INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 18 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.), z dnia 22 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) oraz z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 15 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z realizacją zadania - budowa (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z realizacją zadania - budowa (…).

Pismami z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.), z dnia 22 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) oraz z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 15 października 2010 r.) uzupełniono ww. wniosek w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Gmina) jest płatnikiem podatku VAT. Obowiązek podatkowy wynika z faktu, że Gmina posiada nieruchomości, które wynajmuje oraz grunty, które zbywa.

W art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), jako zadanie własne gminy wpisane jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności wymienione w pkt 3 sprawy dotyczące: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania oczyszczania ścieków komunalnych. Realizując dyrektywy wymienionej ustawy, Gmina będzie w roku 2011 budować kanalizację sanitarną w miejscowości. W celu pozyskania środków zewnętrznych na realizację tego zadania, wystąpi ona do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o umorzenie pożyczki, którą spłaca w WFOŚiGW.

Umorzona kwota pożyczki zostanie w całości przeznaczona na realizację zadania - budowa kanalizacji sanitarnej w miejscowości. Wydatki poniesione na realizację tego zadania zostaną udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę, czyli Gminę.

Zainteresowany wskazał również, iż wydatki poniesione w związku z realizacją zadania - budowa kanalizacji sanitarnej w miejscowości, nie będą miały związku ze sprzedażą opodatkowaną ze względu na fakt, iż realizując zadania własne gminy w zakresie odbioru ścieków komunalnych od właścicieli nieruchomości położonych na terenie gminy i wyposażonych w kanalizację sanitarną, która przyłączona jest do sieci miejskiej (ze względu na swoje położenie), Gmina działa na podstawie umowy zawartej z Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji Sanitarnej w Sp. z o.o. Na podstawie tejże umowy, powierza ona spółce obowiązki w zakresie konserwacji urządzeń kanalizacyjnych, stanowiących własność Gminy, oczyszczenie w obiektach spółki ścieków i odprowadzenie oczyszczonych do wymaganych parametrów ścieków do odbiornika, utrzymanie niezbędnego nadzoru technicznego urządzeń, dokonywanie bieżących napraw, dokonywanie bieżących przeglądów, wykonywanie modernizacji i remontów każdego z obiektów o wartości robót do kwoty 35.000 zł. Przedmiot umowy wykonywany jest przez spółkę nieodpłatnie. Warunki odbioru ścieków od odbiorców indywidualnych są określane na podstawie indywidualnych umów na podstawie obowiązujących taryf w zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie ścieków zawartych między spółką a odbiorcami. Tym samym Gmina nie wystawia faktur VAT dla odbiorców indywidualnych, od których mogłaby odliczyć podatek.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Efekt realizowanej inwestycji - kanalizacja sanitarna we wsi nie będzie w żadnej formie przekazana Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji Sanitarnych w. Umowa pomiędzy Wnioskodawcą, a MPWiK polega na powierzeniu obowiązków w zakresie konserwacji urządzeń będących własnością Gminy. Do czasu zakończenia inwestycji umowa pomiędzy Gminą, a MPWiK zostanie przeredagowana w taki sposób, że spółka będzie miała prawo do korzystania z sieci kanalizacyjnej należącej do Wnioskodawcy – nieodpłatnie. Do obowiązków spółki będzie należała konserwacja urządzeń, jednocześnie spółka będzie zawierała umowy cywilno-prawne z indywidualnymi dostawcami ścieków we własnym imieniu i na własną rzecz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawną możliwość odliczenia podatku VAT przy realizacji powyższego zadania...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Gmina w opisanym wyżej przypadku nie wykonuje i nie będzie wykonywać czynności opodatkowanych związanych z funkcjonowaniem kanalizacji w miejscowości, wobec tego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia w myśl art. 86 - nie ma w związku z tym, możliwości odzyskania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Stosownie do treści art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem (z wyjątkiem towarów określonych w art. 7 ust. 3). Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

• brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,
• istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.
  
  

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe przepisy należy stwierdzić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu tylko wówczas, gdy mają charakter odpłatny (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie). Ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje na formę odpłatności, jak również nie definiuje tego pojęcia.

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy:

1. Istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym.
2. Dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności.
3. Wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Na podstawie powyższych rozważań należy stwierdzić, iż wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Prawną istotę umowy zamiany regulują przepisy prawa cywilnego, a zwłaszcza art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W rozumieniu Kodeksu cywilnego umowa zamiany jest umową konsensualną, wzajemną i zobowiązującą, a art. 603 k.c. stanowi, że przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem Kodeks cywilny – odnosząc się do zamiany jako rodzaju stosunku zobowiązaniowego – ustalił, że przedmiotem zamiany mogą być tylko rzeczy (zarówno ruchome, jak i nieruchomości).

Natomiast z treści art. 604 k.c. wynika, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oznacza wykonanie tych czynności za wynagrodzeniem. Przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty. Wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Taki sposób rozliczania wzajemnych należności przedsiębiorców nie stanowi naruszenia dyspozycji zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155 poz. 1095 ze zm.), który zastrzega jedynie, że bezpośrednie przepływy pieniężne powinny odbywać się w formie bezgotówkowej. Inne sposoby wykonania zobowiązań skutkujące zapłatą nie zostały wyłączone.

Świadczenia rzeczowe mogą również zostać uznane za transakcje barterowe. Barter w polskim prawie uważa się za jeden z rodzajów umowy zamiany. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym oczywiście rozliczeń podatkowych. Należy podkreślić, że barter polega nie tylko na równoważącej się wartościowo transakcji towar za towar, lecz również: usługa za usługę, towar za usługę, lub usługa za towar. Podstawowym założeniem i istotą umów barteru jest brak konieczności ponoszenia dodatkowych świadczeń, a to, czy strony umówią się na wymianę towaru za towar, usługi za usługę czy też towaru za usługę nie ma istotnego znaczenia.

Barter jest więc pojęciem szerszym, obejmującym swoim zakresem zamianę usług, zamianę towaru na usługę i usługi na towar. Z punktu widzenia polskiego prawa cywilnego barter jest rodzajem umowy zamiany, polegającej na równoważącej się wartościowo wymianie towaru na towar lub usługi na usługę (ewentualnie usługi na towar lub towaru na usługę), gdzie nie wchodzą w grę dodatkowe rozliczenia pieniężne między kontrahentami.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i będzie w roku 2011 budować kanalizację sanitarną w miejscowości. W celu pozyskania środków zewnętrznych na realizację tego zadania, wystąpi on do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o umorzenie pożyczki, którą spłaca w WFOŚiGW.

Zainteresowany, realizując zadania własne gminy w zakresie odbioru ścieków komunalnych od właścicieli nieruchomości położonych na terenie Gminy i wyposażonych w kanalizację sanitarną, która przyłączona jest do sieci miejskiej (ze względu na swoje położenie), działa na podstawie umowy zawartej z Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji Sanitarnej w Sp. z o.o. Na podstawie tejże umowy Gmina powierza spółce obowiązki w zakresie konserwacji urządzeń kanalizacyjnych, stanowiących własność Gminy, oczyszczenie w obiektach spółki ścieków i odprowadzenie oczyszczonych do wymaganych parametrów ścieków do odbiornika, utrzymanie niezbędnego nadzoru technicznego urządzeń, dokonywanie bieżących napraw, dokonywania bieżących przeglądów. wykonywanie modernizacji i remontów każdego z obiektów o wartości robót do kwoty 35.000 zł. Warunki odbioru ścieków od odbiorców indywidualnych są określane na podstawie indywidualnych umów na podstawie obowiązujących taryf w zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie ścieków zawartych między spółką, a odbiorcami. Tym samym Gmina nie wystawia faktur VAT dla odbiorców indywidualnych, od których mogłaby odliczyć podatek.

Spółka będzie miała prawo do korzystania z sieci kanalizacyjnej należącej do Gminy - nieodpłatnie. Do obowiązków spółki będzie należała konserwacja urządzeń, jednocześnie Spółka będzie zawierała umowy cywilno-prawne z indywidualnymi dostawcami ścieków we własnym imieniu i na własną rzecz.

Wyjaśnić zatem należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz – art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy.

W związku z powyższym, prawo do korzystania przez MPWiK z wybudowanej przez Gminę kanalizacji sanitarnej w miejscowości w zamian za jej konserwację jest świadczeniem wykonywanym na podstawie zawartej z tą spółką umowy cywilnoprawnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika bowiem, iż na podstawie zawartej umowy do obowiązków spółki będzie należała m.in. konserwacja urządzeń kanalizacji sanitarnej, oczyszczenie w obiektach spółki ścieków i odprowadzenie oczyszczonych do wymaganych parametrów ścieków do odbiornika, wykonywanie modernizacji i remontów każdego z obiektów o wartości robót do kwoty 35.000 zł.

Z kolei spółka będzie korzystała z wybudowanej przez Gminę sieci kanalizacji sanitarnej zawierając umowy cywilno-prawne z indywidualnymi dostawcami ścieków we własnym imieniu i na własną rzecz.

Zatem w przedmiotowej sprawie będzie miała miejsce sytuacja, kiedy spółka na podstawie zawartej umowy realizuje zadania własne Gminy (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym) wykorzystując majątek Gminy (sieć kanalizacyjną) w zamian za prawo wykorzystywania sieci kanalizacyjnej wykonując usługi modernizacji i remontu każdego z obiektów o wartości robót do kwoty 35.000 zł.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że ustanowienie na rzecz MPWiK w prawa do korzystania wybudowanej przez Gminę kanalizacji sanitarnej w miejscowości w zamian za jej konserwację, stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy. Forma odpłatności w przedmiotowej sprawie (usługa za usługę) wskazuje, że mamy tu do czynienia z transakcjami barterowymi. Zapłatą dla Zainteresowanego za usługi konserwacji sieci ww. kanalizacji sanitarnej będzie prawo do korzystania z niej i pobierania pożytków na podstawie umów cywilno-prawnych z indywidualnymi dostawcami ścieków zawieranych we własnym imieniu i na własną rzecz.

Przesłanką opodatkowania, według art. 5 ust. 1 ustawy, jest odpłatność dostawy towarów lub świadczenia usług. W odniesieniu do okoliczności opisanych we wniosku spełniony jest ten warunek, gdyż w przypadku transakcji barterowych występuje bezpośredni związek między ww. czynnościami. Nie dochodzi tu więc do nieodpłatnego świadczenia przez Gminę usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, lecz do świadczenia odpłatnego w myśl art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak rozstrzygnięto powyżej, w przedmiotowej sprawie dojdzie po stronie Gminy do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy (udostępnianie sieci kanalizacji w zamian za jej modernizację).

Zatem, Gminie przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z realizacją zadania, tj. budową kanalizacji sanitarnej w miejscowości, bowiem wydatki te będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 35, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.