INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek od pożyczki wypłacanych firmie niemieckiego kontrahenta – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 05 stycznia 2011 r. (data wpływu 10.01.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek od pożyczki wypłacanych firmie niemieckiego kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła ze swoim kontrahentem, któremu dostarcza towary, umowę pożyczki w jego siedzibie w Niemczech w maju 2009 r. W umowie zapisano, że umowa ta podlega prawu niemieckiemu. Kwota pożyczki wynosiła 5 000 EUR i podlegała spłacie od lipca 2009 r. po 1 000 EUR + 5% odsetek w stosunku rocznym. Spółka odprowadziła w ciągu 14 dni podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od kwoty pożyczki w EUR przeliczonej wg kursu średniego NBP z dnia podpisania umowy w Niemczech. W deklaracji PCC-3 zaznaczono, iż miejsce dokonania czynności cywilnoprawnej i miejsce wykonywania prawa majątkowego odbywa się poza terytorium RP. Spółka dokonywała spłaty rat miesięcznie z Jej rachunku bankowego w Niemczech bezpośrednio na rachunek kontrahenta. Spółka nie pobierała podatku w wysokości 20% ani 5% od wypłacanych odsetek i nie składała informacji do urzędu skarbowego.

Spółka dowiedziała się niedawno o zmianie umowy między Polską i Niemcami zapobiegającą podwójnemu opodatkowaniu i zmianie sposobu opodatkowania odsetek od pożyczek.

Pismem z dnia 05.01.2011 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o informację, iż kontrahent, który udzielił Spółce pożyczki jest spółką GmbH, czyli osobą prawną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy Spółka postąpiła prawidłowo nie pobierając podatku od odsetek i nie składając informacji do urzędu skarbowego...
2. Czy w świetle nowej umowy i polskich przepisów podatkowych Spółka winna sporządzić odpowiednie deklaracje i informacje oraz odprowadzić zaległy podatek z odsetkami za spóźnienie...
3. Czy Spółka winna wówczas zastosować podatek 20 czy 5%...
4. Czy od takiego kontrahenta, z którym Spółka współpracuje już od 8 lat, należy domagać się certyfikatu rezydencji...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na dzień zaciągnięcia pożyczki, Spółka kierowała się art. 11 umowy zapobiegającej podwójnemu opodatkowaniu zawartej pomiędzy Polską i Niemcami (Dz. U. z 1982 r. Nr 1, poz. 1), w której art. dotyczący opodatkowania odsetek brzmi: „odsetki, które pochodzą z jednego umawiającego się państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie”.

Spółka nie pobierała podatku od odsetek i nie składała informacji o wypłacanych odsetkach, bo umowa była zawarta na terenie Niemiec i według zapisu z umowy podlegała prawu niemieckiemu. Spółka nie otrzymywała również żadnych deklaracji, czy informacji ze swojego biura rachunkowego.

Zdaniem Spółki, zmiana treści art. 11 ww. umowy międzynarodowej w 2005 r., o czym Spółka nie wiedziała na dzień zaciągnięcia pożyczki, nie miał wpływu na czynności podatkowe. Spółka zawarła umowę w Niemczech i zobowiązała się do spłaty konkretnych kwot pożyczkodawcy wg harmonogramu pożyczki. Takie kwoty należało pożyczkodawcy spłacić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody m.in. z tytułu odsetek, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zaciągnęła w maju 2009 r. pożyczkę od spółki z siedzibą w Niemczech. Kwota pożyczki wynosiła 5 000 EUR i podlegała spłacie od lipca 2009 r. po 1 000 EUR + 5% odsetki w stosunku rocznym. Spółka nie pobierała podatku w wysokości 20% ani 5% od wypłacanych odsetek i nie składała informacji do urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatku od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 ze zm.), odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa (tu: Polski) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie (tu: Niemczech).

W myśl ust. 2 powołanego powyżej artykułu, użyty w jego treści wyraz „odsetki” oznacza dochody od publicznych pożyczek, od skryptów dłużnych (...), jak też wszelkie inne dochody, które według prawa podatkowego państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.

Należy mieć na uwadze ponadto art. 11 ust. 3 umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec, zgodnie z którym ustępów 1 i 2 nie należy stosować, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę Umawiającym się Państwie ma zakład w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, i jeżeli roszczenia, dla których zaspakajania są płacone odsetki, faktycznie należą do tego zakładu - w takim wypadku należy stosować artykuł 7 umowy (dotyczący zysków z przedsiębiorstw).

Natomiast zagadnienie pochodzenia odsetek wyjaśnia art. 11 ust. 4 cyt. umowy, tj. określa on m.in., iż odsetki uważa się za pochodzące z Umawiającego się Państwa, jeżeli dłużnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie.

Niezależnie jednak od postanowień art. 11 oraz art. 10 i 21 umowy, w punkcie 3 Protokołu stanowiącą integralną część ww. umowy wyjaśniono, że dywidendy i odsetki mogą podlegać opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą według prawa podatkowego tego Państwa, jeżeli:

1. dotyczą praw lub roszczeń związanych z udziałem w zysku oraz
2. są potrącalne przy ustalaniu zysku dłużnika.

Powołany powyżej pkt 3 Protokołu pozwala zatem na nieograniczone opodatkowanie dywidend i odsetek w państwie ich źródła tylko w takim przypadku, gdy są spełnione jednocześnie obie przesłanki, określone w podpunktach a) i b) tego punktu.

Wobec powyższego, odsetki od pożyczek udzielanych pod rządami umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną - podlegały opodatkowaniu tylko w Niemczech.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie (tu: Polsce) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (tu: Niemczech).

Jednakże, na podstawie ust. 2 tegoż artykułu, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

W myśl natomiast art. 11 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, odsetki, o których mowa w ustępie 1, podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane:

1. Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej lub Rządowi Republiki Federalnej Niemiec;
2. z tytułu jakiegokolwiek rodzaju pożyczki udzielonej, zabezpieczonej lub gwarantowanej przez instytucję publiczną promującą eksport;
3. w związku ze sprzedażą na kredyt wyposażenia przemysłowego, handlowego lub naukowego;
4. w związku ze sprzedażą na kredyt towarów przez jedno przedsiębiorstwo drugiemu przedsiębiorstwu, lub
5. w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank.
   
   

Należy również wyjaśnić, iż umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie nadają państwom żadnych nowych praw do opodatkowania w tym państwie dochodów osób zagranicznych, a jedynie ograniczają już istniejące prawa. Dlatego też dane państwo, na podstawie samej tylko umowy, nie może nałożyć na rezydenta podatkowego innego państwa obowiązków podatkowych ponad te, które wynikają z jego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, może tylko ograniczyć obowiązki wynikające z własnego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego. Dlatego też w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania używa się sformułowania, że dane dochody podatnika „mogą być opodatkowane w drugim umawiającym się państwie”, bowiem o tym, czy będą tam opodatkowane zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować.

Użyte w powyższym przepisie określenie „mogą być opodatkowane” oznacza prawo danego państwa, będącego stroną takiej umowy międzynarodowej, do opodatkowania określonych dochodów, nie zaś prawo podatnika do „wyboru” miejsca opodatkowania jego dochodów. Gdyby np. dla odsetek z pożyczki polska ustawa podatkowa przewidywała stawkę niższą niż 5% lub zwolnienie ich z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, to należałoby zastosować przepis ustawy. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określają bowiem jedynie maksymalną stawkę opodatkowania tych dochodów, nie przesądzając jednak czy ostatecznie w danym kraju określone dochody będą opodatkowane, pozostawiając tę kwestię ustawodawstwu wewnętrznemu.

Art. 11 ust. 4 umowy polsko - niemieckiej definiuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem, określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi.

Jednocześnie należy wskazać, że art. 24 ww. umowy reguluje zasady unikania podwójnego opodatkowania. Treść art. 24 ust. 1 tejże umowy stanowi, że Niemcy przy nakładaniu podatku na osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Republice Federalnej Niemiec mogą wyłączyć z podstawy, od której takie podatki są pobierane, części dochodu, które zgodnie z postanowieniami tej konwencji mogą być opodatkowane w Polsce. Zapisy zawarte w cyt. art. 24 ust. 1 lit. a) i b) szczegółowo regulują zasady opodatkowania uzyskanego w Polsce dochodu i odliczania zapłaconego w Polsce podatku.

Należy ponadto wyjaśnić, iż zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. a) umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca od daty wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i jej postanowienia będą miały zastosowanie: w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa wejdzie w życie.

Stosownie natomiast do treści art. 32 ust. 3 lit. a) ww. umowy, z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy, Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 18 grudnia 1972 r., jak i Protokoły do niej załączone, przestaną być stosowane: w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie.

Wobec oświadczenia rządowego z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej powołanej wyżej umowy (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 91) oraz zgodnie z art. 32 ust. 2 tej umowy, weszła ona w życie w dniu 19 grudnia 2004 r.

W związku z powyższym, przepisy umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2005 r. Natomiast w odniesieniu do dochodów uzyskanych do 31 grudnia 2004 r. miały zastosowanie przepisy umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zatem, należy stwierdzić, iż kwoty wypłacane przez Spółkę od 2009 r. na rzecz niemieckiego pożyczkodawcy stanowią dla tego podmiotu dochód z roszczenia wynikającego z długu, a więc podlegają opodatkowaniu, jako odsetki, zgodnie z postanowieniami art. 11 ust. 1 i ust. 2 umowy polsko - niemieckiej. Polska jako państwo źródła ma prawo opodatkowania odsetek zgodnie z prawem krajowym, lecz wysokość podatku u źródła nie może przekroczyć 5% stawki podatku od kwoty odsetek brutto.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ww. ustawy, certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii, w jakim momencie należy uzyskać certyfikat rezydencji, co oznacza, iż można go uzyskać po dokonaniu płatności, pod warunkiem jednak, że płatnik wykaże, iż podatnik, na rzecz którego dokonano płatności był rezydentem podatkowym innego państwa w dniu dokonania płatności.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu, czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. Zaświadczenie to nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Spółka będąca płatnikiem jest więc zobowiązana uzyskać certyfikat rezydencji od kontrahenta, z którym współpracuje już od 8 lat celem ustalenia, czy ma zastosować stawkę określoną w ustawodawstwie krajowym, czy też znajdują zastosowanie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem w stosunku do niektórych dochodów (określonych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu.

Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl natomiast art. 26 ust. 3 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i `pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Ponadto, na podstawie art. 26 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa (…) w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b.

Stosownie natomiast do art. 26a tej ustawy, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, jeżeli Spółka wypłaca spółce niemieckiej odsetki od pożyczki, to podlegają one w Polsce opodatkowaniu.

Ze stanu faktycznego nie wynika, iż Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji.

Zatem, Spółka jako płatnik zobowiązana jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 20% przychodów.

Nadmienić jednak należy, iż jeżeli Spółka jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego z tyt. odsetek uzyska certyfikat rezydencji dokumentujący miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych ważny od 2009 r., wówczas zobowiązana będzie do pobrania podatku w wysokości 5% kwoty brutto odsetek.

W tym miejscu wskazać należy na brzmienie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dotyczących odsetek za zwłokę.

Zgodnie z art. 53 § 1 tej ustawy, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Stosownie do 53 § 3 cyt. ustawy, odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1.

W myśl natomiast 53 § 4 ww. ustawy, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Ponadto, z art. 55 § 1 ww. ustawy, odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż Spółka postąpiła nieprawidłowo nie pobierając zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych odsetek i nie składając informacji oraz deklaracji do urzędu skarbowego.

Reasumując, w związku z faktem, iż Wnioskodawca nie wywiązywał się z obowiązków płatnika powinien obecnie przekazać zryczałtowany podatek dochodowy od wypłacanych od 2009 r. odsetek od pożyczki udzielonej przez niemieckiego kontrahenta (osoby prawnej) w wysokości:

• 20% w przypadku braku certyfikatu rezydencji lub
• 5% w sytuacji, gdy kontrahent zagraniczny przedstawi taki (-e) certyfikat (-y) obejmujący (-e) swoim zakresem okres dokonywania przez Spółkę wypłat przedmiotowych odsetek

wraz z odsetkami za zwłokę na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast, stosownie do art. 26 ust. 3 cyt. ustawy, Wnioskodawca jako płatnik jest również zobowiązany przesłać pożyczkodawcy oraz ww. naczelnikowi urzędu skarbowego:

• zaległą informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2 za rok 2009 (IFT2/IFT2R),
• ww. informację za 2010 r. w terminie wynikającym z art. 26 ust. 3a ww. ustawy.
  
  

Ponadto, w myśl art. 26a cyt. ustawy, Wnioskodawca zobowiązany jest przesłać do urzędu skarbowego, również właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, zaległe roczne deklaracje, według ustalonych wzorów:

• za rok 2009 CIT-10R oraz
• za rok 2010 CIT-10Z.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.