INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02.08.2010 r. (data wpływu 05.08.2010 r.), uzupełnionym w dniu 22.10.2010 r. (data wpływu do tut. Organu 25.10.2010 r.) na wezwanie z dnia 11.10.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.08.2010r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 22.10.2010 r. (data wpływu do tut. Organu 25.10.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-762/10-2/MG z dnia 11.10.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Firma świadczy usługi w zakresie konserwacji, napraw, obsługi i remontu pojazdów samochodowych oraz sprzedaje części zamienne i akcesoria do pojazdów samochodowych. Firma wystawiła na usługobiorcę spoza UE fakturę VAT i nalicza podatek 22% wyszczególniając jakie wykorzystała części do naprawy samochodu ciężarowego sugerując się posiadanym przez kontrahenta polskim numerem NIP (okazano zaświadczenie o nadaniu NIP).

W wyniku przeprowadzonej kontroli w firmie okazało się, że powyższy kontrahent będący usługobiorcą nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, ponadto przedstawił oświadczenie, potwierdzające swój status jako podatnika, że jest czynnym podatnikiem VAT w swoim kraju — Białoruś.

Ze względu na charakter świadczonej usługi naprawy w treści na fakturze VAT w przyszłości firma zamierza nie wyszczególniać części i naprawy, a jedynie zamieszczać samą pozycję naprawy (gdzie kwota usługi zawierać będzie kwotę części i kwotę usługi) stosując stawkę podatku n.p.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy firma ma prawo do zastosowania stawki n.p. na podstawie świadczenia usług naprawy samochodu, do której wykonania potrzebne są części...

Czy firma prawidłowo wystawi fakturę VAT ze stawką n.p. z wpisaną pozycją naprawa samochodu z kalkulowaną ceną usługi i zakupionych części wykorzystanych do tej naprawy (wymiany).

Jakie ma znaczenie w skutkach podatku VAT wyszczególnienie na fakturze VAT nazwy towaru czyli części i naprawy...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Firma m.in. świadczy usługi w zakresie napraw samochodów dla usługobiorców - kontrahentów zagranicznych spoza UE, w skład której wchodzą części zamienne i usługa naprawy samochodów. W nazwie towaru na fakturze VAT firma zamieszcza samą pozycję naprawy gdzie kwota usługi zawiera kwotę części zamiennych i kwotę usługi naprawy stosując stawkę podatku VAT jako n.p, ponieważ uważa że wykonuje ww. usługi zgodnie z art. 28b gdzie usługi te opodatkowane VAT-em są w kraju, w którym siedzibę ma usługobiorca.

Firma uważa gdyby nie usługa naprawy nie doszłoby do zużycia części samochodowych dla tego kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W świetle powyższego istotnym jest ustalenie statusu usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa. Usługi świadczone na rzecz podmiotów wymienionych w art. 28a są to m.in. czynności wykonywane na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT lub działalność gospodarczą o podobnym charakterze prowadzoną na terenie innego niż Polska kraju.

A contrario podmioty nie spełniające definicji zawartej w art. 28a ustawy nie są uważane za podatników dla celów określenia miejsca świadczenia usług.

Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określa art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie konserwacji, napraw, obsługi i remontu pojazdów sam. oraz sprzedaje części zamienne i akcesoria do pojazdów sam. Kontrahent będący usługobiorcą nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, jest czynnym podatnikiem VAT w swoim kraju — Białoruś.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadczy usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy ustawa o podatku od towarów i usług dla usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych na rzecz podatników nie przewiduje żadnych wyjątków od reguły ogólnej dotyczącej miejsca świadczenia, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż firmy zagraniczne z krajów z poza Unii Europejskiej będące nabywcami usług świadczonych przez Wnioskodawcę spełniają definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, miejscem świadczenia i opodatkowania usług polegających na konserwacji, naprawie, obsłudze i remoncie pojazdów samochodowych oraz sprzedaży części zamiennych i akcesoriów do pojazdów samochodowych będzie terytorium kraju w którym usługobiorca posiada siedzibę tj. U Białorusi.

Biorąc pod uwagę powyższe w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium kraju, lecz w kraju trzecim tj. Białorusi.

W świetle art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub — w przypadku terytorium państwa trzeciego — podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Stosownie do § 25 ust. 1 - 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Wskazać również należy, że do rozpatrywanej sprawy nie znajdzie zastosowania przepis § 25 ust. 4 rozporządzenie Ministra Finansów, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi. Przepis ten dotyczy usługi, gdzie nabywcą jest podmiot zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym uregulowanie to nie znajduje zastosowania do usług, dla których miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zasadniczo charakter transakcji powinien wynikać z zawartej pomiędzy kontrahentami umowy. Strony powinny w niej określić, czy przedmiotem umowy jest dostawa towaru, czy też świadczenie usług. Naprawa urządzeń jest bez wątpienia usługą na ruchomym majątku rzeczowym, której miejsce świadczenia ustala się zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy. Należy przy tym zwrócić uwagę na fakt, iż wykonanie naprawy bardzo często wiąże się z koniecznością wymiany niektórych części lub ulepszeniem naprawianego towaru. W tym celu, podmiot wykonujący tego typu usługi może dokonać montażu jakiejś części zamiennej. W takim przypadku, kwota należności za wykonaną usługę obejmuje już koszt zamontowanej części. Wnioskodawca wskazał w treści wniosku, iż prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na wykonywaniu usług w zakresie konserwacji, napraw, obsługi i remontu pojazdów samochodowych oraz sprzedaży części zamiennych i akcesoriów do tych pojazdów oraz, że wykonał usługę naprawy samochodu ciężarowego dla klienta z Białorusi. Zatem podstawę opodatkowania w przedmiotowej sprawie stanowi cała kwota należna wynikająca z faktury (a więc, także wartość zużytych części).

Wobec powyższego, skoro sprzedawane części są wykorzystywane do wykonania usługi naprawy pojazdu przez Wnioskodawcę to prawidłowym jest wykazanie jednej pozycji na fakturze zawierającej całość kompleksowej usługi naprawy wraz ze zużytymi częściami samochodu. Wnioskodawca winien na wystawionej przez siebie fakturze wykazać tylko usługę naprawy samochodu, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, zgodnie z § 25 ust. 2 cyt. rozporządzenia, gdyż jak już wyżej stwierdzono miejscem jej opodatkowania jest terytorium Białorusi.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki „NP” z tytułu usług naprawy samochodu dla kontrahentów spoza UE. Wnioskodawca prawidłowo wystawi fakturę wykazując tylko usługę naprawy samochodu wliczając w cenę części wykorzystane do naprawy tego samochodu, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.