Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-456/12-2/KJ
z 7 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (…), przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty wartości początkowej środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również: „Wnioskodawca”) dokonała aktem notarialnym zakupu nieruchomości o pow. 1 ha 37 arów 89 m², zabudowanej budynkiem socjalno-biurowym i budynkiem rozlewni za kwotę 110.000 zł, nieruchomości o pow. 9 arów 41 m², zabudowanej murowaną wiatą i garażem oraz nieruchomości o pow. 25 arów 96m², zabudowanej drewnianym budynkiem mieszkalnym i budynkiem magazynowym za łączną kwotę 150.000 zł. Nieruchomości te są obciążone hipoteką zwykłą kwotą 308.107,94 zł oraz kwotą 91.892,06 zł na podstawie ustanowienia hipoteki w akcie notarialnym na rzecz wierzyciela, zabezpieczającą wierzytelność wynikającą z niezapłaconych faktur.

Spółka dokonała wydzielenia wartości budynków z łącznych zakupów i wprowadziła te budynki do ewidencji środków trwałych oraz dokonuje amortyzacji na podstawie właściwych wskaźników procentowych.

Po zakupie tych nieruchomości Spółka zawarła porozumienie z wierzycielem ustanowionym aktem notarialnym w hipotece, że dokona zapłaty w wysokości 400.000 zł na rzecz wierzyciela celem zaspokojenia jego roszczeń względem tych nieruchomości, a wierzyciel dokona wykreślenia ww. obciążeń hipotecznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może po dokonaniu zaspokojenia roszczeń, czyli zapłacie wierzytelności i wykreśleniu zapisów hipotecznych podnieść wartość środków trwałych, które w ten sposób zwiększą swoją wartość?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15g ust. l pkt l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) za wartość początkową środka trwałego uważa się cenę jego nabycia.

Cena zapłacona sprzedawcy była niższa niż cena rynkowa nieruchomości, ponieważ była obciążona wierzytelnością hipoteczną, którą nabywca zobowiązany jest uregulować. Z chwilą zapłaty wierzytelności wierzycielowi wartość środka trwałego ulega zwiększeniu o kwotę zapłaconą i staje się właściwą ceną nabycia. W związku z powyższym wartość środka trwałego należy zwiększyć o kwotę, którą nabywca zapłacił wierzycielowi tytułem spłaty wierzytelności hipotecznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany składnik majtku był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywany jego okres używania musi być dłuższy niż rok,
4. winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   
   

Zgodnie z art. 16g ust. l pkt l ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Jak stanowi art. 16g ust. 3 omawianej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Cenę nabycia, o której mowa w ust. 3 koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16g ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z postanowieniami art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Przepis art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca zakupił aktem notarialnym: nieruchomość o pow. 1 ha 37 arów 89 m², zabudowaną budynkiem socjalno-biurowym i budynkiem rozlewni za kwotę 110.000 zł, nieruchomość o pow. 9 arów 41 m², zabudowaną murowaną wiatą i garażem oraz nieruchomość o pow. 25 arów 96m², zabudowaną drewnianym budynkiem mieszkalnym i budynkiem magazynowym za łączną kwotę 150.000 zł. Nieruchomości te są obciążone hipoteką zwykłą kwotą 308.107,94 zł oraz kwotą 91.892,06 zł na podstawie ustanowienia hipoteki w akcie notarialnym na rzecz wierzyciela, zabezpieczającą wierzytelność wynikającą z niezapłaconych faktur.

Spółka dokonała wydzielenia wartości budynków z łącznych zakupów i wprowadziła te budynki do ewidencji środków trwałych oraz dokonuje amortyzacji na podstawie właściwych wskaźników procentowych.

Po zakupie tych nieruchomości Spółka zawarła porozumienie z wierzycielem ustanowionym aktem notarialnym w hipotece, że dokona zapłaty w wysokości 400.000 zł na rzecz wierzyciela celem zaspokojenia jego roszczeń względem tych nieruchomości, a wierzyciel dokona wykreślenia ww. obciążeń hipotecznych.

Obecnie Spółka zamierza dokonać korekty wartości początkowej ujętych w ewidencji środków trwałych składników majątkowych.

Odnosząc powyższe do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazać należy, iż zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego i określać cenę za jaką nieruchomość jest sprzedawana (art. 535 k.c.), co też miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Po zakupie nieruchomości Wnioskodawca uregulował ujawnione w księdze wieczystej długi sprzedającego, zgodnie z zawartym porozumieniem. Należy zauważyć, że cena za którą Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową nie została zmieniona aktem notarialnym należy więc uznać, że stanowi ona cenę nabycia nieruchomości niepodlegającą żadnym korektom, w szczególności w następstwie zdarzeń opisanych we wniosku, które miały miejsce po nabyciu przedmiotowych nieruchomości i wprowadzeniu budynków do ewidencji środków trwałych. Tak więc kwota spłaconego długu (wierzytelności hipotecznej) nie może być uznana za koszt zakupu nieruchomości. W konsekwencji, nie jest możliwe dokonanie zwiększenia zapłaconej przez Wnioskodawcę ceny nabycia nieruchomości i korekty wartości początkowej środków trwałych.

Należy zauważyć, że w stanowisku Wnioskodawcy do pytania przedstawionego we wniosku Spółka wskazała art. 15g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako przepis będący podstawą określania wartości początkowej środka trwałego. Biorąc pod uwagę, że w pozycji 61 wniosku ORD-IN wskazano jako przepis będący przedmiotem interpretacji indywidualnej art. 16g tej ustawy przyjęto, że uzasadniając zajęte stanowisko popełniono omyłkę. Argumentację tę wzmacnia dodatkowo treść pytania, z którego wynika, iż intencją Spółki było uzyskanie interpretacji w zakresie zwiększenia wartości środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.