INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16.07.2010 r. (data wpływu do tutejszego organu 27.09.2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 15.12.2010 r. (data nadania 15.12.2010 r., data wpływu 03.01.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-754/10-5/MP z dnia 03.12.2010 r. (data nadania 03.12.2010 r., data doręczenia 08.12.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego za 2006 r. w wyniku uwzględnienia zażalenia z dnia 07.01.2011 r. (data wpływu 11.01.2011 r.) na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 29.12.2010 r. Nr IPPB4/415-754/10-6/MP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2010 r. do tutejszego Organu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego za 2006 r.

Pismem z dnia 03.12.2010 r. Nr IPPB4/415-754/10-5/MP tutejszy Organ podatkowy wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez usunięcie następujących braków:

• doprecyzowanie stanu faktycznego,

• wyjaśnienie w zakresie jakich przepisów ma być udzielona interpretacja oraz uiszczenie dodatkowej opłaty, w przypadku jeżeli Wnioskodawczyni oczekuje uzyskania interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz ustawy Ordynacja podatkowa.
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 08.12.2010 r., a zatem wyznaczony termin upłynął z dniem 15.12.2010 r. Do dnia wydania postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, tj. do 29.12.2010 r. braki nie zostały uzupełnione.

Wobec powyższego tut. organ podatkowy nie znalazł podstaw do rozpatrzenia wniosku i w dniu 29 grudnia 2010 r., wydał postanowienie Nr IPPB4/415-754/10-6/MP o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Przedmiotowe postanowienie skutecznie doręczono w dniu 04.01.2011 r.

W dniu 03.01.2011 r. do tutejszego organu wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 15.12.2010 r., które zostało nadane w Hiszpanii w dniu 15.12.2010 r. W piśmie tym Wnioskodawczyni uzupełniła braki formalne wniosku o sugestie wskazane w ww. wezwaniu.

Następnie w dniu 11.01.2011 r. z zachowaniem ustawowego terminu, do tut. organu wpłynęło zażalenie Strony z dnia 07.01.2011 r. (data nadania 07.01.2011 r.) na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia. Uzasadniając zażalenie Strona wniosła o ponowne rozpatrzenie wniosku z dnia, uiszczając jednocześnie opłatę w kwocie 40 zł na konto bankowe Izby Skarbowej w Warszawie.

Organ podatkowy rozpatrując zażalenie Strony uznał je za zasadne. W związku z powyższym postanowieniem z dnia 10.02.2011 r. Nr IPPB4/415-754/10-9/MP Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uchylił przedmiotowe postanowienie w całości oraz postanowił, że na wniosek Pani M. B. z dnia 16.07.2010 r., uzupełniony pismem z dnia 15.12.2010 r. (data wpływu 03.01.2011 r., data nadania 15.12.2010 r.), na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej zostanie wydana indywidualna interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16.05.2006 r. Wnioskodawczyni wyjechała do Anglii z synem, bez zamiaru powrotu do Polski. Syn uczęszczał tam do przedszkola. Z ojcem dziecka Wnioskodawczyni rozstała się. W Anglii Wnioskodawczyni przebywała od 16.05.2006 r. do 31.12.2009 r. W chwili obecnej jest rezydentem Hiszpanii. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż w 2006 r. Jej źródła przychodów były w Anglii i w Polsce. Jednakże w danym roku podatkowym przebywała na terenie Polski mniej niż 183 dni. Wnioskodawczyni poinformowała, że centrum interesów życiowych przeniosła do Anglii. Tam wynajmowała mieszkanie i płaciła rachunki oraz podatek od wynagrodzeń, z angielskiego konta bankowego. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych nieruchomości w Polsce, ani w Anglii. W Polsce posiada jedynie konto bankowe, na które są płacone alimenty na syna.

Pomimo, że Wnioskodawczyni płaciła podatek dochodowy od osób fizycznych w Anglii, dnia 10.06.2010 r. została wezwana do dostarczenia dokumentów na podstawie, których rozliczono zeznanie roczne PIT-37 za 2006 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, jeżeli Wnioskodawczyni wyjechała do Anglii (z synem) z zamiarem stałego pobytu i nie miała zamiaru wrócić do Polski przez najbliższe 5 lat, w danym roku podatkowym (2006) przebywała na terenie Polski mniej niż 183 dni oraz Jej centrum życiowe było w Anglii, winna zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych za 2006 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedmiotowy podatek nie powinien być zapłacony. Wnioskodawczyni w Anglii przebywała od 16.05.2006 r. do 31.12.2009 r. Do Anglii wyjechała z synem z zamiarem stałego pobytu. Syn uczęszczał tam do przedszkola. Tam też wynajmowała mieszkanie i płaciła rachunki jak i podatek od wynagrodzeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), obowiązującej w 2006 r., określenie „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie” oznacza – z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu – każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane. Dlatego koniecznym jest odwołanie się do przepisów Kodeksu cywilnego. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Jak wynika ze stanu faktycznego zawartego we wniosku, Wnioskodawczyni w dniu 16.05.2006 r. wyjechała wraz z synem do Anglii z zamiarem stałego pobytu. Wnioskodawczyni przeniosła swoje centrum interesów życiowych do Anglii. Tam wynajmowała mieszkanie i płaciła rachunki oraz podatek od wynagrodzeń, z angielskiego konta bankowego. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych nieruchomości w Polsce, ani w Anglii. W Polsce posiada jedynie konto bankowe, na które są płacone alimenty na syna. W 2006 r. Jej źródła przychodów były zarówno w Anglii, jak i w Polsce. Jednakże w danym roku podatkowym przebywała na terenie Polski mniej niż 183 dni.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności stanu faktycznego i przywołane przepisy prawa podatkowego uznać należy, że Wnioskodawczyni w trakcie 2006 r. zmieniła rezydencję podatkową. Zatem od momentu wyjazdu z Polski podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski).

Dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Anglii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, gdyż od 16.05.2006 r. Wnioskodawczyni zamieszkała w Anglii z zamiarem stałego pobytu i tam przeniosła swoje centrum interesów życiowych. Dlatego też z dochodów uzyskanych w Anglii od 16.05.2006 r. do 31.12.2006 r. (gdzie znajdowało się Jej centrum interesów życiowych) nie miała obowiązku rozliczać się w Polsce.

Reasumując, należy uznać, iż w okresie od 16.05.2006 r. do 31.12.2006 r. Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii, co oznacza, że podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium RP zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię we wskazanym okresie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii winny zostać rozliczone w miejscu ich uzyskania, tj. w Wielkiej Brytanii.

Do wniosku dołączone zostały dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.