INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010 r. (data wpływu 14 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 7 października 2010 r., (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług międzynarodowego transportu towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług międzynarodowego transportu towarów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na zlecenie polskiego czynnego podatnika podatku od towarów i usług dokonał Pan przewozu towaru na trasie Norwegia-Polska. Ostateczna odprawa celna wg procedury „DDP Incoterms” została dokonana w Urzędzie Celnym w Szwecji, na granicy Unii Europejskiej z Norwegią. W deklaracjach EU, którą otrzymują kierowcy, brak jest informacji, iż do wartości celnej dodano wartość usługi transportowej i opodatkowano podatkiem od wartości dodanej, co nie spełnia wymogu do zastosowania stawki podatku 0% (art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług). W związku z powyższym wystawił Pan fakturę VAT ze stawką 22%. Usługobiorca odmówił zapłaty za transport, informując, że zaakceptuje tylko fakturę VAT ze stawką 0%. Usługa transportowa była świadczona dla siedziby nabywcy znajdującej się w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką należy opodatkować usługę transportową towaru na trasie Norwegia-Polska, jeśli towar został odprawiony na granicy Unii (odprawa ostateczna wg procedury „DDP Incoterms”), a z dokumentu „Deklaracji EU” nie wynika spełnienie art. 83 ust. 5 pkt 2...

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie stawki 0% nie jest możliwe, ponieważ na dokumencie brak jest jakichkolwiek danych liczbowych, z których wynika fakt pobrania podatku od wartości dodanej i wliczenia do podstawy opodatkowania wartości usługi transportowej. Jedyną informacją na deklaracji EU w poz. nr 20, jest powołanie się na procedurę „DDP Incoterms”. Według Pana usługa transportowa powinna być opodatkowana stawką 22%. Z deklaracji EU można odczytać, że ostateczna odprawa celna towaru transportowanego na trasie Norwegia-Polska została dokonana w Urzędzie Celnym w Szwecji, na granicy UE z Norwegią. Na dokumencie znajduje się również pieczątka „Sverge Tullverket” co oznacza Urząd Celny w Szwecji (pieczątka stawiana jest na końcowej odprawie celnej). Zlecenie transportowe dostał Pan od firmy kurierskiej, nadawcą towarów była firma z Norwegii, a odbiorcą firma z Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - w myśl art. 2 pkt 1 ww. ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez terytorium państwa trzeciego – zgodnie z pkt 5 powyższego artykułu - rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty.

Stosownie do treści art. 2 pkt 7 ustawy, z importem towarów mamy do czynienia, gdy przywozu towarów dokonano z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 41 ust.1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 – 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W oparciu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego - zgodnie z ust. 3 pkt 1 powyższego artykuł - rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;

Stosownie do ust. 5 powyższego artykułu, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

(…).

W myśl art. 60 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), miejscem importu towarów jest państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia do wspólnoty.

Zgodnie z art. 85 ww. Dyrektywy, podstawą opodatkowania jest wartość celna określona zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi.

Stosownie do art. 86 ust. 1 powołanej Dyrektywy, podstawa opodatkowania w imporcie towarów obejmuje następujące elementy, o ile nie zostały one włączone wcześniej:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności należne poza państwem członkowskim importu, a także inne należności z tytułu importu, z wyłączeniem VAT do pobrania;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego importu, jak również koszty dodatkowe wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na zlecenie polskiego czynnego podatnika podatku od towarów i usług dokonał Pan przewozu towaru na trasie Norwegia-Polska. Odprawy celnej towaru dokonano w Szwecji. „Deklaracja EU” nie zawierała informacji, iż do wartości celnej dodano wartość usługi transportowej i opodatkowano podatkiem od wartości dodanej. Przedmiotowa usługa była wykonana dla siedziby firmy znajdującej się w Polsce.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy w zakresie miejsca świadczenia usług oraz fakt, że usługi transportowe były świadczone na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy, należy stwierdzić, że miejscem ich świadczenia i opodatkowania, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, było terytorium Polski, czyli miejsce, w którym znajduje się siedziba nabywcy ww. usług.

W związku z tym, że towar transportowano z Norwegii (państwa trzeciego) do Polski należy stwierdzić, że świadczona przez Pana usługa – zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b) ustawy - stanowiła usługę międzynarodowego transportu towarów.

Ponadto należy zauważyć, że w sytuacji dopuszczenia towaru transportowanego przez Pana do obrotu w innym kraju członkowskim Unii niż Polska, nie mamy do czynienia z importem towaru w rozumieniu polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro w niniejszej sprawie towar został dopuszczony do obrotu w Szwecji, miejscem importu, w myśl art. 60 ww. Dyrektywy, było terytorium tego państwa.

W związku z powyższym, do zastosowania 0% stawki podatku dla świadczonej przez Pana usługi międzynarodowego transportu towarów, nie jest wymagany dokument, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 powołanej ustawy, potwierdzający wliczenie wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, lecz jedynie dokumenty wskazane w ust. 5 pkt 1 tego artykułu.

Reasumując, o ile posiada Pan dokument potwierdzający fakt, że w wyniku przewozu towarów z miejsca nadania (Norwegii) do miejsca przeznaczenia (Polski) nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim oraz fakturę VAT dokumentującą obciążenie nabywcy za wykonaną usługę międzynarodowego transportu towarów, ma Pan prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację. Wobec powyższego załączone przez Pana dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.