Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-117/13/AP
z 29 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku konieczności wystawiania faktury korygującej w związku z wypłacaniem kontrahentowi premii pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku konieczności wystawiania faktury korygującej w związku z wypłacaniem kontrahentowi premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia z siedzibą w (…) w umowie z kontrahentami o dostawę towarów umawia się na działania promocyjno-marketingowe. Zasady współpracy określone są w załączniku do umowy. Zakres obowiązków podmiotu świadczącego wyżej wymienioną usługę obejmuje:

a. ekspozycję towarów dostarczanych przez Spółdzielnię, poprzez:

• umieszczenie w sposób zapewniający dobrą dostępność i widoczność dla klientów (w przypadku sprzedaży typu Cash and Carry i innej sprzedaży bezpośredniej),
  
• bieżące usuwanie z ekspozycji towarów uszkodzonych i przeterminowanych,
  
• utrzymanie właściwego zapasu towarów zabezpieczającego przed brakami towarów oraz ich przeterminowaniem,

b. ekspozycję materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących towarów dostarczanych przez Spółdzielnię,

c. wprowadzania do obrotu nowych towarów Spółdzielni, najpóźniej w terminie 1-go miesiąca po otrzymaniu informacji od Spółdzielni,

d. umieszczanie informacji o towarach Spółdzielni w gazetkach dystrybuowanych przez Odbiorcę,

e. na warunkach określonych przez Spółdzielnię współdziałanie w promocjach towarów organizowanych w punktach sprzedaży Odbiorcy, imprezach masowych, targach spożywczych na terenie działania Odbiorcy,

f. umieszczanie na swojej stronie internetowej linku do strony internetowej Spółdzielni.

Umowa zobowiązuje kontrahenta do dokumentowania czynności marketingowych, a w przypadku braku dowodów, prawo wstrzymania wynagrodzenia przez Spółdzielnię. Wynagrodzenie ustalane jest w wysokości określonego procentu od wielkości obrotu nabywanych towarów od Spółdzielni. Z jednej strony jest to miernik efektywności działań promocyjno- marketingowych kontrahenta, a z drugiej strony motywowanie go do większych zakupów. Kontrahenci najczęściej podejmują się wykonywania wszystkich wyżej wymienionych czynności, ale niektórzy ograniczają się do czynności, np. wymienionych wyżej w pkt „d”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z ustalonym procentowo wynagrodzeniem, liczonym od obrotu, czynności dokonywane przez kontrahentów powinny być traktowane jako rabat, w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i rozliczane fakturą korygującą wystawioną przez Spółdzielnię, czy też jako stanowiące dostawę usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w zw. z art. 8 ust. 1 i rozliczane fakturą sprzedażową wystawioną przez kontrahenta?

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe wątpliwości pojawiły się w związku z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt: I FPS 2/12 w sprawie wypłaty kontrahentowi premii pieniężnej i pisma Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2012 r. nr: PT3/033/10/423/AEW/12/PT-618 w sprawie kwalifikowania premii pieniężnych (bonusów pieniężnych), w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie podatnika, mimo że wysokość wynagrodzenia kontrahenta zależna jest od wysokości obrotu, to zakres usług promocyjno-marketingowych, świadczonych przez niego, na podstawie załącznika do umowy, należy kwalifikować jako umowę o świadczenie usług, do której będą miały zastosowanie przepisy art. 750 k.c.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 (w przypadku wyłącznie odpłatnego świadczenia usług) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (w rozumieniu ustawy). Z powyższego wynika zatem, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i te świadczone dla przedsiębiorców. Przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności albo sytuacji. Pojęcie świadczenia, składającego się na istotę usługi, należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie trzeba będzie zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska wskazał na wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1371/09, LEX nr 550205): „pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji”.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. Dodatkowo podkreśla się więc powszechność opodatkowania. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów. Inną kwestią jest faktyczne opodatkowanie tego świadczenia, co jest uzależnione od wielu dodatkowych czynników (m.in. od jego odpłatności, od dokonania przez podatnika). „Elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r., III SA/Wa 154/09, LEX nr 493616). Dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą. Nie ma tutaj bowiem żadnej konsumpcji.

Obecnie w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej należy rozpatrywać, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenie wykonane przez dany podmiot. Jeśli możemy zidentyfikować takie świadczenie (polegające nie tylko na działaniu, lecz także na powstrzymywaniu się od działania lub polegające na tolerowaniu określonej sytuacji), to otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane.

Wiele wątpliwości na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wywołała zdaniem Wnioskodawcy kwestia potraktowania czynności przyznawania premii pieniężnych. Wyżej przytoczona uchwała NSA i interpretacja ogólna Ministra Finansów, jak się wydaje, problem przesądziła.

W ocenie Wnioskodawcy przedstawiony stan faktyczny wiąże się ze świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co wiąże się z obowiązkiem wystawiania przez kontrahentów faktur VAT za świadczone usługi promocyjno –marketingowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Również art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ww. ustawy).

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (art. 29 ust. 4 ww. ustawy).

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż ani w dyrektywie VAT ani też w ustawie o podatku od towarów i usług prawodawca nie zdefiniował pojęcia „premia pieniężna” czy też „rabat”. Zatem celem dokonania prawidłowej kwalifikacji premii pieniężnych (bonusów pieniężnych) w świetle przepisów o podatku od towarów i usług, należy przeprowadzić obiektywną analizę całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej transakcji, która pozwoli na ocenę skutków takiej transakcji w świetle regulacji dotyczących podatku od towarów i usług. Należy przy tym mieć na uwadze, że sama wola podatnika, znajdująca odzwierciedlenie w treści czynności prawnej, nie może określać charakteru prawnego świadczenia w oderwaniu od jego obiektywnych cech, bowiem nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter. Nazwanie przez strony umowy danego świadczenia premią nie wyłącza zatem możliwości kwalifikacji tego świadczenia jako rabatu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Warunkiem sine qua non uznania, iż premia pieniężna stanowi w istocie rabat, jest wykazanie ścisłego związku pomiędzy premią pieniężną a zrealizowanymi dostawami.

W przypadku premii pieniężnych z tytułu osiągnięcia określonego poziomu obrotów (określonej wartości sprzedaży lub ilości sprzedanych towarów) taki związek jest identyfikowalny, bowiem dopiero zrealizowanie wszystkich dostaw (nie tylko jednej z nich) zapewnia osiągnięcie zakładanego poziomu obrotów uprawniającego do uzyskania premii pieniężnej.

Zauważyć należy, że efekt ekonomiczny przyznania premii pieniężnej wyrażonej procentowo w stosunku do obrotów w danym okresie oraz udzielenia rabatu w stosunku do wszystkich transakcji z określonym kontrahentem w tymże okresie, z uwzględnieniem tego samego procentu, będzie zbliżony w tym sensie, że wiązać się będzie z przekazaniem nabywcy przez sprzedawcę określonej kwoty premii obliczonej procentowo w stosunku do obrotów lub odpowiadającej jej kwoty rabatu ustalonego w stosunku do poszczególnych transakcji, z uwzględnieniem tego samego procentu.

Niewątpliwie zatem premia pieniężna za dany okres, w ujęciu ekonomicznym, sprowadza się w istocie do dokonania przez sprzedawcę na rzecz nabywcy zwrotu części uiszczonego wynagrodzenia z tytułu uprzednio dokonanych w danym okresie z nabywcą transakcji –w następstwie czego zmniejszeniu ulega wcześniej określona jego łączna wartość, a tym samym proporcjonalnemu pomniejszeniu ulega wartość wynagrodzenia z tytułu pojedynczych transakcji, zawartych w danym okresie.

Zatem w przedstawionych wyżej sytuacjach podatnik-sprzedawca dysponuje wynagrodzeniem (z tytułu wszystkich zrealizowanych dostaw), które jest następnie pomniejszone o udzieloną premię pieniężną, wywołującą efekt ekonomiczny analogiczny jak w sytuacji udzielenia rabatu, co winno zostać uwzględnione poprzez obniżenie podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w przeciwnym bowiem razie doszłoby do naruszenia zasady neutralności podatku VAT.

Odnośnie kwestii dokumentacji udzielonych premii pieniężnych wskazać należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Z treści wniosku wynika, iż Spółdzielnia w umowie z kontrahentami o dostawę towarów umawia się na działania promocyjno-marketingowe. Zasady współpracy określone są w załączniku do umowy. Zakres obowiązków podmiotu świadczącego wyżej wymienioną usługę obejmuje, m.in. ekspozycję towarów dostarczanych przez Spółdzielnię, ekspozycję materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dostarczanych towarów, wprowadzanie do obrotu nowych towarów Spółdzielni, umieszczanie informacji o towarach Spółdzielni w gazetkach dystrybuowanych przez Odbiorcę, współdziałanie w promocjach towarów organizowanych w punktach sprzedaży Odbiorcy, imprezach masowych, targach spożywczych na terenie działania Odbiorcy, umieszczanie na swojej stronie internetowej linku do strony internetowej Spółdzielni. Wynagrodzenie ustalane jest w wysokości określonego procentu od wielkości obrotu nabywanych towarów od Spółdzielni. Z jednej strony jest to miernik efektywności działań promocyjno- marketingowych kontrahenta, a z drugiej strony motywowanie go do większych zakupów. Kontrahenci najczęściej podejmują się wykonywania wszystkich wyżej wymienionych czynności. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z ustalonym procentowo wynagrodzeniem, liczonym od obrotu, czynności dokonywane przez kontrahentów powinny być traktowane jako rabat, w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy i być rozliczane fakturą korygującą wystawioną przez Wnioskodawcę, czy też jako stanowiące dostawę usługi, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w zw. z art. 8 ust. 1 i rozliczane fakturą sprzedażową wystawioną przez kontrahenta.

Zauważyć należy, iż podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m. in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne (bonusy) zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za udzielenie premii ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp. W takiej sytuacji należy uznać, iż wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Mając powyższe na uwadze, w analizowanej sytuacji, oprócz zobowiązania się Odbiorcy do dokonywania zakupów towarów w firmie Wnioskodawcy, podejmują oni również – na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy handlowej – czynności mające na celu intensyfikacje poziomu sprzedaży poprzez prowadzenie działań promocyjno-marketingowych.

Zatem, otrzymana przez Odbiorcę premia pieniężna stanowi rodzaj wynagrodzenia za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy (Wnioskodawcy), które jest przyznawane za spełnienie określonych warunków. W przedmiotowej sprawie istnieje zatem element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność w formie premii pieniężnej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W świetle powyższego, zachowanie podmiotu (Odbiorcy) otrzymującego wynagrodzenie (premię pieniężną), obejmujące wykonanie czynności określonych w załączniku do umowy, w postaci działań promocyjno-marketingowych zmierzających do zwiększenia (intensyfikacji) poziomu sprzedaży towarów Wnioskodawcy, należy uznać za świadczenie usług, zgodnie z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie stanowi natomiast rabatu, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

Zatem w przedmiotowym przypadku, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek wystawienia faktury korygującej.

Natomiast, jeżeli kontrahent otrzymujący premie pieniężne będące wynagrodzeniem za świadczenie przez niego usług na rzecz wypłacającego takie premie jest podatnikiem VAT, powinien je udokumentować – zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy – fakturą VAT.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Jak wynika z treści powołanych przepisów, przedmiotem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowany prawidłowo ocenia kwestię wpływu zaistnienia opisanej sytuacji faktycznej na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego, zatem przedmiotem tych rozstrzygnięć nie może być ocena poprawności działań kontrahenta czy umów cywilnoprawnych zawieranych pomiędzy stronami.

Zatem wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie wywiera skutków podatkowoprawnych względem kontrahentów, niebędących zainteresowanymi, o których mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi– t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.