INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r. (data wpływu 02 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 września 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 25 listopada 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowego koncernu „A” wytwarzającego tuby (opakowania w formie tub). W dniu 25 sierpnia 2006 r. uzyskał On zezwolenie nr xx na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako Strefa).

Zezwolenie to zostało udzielone do dnia 15 listopada 2017 r. Zgodnie z jego treścią, obejmuje ono działalność rozumianą jako „działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wytworzonych wyrobów i świadczonych usług na terenie Strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego: Sekcja D, Podsekcja DH, Dział 25, Grupa 25.2, WYROBY Z TWORZYW SZTUCZNYCH”.

Klasyfikacja ta została dokonana w oparciu o obowiązujące wówczas rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2004 r. Nr 89, poz. 844 ze zm.), dalej jako: PKWiU z 2004 r. Obecnie, w związku z wprowadzeniem z dniem 1 stycznia 2009 r. nowej klasyfikacji (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), dalej jako: PKWiU z 2008 r., wskazany w zezwoleniu przedmiot dopuszczalnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy na terenie Strefy, wyroby z tworzyw sztucznych sklasyfikowane są w Grupie 22.2 PKWiU.

Na podstawie wskazanego wyżej zezwolenia, Wnioskodawca podjął działalność w Strefie, polegającą na produkcji tub plastikowych, które niewątpliwie mieszczą się w zakresie wyrobów z tworzyw sztucznych. Wnioskodawca zamierza jednak rozszerzyć zakres dotychczasowej działalności na terenie Strefy o produkcję tub laminowanych. W grudniu 2009 r. zamówił w tym celu odpowiednie maszyny i oczekuje na ich dostarczenie. Zdaniem Wnioskodawcy, produkcja tub laminowanych również mieści się w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. Jest to związane z tym, że zarówno tuby plastikowe, jak i laminowane, powstają z polimerów syntetycznych, przy czym laminat z kliku ich warstw.

Zgodnie z encyklopedycznym znaczeniem pojęcia „tworzywa sztuczne”, są to materiały z polimerów syntetycznych (wytworzonych sztucznie przez człowieka i niewystępujących w naturze) lub zmodyfikowanych polimerów naturalnych z dodatkiem środków modyfikujących (http://pl.wikipedia.org/wiki/Tworzywa_sztuczne). W świetle przytoczonej definicji, zarówno tuby plastikowe, jak i laminowane są wyrobami z tworzyw sztucznych - decydujące znaczenie ma w tym zakresie materiał z jakiego zostały wykonane. Podstawowa różnica pomiędzy tymi wyrobami wynika z procesu ich produkcji. Przy wytwarzaniu tub z plastiku materiał ten jest wtłaczany do formy (w tzw. procesie ekstruzji), nadruk zaś dokonywany jest po uformowaniu tuby. Natomiast w przypadku tub laminowanych Wnioskodawca kupuje od producenta laminat, w formie arkuszy stanowiących „ściśnięte” warstwy polimerów o różnych właściwościach fizycznych i chemicznych (co sprzyja np. temu, że substancja lub jej zapach nie wydostają się na zewnątrz tuby). Następnie materiał ten jest zadrukowywany i cięty do wymaganych rozmiarów. Kolejnym etapem jest formowanie kształtu, poprzez zwijanie laminatu oraz dodawanie pozostałych elementów (np. nakrętek), które również są wykonane z polimerów.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwym jest, iż produkcja tub laminowanych jest tożsama z wytwarzaniem wyrobów z tworzyw sztucznych, a więc mieści się w zakresie działalności określonym w zezwoleniu. W celu zaś uzyskania potwierdzenia w tym zakresie Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego o wydanie opinii, czy działalność polegająca na produkcji opakowań w postaci tub laminowanych mieści się w Grupie 22.2 PKWiU z 2008 r. – „Wyroby z tworzyw sztucznych”. Odpowiedź, potwierdzającą to stanowisko, Wnioskodawca uzyskał w piśmie z dnia 19 maja 2010 r. Urząd Statystyczny wskazał, że zgodnie z PKWiU opisane przez Wnioskodawcę opakowania mieszczą się w kategorii 22.22.1 PKWiU z 2008 r. (25.22.1 PKWiU z 2004 r.) – „Opakowania z tworzyw sztucznych”. Kategoria ta mieści się zaś w grupie 22.2 PKWiU z 2008 r. - „Wyroby z tworzyw sztucznych” (grupa 25.2 PKWiU z 2004 r.).

Niniejszy wniosek związany jest z tym, iż w trakcie rozmów prowadzonych przez Wnioskodawcę z przedstawicielami Strefy, wskazali oni, że ocena co do tego, czy dochód uzyskiwany w przyszłości przez Wnioskodawcę z produkcji tub laminowanych będzie można zakwalifikować jako zwolniony z podatku dochodowego, będzie możliwa dopiero po dokonaniu szczegółowej analizy oferty złożonej przez Wnioskodawcę na etapie ubiegania się przez Niego o zezwolenie, w tym załączonego do niej biznesplanu. Ich zdaniem bowiem, zakres zwolnienia podatkowego uzależniony jest od zakresu udzielonego zezwolenia, który jednak należy oceniać nie tylko w oparciu o jego treść, ale także przez pryzmat oferty Wnioskodawcy, stanowiącej podstawę udzielenia zezwolenia. Tymczasem w ofercie tej Wnioskodawca konsekwentnie wskazywał, że przedmiotem Jego działalności będzie wytwarzanie opakowań z tworzyw sztucznych, w tym tub ekstradowanych oraz laminowanych. W podstawowym dokumencie, oznaczonym jako „oferta”, Wnioskodawca określił zakres przedmiotowy prowadzonej przez siebie działalności przez odwołanie do Sekcji D, Podsekcji DH, Działu 25, Grupy 25.2 PKWiU, a więc dokładnie tak, jak zostało to wskazane w samym zezwoleniu. Dopiero w załącznikach do oferty pojawia się nieco odmienne, bardziej szczegółowe określenie planowanych przez Wnioskodawcę działań i to z nim mogą być związane ewentualne wątpliwości przedstawicieli Strefy. W Załączniku nr 1 do oferty (ankiecie), w Części I, punkcie 2 („Rodzaj działalności”), Wnioskodawca jako swoją podstawową działalność wskazał, z odwołaniem do Grupy 25.2 PKWiU, produkcję opakowań z tworzyw sztucznych oraz że nie planuje działalności dodatkowej. Natomiast dalej, w punkcie 4, dotyczącym charakterystyki produktów, wskazał jako główne wyroby „Tuby laminowane i ekstradowane, laminat”. Również w Części III ankiety, dotyczącej warunków ekonomiczno - finansowych działalności gospodarczej planowanej na terenie strefy, jako rodzaj podstawowej działalności została wskazana produkcja opakowań z tworzyw sztucznych (PKWiU: 25.2). Natomiast już podając ilość i wartość planowanej sprzedaży produkcji w ciągu roku po zrealizowaniu przedsięwzięcia (Część III, pkt 1.2) oraz opisując planowane przedsięwzięcie gospodarcze (pkt 1.3), Wnioskodawca wskazał jako wyroby tylko tuby ekstrudowane.

Załącznik do oferty, zawierający biznesplan, został również oznaczony jako „Projekt: Fabryka (…)”. Wyjaśnić przy tym należy, że ekstruzja stanowi rodzaj procesu produkcyjnego („ciągły proces wytłaczania kształtek lub pasm z granulatu z tworzyw plastycznych” - http://pI.wikipedia.org/wiki/Ekstruzja), nie jest natomiast określeniem materiału, z którego wytwarzany jest dany produkt.

Widoczna powyżej pewna niekonsekwencja pojęciowa, która pojawia się w dokumentach przedłożonych Strefie nie zmienia faktu, że celem Wnioskodawcy, wyrażonym wprost w złożonej przez Niego ofercie, było uzyskanie zezwolenia na prowadzenie na terenie Strefy działalności polegającej na wytwarzaniu opakowań z tworzyw sztucznych, tj. wyrobów mieszczących się w Grupie 25.2 obowiązującej wówczas PKWiU.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód Wnioskodawcy z planowanej przez Niego produkcji i sprzedaży tub laminowanych, jako działalności gospodarczej mieszczącej się w zakresie udzielonego Wnioskodawcy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Strefy, będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dalej jako: „ustawa o SSE”, dochody uzyskane przez osoby prawne z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. Podstawową zasadę w tym zakresie określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z o SSE. Przepis ustawy o SSE, do którego odwołuje się art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, zezwolenie powinno określać przedmiot działalności gospodarczej. Natomiast żaden przepis ustawy nie precyzuje, w jaki sposób przedmiot ten powinien zostać określony, ani nie wskazuje, że zapisy zezwolenia powinny być odczytywane przez pryzmat oferty złożonej przez podmiot ubiegający się o uzyskanie zezwolenia.

Można przy tym nadmienić, że zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o SSE, ustalenie przedsiębiorców, którzy uzyskują zezwolenie, następuje w drodze przetargu lub rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia. Szczegółowe zasady, warunki oraz sposób przeprowadzania przetargów i rokowań w celu wyłonienia przedsiębiorcy, który uzyska zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Strefy, reguluje rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 15 listopada 2004 r. w sprawie przetargów i rokowań oraz kryteriów oceny zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez przedsiębiorców na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 254, poz. 2541). Z przepisów tego rozporządzenia nie wynika, aby opis planowanej działalności przedstawiany przez przedsiębiorcę na etapie ubiegania się o zezwolenie wyznaczał w sposób ścisły zakres udzielanego na jego podstawie zezwolenia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zarówno więc przepisy ustawy o SSE, jak i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określając przesłanki zwolnienia od podatku dochodowego w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, odwołują się do udzielonego podatnikowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej. Jak wskazano wyżej, obowiązujące przepisy nie precyzują, w jaki sposób powinien w nim zostać określony zakres działalności gospodarczej dopuszczalnej na jego podstawie. W związku z tym, w świetle treści art. 17 ust. 1 pkt 34 o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ustawy o SSE uznać należy, że decydujące znaczenie w tym zakresie ma treść samego zezwolenia. Jeżeli rzeczywisty przedmiot działalności gospodarczej na terenie Strefy mieści się w ramach przedmiotowych wyznaczonych treścią zezwolenia (i spełnione są pozostałe warunki w nim określone oraz wynikające z obowiązujących przepisów), to brak jest podstaw do podważania możliwości skorzystania przez podmiot prowadzący taką działalność ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W analizowanej sprawie przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy na terenie Strefy został określony w zezwoleniu stosunkowo szeroko, przez odwołanie do grupowania PKWiU obejmującego wyroby z tworzyw sztucznych. W zezwoleniu nie zostały określone żadne dodatkowe zastrzeżenia w tym zakresie. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw prawnych do formułowania jakichkolwiek ograniczeń w stosunku do działalności, która wprawdzie nie była do tej pory wykonywana przez Wnioskodawcę, ale mieści się w zakresie działalności dopuszczalnym na podstawie uzyskanego przez Niego zezwolenia.

Fakt, że dotychczas Wnioskodawca produkował tuby plastikowe (w procesie ekstruzji, tj. w uproszczeniu wtłaczania - stąd używane przez niego w ofercie skierowanej do Strefy określenie „tuby ekstrudowane”), natomiast w przyszłości podejmie również działalność w zakresie produkcji tub laminowanych, jest irrelewantna z punktu widzenia omawianych regulacji. Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego, oba rodzaje produktów - zarówno tuby plastikowe, jak i laminowane, są wyrobami z tworzyw sztucznych, a tym samym mieszczą się w zakresie posiadanego zezwolenia. W odniesieniu do tub laminowanych potwierdza to w szczególności zaświadczenie uzyskane przez Wnioskodawcę z Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego . Wynika z tego jednoznacznie, iż produkcja opakowań w postaci tub laminowanych mieści się w zakresie grupowania PKWiU obejmującego wyroby z tworzyw sztucznych, a więc takiego, jak objęte zakresem zezwolenia.

Podsumowując, należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy, dochód z planowanego przez Niego przedmiotowego rozszerzenia dotychczasowej działalności gospodarczej, polegającego na rozpoczęciu produkcji i sprzedaży tub laminowanych, będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jako mieszczący się w zakresie udzielonego Wnioskodawcy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Strefy (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków w nim określonych oraz wynikających z obowiązujących przepisów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.