INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08.10.2010 r. (data wpływu 15.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie opodatkowania zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym należności wypłacanych biegłym, tłumaczom, adwokatom i kuratorom - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym należności wypłacanych biegłym, tłumaczom, adwokatom i kuratorom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wykonując obowiązki płatnika rozlicza należności biegłych, tłumaczy, adwokatów, kuratorów powołanych przez prokuratorów w postępowaniu przygotowawczym.

Należności biegłych regulowane są przepisami dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.);

Należności tłumaczy przysięgłych regulowane są przepisami ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.); oraz Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.);

Należności adwokatów ustanowionych przez sąd regulowane przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz.1058);

Należności kuratorów reguluje ustawa o Kuratorach sądowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz.1071).

Wszyscy wyżej wymienieni mają obowiązek wykonywania, określonych w postanowieniu prokuratora (lub sądu), czynności w trakcie postępowania przygotowawczego. Przychody ww. grupy podatników mieszczą się w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po wprowadzeniu od 1 stycznia 2009 r. zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% przychodu zrodziła się wątpliwość, czy ryczałt powinien mieć zastosowanie w stosunku do wyżej wymienionych osób. Wnioskodawca (płatnik) nie zawiera umów cywilnych, a jedynie wypłaca należność na podstawie postanowienia prokuratora (np. kilka postanowień w ciągu miesiąca od różnych spraw w kwotach niższych, równych lub wyższych niż 200 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy 18% zryczałtowany podatek dochodowy ma zastosowanie do należności biegłych, tłumaczy, kuratorów i adwokatów występujących w postępowaniu przygotowawczym prokuratora, jeśli w ciągu jednego miesiąca kwota ich należności nie przekroczy 200 złotych...

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnika, w przypadku „pierwszych wypłat” realizowanych dla poszczególnych biegłych, dopóki łączna wartość nie przekroczy 200 złotych należy w przypadku rachunku (kilku rachunków) otrzymanych na przestrzeni miesiąca, których suma jest niższa lub równa 200 zł należy pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18%, a następnie w sytuacji, gdy suma wypłat dla jednej osoby przekroczy kwotę 200 zł w danym miesiącu należy obliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż m. in. na prokuraturach, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy podatkowej). Dodatkowo, przychodów tych nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu, z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy. Płatnik, o którym mowa w art. 41 przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną, według ustalonego wzoru o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z treści opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako płatnik rozlicza należności:

• biegłych, które uregulowane są przepisami dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.);

• tłumaczy, które uregulowane są przepisami ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.) oraz Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.);

• adwokatów, ustanowionych przez sąd, które regulowane są przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz.1058);

• kuratorów powołanych przez prokuratorów, które reguluje ustawa o Kuratorach sądowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz.1071).
  
  

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, iż wynagrodzenie biegłych nie jest określone w stałej wysokości, jest ono zmienne i wypłacane często kilka razy w miesiącu, niezwłocznie po wydaniu prawomocnego postanowienia o wypłacie, przyznanego na podstawie przedłożonych rachunków wynagrodzenia dla biegłego. Nie ma też formy umowy określającej wysokość wypłaty, biegli wykonują czynności każdorazowo na zlecenie Prokuratury. Zgodnie z art. 15 Dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 ze zm.), należności świadków, biegłych i stron przyznaje i ustala sąd, a na rozprawie przewodniczący kompletu orzekającego. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1975 r. Nr 46, poz. 254 ze zm.) określa podstawę oraz sposób obliczenia wynagrodzenia biegłych sądowych. Jeden biegły sądowy w ciągu miesiąca może zatem uzyskać wynagrodzenie za sporządzenie jednej lub więcej opinii, w różnych dniach miesiąca, a ich wartość może być równa, niższa lub wyższa niż 200 zł. W konsekwencji z powołanych aktów prawnych nie wynika, jaka kwota należności przysługuje biegłemu za dany miesiąc, co oznacza, że biegły w ciągu danego miesiąca może osiągnąć wynagrodzenie w wysokości przekraczającej 200 zł.

Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku tłumaczy przysięgłych. Z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 ze zm.) wynika, że tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba, że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę (art. 15 ww. ustawy). Z przepisu art. 16 ust. 2 omawianej ustawy wynika, że Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, stawki wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego wykonane na żądanie podmiotów, o których mowa w art. 15, przy uwzględnieniu stopnia trudności i zakresu tłumaczenia. Minister Sprawiedliwości może określić, w drodze rozporządzenia, stawki maksymalne za czynności tłumaczy przysięgłych inne niż wymienione w ust. 2, przy uwzględnieniu stopnia trudności i zakresu tych czynności.

Kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związku z wykonywaniem czynności na żądanie ww. podmiotów reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 ze zm.). Zatem pomimo, iż podmiot zlecający nie zawiera umowy z tłumaczem przysięgłym, to jednak zleca wykonanie określonych czynności lub wzięcie udziału np. w posiedzeniu. Niemniej jednak z tych zleceń nie wynika należność określona za miesiąc. Suma miesięcznego wynagrodzenia tłumacza przysięgłego, w zależności od ilości dokonanych tłumaczeń, może przekroczyć lub nie w jednym miesiącu kwotę 200 zł.

Natomiast kwestie zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu sądowym otrzymywanych przez adwokatów, działających w oparciu o ustawę z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 ze zm.), które to koszty ponosi Skarb Państwa, uregulowane są rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 października 2005 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłaty za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2005 r. Nr 219, poz. 1872), które to rozporządzenie określa stawki minimalne opłat.

W związku z czym nie jest określona wysokość należności miesięcznej adwokata, a zatem suma miesięcznego wynagrodzenia tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielanej z urzędu adwokatom, ustalanego w oparciu o powyższe przepisy prawa może przekroczyć w jednym miesiącu kwotę 200 zł.

Uregulowania dotyczące należności przysługujących powoływanym przez Wnioskodawcę kuratorom w postępowaniu przygotowawczym zawiera ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071). Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy prezes sądu rejonowego, na wniosek kierownika zespołu, ustala i przyznaje kuratorowi społecznemu miesięczny ryczałt z tytułu zwrotu kosztów ponoszonych w związku ze sprawowanym przez niego nadzorem lub dozorem, płatny do dnia 20 każdego miesiąca. Z przepisu ust. 2 art. 90 ustawy wynika, że ryczałt za sprawowanie jednego dozoru lub nadzoru wynosi od 2% do 4% kwoty bazowej ustalonej dla kuratorów zawodowych na podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej. Natomiast jak wskazuje art. 90 ust. 4 omawianej ustawy, za przeprowadzenie wywiadu w postępowaniu wykonawczym w sprawie nieobjętej dozorem lub nadzorem prezes sądu rejonowego przyznaje kuratorowi społecznemu ryczałt z tytułu zwrotu kosztów w wysokości 4% kwoty bazowej, o której mowa w ust. 2.

Ponadto art. 91 ustawy o kuratorach sądowych stanowi, że kuratorowi społecznemu przysługuje ryczałt za:

1. przeprowadzenie wywiadu środowiskowego określonego w art. 214 § 1 Kodeksu postępowania karnego,
2. przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w sprawach o unieważnienie małżeństwa, ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa, rozwód, separację,
3. obecność przy kontaktach rodziców z dziećmi, ustalonych przez sąd opiekuńczy.
   
   

Ryczałt, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wynosi 4%, a w wypadku określanym w ust. 1 pkt 3 - 10% kwoty bazowej, o której mowa w art. 90 ust. 2 (ust. 2 art. 91 ww. ustawy). Ryczałt, o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługuje również kuratorowi zawodowemu (art. 91 ust. 3 ustawy).

Tym samym z przepisów tych nie wynika, jaka kwota przysługuje miesięcznie kuratorowi sądowemu za wykonanie zleconych czynności. Zatem, pomimo, iż Wnioskodawca nie zawiera umowy z kuratorami, to jednak zleca im wykonanie określonych czynności w postępowaniu przygotowawczym i w związku z tym w oparciu o powołaną ustawę o kuratorach sądowych wypłaca należności w wysokości uzależnionej od ilości czynności wykonanych w danym miesiącu.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz

• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Powyższy przepis może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cytowanej ustawy, a zatem przy spełnieniu wskazanych w nim warunków może obejmować również dochody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy podatkowej. Pomimo, iż Wnioskodawca nie zawiera umów z biegłymi, tłumaczami, adwokatami i kuratorami to jednak zleca im wykonanie określonych czynności w postępowaniu przygotowawczym. Niemniej jednak, skoro z tych zleceń nie wynika należność określona za miesiąc, to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym, w oparciu o przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oznacza to, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wypłat dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz biegłych, tłumaczy, adwokatów i kuratorów sądowych występujących w postępowaniu przygotowawczym, nawet wówczas gdy w ciągu jednego miesiąca kwota ich należności nie przekroczy 200 zł.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w powołanym powyżej art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.