INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów prawomocny (od dnia 07.12.2010r.) wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 1737/10 z dnia 15 października 2010r. (data wpływu 22.12.2010r.), stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10.10.2007r. (data wpływu 02.11.2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.11.2007 r., został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe.

Umowami z dnia 28 lutego 2007 r. i 29 czerwca 2007 r. S. Spółka z o.o. („Spółka”) kupiła od spółki U. sp z o.o. z siedzibą w S. m. in. prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 27/5, o powierzchni 3,7683 ha, położonej w S. (KW nr xx/3, przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z funkcją sportowo rekreacyjną - przeznaczenie na rozbudowę ośrodka sportowego (§ 2 pkt 1 i 2 Umowy z 27 lipca 2007 r.). Następnie umową z dnia 27 lipca 2007 r. (akt notarialny Repertorium A nr xx/2007) („Umowa z 27 lipca 2007 r.) zawartą pomiędzy Spółką a Gminą Miastem S. („Miasto S.„) (właścicielem gruntu, którego wieczystym użytkownikiem jest Spółka) dokonano zmiany warunków umowy o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie w ten sposób, że Działkę przeznaczono pod:

1. zabudowę mieszkaniową wielorodzinną („Część Mieszkaniowa Działki”) - w granicach zakreślonych linią koloru czerwonego na mapie sytuacyjno-wysokościowej, załączonej do aktu notarialnego jako załącznik nr 1 - z terminem zakończenia zabudowy ustalonym na dzień 30 lipca 2012r., oraz
2. funkcje sportowe publiczne ogólnodostępne - budowę trzech boisk z nawierzchnią syntetyczną oraz pełnym oświetleniem („Część Sportowa Działki”) - w granicach zakreślonych linią koloru zielonego na mapie sytuacyjno-wysokościowej, załączonej do aktu notarialnego jako załącznik nr 1 - z terminem rozpoczęcia zabudowy nie później niż na dzień 30 lipca 2008 r. oraz zakończenia nie później niż do dnia 30 stycznia 2010 r. (§ 5 Umowy z 27 lipca 2007 r.
   
   

Nadto, w § 6 Umowy z 27 lipca 2007 r., Spółka/Miasto S. ustaliły m.in., iż:

1. nie wykonanie przez Spółkę w ustalonym terminie boisk z przyczyn od niej niezależnych, stanowić będzie rażące naruszenie umowy o oddanie w wieczyste użytkowanie i będzie stanowić podstawę do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego co do całości Działki (tak co do Części Sportowej Działki jak i Części Mieszkaniowej Działki);
2. w przypadku niewybudowania boisk w ustalonym terminie, Spółka zapłaci Miastu S. karę umowną w wysokości dwukrotności wartości budowy boisk, nie mniej niż 2 miliony złotych.
   
   

W § 7 ust. 1 Umowy z 27 lipca 2007 r., Spółka zobowiązała się ponadto do dokonania podziału geodezyjnego Działki w ciągu sześciu miesięcy od dnia ukończenia zabudowy Części Sportowej Działki lub od dnia bezskutecznego upływu terminu do ich wybudowania, a następnie (§ 8 ust. 1 Umowy z 27 lipca 2007 r.) w terminie jednego miesiąca po dokonaniu podziału geodezyjnego do nieodpłatnego przekazania Części Sportowej Działki na rzecz Miasta S. - w wyniku rozwiązania umowy o oddanie w wieczyste użytkowanie w zakresie dotyczącym Części Sportowej Działki. Efektem Umowy z dnia 27 lipca 2007 r. była zmiana umowy o oddanie w wieczyste użytkowanie Działki w taki sposób, iż Spółka uzyskała - w stosunku do stanu poprzedniego - możliwość wybudowania mieszkań na większym obszarze (większej powierzchni) Działki - pod warunkiem (I) wybudowania boisk na mniejszym obszarze (mniejszej powierzchni) Działki (tj. Części Sportowej Działki), oraz (II) nieodpłatnego przekazania Części Sportowej Działki na rzecz Miasta S.

W związku z powyższym zadano następujące pytania oznaczone we wniosku numerami:

3. Czy wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu (I) nabycia prawa wieczystego użytkowania Części Sportowej Działki‚ (II) opłat rocznych ze użytkowanie wieczyste Części Sportowej Działki oraz (III) nakładów poniesionych na zabudowanie Części Sportowej Działki podlegają zaliczeniu przez Spółkę na podstawie art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów...
4. Czy wydatki opisane w pytaniu poprzednim podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki w momencie zbycia prawa wieczystego użytkowania Części Sportowej Działki na rzecz Miasta S. oraz w momencie ich poniesienia (tj. dokonania zapłaty (I) opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie oraz (II) faktury za roboty polegające na wybudowaniu boisk na Części Sportowej Działki) zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy.

Ad 3.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zarówno w stanie prawnym obowiązującym do końca 2006 r. jak i obecnie, powszechnie akceptowany jest pogląd, że koszty uzyskania przychodu stanowią wydatki poniesione bezpośrednio lub pośrednio w celu osiągnięcia przychodów. W uzasadnieniu rządowego projektu (Druk Sejmowy nr 733) uchwalonej w dniu 16 listopada 2006 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czytamy, iż „wprowadzono nową definicję kosztów podatkowych przez rozszerzenie istniejących i uznanie za koszt wydatków i odpisów dokonanych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zmiana ta odpowiada rozumieniu aktualnie istniejącego przepisu, jakie zostało nadane mu przez orzecznictwo sądów administracyjnych”. Jak trafnie wyjaśnił NSA w wyroku z dnia 13 marca 1998 r. (Sygnatura I SA/Lu 230/97) „kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów”.

Jednocześnie za możliwością zaliczania w poczet kosztów wydatków pośrednich przemawia treść pisma Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2002 r. (Sygnatura GM-8214-127/02), w którym podniesiono m.in., że „w odniesieniu do kosztów, których nie można bezpośrednio powiązać z uzyskiwanymi przychodami; gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia”.

Zdaniem Spółki, poniesione przez Spółkę (I) wydatki na nabycie prawa wieczystego użytkowania Części Sportowej Działki, (II) wydatki z tytułu opłat rocznych za użytkowanie wieczyste Części Sportowej Działki oraz (III) nakłady poniesione na zabudowanie tej części, są pośrednio związane z przychodem Spółki w ten sposób, iż wybudowanie boisk na Części Sportowej Działki stanowi bowiem warunek sine qua non wybudowania mieszkań na Części Mieszkaniowej Działki (powiększenie powierzchni Działki, która mogła zostać przeznaczona pod budowę mieszkań w porównaniu do stanu sprzed zawarcia Umowy z 27 lipca 2001 r.), a w efekcie osiągnięcie przez Spółkę przychodu ze sprzedaży mieszkań. Są to jednak koszty uzyskania przychodu, gdyż są bowiem racjonalnie i gospodarczo uzasadnionymi wydatkami związanymi z działalnością gospodarczą (bez ich poniesienia niemożliwym byłoby zabudowanie Części Mieszkaniowej Działki).

Ad 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia”.

Zdaniem Spółki wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu (I) opłat rocznych za użytkowanie wieczyste Części Sportowej Działki oraz (II) nakładów poniesionych na wybudowanie boisk na tej części, są pośrednio związane z przychodem Spałki. Zatem prawo do ich odliczenia powstanie w momencie ich poniesienia co wynika z dyspozycji art. 15 ust. 4d zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty poniesione na nabycie prawa wieczystego użytkowania Części Sportowej Działki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu dla Spółki w momencie zbycia prawa wieczystego użytkowania Części Sportowej Działki na rzecz Miasta S.

Wydając interpretację indywidualną w dniu 01.02.2008r. nr IP-PB3-423-2/08-2/ER uznano powyższe stanowisko za nieprawidłowe.

Na powyższą interpretację Spółka złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które w odpowiedzi z dnia 07.04.2008r. organ podatkowy podtrzymał swoje stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej.

W dniu 15.05.2008r. Spółka złożyła za pośrednictwem tut. organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniosła o uchylenie jej w całości.

Wyrokiem z dnia z dnia 15.10.2010r. sygn. akt III SA/Wa 1737/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15.10.2010r. sygn. akt III SA/Wa 1737/10, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów” zawartego ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

1. są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.
3. są właściwie udokumentowane
   
   

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W rozpatrywanej sprawie na tle przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego kluczową więc kwestią jest istnienie związku opisanych we wniosku wydatków (na nabycie użytkowania wieczystego gruntu, na którym zbudowane zostaną boiska oraz na budowę samych boisk) ze zwiększeniem przychodów Spółki z tytułu możliwości wybudowania większej, niż pierwotnie zakładano, ilości mieszkań. Innymi słowy, czy poniesienie przez Spółkę powyższych wydatków przyczyni się do osiągnięcia przez nią tych dodatkowych przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, iż przy wydawaniu pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego na podstawie uregulowań zawartych w rozdziale 1a działu II Ordynacji podatkowej (art. 14b - art. 14p) organy podatkowego są związane przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Nie mają one prawa do kwestionowania tego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), ani też do podważania jakiegokolwiek jego elementu. Mogą jedynie domagać się jego uzupełnienia, względnie uściślenia, jeżeli jest to niezbędne do wydania interpretacji we wnioskowanym zakresie.

Z kolei wnioskodawca może dowolnie nakreślać stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Przedstawiając je, jest jednak zobowiązany uczynić to w sposób wyczerpujący, co wynika wprost z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej. Wnioskodawca nie może natomiast domagać się od organu wydającego interpretację, aby ten poprzez analizę przedstawionych we wniosku okoliczności i ich ocenę z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego wnioskował "z faktu o fakcie" (...) traktując zebrane dowody oraz informacje jako zjawiska obiektywne, a zatem, aby w istocie rzeczy prowadził proces dowodzenia w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy. Organ nie miał obowiązku analizowania treści dołączonej do wniosku umowy z dnia 27 lipca 2007r. Jak zauważył WSA w wydanym wyroku: „Nie jest rzeczą Organu poszukiwanie elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w dołączonych do wniosku dokumentach, a także konfrontowanie z tymi dokumentami treści wniosku o wydanie interpretacji. Obowiązkiem wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) ustawodawca obciążył wnioskodawcę, co oznacza, iż to wnioskodawca wskazuje elementy stanu faktycznego, jakie należy uwzględnić przy wydawaniu interpretacji”.

Należy więc podkreślić, iż przy wydawaniu interpretacji indywidualnych, wyłącznie miarodajny jest stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji (ewentualnie uzupełniony na skutek wezwania organu podatkowego do uzupełnienia braków formalnych wniosku), nie zaś podawany, uściślany, uzupełniany czy też niekiedy wręcz modyfikowany na dalszych etapach postępowania, czyli w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, czy też w skardze. Jest to również istotne z punktu widzenia konsekwencji prawnych oraz funkcji ochronnej, związanych w wydaniem interpretacji indywidualnej - przewidzianych w art. 14k i następnych Ordynacji podatkowej. Stosuje się je bowiem tylko wobec zdarzeń odpowiadających stanowi faktycznemu (zdarzeniu przyszłemu) przedstawionemu we wniosku i będącemu przedmiotem interpretacji.

Powracając zaś od rozpoznawanej sprawy należy wskazać, iż istotnym elementem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) - mającym decydujące znaczenie w kwestii zastosowania, bądź nie, art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem zakwalifikowania opisanych we wniosku wydatków na wybudowanie boisk i nabycie użytkowania wieczystego części gruntu, na której wzniesione zostaną te boiska, jako kosztów uzyskania przychodów - jest to, czy pomiędzy poniesieniem tych wydatków a możliwością (prawem) wybudowania większej liczby mieszkań na nabytym w użytkowanie wieczyste gruncie istnieje związek. Innymi słowy, jaka była causa zobowiązania się Spółki do nieodpłatnego przekazania na rzecz Miasta wybudowanych na swój koszt boisk i zrezygnowania z prawa użytkowania wieczystego do części gruntu.

Tutejszy Organ nie podziela jednak poglądu Spółki wywiedzionego z przytoczonego we wniosku orzecznictwa sądowego, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na tak szeroką interpretację art. 15 ust. 1 nie pozwala jego treść w której ustawodawca wyraźnie jako przesłankę zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych wskazał nie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a właśnie związek z przychodami.

Spółka jako przychód, którego uzyskaniu służyło poniesienie tych wydatków wskazała przychód ze sprzedaży mieszkań, możliwy do osiągnięcia w większej kwocie dzięki uzyskanemu prawu do wybudowania większej liczby mieszkań oraz, że jej zobowiązanie do budowy boisk i przekazania ich Miastu nie było dobrowolne. Był to bowiem wymóg postawiony przez Miasto, warunkujący zgodę na wybudowanie przez nią na nabytym w użytkowanie wieczyste gruncie większej liczby mieszkań. Opisując stan faktyczny Spółka stwierdziła, że "Efektem Umowy z dnia <...> lipca 2007 r. była zmiana umowy o oddanie w wieczyste użytkowanie Działki w taki sposób, iż Spółka uzyskała - w stosunku do stanu poprzedniego - możliwość wybudowania mieszkań na większym obszarze (większej powierzchni) Działki - pod warunkiem (I) wybudowania boisk na mniejszym obszarze (mniejszej powierzchni) Działki (tj. Części Sportowej Działki), oraz (II) nieodpłatnego przekazania Części Sportowej Działki na rzecz Miasta S.".

Z powyższego wynika, że zobowiązanie Skarżącej do wybudowania na swój koszt boisk i przekazania ich wraz z gruntem na rzecz Miasta podjęte zostało w celu uzyskania od Miasta zgody na wybudowanie większej niż planowana początkowo liczby mieszkań na nabytym w użytkowanie wieczyste gruncie. Oznacza to, że możliwość wybudowania dodatkowej ilości mieszkań uzależniona była od podjęcia takiego zobowiązania i w konsekwencji konieczności poniesienia związanych z tym wydatków.

Z opisanego we wniosku o wydanie interpretacji stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynikało zatem istnienie związku wydatków na nabycie użytkowania wieczystego części sportowej działki oraz na wybudowanie boisk z uzyskaniem przez Skarżąca prawa do budowy większej liczby mieszkań. Uprawniony jest zatem wniosek, iż wydatki te poniesione zostają w zamian za uzyskanie tego prawa. W rezultacie istnieje związek spornych wydatków z uzyskaniem przychodów, a dokładnie – z ich powiększeniem poprzez możliwość sprzedaży zwiększonej liczby mieszkań wybudowanych na tym samym terenie. Oznacza to, iż wydatki powyższe, jako poniesione w celu uzyskania przychodów, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit a i b ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z powyższym wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu (I) nabycia od U. sp. z o.o., prawa wieczystego użytkowania w części sportowej działki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie zbycia tego prawa, gdyż jak zaznaczyła Spółka, umową z dnia 27 lipca 2007 r., zobowiązał się do nieodpłatnego przekazania części sportowej działki na rzecz Miasta S. Wydatki poniesione przez Spółkę jako nakłady na zabudowanie Części Sportowej Działki (III) oraz opłaty roczne za użytkowanie wieczyste gruntu (II) stanowią tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącane w momencie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Art. 15 ust. e ustawy stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszty w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Końcowo, należy podkreślić, że podstawę stanowiska Organu stanowi uznanie za element opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego istnienia związku pomiędzy dwoma zdarzeniami: podjętym przez Spółkę wobec Miasta zobowiązaniem i poniesionymi z tego tytułu kosztami a uzyskaniem możliwości (prawa) wybudowania większej ilości mieszkań. Sprawdzenie tego związku i zweryfikowanie go na podstawie dowodów źródłowych i ich swobodnej oceny (szczególnie wobec faktu, iż z w umowie łączącej Spółkę z Miastem S. nigdzie nie jest napisane wprost, iż w zamian za możliwość zbudowania większej ilości mieszkań Spółka zobowiązuje się rozwiązać umowę użytkowania wieczystego gruntu, na którym wcześniej zbuduje boiska) możliwe jest dopiero w ewentualnym postępowaniu podatkowym. Wówczas w interesie Spółki będzie leżało wykazanie, iż stan faktyczny sprawy odpowiada w pełni opisanemu we wniosku, tj. zobowiązanie Spółki na warunkach opisanych we wniosku i w konsekwencji poniesione z tego tytułu koszty stanowiły warunek uzyskania od Gminy Miasta S. możliwości (prawa) budowy na nabytym w użytkowanie wieczyste gruncie większej ilości mieszkań.

Przedstawione powyżej stanowisko Organu jest zgodne z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1737/10 i powołanym w jego treści wyrokiem tego samego sądu z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 316/09, wydanym w analogicznej sprawie Skarżącej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.