Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1412/12/CzP
z 15 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 08 listopada 2012 r.) uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z podstawy opodatkowania dochodu dotyczącego nieruchomości przejętej w zarząd sądowy /pytanie oznaczone we wniosku 6/ - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 listopada 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z podstawy opodatkowania dochodu dotyczącego nieruchomości przejętej w zarząd sądowy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 stycznia 2013 r. Znak: IBPP1/443-1173/12/MS, IBPBII/2/415-1472/12/MMa, IBPBI/2/423-1412/12/CzP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 30 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”), której przedmiotem działalności jest zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego stała się zarządcą sądowym nieruchomości (kamienica prywatna wraz z gruntem – dalej określana jako „Nieruchomość”). Nieruchomość ta stanowi współwłasność osób fizycznych (brak podziału fizycznego). W kamienicy znajdują się 4 lokale mieszkalne i 2 lokale użytkowe. Trzy lokale mieszkalne zajmowane są bezpośrednio przez 2 współwłaścicieli. Spółka z najemcami dwóch lokali użytkowych podpisała ankesy do umów najmu - w związku ze zmianą zarządcy nieruchomości i tym samym przejęła prawa i obowiązki wynajmującego. Do właścicieli zajmujących lokale mieszkalne wystosowano dokument ustalający wysokość opłat za korzystanie z lokali mieszkalnych.

Spółka wystawiła najemcom lokali użytkowych faktury VAT we własnym imieniu, doliczając 23% VAT, a także wskazując własne konto bankowe do przelewu należnych Jej środków finansowych z tytułu wynajmu. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i w związku z tym, obrót wynikający z najmu lokali w nieruchomości, został doliczony do Jej obrotu. Nadmienić należy, że Spółka prowadzi działalność mieszaną i posiada prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi, natomiast od wydatków związanych z czynnościami zwolnionymi - prawa do odliczenia VAT nie posiada (art. 90-91 uptu).

Faktury dotyczące dostawy mediów (woda, wywóz nieczystości stałych) oraz energii elektrycznej do części wspólnych przedmiotowej nieruchomości wystawiane są na adres Spółki i to ona jest nabywcą usług. Odliczając VAT naliczony z tych faktur, Spółka stosuje własny wskaźnik proporcji, stosowany dla całej prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Przychody należne z tytułu wynajmu lokali użytkowych i opłat za użytkowanie lokali w budynku nieruchomości oraz koszty wynikające z otrzymanych faktur zostały wprowadzone do ksiąg rachunkowych Spółki. Dla obliczenia podatku dochodowego od osób prawnych, wyłączone zostały przychody i koszty związane z tą nieruchomością.

Spółka nie prowadzi rozliczeń podatkowych za współwłaścicieli, nie odprowadza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo nie wliczając dochodu z przedmiotowej nieruchomości do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych? /pytanie oznaczone we wniosku Nr 6/

Zdaniem Spółki, zarządca sądowy nieruchomości wykonuje czynności we własnym imieniu, ale na rzecz współwłaścicieli nieruchomości. Najem jest świadczeniem polegającym na oddaniu do użytkowania rzeczy przez określony czas, za który wynajmujący otrzymuje stosowną korzyść w postaci czynszu płaconego przez najemcę.

Spółka, wstępując w prawa i obowiązki wynajmującego, świadczy usługi najmu, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, postąpiła ona postąpiła prawidłowo wystawiając najemcom lokali faktury we własnym imieniu, wskazując swój rachunek bieżący do wpłaty należności z tytułu wynajmu.

Prawidłowym też jest, zdaniem Spółki, doliczanie obrotu wynikającego z faktur sprzedażowych (faktury za wynajem lokali użytkowych) do obrotu Spółki.

Zarządca nieruchomości obowiązany jest wykonywać czynności potrzebne do prowadzenia prawidłowej gospodarki. Jedną z nich jest zabezpieczenie najemcom dostawy mediów. Wobec tego, że stronami umów nie mogą być współwłaściciele nieruchomości, to właśnie zarządca sądowy występuje jako strona umów. Wobec tego Spółka postąpiła prawidłowo, zawierając umowy o dostawę mediów, wstępując w rolę nabywcy mógł odliczyć VAT naliczony od zakupów według wskaźnika proporcji, wyliczonego dla całej swojej działalności (działalność opodatkowana i zwolniona).

Zdaniem Spółki, to współwłaściciele nieruchomości są podatnikami podatku od dochodów uzyskiwanych z tej nieruchomości. Ustanowienie zarządcy sądowego nie zwalnia współwłaścicieli tej nieruchomości z dotychczasowych obowiązków podatkowych.

W związku z tym przychodów z nieruchomości, trafiających faktycznie na rachunek bankowy Spółki, nadal stanowiących własność poszczególnych współwłaścicieli, nie będzie musiała się ona rozliczać z urzędem skarbowym.

Nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków zarządca przymusowy wypłaca współwłaścicielom w terminach określonych przez sąd (art. 613 kpc). W związku z tym, po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego z zarządu sądowego nieruchomością i podjęciu przez sąd decyzji o wypłacie współwłaścicielom należnego im dochodu, Spółka dokona przelewu środków finansowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy jedynie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Updop nie zawiera legalnej definicji przychodu. W art. 12 wymieniono przykładowo przysporzenia, których wystąpienie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego. Katalog przysporzeń wymienionych w tym przepisie nie jest katalogiem zamkniętym. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie ww. przepisu, można więc stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych mocą art. 12 ust. 4 updop. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa, którymi Spółka może rozporządzać.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 updop. Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Jednocześnie w myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka, której przedmiotem działalności jest zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego stała się zarządcą sądowym Nieruchomości. Na Nieruchomość składają się 4 lokale mieszkalne i 2 lokale użytkowe. Trzy lokale mieszkalne zajmowane są bezpośrednio przez 2 współwłaścicieli. Spółka z najemcami dwóch lokali użytkowych podpisała ankesy do umów najmu - w związku ze zmianą zarządcy nieruchomości i tym samym przejęła prawa i obowiązki wynajmującego. Do właścicieli zajmujących lokale mieszkalne wystosowano dokument ustalający wysokość opłat za korzystanie z lokali mieszkalnych. Przychody należne z tytułu wynajmu lokali użytkowych i opłat za użytkowanie lokali w budynku nieruchomości oraz koszty wynikające z otrzymanych faktur zostały wprowadzone do ksiąg rachunkowych Spółki, jednakże dla obliczenia podatku dochodowego od osób prawnych, przychody i koszty związane z tą nieruchomością zostały wyłączone.

Zgodnie z art. 931 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), zajętą nieruchomość pozostawia się w zarządzie dłużnika, do którego stosuje się wówczas przepisy o zarządcy. Jeżeli prawidłowe sprawowanie zarządu tego wymaga, sąd odejmie dłużnikowi zarząd i ustanowi innego zarządcę; to samo dotyczy ustanowionego zarządcy (art. 931 § 2).

W myśl art. 935 § 1 ww. ustawy, zarządca zajętej nieruchomości obowiązany jest wykonywać czynności potrzebne do prowadzenia prawidłowej gospodarki. Ma on prawo pobierać zamiast dłużnika wszelkie pożytki z nieruchomości, spieniężać je w granicach zwykłego zarządu oraz prowadzić sprawy, które przy wykonywaniu takiego zarządu okażą się potrzebne. W sprawach wynikających z zarządu nieruchomością zarządca może pozywać i być pozywany. Ponadto zgodnie z art. 936 Kpc, zarząd nie ma wpływu na umowy najmu lub dzierżawy obowiązujące w chwili jego ustanowienia. Zarządcy wolno jednak wypowiadać tego rodzaju umowy z zachowaniem obowiązujących przepisów oraz zawierać umowy na czas przyjęty przez zwyczaj miejscowy. Do wydzierżawiania nieruchomości wymagana jest zgoda stron, a w jej braku - zezwolenie sądu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż przychody, koszty oraz dochody związane z zarządzaną Nieruchomością są przychodami, kosztami, dochodami właścicieli (współwłaścicieli) tej Nieruchomości. Wpływające na rachunek Spółki środki nie stanowią Jej realnego przysporzenia, stąd nie wpływają na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Także wydatki sfinansowane z tych środków nie stanowią kosztów uzyskania Spółki. Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki w tym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-5 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.