Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-117/13-4/JL
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29.01.2013r. (data wpływu 08.02.2013r.) – uzupełnionym w dniu 08.04.2013r. pismem z dnia 08.04.2013r. (data wpływu 11.04.2013r.) na wezwanie Organu z dnia 02.04.2013r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla sprzedaży lokali o charakterze mieszkalnym znajdujących się w budynkach zespołu hotelowo-apartamentowego wraz z wyposażeniem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.02.2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla dostawy lokali o charakterze mieszkalnym.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 08.04.2013r. pismem z dnia 08.04.2013r. (data wpływu 11.04.2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 02.04.2013r. (doręczone 04.04.2013r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka składająca wniosek prowadzi działalność w zakresie budowy i dostawy budynków oraz ich części - samodzielnych lokali, określanej jako działalność „deweloperska”. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w rozumieniu właściwych przepisów. Spółka wybudowała na podstawie zezwolenia Starosty udzielonego w z 26 lutego 2008r. obiekt będący zespołem hotelowo-apartamentowym, w skład którego wchodzi 6 budynków mieszkalnych, wielorodzinnych. W budynkach znajduje się łącznie 267 samodzielnych lokali mieszkalnych oraz oznaczonych jako użytkowe 25 lokali o charakterze mieszkalnym oraz wspólnym dla wszystkich budynków wielostanowiskowym garażem podziemnym. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego Decyzją 21/10 z 23 czerwca udzielił pozwolenia na użytkowanie budynków mieszkalnych zrealizowanych w ramach budowy zespołu hotelowo-apartamentowego. W Decyzji Starosty budynki zaklasyfikowano według przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane) (Dz. U. z 2010r. nr 243, poz. 1623 ze zm.) - załącznik Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - do kategorii: XIII - pozostałe budynki mieszkalne.

Lokale poza wielostanowiskowym garażem podziemnym mają wyłącznie charakter mieszkalny, tzn. w lokalach tych możliwy będzie stały, całoroczny pobyt ludzi oraz zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. Lokale o charakterze mieszkalnym będą lokalami samodzielnymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 80, poz. 903, ze zm.). Lokale nazwane użytkowymi, pomimo takiego określenia w zezwoleniu na budowę nie mają żadnego charakteru niemieszkalnego, tzn. nie może w nich być prowadzona żadna typowa działalność gospodarcza z uwagi na charakter. Wszystkie lokale wypełniają wszystkie warunki przewidziane dla lokali mieszkalnych określone w przepisach prawa budowlanego a zwłaszcza w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. z 1999r. Nr 74, poz. 836, ze zm.) oraz w Rozporządzeniu Ministra Spraw Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. Nr 75, poz. 690, ze zm.). Wszystkie lokale, stanowić będą zespół izb wydzielonych trwałymi ścianami w obrębie budynku, przeznaczonych na stały pobyt ludzi. Wszystkie lokale wyposażone są w izby o przeznaczeniu mieszkalnym, rekreacyjnym oraz w izby - aneksy kuchenne z zainstalowanymi urządzeniami typu zlewozmywak, płyta grzewcza. Wszystkie lokale posiadają wydzielone pomieszczenia sanitarne a także wszelkie przyłącza instalacyjne: woda, ogrzewanie. Powierzchnia użytkowa każdego lokalu nie przekroczy 150 m². Każdy z nabywców będzie mógł wykorzystywać samodzielny lokal jako stałe miejsce zamieszkania albo na własne potrzeby turystyczno-rekreacyjne, jak też będzie mógł udostępniać lokal innym osobom na zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych lub ich potrzeb turystyczno-rekreacyjnych. Decyzja o sposobie wykorzystania lokalu należeć będzie wyłącznie do nabywcy.

W związku z powyższym, Spółka ma wątpliwość dotyczącą stosowania do dostaw samodzielnych lokali określonych w zezwoleniu na budowę jako lokale usługowe, właściwej stawki w podatku od towarów i usług, wynikającej z ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Tekst jednolity: Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), (dalej: „ustawa VAT”) w roku 2013. Jak dotąd Spółka, z uwagi na powyższe wątpliwości, nie dokonała sprzedaży żadnego samodzielnego lokalu oznaczonego jako użytkowy.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że wybudowane budynki powinny być klasyfikowane na podstawie zasad wyrażonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). (Dz. U. z 1999 r. nr 112 poz. 1316) do kategorii: 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe; (Sekcja 1, Dział 11, Grupa 112).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym Spółka powinna stosować do dostaw samodzielnych lokali, o określonym powyżej charakterze mieszkalnym i pomimo formalnego określenia w zezwoleniu na budowę, obniżoną stawkę w podatku od towarów i usług ustalaną na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 i w związku z art. 146a pkt 2) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), tj. 8% w roku 2013?

Zdaniem Wnioskodawcy, samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym, stanowiące część realizowanych budynków, spełniają wszelkie kryteria uznania ich za lokale mieszkalne. Ustawa o własności lokali podaje w art. 2 ust. 2 definicję lokalu mieszkalnego i zdaniem spółki budowane lokale w całości normę tę wypełniają. Ustawodawca nie zawarł w ustawie VAT definicji legalnej lokalu mieszkalnego, jednakże przepis art. 41 ust. 12 i 12a pozwala na stosowanie obniżonej (8%) stawki VAT wobec lokali o charakterze mieszkalnym, objętych społecznym programem mieszkaniowym, stanowiących części budynków sklasyfikowanych w dziale 12 PKOB. Pozwolenie na budowę wydane Wnioskodawcy określa budynki jako budynki zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego. Jednakże przedmiotem dostawy opodatkowanej stawką VAT - obniżoną, będą wyłącznie lokale o charakterze mieszkalnym, spełniające, zgodnie z cytowanymi przepisami ustawy VAT wymogi pozwalające na stosowanie stawki 8% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i w art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział możliwość opodatkowania niektórych transakcji stawkami obniżonymi bądź zastosowanie do nich zwolnienia od podatku.

W myśl zatem art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Jednakże, przepis art. 146a pkt 2 ustawy o VAT stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Na mocy art. 41 ust. 12 powołanej ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a).

Na podstawie ust. 12b powołanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Natomiast w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Z kolei w myśl art. 2 pkt 12 powołanej ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać należy także, że dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 – budynki niemieszkalne.

Ponadto, dział 11 PKOB obejmuje:

• budynki mieszkalne jednorodzinne – grupa 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – grupa 112,
• budynki zbiorowego zamieszkania – grupa 113,
  
  

Natomiast dział 12 PKOB obejmuje:

• hotele i budynki zakwaterowania turystycznego – grupa 121,
• budynki biurowe – grupa 122,
• budynki handlowo-usługowe – grupa 123,
• budynki transportu i łączności – grupa 124,
• budynki przemysłowe i magazynowe – grupa 125,
• ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej – grupa 126,
• pozostałe budynki niemieszkalne – grupa 127.
  
  

Klasa 1211 – Budynki hoteli, obejmuje z kolei m.in. hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka wybudowała obiekt będący zespołem hotelowo-apartamentowym, w skład którego wchodzi 6 budynków mieszkalnych, wielorodzinnych. W budynkach znajduje się łącznie 267 samodzielnych lokali mieszkalnych oraz oznaczonych jako użytkowe 25 lokali o charakterze mieszkalnym oraz wspólnym dla wszystkich budynków wielostanowiskowym garażem podziemnym. W Decyzji Starosty budynki zaklasyfikowano według przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane) (Dz. U. z 2010r. nr 243, poz. 1623 ze zm.) - załącznik Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - do kategorii: XIII - pozostałe budynki mieszkalne. Lokale poza wielostanowiskowym garażem podziemnym mają wyłącznie charakter mieszkalny, tzn. w lokalach tych możliwy będzie stały, całoroczny pobyt ludzi oraz zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. Wszystkie lokale wyposażone są w izby o przeznaczeniu mieszkalnym, rekreacyjnym oraz w izby - aneksy kuchenne z zainstalowanymi urządzeniami typu zlewozmywak, płyta grzewcza. Wszystkie lokale posiadają wydzielone pomieszczenia sanitarne a także wszelkie przyłącza instalacyjne: woda, ogrzewanie. Powierzchnia użytkowa każdego lokalu nie przekroczy 150 m². Każdy z nabywców będzie mógł wykorzystywać samodzielny lokal jako stałe miejsce zamieszkania albo na własne potrzeby turystyczno-rekreacyjne, jak też będzie mógł udostępniać lokal innym osobom na zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych lub ich potrzeb turystyczno-rekreacyjnych. Decyzja o sposobie wykorzystania lokalu należeć będzie wyłącznie do nabywcy.

Spółka klasyfikuje wybudowane budynki według PKOB do kategorii: 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe; (Sekcja 1, Dział 11, Grupa 112).

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż ustawodawca, w powołanym wyżej art. 41 ust. 12-12c przyznał prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT 8% m.in. do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zaliczając jednocześnie do tego budownictwa m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku niezbędnym jest zatem określenie, jakie dany lokal spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. W związku z powyższym, aby dostawa przez Wnioskodawcę przedmiotowych lokali w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 korzystała z preferencyjnej stawki podatku 8%, lokale te muszą być uznane za lokale mieszkalne.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80 poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3). Natomiast z ust. 4 powołanego artykułu wynika, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane „pomieszczeniami przynależnymi”.

Zwrócić należy uwagę, iż definicję pojęcia „mieszkania” zawiera również § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tą definicją, przez mieszkanie należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem „pomieszczenia mieszkalnego” – zgodnie z § 3 pkt 10 wskazanego wyżej rozporządzenia – należy rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, iż odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokali niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że lokale znajdujące się w wybudowanych przez Spółkę budynkach są samodzielne. Spółka wskazała ponadto, iż lokale mają charakter mieszkalny, tj. umożliwiają stały pobyt ludzi i zaspokajanie ich potrzeb mieszkaniowych. Lokale wypełniają również szczegółowe warunki przewidziane dla lokali mieszkalnych w przepisach prawa budowlanego (w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych z dnia 16 sierpnia 1999r. oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r.). Ponadto, powierzchnia użytkowa lokali nie przekracza 150 m².

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż przedmiotem dostawy będą lokale mieszkalne w rozumieniu przytoczonych wyżej przepisów w budynku zaklasyfikowanym w dziale 11 PKOB - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – grupa 112. Zatem dostawa przedmiotowych lokali będzie korzystać z opodatkowania preferencyjną 8% stawką podatku VAT, stosownie do art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Z opisanej przez Wnioskodawcę sytuacji wynika, że dostawa przedmiotowych lokali dokonywana będzie wraz z wyposażeniem (zlewozmywaki, płyty grzewcze).

Zgodnie z art. 47 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Aby uzyskać atrybut części składowej rzeczy nadrzędnej, w tym przypadku lokalu mieszkalnego, wyposażenie dodatkowe powinno być połączone z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

1. więź fizykalno - przestrzenna,
2. więź funkcjonalna (gospodarcza),
   
   

a połączenie będzie miało charakter trwały (nie dla przemijającego użytku). Przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji takiego połączenia elementy wyposażenia dodatkowego powinny stracić byt w sensie prawnym, gospodarczym i fizycznym. Zatem elementy wyposażenia dodatkowego nie powinny samoistnie stanowić rzeczy, lecz powinny tworzyć z mieszkaniem jedną całość. Stosownie jednak do art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Odmienne znaczenie, aniżeli część składowa, posiada przynależność. I tak, przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi (art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego). Przynależność nie traci tego charakteru przez przemijające pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną (art. 51 § 3 Kodeksu cywilnego).

Pojęcie przynależności należy zatem odróżnić od pojęcia części składowej, bowiem związek, jaki zachodzi pomiędzy rzeczą przynależną (pomocniczą), a rzeczą główną, jest luźniejszy niż związek pomiędzy częścią składową a rzeczą nadrzędną. Wprawdzie przynależności i części składowe dzielą los prawny rzeczy głównej (nadrzędnej), lecz w przypadku przynależności zasada ta nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego. Pomiędzy rzeczą główną, a przynależną zachodzi wyłącznie związek funkcjonalny. Nie ma więc ścisłej więzi fizycznej, która powoduje, że rzecz staje się częścią składową innej rzeczy. W stosunku przynależności występują dwa odrębne podmiotowe prawa własności - do rzeczy głównej i do rzeczy pomocniczej. Zatem, przynależność (rzecz pomocnicza) nie traci samodzielnego bytu prawnego wskutek jej związku z rzeczą główną - pozostaje, w przeciwieństwie do części składowej, samoistną rzeczą ruchomą. Dlatego też przynależność może stanowić przedmiot samoistnego obrotu, natomiast część składowa nie może być przedmiotem odrębnej dostawy.

W złożonym wniosku Spółka wskazała, że przedmiotowe lokale wypełniają szczegółowe warunki przewidziane dla lokali mieszkalnych w przepisach prawa budowlanego, tj. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych z dnia 16 sierpnia 1999 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 74 poz. 836 ze zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 75 poz. 690 ze zm.).

Wnioskodawca wskazał m.in., że „(…) lokale wyposażone są w izby o przeznaczeniu mieszkalnym, rekreacyjnym oraz w izby - aneksy kuchenne z zainstalowanymi urządzeniami typu zlewozmywak, płyta grzewcza”. Zwrócić należy uwagę, iż w ww. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określone zostało, że kuchnia i wnęka kuchenna powinny być wyposażone w trzon kuchenny, zlewozmywak lub zlew oraz mieć układ przestrzenny, umożliwiający zainstalowanie chłodziarki i urządzenie miejsca pracy (§ 92 ust. 2).

Z powyższego przepisu wywnioskować można, że bez ww. wyposażenia w postaci zlewozmywaka i trzonu kuchennego (płyty grzewczej), lokal traci charakter mieszkalny i nie spełnia w tym zakresie kryteriów wynikających z przepisów prawa budowlanego. Powołane rozporządzenie stanowi bowiem o warunkach, jakie mają być spełnione, aby określony lokal mógł być wykorzystywany na stały pobyt ludzi.

Wymienione elementy wyposażenia przynależne do danego lokalu mieszkalnego są niezbędne w celu prawidłowego wykorzystywania lokalu na stały pobyt ludzi. Oznacza to, iż razem z mieszkaniem stanowią jeden niepodzielny przedmiot dostawy, a wyposażenie to dzieli byt prawny mieszkania.

Zatem preferencyjna 8% stawką podatku VAT dotyczy również zlewozmywaków i płyt grzewczych będących na wyposażeniu przedmiotowych lokali.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.