust. 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

1. uiszczenie przez podatnika podatku – w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub
2. brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.
   
   
   

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w ust. 6 art. 105 ustawy Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. z 2012 r., poz. 777) określił wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wyjaśnić, że w przypadku sprowadzenia pojazdu z innego państwa niż państwo członkowskie UE, który został odprawiony na granicy wspólnotowego obszaru celnego (tj. gdy środek transportu jest sprowadzony spoza UE i dokonano jego importu w innym niż Polska państwie członkowskim UE), a następnie przemieszczony został z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, taki pojazd, w kontekście przepisów o podatku od towarów i usług, należy traktować już jako sprowadzony (nabyty) z państwa członkowskiego UE. Zatem dla celów rejestracji takiego pojazdu, naczelnik urzędu skarbowego, po przedłożeniu odpowiednich dokumentów, wydaje w odniesieniu do przywiezionego środka transportu – w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – zaświadczenie na druku VAT-25.

Podsumowując, pojazd zakupiony przez Wnioskodawcę należy potraktować jako sprowadzony (nabyty) z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, tj. z Niemiec do Polski. Przy czym, dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju na prywatne potrzeby nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, bowiem przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. W związku z tym, dla celów rejestracji takiego pojazdu, naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek właściciela pojazdu - Wnioskodawcy, wydaje zaświadczenie na druku VAT-25, które potwierdza w tym przypadku brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług. Tym samym, na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, Wnioskodawca nie jest zobowiązany po raz kolejny do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przemieszczenia swojego pojazdu z terenu Niemiec do Polski.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ podatkowy zauważa, iż w związku z tym, że złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, podlega on opłacie w wysokości 40 zł. Wnioskodawca dokonał wpłaty w wysokości 200 zł za wydanie interpretacji indywidualnej. Zatem kwota 160 zł, zgodnie z 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.