INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2010r. (data wpływu 2 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2010r. (data wpływu 29 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przyznania działki zamiennej w ramach odszkodowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przyznania działki zamiennej w ramach odszkodowania.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lipca 2010r. (data wpływu 29 lipca 2010r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 19 lipca 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wskutek decyzji Prezydenta Miasta J. z dnia 27 lutego 2008r. Nr 2/2008 o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej w ramach przedsięwzięcia: „Uzbrojenie terenu poprzemysłowego „K.” w J. – projekt Gospodarcza Brama Ś. – utworzenie Strefy Gospodarczej – Zadanie 1: Budowa ul. N. oraz Zadanie 2: Budowa ul. G. i ul. N.”, do zasobu nieruchomości Gminy została przejęta z mocy prawa m.in. działka nr 141/1 w obr. 201, zabudowana budynkiem mieszkalnym.

Procedura prowadzona była na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zgodnie z którymi wywłaszczona nieruchomość przeszła z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa. Za wywłaszczoną nieruchomość właścicielom przysługuje stosowne odszkodowanie, które może zostać przydzielone w formie pieniężnej bądź, za zgodą właściciela, w formie działki zamiennej (art. 131 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami). Zwrócić jednak należy uwagę, iż właściciele nieruchomości nie mają żadnej możliwości negocjacji wysokości odszkodowania. W myśl art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego, do zapłaty odszkodowania ustalonego w drodze decyzji zobowiązana jest Gmina Miasta J. Właściciele wywłaszczonej działki zwrócili się z wnioskiem o przydzielenie im w ramach odszkodowania działki zamiennej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2010r. (data wpływu 29 lipca 2010r.) Wnioskodawca poinformował, że Gmina Miasta J. jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 7 sierpnia 1993r. w zakresie usług świadczonych przez Gminę a objętych opodatkowaniem zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (między innymi od sprzedaży, użytkowania wieczystego, dzierżawy nieruchomości), jak również składa deklarację VAT-7.

Przyznanie działki zamiennej nastąpi w trybie administracyjnym (art. 131 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Przyznanie działki zamiennej w ramach odszkodowania stanowić będzie przeniesienie prawa własności nieruchomości zamiennej (art. 131 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami – na podstawie art. 23 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Działka zamienna, która ma być przyznana w ramach odszkodowania, jest działką z zasobu nieruchomości Wnioskodawcy.

Odnosząc się do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2010r. Wnioskodawca sprostował, iż nieruchomość oznaczona jako działka nr 141/1 w obr. 201, tj. wywłaszczona nieruchomość przeszła z mocy prawa na rzecz Gminy Miasta J. (podstawa prawna: art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych). Decyzja o ustaleniu lokalizacji stała się ostateczna 1 kwietnia 2008r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług przyznanie w ramach odszkodowania działki zamiennej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług używa określenia „odszkodowanie”, które ma charakter ogólny, natomiast art. 5 ust. 4 lit. A VI Dyrektywy VAT Rady UE posługuje się sformułowaniem „płatność odszkodowania”, które dyskwalifikuje inne niż wyrażone w pieniądzu formy odszkodowania. Zwrócić należy uwagę, iż w sytuacji przejęcia nieruchomości z mocy prawa, właściciele nie mają możliwości negocjacji warunków zamiany i nie można w drodze uzgodnień wskazać podmiotu, który uiści podatek VAT. Ponadto w sytuacji przyznania nieruchomości zamiennej w ramach odszkodowania nie mamy do czynienia z prowadzeniem typowej działalności gospodarczej, nie następuje zakłócenie konkurencji na rynku i co istotne, nie następuje ustalenie wynagrodzenia. Tak więc w omawianym przypadku zamianę nieruchomości należy traktować jako konieczność zapewnienia osobie wywłaszczonej stosownej rekompensaty i czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Z przywołanych przepisów wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W sytuacji przedstawionej we wniosku uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów (gruntu) w zamian za odszkodowanie. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Z przytoczonych przepisów nie wynika jednak, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651), w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Jak stanowi ust. 4 tego przepisu, różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną.

Na podstawie art. 131 ust. 5 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami (w brzmieniu obowiązującym od dnia 15 lutego 2000r.) przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało przyznane odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Tak więc w swojej funkcji ekonomicznej umowa zamiany jest zbliżona do umowy sprzedaży, stąd art. 604 ww. ustawy Kodeks Cywilny nakazuje stosować do niej odpowiednio przepisy o sprzedaży. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe, zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak, na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie powołanej wyżej ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność dokonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości.

Natomiast zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Natomiast zgodnie z art. 158 ww. ustawy Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ze przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż na podstawie decyzji Prezydenta Miasta J. z dnia 27 lutego 2008r. Nr 2/2008 o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej do zasobu nieruchomości Gminy została przejęta z mocy prawa m.in. działka nr 141/1 w obr. 201, zabudowana budynkiem mieszkalnym. Procedura prowadzona była na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Wywłaszczona nieruchomość przeszła z mocy prawa na rzecz Gminy Miasta J. (podstawa prawna: art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych). Decyzja o ustaleniu lokalizacji stała się ostateczna 1 kwietnia 2008r.

Za wywłaszczoną nieruchomość właścicielom przysługuje stosowne odszkodowanie, które może zostać przydzielone w formie pieniężnej bądź, za zgodą właściciela, w formie działki zamiennej (art. 131 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami). W myśl art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego, do zapłaty odszkodowania ustalonego w drodze decyzji zobowiązana jest Gmina Miasta J. Właściciele wywłaszczonej działki zwrócili się z wnioskiem o przydzielenie im w ramach odszkodowania działki zamiennej.

Przyznanie działki zamiennej nastąpi w trybie administracyjnym (art. 131 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Przyznanie działki zamiennej w ramach odszkodowania stanowić będzie przeniesienie prawa własności nieruchomości zamiennej (art. 131 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami – na podstawie art. 23 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych). Działka zamienna, która ma być przyznana w ramach odszkodowania, jest działką z zasobu nieruchomości Wnioskodawcy.

Gmina Miasta J. jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której w zamian za przejętą działkę zabudowaną nr 141/1 (która to nieruchomość przeszła z mocy prawa na rzecz Gminy Miasta J. na podstawie decyzji z dnia 27 lutego 2008r. Nr 2/2008 o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej), Gmina na wniosek właścicieli wywłaszczonej działki zamierza przyznać im działkę zamienną na podstawie art. 131 ust. 5 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami. Działka zamienna, która ma być przyznana w ramach odszkodowania, jest działką z zasobu nieruchomości Wnioskodawcy.

Tym samym Gmina, w ramach odszkodowania, dokona na rzecz dotychczasowych właścicieli wywłaszczonej nieruchomości przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel w stosunku do innej działki zamiennej. Przedmiotową czynność, która zostanie dokonana przez Gminę, należy uznać za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak już uprzednio zauważono, Gmina dla ww. czynności przyznania nieruchomości zamiennej nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie działa bowiem w odniesieniu dla tej czynności w roli organu władzy publicznej lub też urzędu obsługującego taki organ.

Ponadto stwierdzić należy, iż Gmina nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego § 12 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia ze względu na fakt, że przeniesienie prawa własności nieruchomości zamiennej jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną).

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić zatem należy, iż dla zamierzonej czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości zamiennej Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność dostawy nieruchomości zamiennej będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.