INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 14 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w ratach leasingowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w ratach leasingowych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 listopada 2010 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej Spółka) powstała w roku 1996 w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa wielobranżowego założonego w roku 1991. Wspólnikami Spółki są trzy osoby fizyczne, posiadające w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Działalność Spółki obejmuje trzy główne segmenty:

• dzierżawę i wynajem szpitalom i jednostkom medycznym nowej lub używanej medycznej aparatury radiologicznej, głównie są to tomografy komputerowe, rezonanse magnetyczne oraz aparaty usg, importowane z krajów Europy Zachodniej. Spółka zajmuje się również ich obsługą serwisową. Obecnie Wnioskodawca wydzierżawia xx tomografów komputerowych oraz 1 rezonans magnetyczny. Działalność prowadzona jest w ramach PKD 77.39.Z – „wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowana”,
• sprzedaż sprzętu medycznego: tomografy komputerowe, rezonanse magnetyczne, aparaty RTG, strzykawki automatyczne, wężyki do strzykawek, błony i filmy RTG, sprzęt komputerowy i oprogramowanie na potrzeby służby medycznej (urządzenia nagrywające obrazy z badań radiologicznych na dyskach CD, przeglądarki obrazów diagnostycznych, rozwiązania informatyczne do archiwizacji wyników badań). Działalność prowadzona jest w ramach PKD 46.90.Z – „sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana”,
• niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej. Spółka posiada własne pracownie rentgenodiagnostyki, prowadzące badania za pomocą tomografów komputerowych, rezonansu magnetycznego i aparatów USG. W ramach placówek świadczone są usługi teleradiologii. Działalność prowadzona jest w ramach PKD 86.22.Z – „praktyka lekarska specjalistyczna”.
  
  

Obecnie, Wnioskodawca rozważa przeprowadzenie restrukturyzacji zakładającej utworzenie dwóch podmiotów (spółek córek – spółek kapitałowych). Zainteresowany planuje utworzyć Spółkę z o.o. „A” oraz Spółkę z o.o. „B”, których kapitały udziałowe wynosić będą po 5.000,00 zł każdy i w których Wnioskodawca obejmie 100% udziałów, w zamian za wkłady gotówkowe. Następnie Spółka planuje podwyższyć kapitał udziałowy w każdej ze spółek oraz objąć 100% wartości nowoutworzonych udziałów, wydanych w zamian za aport zorganizowanych części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej CIT).

Przedmiotem aportu do Spółki „A” będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, obejmująca zespół składników majątkowych (wyodrębnionych funkcjonalnie), w którego skład wchodzić będą zarówno składniki o charakterze materialnym, jak i niematerialnym w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji zadań związanych z dzierżawą i wynajmem szpitalom i jednostkom medycznym nowej lub używanej medycznej aparatury radiologicznej oraz ich obsługą serwisową, a także zadań związanych ze sprzedażą sprzętu medycznego (PKD 77.39.Z – „wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowana”, PKD 46.90.Z – „sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana”). Składniki te są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki i mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Przedmiotem aportu do Spółki „B” będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, obejmująca zespół składników majątkowych (wyodrębnionych funkcjonalnie), w którego skład wchodzić będą zarówno składniki o charakterze materialnym, jak i niematerialnym, w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji zadań związanych z świadczeniem usług w ramach niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej (PKD 86.22.Z – „praktyka lekarska specjalistyczna”). Składniki te są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W skład opisanych zorganizowanych części przedsiębiorstwa wchodzić będą również, prawa z rejestracji znaków towarowych słowno-graficznych, zgłoszonych w Urzędzie Patentowym RP, pod którymi Spółka obecnie prowadzi swoją działalność. Znaki te w toku długoletniej, owocnej działalności gospodarczej Spółki, zostały odpowiednio wypromowane i obecnie posiadają znaczną wartość rynkową, z uwagi na specyfikę prowadzonej obecnie przez Spółkę działalności (przede wszystkim działalność w zakresie dystrybucji i handlu sprzętem medycznym oraz usług w ramach niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej), znaki stanowią niezwykle istotny element wpływający na pozycję rynkową oraz rozpoznawalność Spółki wśród klientów, w tych dwóch segmentach rynku. Znaki te nie są ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki oraz nie są amortyzowane, również w przypadku ewentualnego zarejestrowania praw ochronnych do znaków towarowych, przed planowanym aportem zorganizowanych części przedsiębiorstwa. Spółka nie wprowadzi praw do znaków towarowych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych, gdyż prawa te nie będą spełniały warunków przewidzianych w art. 168 ust. 1 ustawy o CIT.

Głównym celem rozważanego rozwiązania, jest wydzielenie dwóch funkcjonalnie wyodrębnionych segmentów działalności, spełniających definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, do nowych, odrębnych podmiotów prawa handlowego. Planowany jest także dalszy wzrost wartości znaków towarowych, w wyniku decentralizacji prowadzonej działalności gospodarczej i zwiększenia efektywności działań, związanych z ochroną prawną znaków i ich efektywnym wykorzystaniem. W szczególności dotyczy to zindywidualizowanej promocji i marketingu, związanego z poszczególnymi znakami na własny rachunek każdej ze spółek córek.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT (w ramach PKD 77.39.Z – „wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowana”, PKD 46.90.Z – „sprzedaż hurtowa, niewyspecjalizowana) oraz działalność zwolnioną od podatku VAT (w ramach PKD 86.22.Z – „praktyka lekarska specjalistyczna”). Na Spółce ciąży obowiązek korygowania kwoty odliczonego podatku VAT, z uwzględnieniem proporcji obliczanej dla zakończonego roku podatkowego, zgodnie z art. 91 ustawy o VAT. W strukturze zakupów Spółki znajdują się bowiem zarówno takie zakupy, które można bezpośrednio i jednoznacznie przypisać do sprzedaży opodatkowanej lub zwolnionej, jak również zakupy, które służyły zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej.

W ramach aportu zorganizowanych części przedsiębiorstw Spółek z o.o., przeniesione zostaną umowy leasingowe (w drodze cesji, aneksów lub porozumień z finansującym). Wśród tych umów leasingowych, będą znajdowały się umowy mające za przedmiot samochody osobowe.

W uzupełnieniu z dnia 12 listopada 2010 r. Zainteresowany wskazał, iż Spółka „A”, do której wnoszony będzie wkład niepieniężny (m. in. samochody osobowe, będące przedmiotem umowy leasingowej), nie będzie następcą prawnym Wnioskodawcy, zgodnie z art. 93 i następnych ustawy Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (uszczegółowione w piśmie z dnia 12 listopada 2010 r.).

Czy Spółka z o.o. „A” (która otrzyma aport ZCP i będzie prowadziła jedynie działalność opodatkowaną podatkiem VAT), będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za raty leasingowe dotyczące samochodów osobowych, z wykorzystaniem limitu 6.000 zł określonego w art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, czy też będzie zobowiązana do kontynuacji odliczeń, dokonywanych przez dotychczasowego korzystającego (Wnioskodawcę, który wniesie aportem ZCP)...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W świetle powyższego przepisu można uznać, iż nowa Spółka będzie uprawniona do wykorzystania od nowa limitu 6.000 zł. Należy zauważyć, iż takie rozumienie tych przepisów byłoby zgodne ze stanowiskami organów podatkowych, które przyjmują, iż przepisy ustawy o VAT oraz Ordynacji podatkowej, nie przewidują przejścia praw i obowiązków na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w przypadku wniesienia do niej w postaci aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

W świetle art. 7 ust. 9 ustawy, przez umowę dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.

Natomiast, art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ustawodawca w art. 86 ust. 1 ustawy postanowił, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Istnienie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest uzależnione od tego, czy usługi zostały zakupione przez spółkę w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m. in. w art. 88 ustawy.

W świetle art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań – art. 86 ust. 5 ustawy.

Natomiast, zgodnie z treścią art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód.

Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego podlega ponadto ograniczeniom, w przypadkach określonych w art. 88 ustawy. I tak, np. stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Umowa leasingu jest umową cywilnoprawną uregulowaną przepisami art. 709¹ – 709¹⁸ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 709¹ Kodeksu cywilnego przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli w umowie zastrzeżone zostało, że korzystający zobowiązany jest ponosić koszty ubezpieczenia rzeczy od jej utraty w czasie trwania leasingu, koszty te obejmują składkę z tytułu ubezpieczenia na ogólnie przyjętych warunkach – o ile w umowie nie postanowiono odmiennie (art. 709⁶ Kodeksu cywilnego). Korzystający obowiązany jest ponadto utrzymywać rzecz w należytym stanie, w szczególności dokonywać jej konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jej zużycia wskutek prawidłowego używania oraz ponosić ciężary związane z własnością lub posiadaniem rzeczy (art. 709⁷ Kodeksu).

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem sprawy, Wnioskodawca w chwili obecnej rozważa przeprowadzenie restrukturyzacji zakładającej utworzenie dwóch podmiotów (spółek córek – spółek kapitałowych). Zainteresowany planuje utworzyć Spółkę z o.o. „A” oraz Spółkę z o.o. „B”.

Przedmiotem aportu do Spółki „A” będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, obejmująca zespół składników majątkowych (wyodrębnionych funkcjonalnie), w którego skład wchodzić będą zarówno składniki o charakterze materialnym, jak i niematerialnym w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji zadań związanych z dzierżawą i wynajmem szpitalom i jednostkom medycznym nowej lub używanej medycznej aparatury radiologicznej oraz ich obsługą serwisową, a także zadań związanych ze sprzedażą sprzętu medycznego. Składniki te są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki i mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Ponadto, w ramach aportu przeniesione zostaną umowy leasingowe (w drodze cesji, aneksów lub porozumień z finansującym). Wśród tych umów leasingowych, będą znajdowały się umowy mające za przedmiot samochody osobowe. Zainteresowany wskazał, iż Spółka „A”, do której wnoszony będzie wkład niepieniężny (m. in. samochody osobowe, będące przedmiotem umowy leasingowej), nie będzie następcą prawnym Wnioskodawcy, zgodnie z art. 93 i następnych ustawy Ordynacji podatkowej.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż powołany wyżej przepis art. 86 ust. 7 ustawy, kierowany jest do leasingobiorcy będącego podatnikiem podatku VAT. To on bowiem ma prawo – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Co prawda w przypadku rat leasingowych od niektórych pojazdów, prawo to jest kwotowo ograniczone, ale brak jest podstaw do całkowitego pozbawiania podmiotu gospodarczego przejmującego umowy leasingu tego prawa, z tego tylko względu, że inny podmiot – będący odrębnym podatnikiem VAT – z prawa tego skorzystał.

Ponadto, jak wskazał Zainteresowany nowopowstała Spółka z o.o. „A”, do której wniesione zostaną m. in. samochody osobowe będące przedmiotem umowy leasingowej, nie będzie następcą prawnym Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 93 Ordynacji podatkowej. Tym samym ww. Spółka stanie się nowym leasingobiorcą, wykorzystującym przedmiotowe samochody osobowe do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wobec tego jeżeli będziemy mieli do czynienia z tymi samymi pojazdami, lecz leasingobiorca się zmienia, wówczas reguła, o której mowa w art. 86 ust. 7 ustawy ponownie znajduje zastosowanie. Kolejny leasingobiorca również ma prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z kolejno otrzymanych faktur dokumentujących opłaty leasingowe, aż do osiągnięcia limitu w kwocie 6.000 zł, jednakże warunkiem prawa do odliczenia podatku naliczonego w takiej wysokości jest związek zakupu wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Zatem podatnikowi, który użytkuje samochody osobowe na podstawie umowy leasingu, niezależnie od tego czy jest pierwszym użytkownikiem tego samochodu (Wnioskodawca), czy też którymś w kolejności (w opisanym przypadku Spółka z o.o. „A”), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwota podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od rat lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Jednak suma tych kwot w całym okresie użytkowania każdego z przedmiotowych samochodów przez podatnika – Sp. z o.o. „A” nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Reasumując, Spółka z o.o. „A” wykorzystując samochody osobowe w działalności opodatkowanej podatkiem VAT, będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o przysługującą jej kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe, od każdego samochodu osobowego, tj. 60%, jednak nie więcej niż 6.000 zł.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe, przy założeniu, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca następstwo prawne, w rozumieniu art. 93 ustawy Ordynacja podatkowa. Zatem, w niniejszej sprawie kwestia ta nie była przedmiotem rozstrzygnięcia. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.