INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2010 r. (data wpływu 19 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 października 2010 r. (data wpływu 19 października 2010 r.) o doprecyzowanie opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14 marca 1991 r. rodzice przekazali Wnioskodawcy gospodarstwo rolne, które prowadzi do dnia dzisiejszego. W związku z działalnością rolniczą od wstąpienia do Unii Europejskiej otrzymuje on jako rolnik dotacje. W najbliższej przyszłości Zainteresowany zamierza jednak wyłączyć z gospodarstwa część gruntów, podzielić i sprzedać je jako działki budowlane. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że przejmując gospodarstwo od rodziców nie miał zamiaru go dzielić i sprzedawać. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że przedmiotowy grunt rolny o pow. 1,5404 ha stanowi część posiadanego gospodarstwa rolnego, z którego dokonywał (dokonuje) zbioru płodów rolnych i ich sprzedaży, lecz ziemia nigdy nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy itp. Wnioskodawca jest rolnikiem i posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3.

Na dzień dzisiejszy wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, grunt przeznaczony jest pod strefę zabudowy mieszkalnej.

W związku z tym, powyższą działkę rolną Zainteresowany zamierza podzielić na 11 działek, lecz nie podjął jeszcze decyzji co do ilości działek przeznaczonych na sprzedaż. Pieniądze pochodzące ze sprzedaży zamierza zainwestować w gospodarstwo rolne, tj. przeznaczyć na remont domu, pomieszczeń gospodarczych, oraz zakup maszyn i urządzeń do produkcji rolnej. Wnioskodawca poinformował, że w przeszłości nie sprzedawał ani nie dokonywał dostaw innych gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanej sytuacji, Wnioskodawca sprzedając działki budowlane otrzymane w wyniku odłączenia i podzielania ich, stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do zapłaty podatku VAT z tytułu zawartych transakcji sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu tych transakcji nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług. Co prawda Zainteresowany prowadzi działalność rolniczą i grunty, które będą przedmiotem sprzedaży stanowiły część gospodarstwa rolnego, jednakże w definicji działalności rolniczej, którą zawiera ustawa o podatku od towarów i usług, działalność ta została zdefiniowana jako rodzaj działalności produkcyjnej a nie handlowej, a w szczególności nie można w tym przypadku mówić o działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca uważa, że sprzedaż powyższych działek będzie dotyczyła majątku osobistego i w związku z tym nie będzie on działał jako podatnik podatku od towarów i usług i nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku VAT od sprzedaży działek powstałych z wydzielenia części gruntów odłączonych od gospodarstwa rolnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.

W przedmiotowej sprawie, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT, jednoznacznie przesądza, że działalność wykonywana przez rolników zawiera się w pojęciu działalności gospodarczej.

Art. 2 pkt 19 ustawy stanowi, iż przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez działalność rolniczą rozumie się – na mocy art. 2 pkt 15 ustawy – produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 -00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Przez gospodarstwo rolne rozumie się gospodarstwo rolne w myśl przepisów o podatku rolnym (art. 2 pkt 16 ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.

Natomiast w myśl art. 55³ ustawy Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Z opisu sprawy wynika, że w 1991 r. rodzice przekazali Wnioskodawcy gospodarstwo rolne, które prowadzi do dnia dzisiejszego. W związku z działalnością rolniczą od wstąpienia do Unii Europejskiej otrzymuje jako rolnik dotacje. W najbliższej przyszłości zamierza jednak wyłączyć z gospodarstwa część gruntów, podzielić i sprzedać je jako działki budowlane. Przedmiotowy grunt rolny o pow. 1,5404 ha stanowi część posiadanego gospodarstwa rolnego, z którego Zainteresowany dokonywał (dokonuje) zbioru płodów rolnych i ich sprzedaży, lecz ziemia nigdy nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy itp. Wnioskodawca jest rolnikiem i posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3. Na dzień dzisiejszy wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, grunt przeznaczony jest pod strefę zabudowy mieszkalnej. Powyższą działkę rolną Zainteresowany zamierza podzielić na 11 działek, lecz nie podjął jeszcze decyzji co do ilości działek przeznaczonych na sprzedaż. Pieniądze pochodzące ze sprzedaży zamierza zainwestować w gospodarstwo rolne, tj. przeznaczyć na remont domu, pomieszczeń gospodarczych, oraz zakup maszyn i urządzeń do produkcji rolnej. Wnioskodawca poinformował, że w przeszłości nie sprzedawał ani nie dokonywał dostaw innych gruntów.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, należy przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. Zatem, sprzedaż części gruntu wykorzystywanego wcześniej w działalności rolniczej winna być traktowana, jako sprzedaż części zakładu produkcyjnego.

Z przywołanych przepisów wynika także, że podmiot prowadzący działalność rolniczą, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Zatem rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666) kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 (…), dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Jednakże zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę (art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy).

Podsumowując, Wnioskodawca sprzedając działki budowlane otrzymane w wyniku odłączenia z gospodarstwa rolnego części gruntów i ich podzielenia, stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do zapłaty podatku VAT z tytułu zawartych transakcji sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.