INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.10.2010 r. (data wpływu 29.10.2010 r.), uzupełnionego pismem z dnia 13.12.2010 r. (data wpływu 17.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego z faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur zaakceptowanych przez pełnomocnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.10.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego z faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur zaakceptowanych przez pełnomocnika.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 13.12.2010 r. (data wpływu 17.12.2010 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwana I. S.A.) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rozliczania i rozrachunków transakcji giełdowych nabywanych towarów np. energii elektrycznej, praw majątkowych etc. przez członków Izby będących jednocześnie członkami Towarowej Giełdy S.A. (TG S.A.). Członkowie Izby będący jednocześnie członkami Towarowej Giełdy… S.A. nabywają i zbywają towary np. energię elektryczną, prawa majątkowe od innych podmiotów prowadzących w tym zakresie działalność gospodarczą.

Z uwagi na fakt, iż mamy do czynienia z intensywną współpracą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pomiędzy I. S.A., a jej Członkami będącymi jednocześnie członkami TG S.A. niezbędne staje się dla tych podmiotów zaimplementowanie umowy upoważniającej I. S.A. do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rzecz Członków Izby (zwanej umową samofakturowania) na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (publikacja Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), wydane na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, którzy również posiadają stosowne umowy oraz pełnomocnictwa, z prawem substytucji, od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie nabywania i zbywania towarów na tychże giełdach.

Rozporządzenie, o którym mowa powyżej stanowi wdrożenie regulacji unijnych tj. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej do polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z Rozporządzeniem, o którym mowa powyżej, strony transakcji zamierzają podpisać między sobą umowę upoważniającą nabywcę (I.) do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy (inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą) towarów lub usługodawcy (zwanej umową samofakturowania). Jednocześnie Strony umowy, o której mowa informują iż umowa ta obejmowała będzie wszelkie przesłanki określone w § 6 powyższego Rozporządzeniu oraz Strony dopełnią wszelkich obowiązków wynikających z Rozporządzenia, o którym mowa.

Fakturę VAT, zasadniczo wystawia sprzedawca (usługodawca). Istnieją jednak regulacje, które pozwalają by fakturę VAT wystawił sam nabywca towaru bądź usługi. Taką możliwość przewidują również przepisy unijne - Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 220 Dyrektywy 2006/112/WE faktura może zostać wystawiona przez samego podatnika lub w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią.

„Każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią w następujących przypadkach;

1. dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez niego na rzecz innego podatnika lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. dostaw towarów, o których mowa w art. 33;
3. dostaw towarów dokonanych na warunkach przewidzianych w art. 138;
4. wszelkich zaliczek wpłaconych przed dokonaniem jednej z dostaw towarów, o których mowa w pkt 1, 2 i 3;
5. wszelkich zaliczek wpłaconych na jego rzecz przez innego podatnika lub przez osobę prawną niebędącą podatnikiem przed zakończeniem świadczenia usług.”
   
   

Regulację art. 220 Dyrektywy 2006/112/WE uzupełnia art. 224 Dyrektywy, który określa ramowe warunki formalne wystawiania faktur przez nabywcę lub usługobiorcę: istnienie w tym zakresie porozumienia pomiędzy stronami i określonej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur. Zgodnie z art. 224 Dyrektywy o której mowa powyżej

1. „Faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, jeżeli istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.
2. Państwa członkowskie, na terytorium których dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, ustalają zasady i warunki takiego wcześniejszego porozumienia i procedury zatwierdzania faktur między podatnikiem a nabywcą lub usługobiorcą.
3. W odniesieniu do podatników dokonujących dostaw towarów lub świadczących usługi na ich terytorium państwa członkowskie mogą określić dodatkowe warunki wystawiania faktur przez nabywcę lub usługobiorcę. W szczególności mogą wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika. Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym muszą być w każdym przypadku takie same, niezależnie od miejsca siedziby nabywcy lub usługobiorcy.”
   
   

W zakresie tych dwóch zasadniczych warunków każde państwo członkowskie Unii, na terenie którego dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, określa zasady i warunki umowy o samofakturowanie, jak również procedury zatwierdzania faktur pomiędzy stronami Umowy. Dodatkowo, w odniesieniu do podatników dokonujących dostaw towarów lub świadczących usługi na ich terytorium, państwa członkowskie mogą określić dodatkowe warunki wystawiania faktur przez nabywcę lub usługobiorcę (np. mogą wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu na rzecz podatnika). Jednak warunki te muszą być w każdym przypadku takie same niezależnie od miejsca siedziby nabywcy lub usługobiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jednym z warunków zaimplementowania umowy upoważniającej nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy jest przepis § 6 ust. 2 pkt 2 b) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (publikacja Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm.) zgodnie z którym podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług oraz wystawiający fakturę VAT zobowiązany jest do przedstawienia drugiej stronie oryginału i kopii faktury celem jej akceptacji w formie podpisu. Termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury musi tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

Z uwagi na powyższe Izba S.A. (I. S.A.) zadaje pytanie czy akceptacja w formie podpisu, o której mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 b) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (publikacja Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), może zostać dokonana przez pracownika Nabywcy usługi lub towaru, któremu to Dostawca udzieli stosownego odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur oraz czy tak podpisana i tym samym zaakceptowana faktura VAT, faktura korygująca oraz duplikat faktury będzie upoważniała Nabywcę do odliczenia podatku VAT naliczonego...

Zdaniem Spółki, akceptacja faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur wystawianych w ramach umowy upoważniającej nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy (zwanej umową samofakturowania) może zostać dokonana przez pracownika Nabywcy na podstawie udzielonego mu przez Dostawcę odrębnego pełnomocnictwa rodzajowego do akceptowania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur w imieniu Dostawcy. Takie faktury stanowią podstawę do odliczania podatku naliczonego przez Nabywcę.

Zasady umożliwiające zastosowanie umowy samofakturowania określone zostały między innymi w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (publikacja Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). Zgodnie z § 6 Rozporządzenia, o którym mowa powyżej, Nabywca oraz Dostawca towarów i usług, muszą spełniać poniższe warunki:

1. Nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako „FAKTURA VAT”, w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeśli nabywca towarów lub usług:
   1) jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny;
   2) ma zawartą z dokonującym dostawy towarów lub świadczącym usługi umowę odpowiadającą warunkom wymienionym w ust. 2, upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów - w imieniu na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy;
   3) w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 2 dostarczy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemną informację o zawarciu takiej umowy zawierającą w szczególności:
   1. dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym zawarł tę umowę,
   2. datę zawarcia umowy,
   3. okres obowiązywania umowy.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:
   1) postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi:
   1. upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,
   2. poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
   2) postanowienia, iż podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług:
   1. będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,
   2. będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi,
   3. poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa,
   3) określenie terminu jej obowiązywania z tym że termin ten nie może być dłuższy niż 2 lata;
   4) określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.
3. Faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.
4. W przypadku faktur wystawionych w formie elektronicznej akceptacja, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b, wyrażana jest w formie elektronicznej; przepisy § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119) oraz § 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku gdy przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwiają dokonanie akceptacji w formie elektronicznej podatnik dokonuje akceptacji w formie podpisu na czytelnym wydruku przesłanej mu faktury.
6. Przepisy ust. 1 pkt 2, ust. 2 - 5 Stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli:
   1) nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
   2) dokonującym wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest podatnik, który został zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 ustawy;
   3) dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dostarczył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy pisemną informację, o której mowa w ust. 1 pkt 3, wraz z danymi nabywcy, z którym zawarł umowę.
   
   

Zarówno przepisy prawa podatkowego, jak też akty prawne w zakresie rachunkowości nie zawierają wyłączenia możliwości udzielenia odrębnego pełnomocnictwa rodzajowego celem dokonywania akceptacji faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur przez pracownika Nabywcy towarów i usług. W związku powyższym do oceny dopuszczalności takich czynności należy stosować przepisy dotyczące pełnomocnictw.

Kwestia udzielenia pełnomocnictwa uregulowana została m.in. w Kodeksie cywilnym w art. 98-109.

Art. 98 Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Art. 99 § 1. Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

§ 2. Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Art. 100. Okoliczność, że pełnomocnik jest ograniczony w zdolności do czynności prawnych, nie ma wpływu na ważność czynności dokonanej przez niego w imieniu mocodawcy.

Art. 101 § 1. Pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane, chyba że mocodawca zrzekł się odwołania pełnomocnictwa z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.

§ 2. Umocowanie wygasa ze śmiercią mocodawcy lub pełnomocnika, chyba że w pełnomocnictwie inaczej zastrzeżono z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.

Art. 102. Po wygaśnięciu umocowania pełnomocnik obowiązany jest zwrócić mocodawcy dokument pełnomocnictwa. Może żądać poświadczonego odpisu tego dokumentu; wygaśnięcie umocowania powinno być na odpisie zaznaczone.

Art. 103 § 1. Jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta.

§ 2. Druga strona może wyznaczyć osobie, w której imieniu umowa została zawarta, odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu.

§ 3. W braku potwierdzenia ten, kto zawarł umowę w cudzym imieniu obowiązany jest do zwrotu tego, co otrzymał od drugiej strony w wykonaniu umowy, oraz do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o braku umocowania lub o przekroczeniu jego zakresu.

Art. 104. Jednostronna czynność prawna dokonana w cudzym imieniu bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu jest nieważna. Jednakże gdy ten, komu zostało złożone oświadczenie woli w cudzym imieniu, zgodził się na działanie bez umocowania, stosuje się odpowiednio przepisy o zawarciu umowy bez umocowania.

Art. 105. Jeżeli pełnomocnik po wygaśnięciu umocowania dokona w imieniu mocodawcy czynności prawnej w granicach pierwotnego umocowania, czynność prawna jest ważna, chyba że druga strona o wygaśnięciu umocowania wiedziała lub z łatwością mogła się dowiedzieć.

Art. 106. Pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.

Art. 107. Jeżeli mocodawca ustanowił kilku pełnomocników z takim samym zakresem umocowania, każdy z nich może działać samodzielnie, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa. Przepis ten stosuje się odpowiednio do pełnomocników, których pełnomocnik sam dla mocodawcy ustanowił.

Art. 108. Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonywa w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Art. 109. Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Zgodnie z Kodeksem Cywilnym w zakresie udzielania pełnomocnictw, Pełnomocnik otrzymuje od mocodawcy umocowanie do dokonania czynności prawnej w imieniu ze skutkami dla mocodawcy. Gdyby nie fakt, iż mocodawca (dostawca) jest poinformowany o działaniach kontrahenta (nabywcy) poprzez fakt wystawienia odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego dla pracownika nabywcy — I. do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących VAT oraz duplikatów faktur VAT, to można by domniemywać, że taka sytuacja wyczerpuje znamiona art. 108 zd. 1 Kodeksu cywilnego mówiącego o tym, iż pełnomocnikiem nie może być druga strona czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy. Oczywistym jest, że jeżeli przyjąć dopuszczalność uznania pracownika nabywcy za jego reprezentanta to zachodzą w przedmiotowej sprawie okoliczności wskazane w Kodeksie cywilnym stanowiące odstępstwa od zasady z art. 108.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu pełnomocnik może być drugą stroną czynności prawnej w sytuacji gdy możliwość taka wynika z treści pełnomocnictwa lub też jeżeli ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Obie powyższe przesłanki w przedmiotowej sprawie zostały spełnione. Pełnomocnictwo odrębne (szczególne) udzielone przez sprzedawcę, jednoznacznie wskazuje, iż upoważnia on pracownika swojego kontrahenta do podpisywania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur.

Z uwagi na powyższe I. uważa, iż nie można mówić o naruszeniu interesów mocodawcy w przypadku, gdy jest on poinformowany o działaniach kontrahenta i godzi się na to.

W związku z przytoczonymi powyżej przepisami I. stoi na stanowisku, iż akceptacja faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur wystawionych przez Nabywcę na podstawie umowy o samofakturowaniu w formie podpisu, o której mowa § 6 ust. 2 pkt 2 b) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (publikacja Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm.) oraz podpisana przez pracownika Nabywcy umocowanego na podstawie odrębnego pełnomocnictwa rodzajowego do tej czynności przez Dostawcę spełnia wymogi określone w ustawie o VAT i tym samym daje prawo do odliczenia na jej podstawie naliczonego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, co do zasady suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jednocześnie należy podkreślić, iż realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obostrzona ograniczeniami zawartymi w dziale IX ustawy. Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych np. faktu, iż zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z ograniczeń wskazano w art. 88 ust. 3a pkt 5 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

1. jest podatnikiem zarejestrowanym, jako podatnik VAT czynny;
2. ma zawartą z dokonującym dostawy towarów lub świadczącym usługi umowę odpowiadającą warunkom wymienionym w ust. 2, upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów - w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy;
3. w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 2, dostarczy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemną informację o zawarciu takiej umowy, zawierającą w szczególności:
   1. dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym zawarł tę umowę,
   2. datę zawarcia umowy,
   3. okres obowiązywania umowy.
   
   
   

W myśl § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

1. postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi:
   1. upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,
   2. poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
2. postanowienia, iż podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług:
   1. będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,
   2. będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi,
   3. poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
3. określenie terminu jej obowiązywania, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż 2 lata;
4. określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.
   
   

W myśl § 6 ust. 3 rozporządzenia, faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rozliczania i rozrachunków transakcji giełdowych nabywanych towarów oraz praw majątkowych. Strony transakcji zamierzają podpisać między sobą umowę upoważniającą Wnioskodawcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów faktur w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy. Umowa będzie obejmowała wszelkie przesłanki określone w § 6 rozporządzenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy akceptacja faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur wystawianych w ramach umowy upoważniającej nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy może zostać dokonana przez pracownika Spółki na podstawie udzielonego mu przez dostawcę odrębnego pełnomocnictwa rodzajowego do akceptowania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur w imieniu dostawcy.

Należy zauważyć, iż przepisy prawa podatkowego nie zawierają wyłączenia możliwości udzielenia odrębnego pełnomocnictwa do dokonywania akceptacji faktur VAT przez pracownika nabywcy towarów i usług. W związku z tym do oceny dopuszczalności takich czynności należy stosować przepisy dotyczące pełnomocnictwa. Kwestia udzielenia pełnomocnictw uregulowana jest w Kodeksie cywilnym (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 98 pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności. Zgodnie z art. 99 § 1 jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego przepisu pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Jednakże w myśl art. 108 Kodeksu cywilnego pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu pełnomocnik może być drugą stroną czynności prawnej w sytuacji, gdy możliwość taka wynika z treści pełnomocnictwa albo jeżeli ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy.

Należy uznać, że obie powyższe przesłanki w przedmiotowej sprawie zostały spełnione. Pełnomocnictwo odrębne szczególne udzielone przez dostawcę, jednoznacznie wskazuje, iż upoważnia on pracownika swojego kontrahenta do podpisywania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur. W związku z powyższym nie można mówić o naruszeniu interesów mocodawcy, w przypadku gdy jest on dokładnie poinformowany o działaniach nabywcy i wyraża na to swoją zgodę.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż faktury VAT, faktury korygujące oraz duplikaty faktur wystawione przez Spółkę w ramach umowy o samofakturowanie i zaakceptowane przez pracownika Spółki na podstawie udzielonego mu przez dostawcę odrębnego pełnomocnictwa rodzajowego do akceptowania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur, spełniającego wymogi pełnomocnictwa określone w kodeksie cywilnym, stanowią podstawę do odliczania podatku naliczonego przez Spółkę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ nadmienia, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 244, poz. 1627).

Wprowadzone zmiany w § 6 powyższego rozporządzenia pozostają bez wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.