INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 03.11.2010 r. (data wpływu 08.11.2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 10.01.2011 r. (data nadania 10.01.2011 r., data wpływu 14.01.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-872/10-2/JK z dnia 04.01.2011 r. (data nadania 04.01.2011 r., data doręczenia 07.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 04.01.2011 r. (data nadania 04.01.2011 r., data doręczenia 07.01.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowania stanu faktycznego oraz wskazanie okresu podatkowego (rok), którego dotyczy pytanie przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 10.01.2011 r. (data nadania 10.01.2011 r., data wpływu 14.01.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

W dniu 27.03.2002 r. Wnioskodawca uzyskał rozwód, w dniu 19.06.2010 r. zawarł związek małżeński. Obecnie żona – przed ślubem wdowa samotnie wychowująca dziecko, syna lat 11 z nią zamieszkałego. Obecnie mąż – przed ślubem rozwiedziony i samotnie wychowujący dziecko, syna lat 17 z nim zamieszkałym. Między małżonkami zawarta została intercyza przedmałżeńska, gwarantująca rozdzielność majątkową uprawomocniającą się w momencie zawarcia ślubu cywilnego. Wnioskodawca posiada pełnię praw rodzicielskich. Po zawarciu związku małżeńskiego nie zostały rozszerzone prawa rodzicielskie. Obecna żona nie posiada praw rodzicielskich do syna Wnioskodawcy. Małoletni syn przez cały rok podatkowy zamieszkuje wspólnie z Wnioskodawcą oraz z Jego żoną pod tym samym adresem. Wnioskodawca uzyskuje dochody opodatkowane 19% podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy każde z małżonków może rozliczyć się za 2011 r. jako osoba samotnie wychowująca dziecko...

Zdaniem Wnioskodawcy,

W myśl art. 6 ust. 5 ustawy, za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów jak również osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności. W przepisie tym ustawodawca jednoznacznie wymienił sytuacje, w której osoba pozostająca w związku małżeńskim ma prawo rozliczać się jak samotny rodzic a mianowicie w wypadku pozbawienia praw rodzicielskich. Każde z małżonków jest pozbawione praw rodzicielskich wobec dzieci, żona wobec syna obecnego męża, mąż wobec syna obecnej żony, gdyż nie są ich biologicznymi rodzicami ani prawnymi opiekunami. Prawa rodzicielskie rodzonego ojca młodszego chłopca nie istnieją na skutek zgonu ojca. Prawa rodzicielskie wciąż żyjącej rodzonej matki starszego chłopca pozostają w mocy prawnej, matka przebywa w innym związku małżeńskim, a zatem nie mogą należeć do jakiejkolwiek innej kobiety, w tym obecnej żony ojca starszego chłopca.

W tym przypadku znajdują zastosowanie przepisy w myśl art. 6 ust. 5 ustawy o osobach samotnie wychowujących dzieci i za takich należy uznać oboje małżonków względem własnych dzieci, z uwzględnieniem ustanowienia rozdzielności majątkowej w formie intercyzy małżeńskiej między małżonkami.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie dotyczące możliwości rozliczenia przez Wnioskodawcę uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko. Natomiast wniosek dotyczący sprawy żony Wnioskodawcy zostanie rozpatrzony odrębnym postanowieniem.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczypospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 5 ustawy, za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku z małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2010 r. Nr 226, poz. 1478) zmieniono, m.in. poprzez art. 1 pkt 2 lit. c) i d) ustawy, brzmienie powołanego wyżej art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz uchylono art. 6 ust. 5 ww. ustawy. Powyższe, zgodnie z art. 13 ustawy zmieniającej, ma zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionych strat) od dnia 01 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskim lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczypospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 i 10 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz w przypadku, gdy podatnik wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złoży po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 tejże ustawy.

Wprowadzona z dniem 1 stycznia 2011 r. i mająca zastosowanie do dochodów uzyskanych od tego dnia zmiana polegająca na nadaniu nowego brzmienia zdaniu wstępnemu w ust. 4 oraz skreśleniu ust. 5 w art. 6 ustawy ma wyłącznie charakter doprecyzowujący.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady indywidualnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej.

Jak z powyższego wynika, ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy. Aby korzystać z preferencyjnego opodatkowania swoich dochodów na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4, należy mieć nie tylko określony stan cywilny ale również wychowywać samotnie dziecko.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, iż ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dziecka, nie zaś do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie pozostaje w związku małżeńskim z inną osobą nie będącą rodzicem dziecka.

Wskazać należy, iż z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama zajmuje się wychowywaniem dziecka. Należy zauważyć, że „wychowywać” kogoś to – jak wynika z definicji słownikowej – „ zapewnić osobie niedorosłej osiągnięcie rozwoju fizycznego i psychicznego, zapewnić opiekę istocie niedorosłej i doprowadzić ją do samodzielności” (Słownik Języka Polskiego PWN 1992 r.). Natomiast zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1996 r., redaktor prof. Mieczysław Szymczak „samotny” to: żyjący samotnie, w odosobnieniu, nie mający rodziny, towarzystwa, znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam. Zatem decydujące znaczenie ma fakt, z kim dziecko zamieszkuje i na czyim utrzymaniu pozostaje.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 27.03.2002 r. Wnioskodawca uzyskał rozwód, w dniu 19.06.2010 r. zawarł związek małżeński. Wnioskodawca wychowuje dziecko – syna lat 17. Posiada pełnię praw rodzicielskich. Po zawarciu związku małżeńskiego nie zostały rozszerzone prawa rodzicielskie. Obecna żona nie posiada praw rodzicielskich do syna Wnioskodawcy. Małoletni syn przez cały rok podatkowy zamieszkuje wspólnie z Wnioskodawcą oraz z Jego żoną pod tym samym adresem. Wnioskodawca uzyskuje dochody opodatkowane 19% podatkiem dochodowym.

Analizując powyższe należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie można uznać za „osobę samotnie wychowującą dziecko”. Wspólne zamieszkiwanie syna z Wnioskodawcą oraz z Jego żoną wskazują, iż Wnioskodawca nie wychowuje samotnie dziecka. Ze zdarzenia przyszłego nie wynika, aby dziecko pozostawało we wspólnym gospodarstwie domowym jedynie z Wnioskodawcą.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania w rozliczeniu rocznym za 2011 r.,

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacja dotyczy tylko Pana jako Wnioskodawcy. W odniesieniu do pytania odnoszącego się do sytuacji podatkowej Pana żony zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać należy, iż w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez Pana żonę, powinna Ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcę w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.