Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-742/12-4/AKr
z 15 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2012 r. (data wpływu 21 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 21 września 2012 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 9 czerwca 2008 r. dokonała zakupu nieruchomości zabudowanej, określonej w akcie notarialnym jako gospodarstwo ogrodnicze obejmujące:

• budynek administracyjno-socjalny,
• pracownię z kotłownią,
• wiatę magazynową,
• ogrodzenie.
  
  

Sprzedawcą była Spółdzielnia Mieszkaniowa. Przy zakupie zastosowano stawkę podatku VAT zwolniony. Następnie w dniu 3 grudnia 2010 r., w celu wyrównywania granic nieruchomości przeprowadzono z właścicielami sąsiadujących nieruchomości operację zamiany działek. Spółka zamieniła działki stanowiące jej własność na działkę z prawem użytkowania wieczystego. W rejestrze gruntów działka jest określona jako tereny przemysłowe.

Zakupiona nieruchomość w okresie 12 miesięcy była przedmiotem wynajmu, poza tym nie była wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie były ponoszone wydatki w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ppkt b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Budowle uległy całkowitemu zniszczeniu. Pozostał budynek administracyjno-socjalny w bardzo złym stanie technicznym.

Cała powierzchnia gruntów (własność i użytkowanie wieczyste) w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ujęte są jako zabudowy na usługi wielkopowierzchniowe.

Obecnie, tj. w 2012 roku Spółka zamierza całą nieruchomość sprzedać.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka oświadczyła, że jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupiona od Spółdzielni Mieszkaniowej nieruchomość składa się z kilku działek. Zamiana działek przeprowadzona w celu wyrównania granic dotyczyła części nieruchomości. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynków i budowli przeznaczonych do sprzedaży, których wartość przekraczałaby 30% ich wartości początkowej - dotyczy nieruchomości zakupionej i gruntów zamiany.

Nieruchomość była wynajmowana odpłatnie w okresie od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. Działka z prawem użytkowania wieczystego, uzyskana w wyniku zamiany była wynajmowana odpłatnie w okresie od dnia 3 grudnia 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r.

Od nabycia działki w wyniku zamiany przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca nie posiada decyzji dotyczącej rozbiórki któregokolwiek z budynków lub budowli znajdujących się na terenie działek przeznaczonych do sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał, iż w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego cała powierzchnia gruntów (grunt niezabudowany) ujęta jest jako zabudowa na usługi wielkopowierzchniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować przy sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży nieruchomości wystąpią stawki VAT:

1. dla nieruchomości zabudowanej obejmującej powierzchnię gruntów zakupioną od Spółdzielni Mieszkaniowej, pomniejszoną o grunt przekazany jako zamiana - stawka zwolniony - podstawa prawna art. 43 ust. 1 pkt 10 i również art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 29 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług,
2. dla gruntu uzyskanego w wyniku zamiany działek, który został nabyty odrębnym aktem notarialnym jako działka niezabudowana - stawka 23%.
   
   

Przy spełnieniu następujących warunków:

• strony umowy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT,
• strony umowy złożą, przed dokonaniem transakcji naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia z podatku VAT,
• cena sprzedaży nie będzie niższa od ceny zakupu,

cała transakcja będzie opodatkowana stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podatnikami – stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.) podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zatem, dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy – przez gminę oraz że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W sytuacji braku ww. dokumentacji – przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka w dniu 9 czerwca 2008 r. dokonała zakupu nieruchomości zabudowanej, określonej w akcie notarialnym jako gospodarstwo ogrodnicze obejmujące: budynek administracyjno-socjalny, pracownię z kotłownią, wiatę magazynową, ogrodzenie.

W dniu 3 grudnia 2010 r., w celu wyrównywania granic nieruchomości przeprowadzono z właścicielami sąsiadujących nieruchomości operację zamiany działek. Spółka zamieniła działki stanowiące jej własność na działkę z prawem użytkowania wieczystego. Działka z prawem użytkowania wieczystego, uzyskana w wyniku zamiany była wynajmowana odpłatnie w okresie od dnia 3 grudnia 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. Od nabycia działki w wyniku zamiany przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z wniosku wynika również, iż część przeznaczonej do sprzedaży nieruchomości stanowi grunt niezabudowany dla którego w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego cała powierzchnia gruntów ujęta jest jako zabudowy na usługi wielkopowierzchniowy, natomiast w rejestrze gruntów działka jest określona jako tereny przemysłowe.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Z wniosku wynika, iż w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego cała powierzchnia gruntów ujęta jest jako grunt przeznaczany pod zabudowę na usługi wielkopowierzchniowe. Z kolei w rejestrze gruntów określona jest jako tereny przemysłowe. W związku z powyższym, jeśli w momencie dostawy niezabudowana część nieruchomości będzie przeznaczona pod zabudowę, to jej dostawa nie może korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego wynika, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy zauważyć, iż w przypadku, gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosowanie do art. 43 ust. 7a ustawy – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka w dniu 9 czerwca 2008 r. dokonała zakupu nieruchomości zabudowanej, określonej w akcie notarialnym jako gospodarstwo ogrodnicze obejmujące: budynek administracyjno-socjalny, pracownię z kotłownią, wiatę magazynową, ogrodzenie.

Sprzedawcą była Spółdzielnia Mieszkaniowa. Przy zakupie zastosowano stawkę podatku VAT zwolniony. Następnie w dniu 3 grudnia 2010 r., w celu wyrównywania granic nieruchomości przeprowadzono z właścicielami sąsiadujących nieruchomości operację zamiany działek. Spółka zamieniła działki stanowiące jej własność na działkę z prawem użytkowania wieczystego. W rejestrze gruntów działka jest określona jako tereny przemysłowe.

Zakupiona nieruchomość w okresie 12 miesięcy była przedmiotem wynajmu, poza tym nie była wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Budowle uległy całkowitemu zniszczeniu. Pozostał budynek administracyjno-socjalny w bardzo złym stanie technicznym. Cała powierzchnia gruntów (własność i użytkowanie wieczyste) w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ujęte są jako zabudowy na usługi wielkopowierzchniowe. Obecnie, tj. w 2012 roku Spółka zamierza całą nieruchomość sprzedać.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupiona od Spółdzielni Mieszkaniowej nieruchomość składa się z kilku działek. Zamiana działek przeprowadzona w celu wyrównania granic dotyczyła części nieruchomości. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynków i budowli przeznaczonych do sprzedaży, których wartość przekraczałaby 30% ich wartości początkowej - dotyczy nieruchomości zakupionej i gruntów zamiany. Zakupiona nieruchomość była wynajmowana odpłatnie w okresie od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. Wnioskodawca nie posiada decyzji dotyczącej rozbiórki któregokolwiek z budynków lub budowli znajdujących się na terenie działek przeznaczonych do sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, w przypadku nieruchomości zabudowanej dostawa tej części nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (pierwsze zasiedlenie miało miejsce w momencie zakupu przedmiotowej nieruchomości), bowiem nie jest to dostawa następująca na rzecz pierwszego użytkownika w wykonaniu czynności opodatkowanych. W związku powyższym dostawa tej części nieruchomości, w związku z faktem, iż od pierwszego zasiedlenia minęło więcej niż 2 lata, jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości zabudowanej korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dotyczy to również sprzedaży gruntu na którym posadowione są budynki, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy. Jednakże, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia przewidzianego w powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i wybrać opodatkowanie transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, na zasadach ogólnych, tj. wg stawki podatku w wysokości 23%, po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Ponadto, jeśli w momencie planowanej przez Wnioskodawcę dostawy części niezabudowanej nieruchomości z dokumentacji stanowiącej o przeznaczeniu gruntu wynikać będzie budowlany charakter tej części nieruchomości, wówczas transakcja ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości niezabudowanej podlega opodatkowaniu wg 23% stawki podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.