INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 7 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 26 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od oddanych w użyczenie środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od oddanych w użyczenie środków trwałych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/1/423-1142/10/JD, wezwano o jego uzupełnienie.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 listopada 2010 r. Ponieważ do 25 listopada 2010 r. do Organu nie wpłynęło uzupełnienie wniosku, postanowieniem Znak: IBPBI/2/423-1142/10/JD wniosek pozostawiono bez rozpatrzenia.

Pismem z dnia 1 grudnia 2010 r., które wpłynęło do Organu 6 grudnia 2010 r. wniesiono zażalenie na ww. postanowienie argumentując, że odpowiedź na ww. wezwanie, została nadana w dniu 17 grudnia 2010 r., tj. w ostatnim dniu terminu przewidzianego do jego wniesienia. Jako dowód wskazano kserokopię potwierdzenia nadania listu poleconego z tego dnia, który zawierał odpowiedź na przedmiotowe wezwanie.

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2011 r. Znak: IBPBI/2/423Z-7/10/JD, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 25 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1142/10/JD.

Tym samym ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 listopada 2010 r., zostaje rozpatrzony merytorycznie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. pełni funkcję pośrednika reprezentującego na rynku branży mięsnej interesy właścicieli hurtowni oraz sklepów zajmujących się sprzedażą mięsa i wędlin. Spółka zawiera porozumienia z producentami od których pobiera należność z tytułu bonusów oraz wynagrodzeń za realizację określonego poziomu sprzedaży. Te przychody są jedynymi przychodami Spółki. Spółka dąży do tego, ażeby zwiększyć ilość i wartość nabywanych od producentów towarów i jednocześnie zwiększać swoje przychody. Dla ciągłego zwiększania obrotów z producentami Spółka za wypracowany zysk zakupiła urządzenia chłodnicze, które przekazała na podstawie umowy użyczenia do nowo otwartych sklepów przez wspólników Spółki. Spółka na w/w urządzeniach umieściła w celach reklamowych logo swoje oraz producentów, z którymi współpracuje.

Spółka przekazuje urządzenia na podstawie umowy użyczenia bez dodatkowych opłat, z tym, że Spółka ma prawo żądać zwrotu urządzeń w przypadku, gdy biorący w użyczenie złamie warunki umowy, które zabraniają wykorzystywanie urządzeń do eksponowania w nich towarów producentów, z którymi Spółka nie ma zawartego porozumienia.

Jednocześnie Spółka zaznacza, że do dnia zawarcia aneksu nie otrzymała żadnych dodatkowych opłat, które wynikały z pierwotnej umowy (stan faktyczny wynikający z uzupełnienia, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 26 listopada 2010 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy naliczoną amortyzację od przekazanych w użytkowanie środków trwałych, Spółka może uznać za koszty uzyskania przychodu (pytanie wynikające z uzupełnienia) ...

Zdaniem Spółki, amortyzację można uznać za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Urządzenia spełniają funkcję nośnika reklamowego, ponieważ znajduje się na nich logo Spółki oraz logo producentów towarów, które są w nich sprzedawane. Ponadto wyposażenie sklepów w nowoczesne chłodnie pozwoli na lepsze funkcjonowanie punktów sprzedaży i zwiększenie obrotów z producentami. Spółka stoi na stanowisku, iż jej przychody są uzależnione od wielkości obrotów z producentami, a co za tym idzie wielkości sprzedaży w hurtowniach i sklepach, dlatego też amortyzacja tych środków trwałych jest związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z kontrahentami umowy użyczenia. Przedmiotem tych umów są lady chłodnicze na których umieszczono logo Spółki.

Umowa użyczenia określona została w art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Przepis ten stanowi, że przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem istotą umowy użyczenia jest oddanie rzeczy do bezpłatnego używania, gdzie "bezpłatność" musi dotyczyć wszystkich elementów umowy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego, w rozpatrywanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie ograniczenie wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Ustawodawca nie uzależnia zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ww. ustawy np. od incydentalności zdarzenia przekazania w nieodpłatne użytkowanie środka trwałego czy też umieszczenia na nim logo Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że skoro odpisy amortyzacyjne dokonywane od oddanych w bezpłatne użytkowanie składników majątkowych zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 63 lit c ww. ustawy) to nawet istnienie związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie upoważnia do zaliczenia tychże odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.