INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., sygn. akt I GSK 1107/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1360/08 – stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu 12 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie przeniesienia na małżonkę prawa do zwolnienia od podatku akcyzowego przywozu z terytorium innego państwa członkowskiego samochodu osobowego, przez osobę fizyczną powracającą na terytorium kraju z czasowego pobytu –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie przeniesienia na małżonkę prawa do zwolnienia od podatku akcyzowego przywozu z terytorium innego państwa członkowskiego samochodu osobowego, przez osobę fizyczną powracającą na terytorium kraju z czasowego pobytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca powrócił po latach spędzonych na emigracji do Polski i sprowadził ze sobą posiadany samochód osobowy.

Od Naczelnika Urzędu Celnego uzyskał zaświadczenie stwierdzające zwolnienie przewiezionego samochodu osobowego od akcyzy, a od Naczelnika Urzędu Skarbowego zaświadczenie potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu.

W zaświadczeniu stwierdzającym zwolnienie przywiezionego samochodu osobowego od akcyzy wskazano, że samochód jest zwolniony z akcyzy pod warunkiem, że będzie służył do użytku osobistego oraz, że nie zostanie sprzedany, wynajęty lub wypożyczony przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju.

Zainteresowany chciał zarejestrować samochód na żonę, z którą ma wspólność majątkową lecz Wydział Komunikacji odmówił rejestracji i zalecił złożenie wniosku o taką rejestrację na piśmie.

Wskazał też, że w przypadku odmowy rejestracji ww. samochodu na żonę istnieje możliwość odwołania się od wydanej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.

Wnioskodawca nie zastosował się do wskazanego trybu postępowania.

Zainteresowany jest zdania, że Wydział Komunikacji nie chciał dokonać rejestracji samochodu osobowego na jego żonę, ponieważ uważa, że klauzula zawarta w zaświadczeniu stwierdzającym zwolnienie od akcyzy, warunkująca zwolnienie od akcyzy dotyczy tylko Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawo do zwolnienia od podatku akcyzowego przywozu z terytorium innego państwa członkowskiego samochodu osobowego, przez osobę fizyczną powracającą na terytorium kraju z czasowego pobytu, rozciąga się na współmałżonka pozostającego z nim we wspólności majątkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na istniejącą między małżonkami wspólność majątkową, żona Zainteresowanego jest współwłaścicielem przywiezionego samochodu osobowego i powinna mieć prawo zarejestrowania na siebie i użytkowania tego pojazdu z zachowaniem zwolnienia od podatku akcyzowego przywozu tego samochodu. W opinii Strony nieprecyzyjne przepisy wykonawcze nie powinny uniemożliwiać dokonania powyższej rejestracji.

Wnioskodawca jest zdania, że w innym przypadku należy uznać przepisy regulujące tą kwestię za niezgodne z Konstytucją.

W dniu 28 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP3/443-46/08-2/TK stwierdzając, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu: 12 czerwca 2008 r.) jest nieprawidłowe. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 8 września 2008 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 7 października 2008 r. nr ILPP3/443W-13/08-2/TW (skutecznie doręczonym w dniu 10 października 2008 r.).

W dniu 17 października 2008 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2008 r. i uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1360/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że interpretacja indywidualna nr ILPP3/443-46/08-2/TK z dnia 28 sierpnia 2008 r. nie podlega wykonaniu.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2010 r., sygn. akt I GSK 1107/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., sygn. akt I GSK 1107/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1360/08 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 11 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.), zwanej dalej ustawą, przemieszczanie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, jest nabyciem wewnątrzwspólnotowym. Natomiast według art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy opodatkowaniu akcyzą podlega nabycie wewnątrzwspólnotowe.

Ustawa o podatku akcyzowym zawiera szczególne uregulowania dotyczące samochodów osobowych. Uregulowania te – mając charakter szczególny – wymagają stosowania w pierwszej kolejności, natomiast w kwestiach, które nie zostały uregulowane w przepisach szczególnych należy stosować przepisy ogólne, w takim zakresie, w jakim można je odnieść do tych wyrobów.

Art. 6 ust. 1 ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności podlegających opodatkowaniu, chyba że ustawa stanowi inaczej. Stosownie do postanowień przepisu art. 80 ust. 1 ustawy, akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 80 ust. 2 pkt 2 ustawy, podatnikami akcyzy od samochodów są m.in. podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego. Obowiązek podatkowy w akcyzie od samochodów osobowych, w myśl postanowień przepisu art. 80 ust. 3 pkt 3 ustawy, powstaje w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego – z chwilą nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, nie później jednak niż z chwilą rejestracji na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy, podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych niezarejestrowanych na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, są obowiązane po przywozie na terytorium kraju złożyć deklarację uproszczoną do właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie 5 dni, licząc od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz dokonać zapłaty akcyzy nie później, niż z chwilą rejestracji tego pojazdu w kraju.

Według zaś art. 82 ust. 4 ustawy, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego jest obowiązany przy dokonywaniu rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym przedstawić, wydany przez właściwego naczelnika urzędu celnego, dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

Korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 25 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500 ze zm.), określił warunki zwolnień od podatku akcyzowego m.in. samochodów osobowych.

W myśl § 28 ust. 1 tego rozporządzenia zwalnia się od akcyzy przywóz przez osobę fizyczną, przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu, samochodów osobowych z terytorium innego państwa członkowskiego, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. samochód osobowy jest przeznaczony do użytku osobistego osoby fizycznej,
2. samochód osobowy służył do użytku osobistego tej osoby w miejscu poprzedniego jej pobytu w innym państwie członkowskim przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu,
3. osoba fizyczna przedstawi właściwemu naczelnikowi urzędu celnego dowód potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w pkt 2,
4. samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub wypożyczony przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju.

Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia użytku osobistego. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r., opracowanego przez Elżbietę Sobol) „użytek”, to „to czym można się posłużyć; użycie, użytkowanie, potrzeba” (s. 1095), natomiast „osobiście”, to „we własnej osobie; nie korzystając z niczyjego pośrednictwa” (s. 619).

Zatem biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przedmiotowe zwolnienie ma zastosowanie jedynie w przypadku spełniania łącznie ww. określonych warunków przez osobę uprawnioną, czyli Wnioskodawcę i brak jest uregulowań, by przenieść je na osobę, która tych warunków nie spełnia, czyli Żonę Wnioskodawcy.

Ponadto należy zauważyć, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są, zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Zauważyć należy również, iż rozwiązania przyjęte zarówno w ustawie o podatku akcyzowym jak i przepisach wykonawczych odnoszące się do zakresu opodatkowania ww. podatkiem, nie są sprzeczne z Konstytucją.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.