INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20.12.2010 r. (data wpływu 23.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej wynoszącej 10% rocznie dla nieruchomości, która została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej wynoszącej 10% rocznie dla nieruchomości, która została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 16.11.2010 r. przekazała na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej budynek mieszkalny oddany do użytkowania w 1998 r. położony w G. Budynek ten Wnioskodawczyni zakupiła wraz z gruntem 1.03.2007 r. za łączną kwotę 485.000 zł.

Nie mogąc ustalić ceny nabycia samego budynku jego wartość początkową Wnioskodawczyni przyjęła wg wartości rynkowej z grudnia 2009 r. na podstawie wycen rzeczoznawców majątkowych. Wartość budynku przyjęła jako 650.904 zł. Powierzchnia całkowita budynku to 240 m².

Wnioskodawczyni budynek wprowadziła do działalności gospodarczej i użytkuje jako siedzibę firmy. Jest on amortyzowany na okres 18 lat.

Wnioskodawczyni chciałaby zacząć amortyzować przedmiotowy budynek stawką indywidualną 10% na okres 10 lat.

W pierwszym i drugim kwartale 2011 r. Wnioskodawczyni zamierza przeprowadzić remont budynku:

• wymiana instalacji wodno-grzewczej,
• wymiana starych żeliwnych kaloryferów na nowe,
• wymiana pieca c.o. gazowego i armatury grzewczej w kotłowni,
• wymiana armatury sanitarnej w łazienkach.
  
  

Wyżej wymienione elementy są z 1998 r. i powodują bardzo wysokie koszta eksploatacyjne.

• wymiana części starych okien na nowe plastikowe. Stare są z 1988 r. i są bardzo nieszczelne,
• naprawa cieknących tarasów i balkonów,
• wykonanie wylewki (szlichty), zdarcie starej warstwy,
• izolacja pozioma,
• położenie terakoty (skucie starej).
  
  

Ww. koszt to ok. 30-40.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy metoda wyliczenia wartości początkowej budynku na podstawie wartości rynkowej jest właściwa...
2. Czy Wnioskodawczyni może zacząć amortyzować budynek stawką 10% na okres 10 lat...
3. Czy przedstawione wyżej wydatki na wymianę instalacji grzewczej, wodnej, wymianę okien i remont tarasów można uznać za remont i zaliczyć w koszty podatkowe w dacie poniesienia...
   
   

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie pierwsze i trzecie zostanie udzielona w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawczyni ad. 2 Wnioskodawczyni może zacząć amortyzować stawką indywidualną 10% przez okres 10 lat, ponieważ budynek był użytkowany ponad 36 miesięcy (w sumie już 22 lata).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zdarzenie przyszłe, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r.,Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2011 r., tj. obowiązującym w dniu wydania interpretacji.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W świetle art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Powyższe oznacza, iż decyzję o wyborze danej metody obliczenia wysokości odpisu amortyzacyjnego, w tym wysokości stawki amortyzacyjnej nieruchomości należy podjąć przed rozpoczęciem amortyzacji i jeśli podatnik decyduje się na wybór jednej z tych metod musi ją stosować konsekwentnie przez cały okres amortyzacji.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy art. 22j ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4, to jest innych niż budynki i lokale niemieszkalne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2007 r. dokonała zakupu gruntu wraz z budynkiem mieszkalnym. W dniu 16.11.2010 r. przekazała ten budynek na potrzeby działalności gospodarczej, użytkuje go jako siedzibę firmy i amortyzuje metodą liniową. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza dokonywać amortyzacji przedmiotowego budynku stawką indywidualną -10%.

Reasumując, biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni zobowiązana jest wybraną metodę amortyzacji stosować do pełnego zamortyzowania środka trwałego (budynku mieszkalnego). W konsekwencji nie jest możliwa zmiana przyjętej metody amortyzacji, ponieważ przepisy art. 22j ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwalają na ustalenie indywidualnych stawek amortyzacyjnych wyłącznie dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.