INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09.04.2010 r. (data wpływu 12.04.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 06.07.2010 r. (data wpływu 12.07.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-352/10-2/JK z dnia 01.07.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania usług transportu międzynarodowego świadczonego na rzecz podatników prowadzących działalność gospodarczą – jest:

prawidłowe – w zakresie pytań 1 i 4,

nieprawidłowe – w zakresie pytań 2 i 3.

UZASADNIENIE

W dniu 12.04.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania usług transportu międzynarodowego świadczonego na rzecz podatników prowadzących działalność gospodarczą.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 06.07.2010 r. (data wpływu 12.07.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-352/10-2/JK z dnia 01.07.2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi transportu międzynarodowego na trasie Polska – inne państwo UE – kraj trzeci. W związku z niniejszym wystawia faktury w następujący sposób: na terenie Polski stosuje VAT w stawce 0%, inne państwo UE oraz kraj trzeci stosuje stawkę VAT nie podlega opodatkowaniu.

Pod tak wystawioną fakturę podpina dokumenty takie jak CMR - który jest opieczętowany stemplami ukraińskich służb granicznych takich jak urząd celny, służby, sanitarny, radiologiczny, ekologiczny - potwierdzający wwóz towaru na Ukrainę w załączeniu faktura i obowiązujące dokumenty.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż nabywcą przedmiotowych usług transportu międzynarodowego jest podatnik prowadzący działalność gospodarczą z siedzibą i stałym miejscem zamieszkania w tym samym państwie oraz podatnik prowadzący działalność gospodarczą, w przypadku którego usługi świadczone są dla jego stałego miejsca prowadzenia działalności, które znajduje się w innym państwie niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jak należy fakturować usługę transportu międzynarodowego gdy jest wykonywana na trasie Polska – inne państwo UE – kraj trzeci...
2. Jaka powinna być zastosowana stawka VAT na poszczególnych odcinkach trasy...
3. Czy faktura opisana w stanie faktycznym jest zgodna z obowiązującymi przepisami o podatku VAT...
4. Czy dokumenty które są podpinane pod faktury są wystarczające by zastosować stawki zgodne z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jakie obowiązują od dnia 01.01.2010 roku...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury należy wystawiać stosując stawkę NP (nie podlega), gdy zleceniodawcą jest Ukrainiec oraz stawkę 0%, gdy zleceniodawcą jest Polak. Stosowanie stawki VAT powinno być zgodne z danym krajem jaka w nim obowiązuje. Faktura opisana w stanie faktycznym jest zgodna z obowiązującymi przepisami o podatku VAT. Dokumenty podpinane pod faktury są zgodne z wymogami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za

prawidłowe – w zakresie pytań 1 i 4,

nieprawidłowe – w zakresie pytań 2 i 3.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 5).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportu międzynarodowego towarów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Wątpliwości Spółki dotyczą zasad opodatkowania usługi transportu międzynarodowego towarów gdy jest wykonywana na trasie Polska – inne państwo UE – kraj trzeci.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie przede wszystkim wyjaśnić należy, iż w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z regułą wyrażoną w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zauważyć przy tym należy, iż w świetle ustępu 2 cytowanego artykułu w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Z kolei zgodnie z uregulowaniem ustępu 3 niniejszego artykułu w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Jednocześnie należy podnieść, iż ustawodawca dla celów określenia miejsca świadczenia usług odrębnie zdefiniował podatnika. I tak z art. 28a ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

oraz podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, iż w obowiązującym stanie prawnym, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, istotne znaczenie dla określenia miejsca świadczenia usług ma status podatkowy usługobiorcy tj. czy jest on podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy oraz miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż definicja podatnika do celów określenia miejsca świadczenia usług ma szerszy zakres od tej zawartej w art. 15 ustawy.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. obowiązuje zasada, iż miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania usług transportu świadczonych na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym ma on swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania.

Tak więc, nie dokonuje się już opodatkowania usług transportu na rzecz podatnika z uwzględnieniem pokonywanych odległości. Obecnie usługi transportu na rzecz podmiotu posiadającego status podatnika opodatkowywane są w całości w kraju, w którym nabywca usługi posiada swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania.

Zatem, w przypadku, gdy Wnioskodawca świadczy usługi transportowe na rzecz polskich podatników posiadających siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania w Polsce miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług jest Polska, tj. miejsce, w którym usługobiorca posiada swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności czy też miejsce zamieszkania. Natomiast w sytuacji, gdy usługa transportowa jest świadczona na rzecz podmiotu zagranicznego, będącego podatnikiem w myśl ustawy oraz posiadającego swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności czy też miejsce zamieszkania za granicą miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług nie jest Polska lecz dane państwo, w którym usługobiorca posiada swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności czy miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Powołując się na powyższą delegację ustawową, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r.., Nr 212, poz. 1337 ze zm.)

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Jednocześnie stosownie do § 25 ust. 1 – 4 rozporządzenia przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

W kontekście powyższego należy wskazać, iż w przypadku gdy miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest Polska Wnioskodawca wystawia faktury VAT ze stawką właściwą dla świadczonych usług w Polsce. Natomiast w przypadku gdy usługi te są opodatkowane za granicą (w kraju nabywcy usługi) Wnioskodawca wystawia fakturę VAT bez wskazania stawki podatku i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem natomiast z informacją, że podatek rozlicza nabywca.

Zgonie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem m.in. art. 83, w którym wymienione zostały szczególne przypadki zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 0%.

W art. 83 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy, ustawodawca przewidział preferencyjną stawkę podatku w wysokości 0% dla usług transportu międzynarodowego.

Przy czym należy wskazać, iż w świetle art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Z kolei w świetle art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23 są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament z żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora).

Odnosząc się do powyższych przepisów należy stwierdzić, iż usługi transportu międzynarodowego towarów, co do zasady, są objęte podstawową stawką podatku od towarów i usług wynikającą z art. 41 ust. 1 ustawy. Niemniej jednak ustawodawca, względem niniejszych usług, przewidział możliwość stosowania stawki obniżonej w wysokości 0%. Jednakże zastosowanie tej stawki podatku w przypadku świadczenia usług transportu międzynarodowego uzależnione jest od posiadania dokumentów jednoznacznie potwierdzających, iż w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktury dokumentującej wykonaną usługę transportu międzynarodowego. Zatem aby móc skorzystać ze stawki 0% względem usługi transportu międzynarodowego towarów, należy posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie usługi międzynarodowego transportu towarów. Jednocześnie mając na uwadze powyższe oraz odnosząc się do przepisu art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy należy wskazać, że podstawowym dokumentem stanowiącym dowód przekroczenia granicy z państwem trzecim jest list przewozowy lub dokument spedytorski.

Tak więc, w przypadku nieposiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim stosuje się stawkę podatku od towarów i usług określoną w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. 22%.

Zainteresowany w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazuje, iż do faktury podpina dokumenty takie jak CMR - opieczętowany stemplami ukraińskich służb granicznych takich jak urząd celny, służby, sanitarny, radiologiczny, ekologiczny - potwierdzający wwóz towaru na Ukrainę.

Reasumując, biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, iż zgodnie z ogólną zasadą definiowania miejsca świadczenia usług wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy usługi transportu międzynarodowego towarów, na rzecz podmiotu posiadającego status podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, powinny zostać opodatkowywane w całości w kraju, w którym nabywca usługi posiada swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania. W przypadku gdy miejscem opodatkowania przedmiotowych usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest Polska (nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania w Polsce) Wnioskodawca w analizowanym przypadku, w którym do faktury podpina dokumenty takie jak CMR potwierdzający wwóz towaru do kraju trzeciego, winien wystawić na całą usługę fakturę VAT ze stawką 0%. Zaznaczyć jednak należy, iż w przypadku braku stosownych dokumentów Wnioskodawca zobowiązany będzie dla całej usługi zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 22%. Natomiast jeżeli zgodnie z obowiązującymi przepisami, miejscem opodatkowania usługi nie jest Polska - wówczas nie wywołuje ona u Wnioskodawcy, żadnych skutków na gruncie podatku od towarów i usług. W tym przypadku nie znajduje zastosowania żadna stawka podatku VAT a Wnioskodawca w stosunku do całej usługi wystawia fakturę z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca. Przy czym, wystawienie faktury z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca, nie jest uzależnione od posiadania przez Wnioskodawcę wymienionych we wniosku dokumentów (poza fakturą).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, tj. jak należy fakturować usługę transportu międzynarodowego gdy jest wykonywana na trasie Polska – inne państwo UE – kraj trzeci oraz pytania 4, tj. czy dokumenty które są podpinane pod faktury są wystarczające by zastosować stawki zgodne z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jakie obowiązują od dnia 01.01.2010 roku należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że stanowisko w zakresie pytania 2, tj. jaka powinna być zastosowana stawka VAT na poszczególnych odcinkach trasy nie mogło zostać uznane za prawidłowe gdyż obecnie nie dokonuje się opodatkowania usług transportu na rzecz podatnika z uwzględnieniem pokonywanych odległości natomiast stanowisko w zakresie pytania 3, tj. czy faktura opisana w stanie faktycznym jest zgodna z obowiązującymi przepisami o podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe z tego względu, że przedmiotowe usługi opodatkowywane są w całości w kraju, w którym nabywca usługi posiada swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania.

Dodatkowo zauważyć należy, iż z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Końcowo nadmienić należy, iż w zakresie zasad opodatkowania usług transportu wewnątrzwspólnotowego oraz usług transportu międzynarodowego świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.