Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-48/13-2/MM
z 25 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013r. (data wpływu 17 stycznia 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej na rzecz Gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2013r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej na rzecz Gminy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej również „Spółką”) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zamierza zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na budowie farmy wiatrowej (zwane dalej: „Inwestycją”). Jednym z elementów niezbędnych do realizacji Inwestycji jest wybudowanie drogi dojazdowej do planowanej farmy wiatrowej. Przedmiotowa droga miałaby zostać zrealizowana na gruntach stanowiących własność gminy. Wybudowanie drogi będzie zatem realizowane przez Wnioskodawcę jako inwestora w oparciu o stosowne porozumienie zawarte z gminą zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 z późn. zm.; dalej „Ustawa o drogach publicznych”). Po wybudowaniu drogi infrastruktura drogowa zostanie nieodpłatnie przekazana na majątek Gminy. Jak wynika z art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarząd drogami publicznymi (do jakich zaliczona będzie droga wybudowana na gruncie gminy) sprawowany jest przez odpowiednie wskazane w ww. ustawie organy administracji nie zaś przez osoby fizyczne. Należy również podkreślić, że Wnioskodawca ani w przeszłości ani obecnie nie posiada żadnego szczególnego tytułu prawnego do gruntu, na którym będzie realizowana infrastruktura drogowa (najem, dzierżawa, użytkowanie, trwały zarząd, etc). Droga jest i w przyszłości będzie drogą powszechnie dostępną.

Wnioskodawca wskazuje, że brak przedmiotowej drogi dojazdowej uniemożliwi prawidłowe funkcjonowanie, korzystanie oraz eksploatację siłowni wiatrowych, do których dostęp i prawidłowy dojazd powinien być zapewniony przez cały czas ich budowy i funkcjonowania. Prawidłowy dojazd do farm wiatrowych jest również jednym z podstawowych czynników mających zapewnić bezpieczeństwo korzystania z siłowni wiatrowych oraz ich eksploatowania. W konsekwencji nie zapewnienie przedmiotowej infrastruktury drogowej uniemożliwi Spółce kompleksową realizację inwestycji oraz prowadzenie działalności związanej z eksploatacją inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz gminy infrastruktury drogowej wybudowanej przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji na gruncie należącym do Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) jako świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT?

W ocenie Spółki nieodpłatne przekazanie Gminie infrastruktury drogowej wybudowanej przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność Gminy stanowi nieodpłatne świadczenie usług, niepodlegające opodatkowaniu VAT, zgodnie z wykładnią a contrario przepisu art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy VAT.

Na wstępie uzasadnienia powyższej tezy Wnioskodawca pragnie przedstawić argumenty przemawiające za uznaniem czynności nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej na rzecz Gminy za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z powyższym przepisem przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

Szczegółowej analizy wymaga zatem definicja dostawy towarów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę rozumieć należy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze powyższą definicję oraz przepisy prawa cywilnego, Wnioskodawca uważa, że w niniejszej sprawie przekazując na rzecz Gminy wybudowaną przez Wnioskodawcę na jej gruncie infrastrukturę drogową, Wnioskodawca nie będzie rozporządzał przedmiotową infrastrukturą jak właściciel. W myśl przepisów prawa cywilnego infrastruktura drogowa wybudowana na gruncie stanowiącym własność Gminy stała się z chwilą połączenia z gruntem jego częścią składową, a zatem własnością Gminy.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm., zwana dalej KC) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (jest to tzw. zasada „superficies solo cedit”). W myśl art. 48 KC z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Nie budzi wątpliwości, że infrastruktura drogowa po jej wybudowaniu będzie trwale związana z gruntem, stając się jego częścią składową. Zgodnie zatem z zasadą superficies solo cedit przedmiotowa infrastruktura nie będzie mogła być odrębnym przedmiotem własności, a jej własność będzie ściśle związana z prawem własności gruntu, na którym zostanie wybudowana. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie mógł nabyć ani nie nabędzie prawa własności przedmiotowej infrastruktury, która od chwili jej wybudowania będzie własnością Gminy. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie mógł rozporządzić infrastrukturą jak właściciel zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT.

W świetle powyższych przepisów i ustaleń nie można zatem kwalifikować przekazania przedmiotowej infrastruktury jako dostawy towarów, gdyż podmiot przekazujący nie będzie właścicielem przekazywanej rzeczy.

Wobec powyższego, nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy infrastruktury drogowej wybudowanej na jej gruncie przez Wnioskodawcę powinno być uznane wyłącznie za świadczenie usług, przez które w myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT należy rozumieć każde świadczenie nie będące dostawą towaru.

Kwalifikację budowy infrastruktury drogowej przez inwestora na gruncie stanowiącym własność gminy jako usługi, a nie dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy VAT, potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3830/06) wydanym w oparciu o analogiczny stan faktyczny.

W ocenie Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie usługi polegającej na przekazaniu Gminie infrastruktury drogowej wybudowanej na gruncie stanowiącym własność Gminy nie będzie podlegało podatkowi VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepisem szczególnym do powyższego artykułu jest przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT, zgodnie z którym (in fine) za odpłatne świadczenie usług uznaje się również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają również usługi świadczone nieodpłatnie i jednocześnie do celów innych niż działalność gospodarcza. Jak wskazuje jednolita linia orzecznicza, w przypadku, gdy czynność nie spełnia przynajmniej jednej z powyższych przesłanek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, należy uznać, że wszelkie nieodpłatne usługi świadczone przez podatnika w ramach jego przedsiębiorstwa i na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Powyższe potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w przywołanym powyżej, nadal aktualnym, wyroku z dnia 13 lipca 2007 r., wskazując, że „opodatkowanie czynności świadczonych nieodpłatnie stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 5 ustawy o VAT i jest dopuszczalne jedynie w przypadkach wyraźnie wymienionych w ustawie. Dokonując wykładni takich przepisów pamiętać natomiast należy o zasadzie, zgodnie z którą wyjątki nie powinny być interpretowane rozszerzająco. Za taki wyjątek uznać należy unormowanie przyjęte w przepisie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, gdzie ustawodawca przyjął fikcję prawną, uznając, że nieodpłatne świadczenia, o których mowa w tym przepisie, stanowi odpłatne świadczenie usług. Rezultatem takiego unormowania jest objęcie tych usług zakresem opodatkowania. Stosownie do powołanego przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za czynność zrównaną z odpłatnym świadczeniem usług uznaje się także wszelkie nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych następnie z wyświadczeniem tego rodzaju usługi interpretacja tego przepisu nie może pozostawać w sprzeczności z zasadą wykładni zakazującą rozszerzającej interpretacji wyjątków. W ocenie Sądu, powołany przepis wskazuje na możliwość opodatkowania usług świadczonych nieodpłatnie w jednej sytuacji, której pojawienie się wymaga zaistnienia dwóch warunków w tym przepisie wskazanych. Usługi świadczone nieodpłatnie należy traktować jako usługi odpłatne, o ile nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tylko łączne zaistnienie powołanych przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania usług nieodpłatnych. W konsekwencji, brak przynajmniej jednej przesłanki opodatkowanie wyłącza”.

W okolicznościach będących podstawą sporządzenia niniejszego wniosku, niewątpliwie spełniony został pierwszy warunek, tj. nastąpiło nieodpłatne świadczenie usług. Odpłatność oznacza bowiem wykonanie usługi za wynagrodzeniem, a więc za zapłatą, zwrotem kosztów lub ekwiwalentem środków pieniężnych (Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2009 r., I SA/Bd 733/08; Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r., III SA/Wa 3830/06). W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, wykonując inwestycję drogową na gruncie Gminy, nie otrzymała z tego tytułu zapłaty w jakiejkolwiek postaci (wynagrodzenia, odszkodowania, czy zwrotu kosztów związanych z wybudowaniem infrastruktury drogowej). Okoliczność uzyskania przez Wnioskodawcę w przyszłości korzyści finansowych wynikających z prowadzenia farmy wiatrowej, której eksploatacja będzie możliwa dzięki wybudowanej infrastrukturze drogowej, nie stanowi formy odpłatności za przekazanie przedmiotowej infrastruktury Gminie. Odpłatność dotyczy bowiem bezpośrednich relacji między świadczącym usługę a jej odbiorcą.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości, na gruncie omawianej problematyki odpłatności niejednokrotnie wyraził pogląd, iż usługa podlega opodatkowaniu wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy wynagrodzeniem (kwotą należną) a świadczeniem. Istotne w tym względzie jest więc stwierdzenie, czy w danym przypadku korzystanie ze świadczenia wynika bezpośrednio z faktu płatności (np. wyrok ETS z dnia 03.03,1994r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbeiastlng Leeuwarden: „Świadczenie usług realizowane jest za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 2 (1) VI Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”), wyrok ETS z dnia 08.03.1988r. w sprawie 102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commisioners od Customs and Excise „Koncepcja ta [świadczenia za wynagrodzeniem - przyp. autorów] zakłada istnienie bezpośredniego związku między świadczoną usługą i uzyskanym wynagrodzeniem, a związek taki nie istnieje w przypadku, gdy zadania tego organu dotyczą wspólnych interesów plantatorów, a poszczególni plantatorzy, od których można uzyskać opłaty - niezależnie od tego, czy dana usługa przyniosła im korzyść - jedynie pośrednio czerpią korzyści, które zasadniczo uzyskuje sektor jako całość.”).

W ocenie Wnioskodawcy, nie został jednak spełniony drugi warunek przewidziany w art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy VAT, gdyż czynność wybudowania i przekazania Gminie przedmiotowej Infrastruktury jest świadczeniem ściśle związanym z działalnością Wnioskodawcy, ponieważ zostanie ona wykonana w celu wybudowania i eksploatowania farmy wiatrowej, a tym samym w celu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Jak zostało wykazane powyżej budowa drogi dojazdowej do farmy wiatrowej oraz związanej z nią infrastruktury jest niezbędnym elementem do wybudowania siłowni wiatrowej, a następnie do prowadzenia przez Spółkę działalności związanej z funkcjonowaniem i eksploatacją przedmiotowej siłowni wiatrowej. W tej sytuacji, związek pomiędzy przekazaniem gminie wybudowanej infrastruktury drogowej prowadzącej do farmy wiatrowej realizowanej przez Wnioskodawcę a działalnością gospodarczą Wnioskodawcy nie ulega wątpliwościom. Budowa drogi dojazdowej i związanej z nią infrastruktury jest bezpośrednio zaliczona do wydatków związanych z budową elektrowni wiatrowej. Obowiązek przekazania drogi dojazdowej Gminie będzie wynikał z zawartego z Gminą porozumienia oraz przepisów prawa, zgodnie z którymi zarząd drogami gminnymi, w tym przedmiotową drogą, jest sprawowany przez organy gminy i nie może być sprawowany przez podmioty prywatne (art. 19 ust. 2 Ustawy o drogach publicznych). Nieodpłatne przekazanie przedmiotowej inwestycji drogowej na rzecz Gminy jest konieczne i nierozerwalnie związane z prowadzeniem przez Wnioskodawcę inwestycji niedrogowej. Jak bowiem wynika z powołanego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych - na Wnioskodawcy realizującym inwestycję niedrogową z mocy samego prawa ciąży obowiązek poniesienia całości kosztów związanych z przebudową drogi publicznej (wykonaniem inwestycji drogowej).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy nie zostały spełnione wszystkie wymagane przepisem art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT warunki dla opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług, w związku z czym powyższy przepis nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie. W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie gminie infrastruktury drogowej wybudowanej przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność gminy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż stanowi świadczenie usług ściśle i nierozerwalnie związane z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Wyrażone powyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w licznych wyrokach sądów i interpretacjach indywidualnych podatkowych wydanych na tle analogicznych lub zbliżonych stanów faktycznych. Pomimo zmiany stanu prawnego, w ocenie Wnioskodawcy wyroki i interpretacje pozostają nadal aktualne (Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007r., sygn. III SA/Wa 3537/06, Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007r., sygn. III SA/Wa 3630/06; Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. I SA/Po 823/11; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 grudnia 2008 r., sygn. IBPP3/443-846/08/PK; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 stycznia 2008r. sygn. 1401/PV-I/4407/1418/07/AŁ, z dnia 21 września 2007r sygn. 1401/PH-I/4407/14-138/06/AŁ, z dnia 20 września 2007r. sygn. 1401/PH-1/4407/14-135/06/AŁ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 marca 2010 r. o sygnaturze ILPP1/443-1563/09-4/AL oraz interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 listopada 2007r. o sygnaturze IPPP1/443-1563/09-4/AL.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zamierza zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na budowie farmy wiatrowej, zwanej dalej: „Inwestycją”. Jednym z elementów niezbędnych do realizacji Inwestycji jest wybudowanie drogi dojazdowej do planowanej farmy wiatrowej. Przedmiotowa droga miałaby zostać zrealizowana na gruntach stanowiących własność gminy. Po wybudowaniu drogi infrastruktura drogowa zostanie nieodpłatnie przekazana na majątek Gminy. Wnioskodawca nie posiada żadnego szczególnego tytułu prawnego do gruntu, na którym będzie realizowana infrastruktura drogowa. Droga jest i w przyszłości będzie drogą powszechnie dostępną. Brak przedmiotowej drogi dojazdowej uniemożliwi prawidłowe funkcjonowanie, korzystanie oraz eksploatację siłowni wiatrowych, do których dostęp i prawidłowy dojazd powinien być zapewniony przez cały czas ich budowy i funkcjonowania. Prawidłowy dojazd do farm wiatrowych jest również jednym z podstawowych czynników mających zapewnić bezpieczeństwo korzystania z siłowni wiatrowych oraz ich eksploatowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej na rzecz gminy będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro inwestycja drogowa będzie wykonana na gruncie stanowiącym własność gminy, nie można uznać, iż przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz gminy powyższej infrastruktury stanowi dostawę towaru, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie nie nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż gmina, z racji posiadanego prawa własności do gruntu, będzie dysponowała również prawem własności do wszelkich jego części składowych, to jest w niniejszej sprawie do wybudowanej infrastruktury drogowej trwale z tym gruntem związanej. W związku z powyższym koniecznym jest rozważenie kwestii zakwalifikowania przedmiotowej czynności wybudowania drogi przez Wnioskodawcę na rzecz gminy jako nieodpłatnego świadczenia usług, które nie będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku do towarów i usług.

Analiza sytuacji przedstawionej we wniosku wskazuje, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie na rzecz gminy wybudowanej przez Spółkę infrastruktury drogowej zlokalizowanej na gruncie będących własnością gminy, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem. Aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT - jak wskazano wyżej - świadczenie tych usług musi się bowiem odbyć bez związku z potrzebami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nieodpłatne świadczenie usług polegające na nieodpłatnym przekazaniu infrastruktury drogowej na rzecz gminy ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, bowiem jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego wybudowanie drogi jest warunkiem niezbędnym do powstania i funkcjonowania farm wiatrowych, które są zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki. W konsekwencji powyższego nieodpłatne przekazanie przez Spółkę infrastruktury drogowej na rzecz gminy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.