INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.10.2010 r. (data wpływu 21.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego przekazania w ramach programu marketingowego bonów, kart podarunkowych i kuponów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego przekazania w ramach programu marketingowego bonów, kart podarunkowych i kuponów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. Oddział arvato services (dalej: „Spółka”) w ramach własnej działalności gospodarczej prowadzi na rzecz swoich kontrahentów (zleceniodawców) obsługę ich programów lojalnościowych. Celem programów jest zachęta ich uczestników (klientów kontrahentów Spółki) do zwiększania wartości zakupów oraz ich ponawiania. Istotą typowego programu jest umożliwienie uczestnikom gromadzenia punktów przyznawanych za dokonanie określonych zakupów.

Punkty mogą być następnie wymieniane na określone nagrody zgodnie z przyjętym regulaminem. Spółka zapewnia swoim kontrahentom pełną obsługę programu lojalnościowego (kompleksowa usługa marketingowa).

W programie prowadzonym dla koncernu paliwowego (dalej: „Koncern”) nagrodami są między innymi: bony, karty podarunkowe i kupony największych sieci sprzedaży (sprzęt AGD-RTV, multimedia, artykuły dla dzieci, markowa odzież i obuwie).

W programie dla Koncernu Spółka działając w jego imieniu przekazuje omawiane nagrody na stacje paliw współpracujące z Koncernem jako nagrody powierzone (stanowią one własność Koncernu).

W związku z otrzymaniem bonów, kart podarunkowych, kuponów od dostawców (sieci sprzedaży), Koncern wpłaca dostawcom na podstawie otrzymanych od nich not księgowych, obciążeniowych i rachunków środki pieniężne w kwocie równej wartości nominalnej bonów, kuponów, kart podarunkowych.

Bony, karty podarunkowe i kupony uprawniają osoby nagrodzone do dokonania zakupu towarów lub usług z oferty handlowej danej sieci sprzedaży. Może to być towar lub usługa opodatkowana stawką podstawową VAT, może to być towar lub usługa opodatkowana stawką obniżoną albo zwolniona z VAT. W chwili przekazania bonów, kart podarunkowych, kuponów osobie nagrodzonej nie jest możliwe określenie, na jaki cel (do zakupu jakiego towaru/usługi) zostaną one ostatecznie wykorzystane (teoretycznie istnieje również możliwość, że bony, karty podarunkowe, kupony nie zostaną nigdy przez klienta Koncernu wykorzystane).

Jeżeli wartość wybranego przez osobę nagrodzoną towaru (usługi) jest wyższa niż wartość danego bonu, kuponu lub karty, osoba ta może dopłacić brakującą kwotę za pomocą tradycyjnych środków pieniężnych. Jeżeli wartość wybranego przez osobę nagrodzoną towaru (usługi) jest niższa, osobie nagrodzonej przysługuje prawo do uzyskania różnicy w gotówce (nagrody te nie podlegają wymianie na gotówkę).

W omawianym zakresie nastąpi w programie zmiana. Spółka będzie uzyskiwać odpłatnie ww. nagrody od dostawców (sieci sprzedaży), ponosząc koszt równy ich wartości nominalnej. Z tytułu nabycia bonów, kuponów, kart podarunkowych Spółka otrzymywać będzie noty księgowe, noty obciążeniowe i rachunki.

Następnie Spółka będzie te nagrody przekazywać odpłatnie (tj. za zwrotem wartości nominalnej) stacjom paliw współpracującym z Koncernem. Odpłatne przekazanie ww. nagród Spółka zamierza dokumentów taki sam sposób jak ich nabycie (notami księgowymi, notami obciążeniowymi i rachunkami).

Stacje paliw będą wydawać omówione nagrody klientom Koncernu (uczestnikom programu). Stacja paliw wydając nagrody działać będzie jednak na rachunek Spółki, bowiem bezpośrednio przed wydaniem nagrody klientowi Koncernu, stacja paliw dokona zwrotnego/odpłatnego (za zwrotem wartości nominalnej) przekazania nagrody na rzecz Spółki (z kolei Spółka działać będzie w imieniu Koncernu, w ramach kompleksowej usługi). Uzasadnieniem dla wprowadzenia takiego modelu biznesowego jest konieczność przejęcia przez stacje paliw odpowiedzialności za przypadkową utratę, zagubienie lub zniszczenie nagrody w okresie, kiedy nagrody znajdują się na terenie stacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne (tj. za zwrotem wartości nominalnej) przekazanie stacjom paliw - w związku z obsługą programu marketingowego Koncernu - nagród w postaci bonów, kart podarunkowych i kuponów sieci sprzedaży podlega opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie bonów, kart podarunkowych kuponów nie podlega opodatkowaniu VAT.

Stanowisko, zgodnie z którym bony, karty podarunkowe i inne tego rodzaju instrumenty nie podlegają opodatkowaniu, zostało wyrażone m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 12.02.2010 r. IPPP2/443-19/10-2/RR, z dnia 7.04.2009 r. IPPPP1-443-86/09-2/JL, z dnia 20.11.2008 r. IPPP1/443-1763/08-2/MPe; z dnia 5.01.2010 r., IPPP3/443-1086/09-3/MM, z dnia 9.12.2008 r. IPPP2/443-1418/08-4/SAP, z dnia 11.08.2009 r. IPPP1-443-747/09-4/PR, z dnia 17.11.2008 r. IPPP2/443-1348/08-2/AZ, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26.06.2009 r. ILPP1/443-420/09-4/BP oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14.05.2008 r. IPPP1-443-390/08-2/MP oraz z dnia 17.04.2009 r. IPPP1-443-87/09-5/BS.

Organy podatkowe trafnie wskazują że przekazanie bonów, kart podarunkowych i innych tego rodzaju instrumentów nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Nie stanowi bowiem ani dostawy towarów, ani świadczenia usług. Omawiane instrumenty traktować należy jako rodzaj znaków legitymacyjnych upoważniających do odbioru (otrzymania) w oznaczonym terminie określonych towarów lub usług. Z tego względu nie mogą one być traktowane jako towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (a w konsekwencji jako przedmiot dostawy towarów). Omawiane instrumenty są jedynie kwitami, którymi można zapłacić za nabywane towary lub usługi. Zastępują one środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi.

O braku możliwości zakwalifikowania przekazania bonów, kart podarunkowych i innych tego rodzaju instrumentów jako świadczenia usług przesądza to, że — same w sobie — nie zaspokajają one żadnych potrzeb i nie stanowią autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Opodatkowanie przekazania przedmiotowych instrumentów (pełniących funkcję płatniczą) prowadziłoby ostatecznie do podwójnego (wielokrotnego) opodatkowania nabywanych w zamian za nie towarów lub usług.

Powyższe uwagi znajdują pełne zastosowanie do instrumentów wykorzystywanych w realizacji programu marketingowego Koncernu wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego. Karty podarunkowe, bony i kupony - same w sobie - nie stanowią żadnego świadczenia, a jedynie umożliwiają dokonywanie zakupu towarów lub usług z oferty handlowej określonego podmiotu.

Podsumowując, przekazanie stacjom paliw ww. bonów, kart podarunkowych, kuponów, voucherów nie będzie opodatkowane VAT. Prawidłowe będzie również dokumentowanie omawianych czynności notami księgowymi, obciążeniowymi lub rachunkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Bon towarowy czy podarunkowy nie jest towarem w rozumieniu powyższych przepisów. Zastępuje on jednakże środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazania bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usługi. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb – nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Wobec tego przekazanie bonów wartościowych nie zwiąże się z czynnościami opodatkowanymi, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca - w związku z obsługą programu marketingowego zleceniodawcy (Koncernu) – stacjom paliw w ramach programu lojalnościowego prowadzonego przez Koncern przekazuje nagrody w postaci bonów, kart podarunkowych i kuponów największych sieci sprzedaży (sprzęt AGD-RTV, multimedia, artykuły dla dzieci, markowa odzież i obuwie) uprawniających do dokonania zakupu towarów lub usług z oferty handlowej danej sieci sprzedaży. W momencie przekazania bonów, kart lub kuponów nie jest możliwe określenie, na jaki towar lub usługę osoba obdarowana wymieni dany bon, kupon lub kartę podarunkową. Przekazywane przez Wnioskodawcę nagrody (bony, karty, kupony) stanowią własność Koncernu.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca uczestniczy na zlecenie Koncernu w przekazywaniu nagród w postaci bonów, kuponów lub kart podarunkowych, które obdarowany ma prawo wymienić na wybrany przez siebie towar lub usługę. Przy czym wybór skonkretyzuje się dopiero w momencie realizacji kuponu, bonu czy karty podarunkowej.

Mając na uwadze dokonaną analizę prawną w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, że przekazanie przez Wnioskodawcę bonów towarowych, kart podarunkowych lub kuponów nie stanowi ani dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług określonym w przepisie art. 5 ust. 1 ustawy. Bon towarowy bowiem stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru (otrzymania) w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego nie jest towarem wymienionym w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym fakt przekazania bonu nie powoduje powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.