INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2010r. (data wpływu 27 maja 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2010r. (data wpływu 28 lipca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lipca 2010r. (data wpływu 28 lipca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 lipca 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami gospodarstwa rolnego o powierzchni 5,97 ha od ponad 20 lat. Gospodarstwo zostało przepisane na nich przez rodziców małżonki Wnioskodawcy, która wcześniej na nim pracowała. Dochody z gospodarstwa w większej części przekazywane były na jego utrzymanie i rozwój (zakup nawozów, środków ochrony roślin, naprawy i zakup maszyn rolniczych, remonty i rozbudowy budynków gospodarskich).

Rodzina Wnioskodawcy była utrzymywana z dochodów Wnioskodawcy z pracy, a obecnie utrzymywana jest z emerytury.

Z Urzędu Gminy Wnioskodawca wraz z małżonką otrzymali pozwolenie na przeklasyfikowanie części posiadanych gruntów na działki budowlane. Właściciele wiedzą, że przy sprzedaży tych działek są zwolnieni z płacenia podatku dochodowego, a ich problem dotyczy podatku od towarów i usług. Urząd Skarbowy nie chce zająć jednoznacznego stanowiska w tej sprawie ze względu na pojęcie działalności gospodarczej prowadzonej przez gospodarstwa rolne, a w związku z tym pojęcie podatku VAT.

Wnioskodawca dodaje, że nie był i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Właścicielem gospodarstwa rolnego został w 1989r. w miesiącu lutym na podstawie darowizny teściów. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca przejął, ponieważ nikt inny z rodziny teściów nie chciał się podjąć kontynuacji prowadzenia gospodarstwa. Wnioskodawca nie liczył na dochodowość, była to raczej forma podtrzymania tradycji rodzinnej. Nie było to gospodarstwo specjalistyczne, ostatnio bardziej jest nastawione na hodowlę żywca.

Brak osoby zainteresowanej celem dalszego poprowadzenia gospodarstwa jest jedną z zasadniczych przyczyn podjęcia decyzji o przekształceniu 1,2 ha ziemi na działki budowlane, będzie ich 10. Działki w momencie sprzedaży będą działkami niezabudowanymi. Od momentu wejścia w posiadanie pola, które ma być przeznaczone na działki do chwili obecnej pole było i jest uprawiane, ale nie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Na przestrzeni 5-ciu, 6-ciu lat roczna sprzedaż żywca z całego gospodarstwa tj. 5,97 ha kształtowała się na poziomie 12 – 13 tys. zł, co w przeliczeniu na powierzchnię pola przeznaczonego na działki tj. 1,20 ha sprzedaż żywca wyniosła około 2000,00 zł na rok. Kwota sprzedaży nie stanowi kwoty dochodu z działalności rolniczej, należy też uwzględnić koszty poniesione na produkcję żywca, która w wielu przypadkach jest bardzo nisko opłacalna.

Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Dopłaty unijne na przedmiotowych działkach Wnioskodawca otrzymywał od chwili wejścia tych dopłat na ogólnych zasadach. Wysokość ich kształtowała się na poziomie 500,00 zł rocznie od 1 ha.

Grunt w części zostanie przekształcony na działki budowlane ponieważ jak już Wnioskodawca podał, nie ma w rodzinie osoby zainteresowanej, która chciałaby przejąć gospodarstwo. Decyzję o przekształceniu gruntu Wnioskodawca podjął wspólnie z małżonką, która jest obecnie współwłaścicielem gospodarstwa, a której obecnie stan zdrowia nie pozwala na nim pracować. Wnioskodawca wystąpił o geodezyjne wyodrębnienie działek. Obecnie jest zakończona budowa drogi do przedmiotowych działek. Jeżeli działki nie będą sprzedane i niezabudowane to pole nadal będzie obsiewane, uprawiane.

W planie zagospodarowania przestrzennego gminy pole przeznaczone na działki na moment sprzedaży jest ujęte jako teren pod zabudowę. Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży, nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie sprzedawał i nie płacił podatku VAT. Uzyskane środki ze sprzedaży działek wpłyną na polepszenie poziomu życia oraz na zapewnienie godnej starości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2010r.):

Czy przy sprzedaży działek Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłacenia podatku VAT, a jeżeli tak to dlaczego...

Zdaniem Wnioskodawcy, który opiera swoje stanowisko na opinii notariusza i Biura Doradztwa Finansowego, sprzedaż działek nie powinna podlegać podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami gospodarstwa rolnego o powierzchni 5,97 ha od ponad 20 lat. Gospodarstwo zostało przepisane na nich przez rodziców małżonki Wnioskodawcy, która wcześniej na nim pracowała. Dochody z gospodarstwa w większej części przekazywane były na jego utrzymanie i rozwój (zakup nawozów, środków ochrony roślin, naprawy i zakup maszyn rolniczych, remonty i rozbudowy budynków gospodarskich).

Rodzina Wnioskodawcy była utrzymywana z dochodów Wnioskodawcy z pracy,

a obecnie utrzymywana jest z emerytury.

Z Urzędu Gminy Wnioskodawca wraz z małżonkiem otrzymali pozwolenie na przeklasyfikowanie części posiadanych gruntów na działki budowlane.

Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Właścicielem gospodarstwa rolnego został w lutym 1989r. na podstawie darowizny teściów. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca przejął, ponieważ nikt inny z rodziny teściów nie chciał się podjąć kontynuacji prowadzenia gospodarstwa. Wnioskodawca nie liczył na dochodowość, była to raczej forma podtrzymania tradycji rodzinnej. Nie było to gospodarstwo specjalistyczne, ostatnio bardziej jest nastawione na hodowlę żywca.

Brak osoby zainteresowanej celem dalszego poprowadzenia gospodarstwa jest jedną z zasadniczych przyczyn podjęcia decyzji o przekształceniu 1,2 ha ziemi na działki budowlane, będzie ich 10. Działki w momencie sprzedaży będą działkami niezabudowanymi. Od momentu wejścia w posiadanie pola, które ma być przeznaczone na działki do chwili obecnej pole było i jest uprawiane, ale nie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Na przestrzeni 5-ciu, 6-ciu lat roczna sprzedaż żywca z całego gospodarstwa tj. 5,97 ha kształtowała się na poziomie 12 – 13 tys. zł, co w przeliczeniu na powierzchnię pola przeznaczonego na działki tj. 1,20 ha sprzedaż żywca wyniosła około 2000,00 zł na rok. Kwota sprzedaży nie stanowi kwoty dochodu z działalności rolniczej, należy też uwzględnić koszty poniesione na produkcję żywca, która w wielu przypadkach jest bardzo nisko opłacalna.

Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Dopłaty unijne na przedmiotowych działkach Wnioskodawca otrzymywał od chwili wejścia tych dopłat na ogólnych zasadach. Wysokość ich kształtowała się na poziomie 500,00 zł rocznie od 1 ha.

Grunt w części zostanie przekształcony na działki budowlane ponieważ jak już Wnioskodawca podał, nie ma w rodzinie osoby zainteresowanej, która chciałaby przejąć gospodarstwo. Decyzję o przekształceniu gruntu Wnioskodawca podjął wspólnie z małżonką, która jest obecnie współwłaścicielem gospodarstwa, a której obecny stan zdrowia nie pozwalana pracę w gospodarstwie. Wnioskodawca wystąpił o geodezyjne wyodrębnienie działek. Obecnie jest zakończona budowa drogi do przedmiotowych działek. Jeżeli działki nie będą sprzedane i niezabudowane to pole nadal będzie obsiewane, uprawiane.

W planie zagospodarowania przestrzennego gminy pole przeznaczone na działki na moment sprzedaży jest ujęte jako teren pod zabudowę. Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży, nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie sprzedawał i nie płacił podatku VAT. Uzyskane środki ze sprzedaży działek wpłyną na polepszenie poziomu życia oraz na zapewnienie godnej starości.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 cyt. ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne – zgodnie z art. 2 pkt 20 cyt. ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ww. ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Biorąc pod uwagę wcześniej przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych.

Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu zwłaszcza, gdy dotyczą majątku wykorzystywanego w tej działalności rolniczej.

A zatem rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym nie można uznać sprzedaży przez Wnioskodawcę 10 działek przeznaczonych pod zabudowę jako sprzedaży majątku osobistego, mimo, iż Wnioskodawca otrzymał grunt, z którego działki powyższe zostały wydzielone, w drodze darowizny. Przedmiotowy grunt został bowiem nabyty przez Wnioskodawcę już z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej. Wnioskodawca sam wskazał, że nikt inny z rodziny teściów nie chciał tego gospodarstwa dalej prowadzić. Ponadto Wnioskodawca przedmiotowy grunt wykorzystywał i nadal wykorzystuje do działalności rolniczej, a ponadto w związku z prowadzonym gospodarstwem rolnym otrzymywał dofinansowanie z funduszy unijnych.

Tym samym mamy do czynienia z wyprzedażą majątku należącego do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą – rolniczą.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się – w ramach wykładni systemowej - przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 553, zgodnie z którym za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Treść tej definicji pozwala przyjąć, iż spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe regulacje można zasadnie stwierdzić, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, a grunty, które były wykorzystywane w ramach gospodarstwa rolnego należy uznać za związane z tą działalnością.

Skoro przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie mają być grunty, które dotychczas były i są nadal wykorzystywane przez Wnioskodawcę, do prowadzonej przez niego działalności rolniczej (działalności gospodarczej), to również powyższą sprzedaż, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy VAT, należy uznać jako dokonaną w ramach tej działalności.

Grunty w niniejszej sprawie mają zostać sprzedane jako działki przeznaczone pod zabudowę. Taki stan rzeczy w rezultacie pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a przedmiotowa dostawa gruntów będzie stanowiła dostawę, o której mowa w cyt. art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie mogła korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ww. ustawy o VAT, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionego gruntu byłaby niższa niż kwota wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego, to ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi jednak ww. okoliczność, zatem planowana dostawa wskazanych we wniosku działek nie będzie mogła korzystać również z powyższego zwolnienia.

Tym samym właściwą stawkę podatku VAT dla planowanej sprzedaży działek będzie stawka 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, dokonanie dostawy wskazanych we wniosku dziesięciu działek przeznaczonych pod zabudowę, nabytych i wykorzystywanych do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (rolniczej) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, występować będzie w charakterze podatnika.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.