INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2010r. (data wpływu 9 listopada 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2011r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług od stycznia 2011r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 3 lutego 2011r. udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług od stycznia 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług. Wnioskodawca wykonuje działalność tylko opodatkowaną. Przedmiotem działalności firmy Wnioskodawcy jest świadczenia usług z zakresu geodezji i kartografii w szczególności:

• sporządzanie map sytuacyjno – wysokościowych,
• sporządzanie map do celów projektowych,
• rozgraniczenia nieruchomości.
• podziały działek budowlanych i nieruchomości rolnych
• sporządzanie dokumentacji geodezyjnej do celów prawnych (wykonywanie prac geodezyjnych i kartograficznych niezbędnych do dokonywania wpisu w księdze wieczystej),
• wznawianie znaków granicznych i wyznaczanie punktów granicznych nieruchomości,
• identyfikacje działek,
• opracowania kartograficzne z wykorzystaniem narzędzi GIS (Geographic Information System).
  
  

W zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, jako przedmiot działalności, znajduje się wpis 71.12.Z — działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Faktycznie wykonywaną działalnością są:

• zgodnie z PKWiU z 2007r. — usługi wykonywania pomiarów geodezyjnych (71.12.34); usługi sporządzania map (71.12.35);
• zgodnie z PKWiU z 2004r. — usługi wykonywania pomiarów powierzchni ziemi (74.20.73); usługi sporządzania map (74.20.74);
• zgodnie z PKWiU z 2008r. — usługi wykonywania pomiarów geodezyjnych (71.12.34); usługi sporządzania map (71.12.35).
  
  

W ramach działalności gospodarczej nie są prowadzone żadne usługi z zakresu doradztwa.

Ponadto na podstawie decyzji Prezesa Sądu Okręgowego z dnia 6 października 2008r. Wnioskodawca został ustanowiony biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w zakresie geodezji i kartografii.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 18 lipca 2007r.

Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2010r. nie przekroczy 150.000 zł.

Pismem z dnia 3 lutego 2011r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia w następujący sposób:

Wnioskodawca od 2007r. do 31 grudnia 2010r. był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składał miesięczne deklaracje VAT-7 i odprowadzał podatek należny z tytułu działalności gospodarczej – usług z zakresu geodezji i kartografii oraz z tytułu pełnienia funkcji biegłego Sądu Okręgowego.

Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej w styczniu 2007r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego. W sierpniu 2007r. ze względu na uzyskany obrót Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia i stał się czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Cały obrót (działalność gospodarcza – wykonywanie usług z zakresu geodezji i kartografii oraz wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji biegłego Sądu Okręgowego) podlegał opodatkowaniu 22% VAT, nie występowała sprzedaż zwolniona z podatku od towarów i usług.

W 2010r. wartość sprzedaży opodatkowanej w ramach działalności gospodarczej – wykonywania usług z zakresu geodezji i kartografii oraz z tytułu pełnienia funkcji biegłego Sądu Okręgowego nie przekroczyła 150.000 zł (wynosiła 136.265 zł).

W styczniu 2011r. Wnioskodawca złożył stosowne zawiadomienie do Naczelnika Urzędu skarbowego i aktualnie korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będąc biegłym sądowym i świadcząc ww. usługi, jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2010 nie przekroczy 100.000 zł lub będzie wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczy 150.000 zł Wnioskodawca może pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011r. skorzystać ze zwolnienia z VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wartość sprzedaży w 2010r. nie przekroczy 150.000 zł, po zawiadomieniu o tym fakcie Naczelnika Urzędu Skarbowego do dnia 15 stycznia 2011r., Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z VAT. Na zwolnienie z VAT nie będzie miał wpływu fakt wykonywania czynności biegłego sądowego.

Czynności wykonywane przez biegłego sądowego nie mieszczą się w zakresie doradztwa, bowiem biegły sądowy "nie doradza" organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym. Biegły sądowy jako osoba posiadająca teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w obrębie danej gałęzi nauki, techniki a także inne umiejętności, wydając opinie dla sądu Wnioskodawca nie wykonuje jednak rzeczoznawstwa, chociaż niewątpliwym jest, że w rozumieniu ustaw procesowych biegły jest osobą posiadającą wiedze specjalistyczną jest rzeczoznawcą w danej dziedzinie. Biegły nie jest doradcą sądu, gdyż nie jest zaangażowany w orzekanie, a ułatwia jedynie sądowi właściwą ocenę faktów i rozstrzygnięcie sprawy w przedmiocie zagadnień specjalistycznych. Ponieważ czynności wykonywane przez biegłych w postępowaniu sądowym na zlecenie sądu, nie stanowią czynności z zakresu doradztwa, tym samym biegli sądowi mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215 poz. 1666) kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ww. ustawy w 2011 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r., z zastrzeżeniem ust. 5.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 – zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Ponadto w przepisie art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT zawarto delegację ustawową dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, odnośnie których nie stosuje się zwolnień, określonych w ust. 1 i 9.

Została ona zrealizowana w obowiązującym od 1 grudnia 2008r. § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). Zgodnie bowiem z przepisami § 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, określa ono listę towarów, o których mowa w art. 113 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy.

W załączniku do ww. rozporządzenia zawierającym listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, w poz. 13 ujęto „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa ani też pojęcia rzeczoznawstwa.

Wobec braku w ustawie definicji rzeczoznawstwa należy posłużyć się znaczeniem językowym. W pierwszej jednak kolejności poszukiwać należy znaczenia pojęcia doradztwo, skoro ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9.

Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „rzeczoznawca” to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert, natomiast „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądów, mające charakter sporządzania opinii, niewątpliwie jest czynnością mieszczącą się w zakresie rzeczoznawstwa nie spełnia jednak przesłanki do uznania tej czynności za doradztwo. Natomiast ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie mogą korzystać ci podatnicy, którzy świadczą czynności wykonywane w ramach rzeczoznawstwa i które stanowią jednocześnie doradztwo – inne niż doradztwo rolnicze związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Skoro usługi świadczone przez biegłego sądowego nie stanowią usług doradztwa należy zatem uznać, że biegły sadowy może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od 2007r. do 31 grudnia 2010r. był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składał miesięczne deklaracje VAT-7 i odprowadzał podatek należny z tytułu działalności gospodarczej – usług z zakresu geodezji i kartografii oraz z tytułu pełnienia funkcji biegłego Sądu Okręgowego. Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej w styczniu 2007r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego. W sierpniu 2007r. ze względu na uzyskany obrót Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia i stał się czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Cały obrót podlegał opodatkowaniu 22% VAT, nie występowała sprzedaż zwolniona z podatku od towarów i usług. W 2010r. wartość sprzedaży opodatkowanej w ramach działalności gospodarczej – wykonywania usług z zakresu geodezji i kartografii oraz z tytułu pełnienia funkcji biegłego Sądu Okręgowego nie przekroczyła 150.000 zł (wynosiła 136.265 zł).

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego stwierdzić należy, że Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od 1 stycznia 2011r., pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011r., gdyż:

• upłynął okres dłuższy niż rok, licząc od końca roku (2007r.), w którym Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia,
• wartość sprzedaży opodatkowanej za 2010r. wyniosła 136.265 zł czyli nie przekroczyła kwoty 150.000 zł
• świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług doradztwa.
  
  

Należy jednak pamiętać, że zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.