INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury należącej do Spółki oraz ewentualnego obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku, naliczonego przy jej budowie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury należącej do Spółki oraz ewentualnego obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku, naliczonego przy jej budowie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka powstała w 1996 r., jako zarządzający specjalną strefą ekonomiczną. Kapitał zakładowy Spółki został w całości pokryty aportem w postaci nieruchomości gruntowych. W celu umożliwienia prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorców wybudowała na tych gruntach infrastrukturę gospodarczą – drogi i sieć wodno-kanalizacyjną.

Na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.) do zadań Spółki, jako zarządzającej specjalną strefą ekonomiczną, należy, m. in. gospodarowanie, w sposób ułatwiający prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej oraz innymi składnikami mienia. Realizując te zadania Spółka wybudowała w latach 1997-2008 z własnych środków finansowych między innymi infrastrukturę drogową o wartości początkowej 11.076.152,45 zł., infrastrukturę wodno-kanalizacyjną o wartości początkowej 5.050.670,68 zł. W czasie budowy infrastruktury Spółka korzystała z prawa odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. zakupami. Wybudowane urządzenia amortyzuje (wartość netto dróg wynosi 9.555.381,52 zł, infrastruktury wodno-kanalizacyjnej wynosi netto 3.042.179,53 zł), płaci od nich podatek od nieruchomości oraz ponosi koszty bieżących napraw. Ponadto sieci wodno-kanalizacyjne są dzierżawione przez przedsiębiorstwa wodociągów i kanalizacji, właściwe ze względu na ich położenie.

Na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z częścią przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą na terenie strefy ekonomicznej, Spółka uzyskuje przychody z tytułu administrowania strefą, które tylko częściowo pokrywają koszty utrzymania tej infrastruktury. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Spółka zamierza nieodpłatne przekazać całą infrastrukturę gospodarczą jednostkom samorządu terytorialnego, będących jednocześnie Jej akcjonariuszami lub też tylko infrastrukturę wodno-kanalizacyjną dla odpowiednich przedsiębiorstw wodociągów i kanalizacji. Strata powstała wskutek przekazania majątku zostałaby pokryta przez umorzenie akcji lub obniżenie wartości akcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy czynność nieodpłatnego przekazania majątku będącego własnością Spółki jednostce samorządu terytorialnego lub przedsiębiorstwu wodociągów i kanalizacji, w zależności od rodzaju infrastruktury, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też jest od niego zwolniona lub też w ogóle nie podlega opodatkowaniu...
2. Czy Spółka musi korygować podatek naliczony (odliczony) przy budowie infrastruktury gospodarczej, w sytuacji gdyby uznać, że opisana czynność nie podlega opodatkowaniu...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie infrastruktury jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w związku z tym art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przypadku, nie będzie miał zastosowania. Przekazanie infrastruktury samorządom lokalnym, czy też właściwemu przedsiębiorstwu wodociągów i kanalizacji nie skutkuje odmiennymi uregulowaniami prawnymi. Istotne jest to, czy nieodpłatne przekazanie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. „Przekazanie na cel związany z prowadzonym przedsiębiorstwem należy rozumieć szeroko. Jest to taki cel, który służy nie tylko funkcjonowaniu wewnętrznemu firmy, ale również jego rozwojowi” – zaznaczyła Spółka za wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2010 r. (I FSK 1737/08). Przekazana infrastruktura dalej będzie wykorzystywana na potrzeby Spółki, ponieważ zgodnie z ustawą o specjalnych strefach ekonomicznych oraz planem rozwoju strefy zarządzanej przez Spółkę, do Jej zadań należy prowadzenie działań zmierzających do rozwoju działalności gospodarczej na terenie strefy, jak też wykonywanie zarządu strefą. Po dokonaniu opisanego nieodpłatnego przekazania, Spółka zamiast przeznaczenia środków finansowych na utrzymanie tej infrastruktury będzie mogła je przeznaczyć, m. in. na intensywne działania promocyjne, które wpłyną na zachęcenie potencjalnych przedsiębiorców do ulokowania swoich inwestycji na strefy ekonomicznej, a tym samym na realizację celów do których została powołana. Środki finansowe umożliwiłyby również budowę dalszej infrastruktury, która przyczyniłaby się do powiększenia nowych obszarów inwestycyjnych. Zdaniem Spółki, w związku z tym, iż wybudowana infrastruktura związana jest ze sprzedażą gruntów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie zachodziłaby konieczność korygowania podatku naliczonego, odliczonego przy budowie tej infrastruktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów rozumie się również – zgodnie z ust. 2 tego artykułu - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści ust. 3 ww. artykułu wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każdorazowo odpłatne przekazanie towarów. Opodatkowaniu tym podatkiem podlega również nieodpłatne przekazanie towarów, przy czym nie tylko na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, niebędących próbkami, prezentami o małej wartości, czy też drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

W celu dokonania prawidłowej analizy treści normy prawnej wynikającej z przepisu art. 7 ust. 2, konieczne jest odróżnienie celu czynności przekazania towarów przedsiębiorstwa od związku tej czynności z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Celem bezpośrednim każdego nieodpłatnego przekazania towaru przedsiębiorstwa osobie trzeciej (innemu podmiotowi) jest przede wszystkim zaspokojenie potrzeb tej osoby (podmiotu). Z punktu widzenia funkcjonowania i interesu przedsiębiorstwa przekazującego towary, zaspokojenie potrzeb osoby trzeciej (czyli cel przekazania towarów) może być obojętne, jako w ogóle niewiążące się z jego działalnością (np. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, pracowników, itd.) lub też może mieć związek z funkcjonowaniem i rozwojem działalności tego przedsiębiorstwa (np. przekazanie towarów ma zapewnić możliwość sprzedaży). Powyższe wskazuje, iż celu przekazania towarów przedsiębiorstwa nie można utożsamiać ze związkiem tej czynności z jego działalnością. Przekazanie bowiem może w ogóle nie być związane z działalnością, może także pozostawać w związku bezpośrednim, stanowiąc realizację zadań przedsiębiorstwa.

Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwestie dotyczące obowiązku skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego reguluje art. 91 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania (ust. 2 ww. artykułu).

Zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Na podstawie ust. 6 artykułu, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zajmuje się zarządzaniem specjalną strefą ekonomiczną. Kapitał zakładowy Spółki został w całości pokryty aportem w postaci nieruchomości gruntowych. W celu umożliwienia prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorców wybudowała na tych gruntach infrastrukturę gospodarczą – drogi i sieć wodno-kanalizacyjną.

Na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, do zadań Spółki, jako zarządzającej specjalną strefą ekonomiczną, należy, m. in. gospodarowanie, w sposób ułatwiający prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej oraz innymi składnikami mienia. Realizując te zadania Spółka wybudowała w latach 1997-2008 z własnych środków finansowych między innymi infrastrukturę drogową o wartości początkowej 11.076.152,45 zł., infrastrukturę wodno-kanalizacyjną o wartości początkowej 5.050.670,68 zł. W czasie budowy infrastruktury Spółka korzystała z prawa odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. zakupami. Wybudowane urządzenia amortyzuje (wartość netto dróg wynosi 9.555.381,52 zł, infrastruktury wodno-kanalizacyjnej wynosi netto 3.042.179,53 zł), płaci od nich podatek od nieruchomości oraz ponosi koszty bieżących napraw. Ponadto sieci wodno-kanalizacyjne są dzierżawione przez przedsiębiorstwa wodociągów i kanalizacji, właściwe ze względu na ich położenie.

Na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z częścią przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą na terenie strefy ekonomicznej, Spółka uzyskuje przychody z tytułu administrowania strefą, które tylko częściowo pokrywają koszty utrzymania tej infrastruktury. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Spółka zamierza nieodpłatne przekazać całą infrastrukturę gospodarczą jednostkom samorządu terytorialnego, będących jednocześnie Jej akcjonariuszami lub też tylko infrastrukturę wodno-kanalizacyjną dla odpowiednich przedsiębiorstw wodociągów i kanalizacji. Strata powstała wskutek przekazania majątku zostałaby pokryta przez umorzenie akcji lub obniżenie wartości akcji.

Analizując zdarzenie przyszłe w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż opisanego przekazania infrastruktury, nie można traktować jako przekazania na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Nie zaprzeczając, iż nieodpłatne przekazanie ma wpływ na działalność Spółki, należy podkreślić, iż przekazanie to nie następuje na cele związane z Jej działalnością. Celem tego przekazania jest bowiem zaspokojenie potrzeb innego podmiotu. Poza tym w przypadku przekazania infrastruktury gospodarczej jednostkom samorządu terytorialnego, będącym akcjonariuszami Spółki, wystąpi odpłatność (przekazanie w zamian za umorzenie akcji lub obniżenie wartości akcji). W związku z tym, w każdym przypadku, planowana czynność będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Dlatego też nie wystąpi obowiązek dokonania korekty podatku odliczonego przy budowie ww. infrastruktury.

Odnosząc się do kwestii orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych stwierdzić należy, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym - nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego - należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawa będąca przedmiotem autonomicznego rozstrzygnięcia sądu, którą powołała Spółka, może odzwierciedlić sytuację przedstawioną we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.