INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej (…), przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu: 27 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania zabezpieczenia w przyszłości należnej płatności (kaucja gwarancyjna) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania zabezpieczenia w przyszłości należnej płatności (kaucja gwarancyjna).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie oddawania towarów w odpłatne użytkowanie na podstawie umów leasingu operacyjnego, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i finansowego, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 4 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Zgodnie z zawieranymi przez Spółkę umowami leasingu operacyjnego oraz ogólnymi warunkami umów leasingu (dalej: OWUL), klienci Spółki (korzystający) są zobowiązani do płatności na rzecz Spółki opłat leasingowych z góry, bez wezwań, w wysokości i terminach określonych w umowie leasingu i obowiązującym preliminarzu opłat leasingowych lub wskazanej przez Spółkę w wystawionym dokumencie księgowym, na rachunek bankowy Spółki. Inne należności Spółki (w tym również opłaty, prowizje, zwrot kosztów) ustalone w oparciu o postanowienia umowy leasingowej i dokumentów towarzyszących umowie, korzystający są obowiązani płacić Spółce w wysokości i w terminach wskazanych w dokumentach (w szczególności na fakturach) przekazanych im przez Spółkę.

Niemniej, w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się przypadki, w których klienci Spółki dokonują płatności na jej rachunek bankowy przed terminem wymagalności poszczególnych opłat leasingowych (kilkanaście dni/miesiąc przed terminem wymagalności). W takiej sytuacji, Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze (zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT).

Spółka dokumentuje takie transakcje przy pomocy faktur VAT wystawionych nie później niż powstanie obowiązku podatkowego i nie wcześniej niż 30 dni przed powstaniem tego obowiązku, zgodnie z § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm.).

W chwili obecnej, w celu uporządkowania obszaru rozliczeń z klientami, Spółka planuje wprowadzenie do OWUL postanowień, zgodnie z którymi wniesienie jakiejkolwiek opłaty wynikającej z umowy leasingu przed terminem wymagalności określonym przez Spółkę w preliminarzu opłat leasingowych lub w wystawionym dokumencie księgowym, będzie traktowane jako zabezpieczenie zapłaty później należnej płatności. Jeśli korzystający nie dokona zapłaty należności w ustalonym przez Spółkę terminie wymagalności, kwoty wpłacone tytułem zabezpieczenia, będą przez Spółkę potrącane z odpowiednią należnością w dniu kiedy ta należność jest wymagalna. Innymi słowy, Spółka uzyska prawo do potrącenia otrzymanych wcześniej środków pieniężnych z należnością z tytułu danej opłaty leasingu w momencie, w którym spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

1. dana opłata leasingowa stanie się wymagalna oraz
2. korzystający nie dokona zapłaty należności w ustalonym przez Spółkę terminie wymagalności.

W przypadku natomiast gdy - oprócz wskazanej powyżej kwoty zabezpieczenia - Spółka otrzyma także zapłatę należności w ustalonym przez nią ściśle terminie wymagalności, kwota wpłacona przez korzystającego przed terminem wymagalności stanie się nadpłatą (przez nadpłatę Spółką będzie rozumieć kwotę wynikającą z wpłacenia przez korzystającego kwoty przewyższającej wartość zaległych i bieżących należności Spółki wobec korzystającego). Jednocześnie w OWUL określony będzie mechanizm zwrotu nadpłat dokonanych przez korzystającego. I tak, nadpłaty będą podlegały zwrotowi na rzecz korzystającego w terminie nie dłuższym niż 60 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności korzystającego, która powoduje powstanie tejże nadpłaty, chyba że korzystający wcześniej pomniejszy o kwotę nadpłaty kolejną kwotę przekazywaną na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy obowiązek podatkowy w podatku VAT po stronie Spółki powstanie w momencie potrącenia kwot - otrzymanych uprzednio przez Spółkę przed terminem wymagalności (i traktowanych przez strony umowy leasingu operacyjnego jako zabezpieczenie zapłaty później należnej opłaty leasingowej) - z odpowiednią należnością z tytułu umowy leasingu, które to potrącenie zostanie dokonane w dniu wymagalności danej opłaty leasingowej...

Zdaniem Spółki, samo otrzymanie przez nią wskazanych powyżej środków pieniężnych nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Obowiązek podatkowy po stronie Spółki powstanie natomiast w momencie, w którym wskazane środki pieniężne utracą charakter zabezpieczający (gwarancyjny) i zostaną przez Spółkę potrącone z należnością z tytułu danej opłaty leasingowej, tj. w dniu wymagalności danej opłaty wynikającej z umowy leasingu.

Uzasadnienie.

1. Podstawa prawna.

Zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Jak podkreśla się w orzecznictwie Sądu Najwyższego, roszczenie staje się wymagalne wówczas, kiedy wierzyciel może skutecznie żądać od dłużnika zadośćuczynienia jego roszczeniu (przykładowo, wyrok Sądu Najwyższego z 12 lutego 1991 r., sygn akt III CRN 500/90). Co więcej, wierzyciel może odmówić przyjęcia niewymagalnego świadczenia przed terminem wymagalności, przed tym terminem może ono bowiem być dla niego mało przydatne lub nawet spowodować szkodę (przykładowo, wyrok Sądu Najwyższego z 12 lutego 2004 r. sygn. akt V CK 24 1/03).

W ramach swobodnego kształtowania stosunku prawnego strony mogą więc również wprowadzić do OWUL postanowienia takie jak w przedstawionym powyżej opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z którymi środki pieniężne przekazywane przez korzystającego przed terminem wymagalności określonym w umowie leasingu lub na fakturze nie są zaliczane na poczet zapłaty, ale stanowią zabezpieczenie wymagalnych w przyszłości należności, z możliwością zwrotu kwoty w warunkach wskazanych w umowie.

2. Moment powstania obowiązku

1. przepisy ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną określoną w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Od zasady tej przewidziano jednakże szereg wyjątków. Przykładowo, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy o VAT).

Szczególny moment powstania obowiązku podatkowego został określony także w odniesieniu do usług leasingu. I tak, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego na umowie lub fakturze.

W świetle powyższego, kluczowa w niniejszej sprawie jest weryfikacja, czy środki pieniężne otrzymane przez Spółkę przed terminem wymagalności poszczególnych opłat leasingowych stanowią „całość lub część zapłaty” w rozumieniu art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT.

2. definicja terminu „zapłata”.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia zapłata. Zgodnie z definicją słownikową, wyrażenie zapłata oznacza m. in. „należność za coś”, „uiszczenie należności za coś” (internetowy słownik języka polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl). Powyższa definicja wyraźnie wskazuje, iż z „zapłatą” mamy do czynienia wyłącznie w przypadku, w którym występuje skonkretyzowana należność.

Dodatkowo, w art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, wymienione zostały przykładowo formy płatności, które są uznawane za zapłatę części należności. Należą do nich: zaliczka, zadatek, przedpłata, rata.

W myśl definicji słownikowych tych wyrażeń (internetowy słownik języka polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl) oznaczają one odpowiednio:

• zaliczka – „część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności”,

• zadatek – „część należności wpłacana z góry jako gwarancja dotrzymania umowy”,

• przedpłata – „określona suma pieniędzy, stanowiąca część ceny towaru, wpłacana z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie”.

• rata – „część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie”.
  
  

Cechą wspólną wszystkich powyższych kategorii jest to, że stanowią one część należności wpłacanej przez klienta na rzecz sprzedawcy towaru lub usługi.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki należy uznać, że dana płatność stanowi „całość lub część zapłaty” wyłącznie w takim przypadku, w którym jest ona wpłacana z tytułu skonkretyzowanej należności. W innych sytuacjach, np. gdy dana płatność stanowi wyłącznie zabezpieczenie należności przyszłej - nie stanowi ona, przynajmniej do momentu zaliczenia na poczet tej należności, zapłaty w rozumieniu art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT.

3. sytuacja Spółki.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, kwoty pieniężne przekazywane przez korzystającego przed terminem wymagalności określonym w preliminarzu opłat leasingowych lub dokumentach księgowych będą traktowane przez Spółkę jako zabezpieczenie wymagalnych w przyszłości opłat. Spółka będzie mogła zaliczyć je na poczet należności z tytułu opłat leasingowych dopiero w momencie, w którym te opłaty staną się wymagalne (i to tylko w przypadku, w którym korzystający nie dokona zapłaty tych należności).

Dlatego też, środki pieniężne otrzymane przez Spółkę przed terminem wymagalności danej opłaty leasingowej nie będą stanowiły - na moment ich otrzymania przez Spółkę - całości ani części zapłaty z tytułu świadczonych usług leasingu. Środki te będą mogły zostać uznane za zapłatę dopiero w momencie, w którym Spółka uzyska prawo do ich zaliczenia (potrącenia) na poczet należności z tytułu danej opłaty leasingu, tj. w chwili, w której spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

• opłata leasingowa stanie się wymagalna oraz

• korzystający nie dokona zapłaty należności w ustalonym przez Spółkę terminie wymagalności.
  
  

Natomiast w przypadku, w którym wskazane powyżej warunki nie zostaną łącznie spełnione (np. oprócz wpłaconej uprzednio kwoty zabezpieczenia, Spółka otrzyma zapłatę należności w terminie jej wymagalności), kwota wpłacona przez korzystającego przed terminem wymagalności stanie się nadpłatą, którą Spółka będzie zobowiązana zwrócić korzystającemu (chyba że ten postanowi o jej zaliczeniu na poczet należności z tytułu kolejnej opłaty leasingowej).

Oznacza to, że dysponowanie przez Spółkę kwotą na zabezpieczenie może nastąpić nie wcześniej niż w razie spełnienia warunków określonych ściśle w OWUL, co jest cechą charakterystyczną płatności mających funkcję gwarancyjną.

Reasumując, kwoty otrzymane przez Spółkę przed terminem wymagalności opłat leasingowych będą stanowiły wyłącznie zabezpieczenie zapłaty przyszłych opłat leasingowych. Dlatego też, nie będą - na moment ich otrzymania przez Spółkę - stanowiły całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług leasingu.

W konsekwencji, ich otrzymanie przez Spółkę nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT. Obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie natomiast w momencie, w którym Spółka dokona - zgodnie z postanowieniami OWUL - potrącenia otrzymanych wcześniej środków pieniężnych z należnością z tytułu opłaty leasingu.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m. in. w interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2010 r. nr IPPP3/443-1162/09- 2/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził zasadność stanowiska podatnika, iż w przypadku płatności mających funkcję gwarancyjną (takich jak np. kaucja), obowiązek podatkowy w podatku VAT od towarów i usług powstaje nie w momencie ich otrzymania, ale w momencie ich przekwalifikowania na poczet wymagalnych należności Spółki z tytułu umowy leasingu.

Na marginesie Spółka pragnie także wskazać, iż wprowadzenie rozwiązania wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego nie powinno wiązać się z przesunięciem momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT po stronie Spółki z tytułu świadczenia usług leasingu operacyjnego. W chwili obecnej bowiem, Spółka wystawia fakturę zazwyczaj w tym samym miesiącu, w którym przypada data wymagalności danej płatności oraz rozpoznaje obowiązek podatkowy w tym samym miesiącu.

Przykładowo, w przypadku opłaty leasingowej, której data wymagalności przypada 25 czerwca 2010 r., a Spółka otrzymała środki 20 czerwca 2010 r. (na podstawie faktury wystawionej na początku czerwca):

• w obecnym sposobie rozliczeń, Spółka rozpoznałaby obowiązek podatkowy w dniu 20czerwca 2010 r. i zadeklarowałaby podatek należny z tego tytułu w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2010 r.,

• w planowanym sposobie rozliczeń, Spółka rozpoznałaby obowiązek podatkowy 25 czerwca 2010 r. Zatem podatek należny z tego tytułu zostałby wykazany również w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2010 r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Natomiast stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

W myśl zasady wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Z kolei na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowe.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty czy kaucji. Według Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r.:

• zaliczka oznacza część należności wpłacaną lub wypłacaną z góry na poczet tej należności (str. 1221);

• zadatek oznacza sumę pieniędzy wręczaną przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania (str. 1210);

• przedpłata oznacza część ceny towaru wypłacaną w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie (str. 774);

• rata oznacza część należności pieniężnej, płatną w oznaczonym terminie (str. 831);

• kaucja oznacza sumę pieniężną złożoną jako gwarancję dotrzymania zobowiązania; zastaw; zabezpieczenie (str. 320).
  
  

Z przytoczonych definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji, natomiast cechą charakterystyczną zabezpieczenia jest to, że może ono zostać wykorzystane tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niewykonania zobowiązania. Ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła zobowiązanie nie wywiązała się z umowy. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji.

Co do zasady kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po zrealizowaniu warunków umowy, zatem kwota ta w takim przypadku nie jest traktowana jako otrzymanie części należności i nie można jej uznać ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę. Z tych względów wpłacona kaucja, będąca zabezpieczeniem wykonania umowy, która jest zwracana klientowi, nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Natomiast w sytuacji, gdy wpłacone zabezpieczenie zostaje zaliczone, zgodnie z postanowieniami stron, na poczet przyszłej należności za dostawę towarów lub świadczenie usługi, bądź na poczet już wykonanej czynności, stanowi ono obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a zatem w momencie, w którym kaucja przestaje spełniać swoją funkcję, będzie rodzić obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w terminach przewidzianych w ustawie, stanowiąc odpowiednio część ceny, zaliczki, zadatku, raty lub przedpłaty.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to, że strony są wolne w kształtowaniu treści umowy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie oddawania towarów w odpłatne użytkowanie na podstawie umów leasingu operacyjnego, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy i finansowego, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 4 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Zgodnie z zawieranymi przez Spółkę umowami leasingu operacyjnego oraz ogólnymi warunkami umów leasingu, klienci Spółki są zobowiązani do płatności na rzecz Spółki opłat leasingowych z góry, bez wezwań, w wysokości i terminach określonych w umowie leasingu i obowiązującym preliminarzu opłat leasingowych lub wskazanej przez Spółkę w wystawionym dokumencie księgowym, na rachunek bankowy Spółki. Inne należności Spółki (w tym również opłaty, prowizje, zwrot kosztów) ustalone w oparciu o postanowienia umowy leasingowej i dokumentów towarzyszących umowie, korzystający są obowiązani płacić Spółce w wysokości i w terminach wskazanych w dokumentach (w szczególności na fakturach) przekazanych im przez Spółkę.

W ramach prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się przypadki, w których klienci Spółki dokonują płatności na jej rachunek bankowy przed terminem wymagalności poszczególnych opłat leasingowych. W takiej sytuacji, Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze (zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy).

Spółka dokumentuje takie transakcje przy pomocy faktur VAT wystawionych nie później niż powstanie obowiązku podatkowego i nie wcześniej niż 30 dni przed powstaniem tego obowiązku, zgodnie z § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

W chwili obecnej, w celu uporządkowania obszaru rozliczeń z klientami, Spółka planuje wprowadzenie do OWUL postanowień, zgodnie z którymi wniesienie jakiejkolwiek opłaty wynikającej z umowy leasingu przed terminem wymagalności określonym przez Spółkę w preliminarzu opłat leasingowych lub w wystawionym dokumencie księgowym, będzie traktowane jako zabezpieczenie zapłaty później należnej płatności. Jeśli korzystający nie dokona zapłaty należności w ustalonym przez Spółkę terminie wymagalności, kwoty wpłacone tytułem zabezpieczenia, będą przez Spółkę potrącane z odpowiednią należnością w dniu kiedy ta należność jest wymagalna. Innymi słowy, Spółka uzyska prawo do potrącenia otrzymanych wcześniej środków pieniężnych z należnością z tytułu danej opłaty leasingu w momencie, w którym spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

3. dana opłata leasingowa stanie się wymagalna oraz
4. korzystający nie dokona zapłaty należności w ustalonym przez Spółkę terminie wymagalności.

W przypadku natomiast gdy - oprócz wskazanej powyżej kwoty zabezpieczenia - Spółka otrzyma także zapłatę należności w ustalonym przez nią ściśle terminie wymagalności, kwota wpłacona przez korzystającego przed terminem wymagalności stanie się nadpłatą (przez nadpłatę Spółką będzie rozumieć kwotę wynikającą z wpłacenia przez korzystającego kwoty przewyższającej wartość zaległych i bieżących należności Spółki wobec korzystającego). Jednocześnie w OWUL określony będzie mechanizm zwrotu nadpłat dokonanych przez korzystającego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy na mocy postanowień stron, otrzymane przez Spółkę kwoty przed terminem wymagalności (traktowane jako zabezpieczenie zapłaty później należnej opłaty leasingowej) zostaną zaliczone na poczet należności z tytułu świadczonej usługi leasingu, wówczas stanowić będą zapłatę za usługę. Zabezpieczenie zaliczone przez Wnioskodawcę na poczet należności wynikających z umowy leasingu, jako, że nosi cechy zapłaty za usługę, będzie stanowić obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy.

Zatem w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie tut. Organ stwierdza, że za moment otrzymana zapłaty przyjmuje się moment, w którym kaucja przestanie spełniać swoją funkcję (moment potrącenia kwot dokonany w dniu wymagalności danej opłaty leasingowej).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.