INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.12.2010 r. (data wpływu 06.12.2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 01.02.2011 r. (data wpływu 07.02.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24.01.2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia zespołu składników materialnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.12.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia zespołu składników materialnych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 01.02.2011 r. (data wpływu 07.02.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24.01.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo Spółka z o.o. w M.(zwane dalej P.”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji kruszywa lekkiego, usługi gospodarczego wykorzystywania odpadów, zagospodarowania surowców wtórnych, usługi związanej z zagospodarowaniem, eksploatacją i rekultywacją wyrobisk, wydobywaniem glin, iłów, produkcji masy betonowej oraz produkcji wyrobów betonowych dla budownictwa. Działalność wykonywana jest w dwóch miejscowościach - w M. i G..

Zarząd P. planuje zbycie w formie sprzedaży: nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego, wyposażenia oraz innych aktywów trwałych i aktywów obrotowych wchodzących w skład Zakładu Produkcji Betonów w G. (zwanego dalej „Zakładem”). Na nabywcę nie zostaną przeniesione należności i zobowiązania dające się przypisać do Zakładu. Zakład nie jest wyodrębnionym prawnie oddziałem przedsiębiorstwa, wpisanym w Krajowym Rejestrze Sądowym, Rejestrze Przedsiębiorców. Stanowi jednak wyodrębnioną jednostkę organizacyjną w strukturze przedsiębiorstwa (schemat organizacyjny). Pracuje w niej określona grupa pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie. Nadzór nad nią pełni kierownik Zakładu. W jej skład wchodzi określony zespół składników majątkowych o charakterze materialnym, który służy realizacji jej zadań. Są to:

• prawo własności budynków i budowli,
• prawo użytkowania wieczystego gruntu,
• linia technologiczna do produkcji betonów z magazynem materiałów dla wyrobów gotowych,
• zaplecze socjalne, biurowe wraz z punktem sprzedaży.
  
  

Teren jest ogrodzony, uzbrojony w niezbędną infrastrukturę techniczną (energia elektryczna, woda, kanalizacja, telefon, itd.). Wszystkie środki trwałe wpisane są w odrębnie dla Zakładu prowadzonej ewidencji. Prowadzony jest także wykaz pracowników przypisanych działalności Zakładu. Zespół składników majątkowych stanowiących Zakład jest również wydzielony pod względem finansowym. Koszty jego działalności są wyodrębnione jedynie do poziomu kosztów technicznego wytworzenia wyrobów (koszty energii elektrycznej, materiałów do produkcji, wynagrodzeń pracowników). Wyodrębnienie nie dotyczy jednak części kosztów ogólnozakładowych (np. kosztów księgowości, administracyjnych). Posiada odrębny rachunek bankowy służący do sprzedaży wytwarzanych w nim wyrobów. Dla Zakładu prowadzone są odrębne ewidencje: rejestr sprzedaży, środków trwałych, zapasów materiałów i wyrobów. P. nie sporządza odrębnego dla Zakładu bilansu ani rachunku zysków i strat. Nie posiada samodzielności finansowej w ramach przedsiębiorstwa.

Jest więc możliwe jednoznaczne i precyzyjne określenie przychodów generowanych przez Zakład, jak i kosztów. Zakład może potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zespół składników materialnych, który na skutek planowanej transakcji (umowy sprzedaży) zostanie przeniesiony przez P.” na nabywcę, powinien być sklasyfikowany dla celów podatkowych jako zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)...
2. Czy opisana transakcja sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Zakładu) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają do niej zastosowania, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą o VAT”, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przez tę ostatnią ustawodawca nakazuje rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e ustawy o VAT). Podstawowym warunkiem, koniecznym dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wydzielenie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. W opisanym stanie faktycznym przesłanka ta jest spełniona. Podstawą wydzielenia organizacyjnego Zakładu jest struktura organizacyjna, przyjęta przez zarząd P.”. Wydzielenie to ma zarówno charakter organizacyjny, jak i finansowy. Składniki materialne charakteryzują się pełną odrębnością i pozostają w relacjach takich, iż można o nich mówić jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Służą do produkcji wyrobów betonowych dla budownictwa. W zakresie wyodrębnienia finansowego Zakład nie posiada wprawdzie odrębnego planu kont oraz odrębnego budżetu i planu finansowego, jednak w ramach ewidencji księgowej przedsiębiorstwa wyodrębniono zespól kont wynikowych, na podstawie których na bieżąco analizowane, oceniane i rozliczane są koszty i przychody generowane przez Zakład. Jego działalność rozliczana jest księgowo i finansowo w taki sposób, iż pozwala na wydzielenie i przypisanie mu składników majątkowych, przychodów i kosztów.

Przedmiot transakcji zbycia (umowy sprzedaży), opisany wyżej, jest wyodrębnionym organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie zespołem składników materialnych. Potwierdzają to ewidencje prowadzone przez przedsiębiorstwo. Zakład mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze - produkcję wyrobów betonowych dla budownictwa. Opisany szczegółowo stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, albowiem spełnia przesłanki określone w tym przepisie. Tym samym do opisanej transakcji sprzedaży Zakładu nie mają zastosowania przepisy tej ustawy, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Według art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

Powyższe oznacza, że zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest suma poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości, będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka wykonuje działalność w dwóch miejscowościach - w M. i G. Zarząd Spółki planuje zbycie w formie sprzedaży: nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego, wyposażenia oraz innych aktywów trwałych i aktywów obrotowych wchodzących w skład Zakładu Produkcji Betonów w G.. Zakład nie jest wyodrębnionym prawnie oddziałem przedsiębiorstwa, wpisanym w Krajowym Rejestrze Sądowym Rejestrze Przedsiębiorców. Na nabywcę nie zostaną przeniesione należności i zobowiązania dające się przypisać do Zakładu.

Z powyższego wynika, iż w transakcji sprzedaży składników Spółki nie zostaną sprzedane należności i zobowiązania przypisane przekazywanemu Zakładowi.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy stwierdzić, iż wyłączenie z masy majątkowej, nabywanej jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa – zobowiązań czy też należności powoduje pozbawienie wydzielonego kompleksu majątkowego cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wskazania wymaga, iż art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług nie określa katalogu składników majątku przedsiębiorstwa, których wydzielenie bądź pozostawienie w przedsiębiorstwie pozwalałoby w każdym przypadku ex lege ustalić, iż doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części. Oznacza to, iż każdy stan faktyczny powinien być oceniany indywidualnie.

Zdaniem organu konsekwencją finansowego wyodrębnienia majątku mającego stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest konieczne przypisanie do tego majątku wszelkich zobowiązań związanych ze składnikami tego majątku. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane. W sytuacji Wnioskodawcy wykluczenie zobowiązań jak również należności ze zbywanego majątku, łamie zasadę przeniesienia agregatu składników należącego do jednego podmiotu na inny podmiot.

Pomimo, faktu iż wydzielona część przedsiębiorstwa, w pewnych warunkach mogłaby prowadzić samodzielną działalność gospodarczą nie sposób w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług uznać tej części za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Należy wskazać, iż zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zbyciem ogółu praw i obowiązków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, czyli kupujący wstępuje w prawnie wyodrębniony majątek swego poprzednika. Z nabyciem praw związane jest jak wskazano powyżej także przejęcie długów. Na nabywcę przedsiębiorstwa winny przejść zobowiązania i obciążenia związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, gdyż stanowią one składniki przedsiębiorstwa.

Reasumując: w świetle przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż wymienione we wniosku składniki zbywanego Zakładu Spółki, nie będą posiadały na dzień transakcji cech wymienionych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług i nie mieszczą się w pojęciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z tym planowaną transakcję należy traktować jako sprzedaż poszczególnych składników majątku i opodatkować według stawek właściwych dla danego towaru i usługi. Sprzedaż poszczególnych towarów i usług winna być udokumentowana fakturą VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1, który stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.