INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu 2 czerwca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie wystawianie jednej faktury dla dwóch nabywców oraz przekazywania nabywcom faktury w jednym oryginale i w jednej kopii,

• nieprawidłowe – w zakresie możliwości wystawienia faktur dokumentujących sprzedaż po 50% wartości rzeczy na każdego z nabywców.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.) w którym wskazano własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zbył nieruchomość oraz rzeczy ruchome w postaci środków trwałych i niskocennych składników majątku trwałego na rzecz dwóch nabywców - podatników VAT. Każdemu przysługuje prawo 1/2 udziału we współwłasności nabywanego majątku.

Na udokumentowanie np. sprzedaży nieruchomości, Zainteresowany wystawił jedną fakturę VAT zawierającą w nagłówku dane obu nabywców.

Dodatkowo, poprzez dopisanie uwagi na fakturze wskazano procentowy udział nabywców w akcie nabycia (zgodnie z aktem notarialnym). Fakturę VAT wystawiono w jednym oryginale i kilku kopiach. Oryginał i jedna z kopii zostały przekazane nabywcom.

Jeden z nabywców zgłosił do Wnioskodawcy żądanie wystawienia dwóch faktur procentowych na każdego z nabywców, wobec, jak twierdzi, braku możliwości odliczenia przez jednego z nich 50% podatku VAT z kopii faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Zainteresowany postąpił prawidłowo wystawiając jedną fakturę dla dwóch nabywców...
2. Czy postąpił on prawidłowo przekazując nabywcom fakturę w jednym oryginale i w jednej kopii...
3. Czy mógł wystawić dwie faktury dokumentujące sprzedaż po 50% wartości nieruchomości, środków trwałych oraz niskocennych składników na każdego z nabywców oddzielnie...

Zdaniem Wnioskodawcy, doszło do przeniesienia niepodzielnego prawa własności na każdego ze współwłaścicieli, czyli do dokonania jednej czynności względem kilku pomiotów a nie kilku czynności wobec kilku podmiotów (art. 195 Kodeksu cywilnego - własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność)).

Faktura wystawiona przez Zainteresowanego zawierała między innymi:

1. nazwę, adres, NIP sprzedawcy;
2. nazwy, adresy, NIP-y współnabywców;
3. datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności.

Zamieszczenie dodatkowo na fakturze informacji o procentowym udziale nabywców w akcie nabycia nie koliduje - w jego ocenie - z przytoczonymi poniżej przepisami.

Wnioskodawca uważa, że wystawienie jednej faktury dokumentującej sprzedaż dla dwóch nabywców jest jedynym rozwiązaniem zgodnym z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W ocenie Zainteresowanego postąpił on słusznie, gdyż zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz KOPIA.

Natomiast zgodnie z definicją słownikową (Wydawnictwo PWN „Słownik języka polskiego”) oryginał to rzecz oryginalna, nie będąca kopią, przeróbką, pierwowzór.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy może on sporządzić fakturę w tylu egzemplarzach ilu jest faktycznie nabywców, jednakże tylko jeden egzemplarz może zostać oznaczony jako ORYGINAŁ, natomiast pozostałe egzemplarze są faktycznie kopiami tego dokumentu. Uważa on, że wydanie każdemu nabywcy kolejnego oryginału byłoby sprzeczne z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie wystawianie jednej faktury dla dwóch nabywców oraz przekazywania nabywcom faktury w jednym oryginale i w jednej kopii,

• nieprawidłowe – w zakresie możliwości wystawienia faktur dokumentujących sprzedaż po 50% wartości rzeczy na każdego z nabywców.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary - w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 2 pkt 22 ustawy wskazuje, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Z kolei § 5 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zbył nieruchomość oraz rzeczy ruchome w postaci środków trwałych i niskocennych składników majątku trwałego na rzecz dwóch nabywców będących podatnikami podatku VAT, którym przysługuje prawo 1/2 udziału we współwłasności nabywanego majątku. Zainteresowany wystawił jedną fakturę VAT zawierającą w nagłówku dane obu nabywców.

Jeżeli stroną umowy jest dwóch nabywców, z treści powyższych przepisów nie wynika zakaz wystawiania faktury na więcej niż jeden podmiot, dokumentującej jednocześnie sprzedaż na ich rzecz. Na fakturze tej należy umieścić dane wszystkich kupujących. Wpisanie jednego nabywcy nie tylko nie dałoby się uzasadnić treścią przytoczonych wyżej przepisów, ale też stanowiłoby poświadczenie nieprawdy.

To, że ustawodawca określając zasady wystawiania faktur VAT, wymienia strony transakcji jako sprzedawcę i nabywcę, należy pojmować szeroko. Natomiast dane zawarte na fakturze mają na celu identyfikację stron transakcji gospodarczej w sposób nie budzący wątpliwości kim jest sprzedawca i nabywca.

Jeżeli więc podatnik sprzedaje jeden towar kilku nabywcom jednocześnie, to prawidłowo wystawiona faktura VAT powinna zawierać m.in. dokładne dane identyfikacyjne wszystkich kupujących.

Reasumując, z treści powyższych przepisów nie wynika zakaz wystawienia faktury na więcej niż jednego podatnika. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jeden podmiot, a dane zwarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Zatem, Zainteresowany postąpił prawidłowo wystawiając jedną fakturę dla dwóch nabywców.

Stosownie do § 19 ust. 1 rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz „KOPIA” (§ 19 ust. 2 rozporządzenia).

Zatem podatnik może sporządzić fakturę w tylu egzemplarzach ilu jest faktycznie nabywców. Jednakże tylko jeden egzemplarz może zostać oznaczony jako ORYGINAŁ. Pozostałe egzemplarze są jedynie kopiami tego dokumentu i nie jest możliwe wystawienie kilku oryginałów tego samego dokumentu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca postąpił prawidłowo przekazując nabywcom fakturę w jednym oryginale i w jednej kopii.

Na mocy art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe - art. 197 Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca zbył nieruchomość oraz rzeczy ruchome w postaci środków trwałych i niskocennych składników majątku trwałego na rzecz dwóch nabywców będących podatnikami podatku VAT, którym przysługuje prawo 1/2 udziału we współwłasności nabywanego majątku.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W świetle powyższych przepisów, w przypadku zbycia udziałów w nieruchomości oraz rzeczach ruchomych w postaci środków trwałych i niskocennych składników majątku trwałego, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywców prawo do rozporządzania tymi rzeczami jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia ich do tego wysokość ich udziałów.

Zatem, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziałów w nieruchomości oraz rzeczach ruchomych w postaci środków trwałych i niskocennych składników majątku trwałego, należy traktować w kategorii sprzedaży towarów.

Podstawową funkcją faktury jest dokumentowanie wykonanych czynności. Dlatego też jedną z informacji umieszczonych na fakturze jest podanie jednostki miary i ilości sprzedanych towarów lub rodzaju wykonanych usług. Podatnik ma możliwości wystawienia odrębnych faktur dokumentujących wykonanie sprzedaży na każdego z nabywców, w sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży są udziały w rzeczy. Wniosek ten wynika wprost z regulacji ustawowych określających treść faktury.

Biorąc pod uwagę wskazane regulacje stwierdzić należy, iż Zainteresowany mógł wystawić faktury dokumentujące sprzedaż po 50% wartości nieruchomości, środków trwałych oraz niskocennych składników na każdego z nabywców oddzielnie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w zakresie pytanie pierwszego i drugiego, oraz nieprawidłowe w zakresie pytanie trzeciego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że powołane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), nie zawiera w swojej treści przepisu art. 19 ust. 1 i 2.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.